Δήμευσις
31.-(1) Τηρουμένου του εδαφίου (2) κατωτέρω, το δικαστήριον υπό του οποίου πρόσωπον τι κατεδικάσθη δι’ αδίκημα κατά παράβασιν του παρόντος Νόμου, δύναται να διατάξη την δήμευσιν οιουδήποτε πράγματος όπερ κατά την γνώμην του σχετίζεται με το αδίκημα καθώς και την καταστροφήν ή διάθεσιν τούτου καθ’ οιονδήποτε τρόπον οίον το δικαστήριον ήθελε διατάξει.
(2) Το δικαστήριον δεν διατάσσει την δήμευσιν οιουδήποτε πράγματος δυνάμει του παρόντος άρθρου οσάκις το πρόσωπον όπερ ισχυρίζεται ότι είναι ιδιοκτήτης τούτου ή ενδιαφέρεται δι’ αυτό καθ’ οιονδήποτε έτερον τρόπον ζητή να ακουσθή υπό του δικαστηρίου, εκτός εάν παρεσχέθη εις αυτό ευκαιρία να δείξη λόγον διατί το τοιούτο διάταγμα δεν έδει να εκδοθή.