|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 1 ΑΑΔ 1114
21 Δεκεμβρίου, 1995
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ IKARIA APARTMENTS LTD ΔΙ' ΑΔΕΙΑ ΟΠΩΣ ΑΙΤΗΘΕΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑ CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ TO ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΗΜΕΡ. 18/4/95 ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΓΕΝΕΤΟ ΥΠΟ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟ 431/92.
(Αίτηση Αρ. 83/95).
Ενδιάμεσα διατάγματα — Διάταγμα ορισθέν επιστρεπτέο σε συγκεκριμένη ημερομηνία — Εκπνοή τον κατά την ημερομηνία ορισμού τον ως επιστρεπτέου, εκτός αν ζητηθεί ανανέωση προηγουμένως — Χρόνος ισχύος προσωρινών διαταγμάτων εκδιδόμενων δυνάμει των άρθρων 4(1) και 9 τον περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 6.
Προνομιακά εντάλματα — Certiorari — Ακύρωση ενδιάμεσου απαγορευτικού διατάγματος επειδή ανανεώθηκε από το Δικαστήριο μετά την ημερομηνία ορισμού τον ως επιστρεπτέου χωρίς να υποβληθεί αίτηση πριν από αυτήν — Χρόνος ισχύος προσωρινών διαταγμάτων οριζομένων επιστρεπτέων.
Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, εξέδωσε ενδιάμεσο προσωρινό διάταγμα που απαγόρευε στην αιτήτρια εταιρεία να επιβαρύνει, υποθηκεύσει μεταβιβάσει ή άλλως πως αποξενώσει ακίνητό της.
Το διάταγμα ήταν επιστρεπτέο στις 8.5.1995, αλλά ο φάκελος δεν παρουσιάστηκε ενώπιον του Δικαστή που το είχε εκδώσει, τέθηκε όμως ενώπιόν του Προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου στις 9.5.1995, ο οποίος αφού διεπίστωσε ότι δεν είχε επιδοθεί, το όρισε για επίδοση στις 21.6.1995, με διαταγή να παραμείνει σε ισχύ.
Οι αιτητές, αφού εξασφάλισαν άδεια από το Ανώτατο Δικαστήριο, ζήτησαν ακύρωση του διατάγματος, ως εκδοθέντος καθ' υπέρβαση εξουσίας. Αποφασίστηκε, ότι:
(1) To διάταγμα εξέπνευσε στις 8.5.1995 και ο Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου δεν είχε δικαιοδοσία να διατάξει τη συνέχιση της ισχύος αφού δεν είχε ενώπιόν του καμιά αίτηση για ανανέωση.
(2) Διάταγμα που εκδίδεται δυνάμει των άρθρων 4(1) και 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 6, εκπνέει ή παύει να έχει ισχύ κατά το τέλος της ημέρας που είναι επιστρεπτέο και ο αιτητής πρέπει να αποταθεί στο Δικαστήριο για παράτασή του προτού αυτό εκπνεύσει.
Η αίτηση έγινε δεκτή.
Αίτηση.
Αίτηση με την οποία οι αιτητές ζητούν διάταγμα certiorari για την ακύρωση του προσωρινού διατάγματος που δόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου στις 18/4/1995 στην αγωγή 431/92 και με το οποίο η αιτήτρια εταιρεία διατάσσετο όπως μη επιβαρύνει, υποθηκεύσει, μεταβιβάσει ή άλλως πως αποξενώσει το ακίνητο υπ' αρ. εγγρ. 5005, Φ/Σχ. 4/10.6.Π, Τεμ. 450, στην Κάτω Πάφο.
Ταλαρίδης με τον κ. Χρ. Μίτσιγκα, για τους Αιτητές.
Κ. Δημητριάδης, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Μετά που δόθηκε άδεια από το Δικαστήριο οι αιτητές καταχώρησαν την αίτηση αυτή με την οποία ζητούν διάταγμα "Certiorari" για την ακύρωση του προσωρινού διατάγματος που δόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου στις 18/4/1995 στην Αγωγή 431/92 και με το οποίο η αιτήτρια εταιρεία διατάσσετο όπως μη επιβαρύνει, υποθηκεύσει, μεταβιβάσει ή άλλως πως αποξενώσει το ακίνητο υπ' αριθμό εγγραφής 5005, Φ/Σχεδίου LI/10.6.II, Τεμ. 450, στην Κάτω Πάφο, συνολικής έκτασης ενός προσταθίου και 2,288 τετραγωνικών ποδών.
Το προσωρινό διάταγμα το οποίο δόθηκε από τη Δικαστή κα. Ψαρά μετά που καταχωρήθηκε μονομερής αίτηση (ex parte) ήταν επιστρεπτέο στις 8/5/1995. Το πρακτικό του Δικαστηρίου λέγει:-
"Μετά την ανάγνωση της ένορκης δήλωσης προς υποστήριξη της αίτησης, εγκρίνω την αίτηση και εκδίδεται Συντηρητικό Διάταγμα ως η παράγραφος Α της Αίτησης, υπό τον όρο ότι ο Αιτητής θα υπογράψει εγγύηση για τυχόν ζημιές ύψους £15.000.-.
Το Συντηρητικό Διάταγμα ορίζεται για επίδοση - επιστρεπτέο 8.5.95. Καμιά διαταγή για έξοδα."
Στις 8/5/1995 ο φάκελος της αγωγής δεν παρουσιάστηκε ενώπιον της κας Ψαρά. Έρευνα που έγινε για την ανεύρεσή του απέβη άκαρπη.
Όπως φαίνεται από την ένορκη δήλωση του δικηγόρου που αντιπροσώπευε το δικηγόρο των καθ' ων η αίτηση ο φάκελος της υπόθεσης βρισκόταν στην κατοχή στενογράφου η οποία είχε εντολή να ετοιμάσει τα πρακτικά ενδιάμεσης απόφασης που δόθηκε στην αγωγή και εναντίον της οποίας είχε καταχωρηθεί έφεση.
Την επόμενη ημέρα, δηλαδή στις 9/5/1995 ο φάκελος αφού ανευρέθηκε παρουσιάσθηκε ενώπιον του Προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου ο οποίος διάταξε όπως το διάταγμα αναβληθεί για τις 21/6/1995 και εν τω μεταξύ να επιδοθεί στους αιτητές της αίτησης αυτής.
Το πρακτικό του Προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου, αντίγραφο του οποίου έχει κατατεθεί, έχει ως εξής:-
"Ημερομηνία: 9.5.95
Για τον Αιτητή: Κος Ευθυμιάδης.
Κος. Ευθυμιάδης: Δεν φαίνεται να έχει επιδοθεί το διάταγμα, αφού δεν συντάχτηκε ακόμη.
Δικαστήριο:- Αναβάλλεται για επίδοση του διατάγματος την 21.6.95. Παραμένει σε ισχύ το διάταγμα.
(Υπ.) Δ. Χατζηχαμπής, Π.Ε.Δ."
Το θέμα το οποίο εγείρεται για απόφαση στην αίτηση αυτή είναι κατά πόσο η διαταγή που δόθηκε από τον Πρόεδρο του Επαρχιακού Δικαστήριου Πάφου στις 9/5/1995 έχει ισχύ εν όψει του ότι το διάταγμα που εξεδόθη από την κα Ψαρά ίσχυε μέχρι τις 8/5/1995.
Τα σχετικά άρθρα του Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6, άρθρα 4.(1) και 9, δυνάμει των οποίων εξεδόθη το προσβαλλόμενο Διάταγμα προνοούν:-
"4. (1) The Court may at any time during the pendency of any action therein make in the action an order for the sequestration, preservation, custody, sale, detention, or inspection of any property, being the subject of the action, or an order for preventing any loss, damage, or prejudice which but for the making of the order might be occasioned to any person or property, pending a final judgment on some question affecting such person or property or pending the execution of the judgment."
"9. (1) ........
(2) ...........
(3) No such order made without notice shall remain in force for a longer period than is necessary for service of notice of it on all persons affected by it and enabling them to appear before the Court and object to it; and every such order shall at the end of that period cease to be in force, unless the Court, upon hearing the parties or any of them, shall otherwise direct; and every such order shall be dealt with in the action as the Court thinks just.
(4) ........"
Είναι η γνώμη μου πως ένα διάταγμα που εκδίδεται δυνάμει των άρθρων αυτών του Κεφ. 6 εκπνέει ή παύει να έχει ισχύ κατά το τέλος της ημέρας που είναι επιστρεπτέο και ο αιτητής πρέπει να αποταθεί στο Δικαστήριο για την παράταση του προτού αυτό εκπνεύσει. Στο συμπέρασμα αυτό έχω καταλήξει έχοντας υπόψη μου την πρόνοια του άρθρου 9.(3) το οποίο λέγει ότι:-
"... every such order shall at the end of that period cease to be in force, unless the Court, upon hearing the parties or any of them, shall otherwise direct;..."
Στην υπόθεση αυτή η Δικαστής καθόρισε σαν ημερομηνία επιστροφής του Διατάγματος την 8/5/1995. Την ημέρα εκείνη για κάποιο λόγο ο φάκελος της υπόθεσης δεν παρουσιάστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου. Είναι γεγονός ότι αυτό δεν οφείλετο σε αμέλεια των καθ' ων η αίτηση ή των δικηγόρων τους. Το Διάταγμα όμως εξέπνευσε την 8/5/1995 και ο Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου δεν είχε δικαιοδοσία να διατάξει τη συνέχιση του αφού δεν είχε ενώπιόν του καμμιά αίτηση για την ανανέωση του.
Για τους πιό πάνω λόγους έχω καταλήξει στην απόφαση ότι το διάταγμα που εξεδόθη από τον Πρόεδρο του Επαρχιακού Δικαστηρίου στις 9/5/1995 είναι άκυρο και επομένως η αιτήτρια εταιρεία δικαιούται στη θεραπεία την οποία ζητεί. Η αίτηση της επιτυγχάνει.
Καμμιά διαταγή για έξοδα.
Η αίτηση επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.