|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 2 ΑΑΔ 309
30 Οκτωβρίου, 1989
(ΣΑΒΒΙΔΗΣ, ΚΟΥΡΡΗΣ, ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, Δ Δ )
ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΚΛΕΟΠΑ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 5156).
Ποινή — Ελαφρυντικές περιστάσεις — Καθυστέρηση προσαγωγής του δράστου στο Δικαστήριο — Αποτελεί ελαφρυντική περίσταση.
Ποινή — Οδήγηση μηχανοκινήτου οχήματος χωρίς ασφάλεια έναντι τρίτου — Στέρηση δικαιώματος κατοχής ή αποκτήσεως αδείας για 8 μήνες — Η ποινή αυτή επεβλήθηκε στις 2.6.89 για έγκλημα που διαπράχθηκε στις 17.1.88 εξιχνιάσθηκε στις 30.3.88 και διώχθηκε στις 10.12.88 — Για έγκλημα μεταγενέστερο του παρόντος επιβλήθηκε στον εφεσείοντα ποινή στερήσεως δικαιώματος κατοχής ή αποκτήσεως αδείας για 12 μήνες από 26.7.88 — Υπό τις περιστάσεις η ποινή είναι έκδηλα υπερβολική, γιατί η καθυστέρηση προσαγωγής του εφεσείοντα σε δίκη δεν λήφθηκε επαρκώς υπόψη.
Τα γεγονότα και οι νομικές αρχές που αναλύθηκαν στην υπόθεση αυτή, εμφαίνονται ικανοποιητικά στις πιο πάνω περιληπτικές σημειώσεις.
Η έφεση γίνεται δεκτή.
Αναφερόμενες αποφάσεις:
Christodoulou, alias Farfaros v. The Republic (1963) 1 C L R. 36,
Terlas v. The Police (1970) 2 C.L R. 30.
Έφεση εναντίον ποινής.
Έφεση εναντίον της ποινής από τον Θεοφάνη Κλεόπα Παντελίδη ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 2 Ιουνίου, 1989 από
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας (Αριθμός Ποινικής Υποθέσεως 3561/89) στην κατηγορία για αμελή οδήγηση κατά παράβαση των άρθρων 8 και 19 του Περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου», 1972 (Νόμος 86/72) στην κατηγορία ότι οδηγούσε χωρίς ασφαλιστήριο έναντι τρίτου κατά παράβαση των άρθρων 2 και 3(1)(2) του Κεφ 333 και για οδήγηση σχήματος χωρίς τη συναίνεση του ιδιοκτήτη κατά παράβαση των άρθρων 11 και 19 του Νόμου 86/72 και καταδικάστηκε από τον Προσ. Επ. Δ. κ. Χαραλάμπους, σε £50 - πρόστιμο στην πρώτη και δεύτερη κατηγο-ρια και £40 -πρόστιμο στην τρίτη κατηγορία και σε στέρηση δικαιώματος κατοχής άδειας οδηγού για περίοδο 8 μηνών στη δεύτερη κατηγορία.
Δ Παπαχρυσοστόμου, για τον εφεσείοντα.
Γ Λαζαρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Β, για την εφεσίβλητη.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ Δ . Την απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο Δίκαστης Α. Κούρρης.
ΚΟΥΡΡΗΣ Δ : Ο εφεσείων που είναι νεαρός 19 ετών καταδικάστηκε απο το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας κατόπιν παραδοχής του για τις ακόλουθες κατηγορίες:
(1) Οτι οδηγούσε το αυτοκίνητο HL 392 χωρίς την δέουσα επιμέλεια και προσοχή,
(2) Ότι οδήγησε το πιο πάνω αυτοκίνητο χωρίς να ευρίσκεται σε ισχύ ασφαλιστήριο, και
(3) Ότι οδήγησε το πιο πάνω αυτοκίνητο χωρίς την συναίνεση του ιδιοκτήτη.
Καταδικάστηκε για την 1η κατηγορία σε πρόστιμο £50 - για την η κατηγορία σε πρόστιμο £50 - και περαιτέρω του στερήθηκε το δικαίωμα να κατέχει ή να αποκτήσει άδεια οδηγού για περίοδο 8 μηνών και για την 3η κατηγορία £40 πρόστιμο
Η έφεση στρέφεται εναντίον του μέρους της ποινής που του επιβλήθηκε στην 2η κατηγορία για στέρηση του δικαιώματος να κατέχει ή να αποκτήσει άδεια οδηγού για περίοδο 8 μηνών
Τα γεγονότα της υπόθεσης αυτής έχουν σε συντομία ως εξής: Ο εφεσείων στις 17.1.88 βρήκε στην Οδό Θουκυδίδη στην Ακρόπολη σταθμευμένο το αυτοκίνητο HL 391 ιδιοκτησία κάποιου Αννίνου Χατζηγεωργίου και χρησιμοποιώντας δικό του κλειδί, έθεσε την μηχανή σε λειτουργία και το οδήγησε σε διάφορους δρόμους της Λευκωσίας. Οδηγώντας ο εφεσείων το πιο πάνω αυτοκίνητο στην οδό Ευαγόρα Παλληκαρίδη, στην Έγκωμη, κτύπησε πάνω σε σωρό από χώματα και τσακιλι. Ο εφεσείων εγκατάλειψε το όχημα και έφυγε Ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου κατάγγειλε την υπόθεση στην Αστυνομία και η Αστυνομια μετά από εξετάσεις και έρευνες εξιχνίασε την υπόθεση στις 30.3.89 και ο εφεσείων κατηγορήθηκε γραπτώς την ίδια μέρα και παραδέχθηκε ενοχή.
Όταν το πρωτόδικο δικαστήριο επέβαλλε ποινή στον κατηγορούμενο στις 2.6.89 ο κατηγορούμενος είχε ήδη καταδικαστεί για παρόμοιας φύσης αδικήματα στις 26.7.88 και του είχε επιβληθεί για αδικήματα μεταγενέστερα των παρόντων, στέρηση του δικαιώματος να κατέχει ή να αποκτήσει άδεια οδηγού για περίοδο 12 μηνών που έληγε στις 27.7.89. Κατά την επιμέτρηση της ποινής λήφθηκε υπόψη και η υπόθεση 8799 89 για παρόμοια αδικήματα που εκκρεμούσε εναντίον του εφεσείοντα
Ο ευπαίδευτος δικηγορος του κατηγορουμένου αγορεύοντας για μέτριασμό της ποινής ανάφερε ότι ο εφεσείων είναι νεαρό πρόσωπο και οτι ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου έχει αποζημιωθεί για τις ζημιές που υπέστη. Επίσης έθεσε έντονα το θέμα της καθυστέρησης που παρατηρήθηκε στην δίωξη του κατηγορουμένου παρόλο που το αδίκημα εξιχνιάστηκε πολύ ενωρίτερα και ζήτησε να ληφθεί σοβαρά υπόψη το γεγονός αυτό καθώς και το γεγονός ότι ο εφεσείων είχε καταδικαστεί ήδη για παρόμοια αδικήματα που διαπράχθηκαν σε μεταγενέστερο χρόνο από τα παρόντα και υπήρχε σε ισχύ στέρηση ου δικαιώματος να οδηγεί μέχρι 27.7.89. Υπέβαλε δε ότι ο πρωτόδικος δικαστής δεν έλαβε υπόψη τα πιο πάνω καθιστώντας έτσι την ποινή έκδηλα υπερβολική.
Πρέπει να σημειωθεί ότι τα υπό κρίση αδικήματα διαπράχθηκαν στις 17.1.88 και παρόλο που η Αστυνομία εντόπισε τον κατηγορούμενο στις 30 3 88 εντούτοις παρουσίασε την υπόθεση στο δικαστήριο για έγκριση καταχωρήσεως της από Δικαστή στις 10.12.88. Η υπόθεση ορίστηκε για να απαντήσει ο κατηγορούμενος στις κατηγορίες στις 2.2.89 και για ακρόαση στις 2.6.89. Ο εφεσείων στην υπόθεση 15714/88 είχε καταδικαστεί στις 27.7.88 γι παρόμοια αδικήματα που διαπράχθηκαν στις 16.3.88 και του επιβλήθηκε ποινή για στέρηση της αδείας οδηγού για 12 μήνες.
Έχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι καθυστέρηση εκ μέρους των αρμοδίων Αρχών να παρουσιάσουν τον κατηγορούμενο ενώπιον της δικαιοσύνης αποτελεί παράβαση των ουσιωδών δικαιωμάτων του κατηγορουμένου και τα δικαστήρια σε τέτοιες περιπτώσεις λαμβάνουν υπόψη αυτό το γεγονός προς μετριασμό της ποινής. (Βλ. Νικόλας Χριστοδούλου άλλως Φάρφαρος ν. Δημοκρατίας (1963) 1 Α.Α.Δ. 36 και Νίκος Χαραλάμπους Τέρλας ν. Αστυνομίας (1970) 2 Α.Α.Δ. 30).
Το τελικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι κατά πόσο η έκταση της ποινής ήταν δικαιολογημένη λαμβάνοντας υπόψη τα περιστατικά της παρούσας έφεσης. Συμφωνούμε με το ευπαίδευτο πρωτόδικο δικαστή πως το αδίκημα ήταν σοβαρό αλλά είμαστε της γνώμης ότι δεν έλαβε επαρκώς υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής το γεγονός της καθυστέρησης προσαγωγής του εφεσείοντα ενώπιον της δικαιοσύνης και του γεγονότος ότι τα υπό κρίση αδικήματα, για τα οποία καταδικάστηκε στις 2.6.89, διαπράχθηκαν προγενέστερα των αδικημάτων για τα οποία του επιβλήθηκε στέρηση της άδειας οδηγού στις 27.7.88.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες η παρέμβαση μας στην ποινή που του έχει επιβληθεί δικαιολογείται και η στέρηση της άδειας οδηγού μειώνεται από 8 σε 5 μήνες.
Η Έφεση επιτυγχάνει.