|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 2 ΑΑΔ 399
20 Νοεμβρίου, 1992
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, ΚΟΥΡΡΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/οπές]
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Αιτητής,
ν.
ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΤΑΕ ΛΕΜΕΣΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η Αίτηση-Κατηγορουμένων.
(Ποινική Αίτηση Αρ. 2/92).
Ο περί Ποινικής Δικονομίας Νόμος Κεφ. 155 άρθρο 174(1)(α)(ε) - Αίτηση οπό το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για διάταγμα μεταφοράς ποινικής υπόθεσης ορισμένης ενώπιον τον Κακουργιοδικείου Λεμεσού για εκδίκαση ενώπιον του Κακουργιοδικείου στη Λευκωσία - Το διάταγμα μπορεί να εκδοθεί πριν την έναρξη της προανάκρισης ή της δίκης, εφόσον ήθελε καταχωρηθεί ποινική υπόθεση ή γίνει παραπομπή για δίκη στο Κακουργιοδικείο.
Ο περί Ποινικής Δικονομίας Νόμος Κεφ. 155 άρθρο 107 - Η δικαιοδοσία της δίκης ενώπιον τον Κακουργιοδικείου αρχίζει με την καταχώρηση τον κατηγορητηρίου.
Στην παρούσα υπόθεση το Ανώτατο Δικαστήριο εξέδωσε το αιτούμενο διάταγμα εφόσον οι σκοποί του νόμου ικανοποιούντο με την παραπομπή των καθ' ων η αίτηση από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού σε δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λεμεσού σε συγκεκριμένη ημερομηνία.
Η αίτηση επιτρέπεται.
Υπόθεση παν αναφέρθηκε:
Attorney General of the Republic ν Rossides & Others (1970) 2 C.L.R. 105.
Ποινική αίτηση.
Αίτηση με την οποία ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ζητά από το Δικαστήριο, δυνάμει των διατάξεων του Άρθρου 174 (1) (α) (ε) του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, διάταγμα όπως η ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λεμεσού ορισμένη για εκδίκαση Ποινική Υπόθεση Αρ. 19707/92 μεταφερθεί για εκδίκαση ενώπιον του Κακουργιοδικείου το οποίο θα συνεδριάζει στη Λευκωσία.
Λ. Λουκαΐδης, Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, μαζί με τον Μ. Τσαγγαρίδη, Δικηγόρο της Δημοκρατίας, και Λ. Δημητριάδου, (δ/δα), δικηγόρο της Δημοκρατίας, για τον αιτητή.
Γ. Κακογιάννης με Μ. Κυπριανού, Χ"Πιέρα και Κ Κακουλλή (δ/δα), για τους καθ' ων η αίτηση.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την αίτηση αυτή, ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ζητά από το Δικαστήριο, δυνάμει των διατάξεων του Άρθρου 174(1)(α)(ε) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, (ο "Νόμος"), διάταγμα όπως η ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λεμεσού ορισμένη για εκδίκαση Ποινική Υπόθεση Αρ. 19707/92 μεταφερθεί για εκδίκαση ενώπιον του Κακουργιοδικείου το οποίο θα συνεδριάζει στη Λευκωσία.
Στην έναρξη της διαδικασίας, ο κ. Κακογιάννης, για τους καθ' ων η αίτηση, υπέβαλε ότι η αίτηση είναι απαράδεκτη ως πρόωρη, γιατί δεν υπάρχει εκκρεμούσα δίκη, εν όψει του γεγονότος ότι ακόμα δεν έχει καταχωριστεί κατηγορητήριο, σύμφωνα με το Άρθρο 107 του Νόμου.
Παρέπεμψε το Δικαστήριο στην υπόθεση Attorney-General of the Republic v. Michalakis Christou Rossides and Others (1970) 2 C.L.R. 105, στις σελ. 109-110.
Ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας πρόβαλε ότι η εξουσία του Δικαστηρίου, κάτω από το Άρθρο 174 του Νόμου, ασκείται για προανάκριση ή δίκη, οι οποίες δεν είναι ανάγκη να είναι εκκρεμείς ή να έχουν αρχίσει. Είπε ότι υπάρχει αντικείμενο για μεταφορά, γιατί οι καθ' ων η αίτηση παραπέμφθηκαν να δικαστούν στις 23 Νοεμβρίου, 1992, από το Κακουργιοδικείο.
Το Δικαστήριο ερεύνησε την προηγούμενη νομολογία και κατέληξε ότι το σημείο που έχει εγερθεί δεν έχει αποφασιστεί σε καμιά προηγούμενη αίτηση.
Στην υπόθεση Rossides, (ανωτέρω), ο Γενικός Εισαγγελέας ζήτησε τη μεταφορά της προανάκρισης στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας. Παρεμπιπτόντως, Ο Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που επιλήφθηκε της αίτησης, είπε ότι δεν ήταν δυνατό, στο στάδιο εκείνο, να γίνει διαταγή για διεξαγωγή της δίκης ενώπιον του Κακουργιοδικείου στη Λευκωσία, γιατί δεν είχε ακόμα γίνει η προανάκριση και παραπομπή των κατηγορουμένων σε δίκη. Αυτό είναι το σκεπτικό των παρατηρήσεων του Δικαστή.
Το ουσιαστικό μέρος, για την παρούσα Απόφαση, του 'Άρθρου 174 έχει:-
"174.(1) Whenever, upon application as hereinafter provided, it is made to appear to the Supreme Court -
.............
it may order that the preliminary inquiry or trial be held by or before a Court other than the Court before which, but for such order, it would have been held."
To Δικαστήριο, αφού μελέτησε την πιο πάνω νομοθετική διάταξη, πάνω στην οποία βασίζεται η αίτηση, κατέληξε ότι, με βάση τη συνήθη σημασία των λέξεων και την τελολογική μέθοδο ερμηνείας, η εξουσία του Δικαστηρίου ασκείται για τη διεξαγωγή της προανάκρισης ή της δίκης από άλλο Δικαστήριο από εκείνο που ο Νόμος ορίζει. Ο σκοπός του νομοθέτη είναι να δώσει εξουσία στο Ανώτατο Δικαστήριο να διατάξει, εάν οι προϋποθέσεις του Νόμου ικανοποιούνται, τη μεταφορά της προανάκρισης ή της δίκης σε άλλο Δικαστήριο.
Το διάταγμα μπορεί να εκδοθεί πριν την έναρξη της προανάκρισης ή της δίκης, εφόσον ήθελε καταχωρηθεί ποινική υπόθεση, ή γίνει παραπομπή για δίκη στο Κακουργιοδικείο, αντίστοιχα.
Με την καταχώριση του κατηγορητηρίου, σύμφωνα με το Άρθρο 107 του Νόμου, αρχίζει η διαδικασία της δίκης ενώπιον του Κακουργιοδικείου.
Στην παρούσα υπόθεση, οι καθ' ων η αίτηση παραπέμφθηκαν από Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού για να δικαστούν ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λεμεσού, που συνέρχεται στις 23 Νοεμβρίου, 1992, ενώπιον του οποίου υποχρεούνται να παρουσιαστούν για να αντιμετωπίσουν τη δίκη τους.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η εισήγηση του κ. Κακογιάννη δεν γίνεται δεκτή.
Αίτηση επιτυγχάνει.