|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ, Πολιτική Αίτηση Αρ. 100/2011, 20 Σεπτεμβρίου 2011
(1991) 1 ΑΑΔ 521
7 Ιουνίου,1991
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ ΚΑΡΑΟΛΗ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ CERTIORARI ΚΑΙ HABEAS CORPUS,
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠ' ΑΡ. 4954/1990
(Αίτηση Αρ. 52/91).
Προνομιακά Διατάγματα —Αίτηση για παραχώρηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση διαταγμάτων της φύσεως certiorari και habeas corpus — Καταδικαστική απόφαση Επαρχιακού Δικαστηρίου σε ποινική υπόθεση — Παράλειψη κατάθεσης γραπτού υπογεγραμμένου κειμένου της απόφασης την ημέρα που απαγγέλθηκε η απόφαση, όπως απαιτεί το άρθρο 113(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155.
Ο Αιτητής βρέθηκε ένοχος από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού σε τρεις κατηγορίες βιαίας εισόδου, εγκληματικής επέμβασης και απείθειας κατά νομίμου διαταγής και καταδικάσθηκε σε φυλάκιση. Η καταδικαστική απόφαση απαγγέλθηκε στις 2.4.91. Η ποινή επιβλήθηκε στις 31.5.91. Ο Αιτητής ζήτησε άδεια καταχώρησης αίτησης για έκδοση διαταγμάτων certiorari και habeas corpus ισχυριζόμενος ότι η καταδικαστική απόφαση ήταν άκυρη, διότι δεν κατατέθηκε γραπτό υπογραμμένο κείμενό της την ημέρα απαγγελίας της, όπως προβλέπει το άρθρο 113(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155. Το κείμενο της απόφασης δόθηκε στον δικηγόρο του Αιτητή στις 5.6.91. Μέχρι την ημέρα έκδοσης της απόφασης στην παρούσα Αίτηση, ο Αιτητής δεν είχε καταχωρήσει έφεση κατά της επίδικης καταδικαστικής απόφασης, αλλά η προθεσμία εφέσεως δεν είχε ακόμη εκπνεύσει.
Αποφασίσθηκε ότι
Παρ' όλο που υπήρχε το εναλλακτικό ένδικο μέσο της ποινικής έφεσης, λαμβάνοντας υπόψη ότι το τι αμφισβητείτο δεν ήταν η ορθότητα της επίδικης απόφασης αλλά η εγκυρότητά της, που είναι θέμα που εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για έκδοση προνομιακών διαταγμάτων, κρίθηκε ότι ικανοποιούντο οι ειδικές περιστάσεις που αναφέρονται στην νομολογία για χορήγηση της αιτούμενης άδειας, πέραν της ύπαρξης εκ πρώτης όψεως υπόθεσης.
Η αίτηση έγινε αποδεκτή.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Attorney - General of the Republic v. Christou, 1962 C.L.R. 129·
Ex parte Papadopoulos (1968) 1 C.L.R. 496·
In re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250· In re Anthimou (1991) 1 C.L.R. 41.
Αίτηση.
Αίτηση από τον Χριστόδουλο Κλεάνθους Καραολή για άδεια να καταχωρήσει αίτηση για έκδοση εντάλματος της φύσεως certiorari και Habeas Corpus αναφορικά με την καταδίκη και φυλάκιση του από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού στην Ποινική Υπόθεση Αρ. 4954/90.
Γ. Αγαπίου για Γλ. Ταλιάνο, για τον αιτητή.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ., ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την αίτηση του αυτή ο αιτητής ζητά άδεια από το Δικαστήριο να καταχωρήσει αίτηση για έκδοση διαταγμάτων Certiorari και Habeas Corpus, με την οποία να ακυρώνεται η καταδίκη και η ποινή που επιβλήθηκε από το κατώτερο Δικαστήριο στις 31.5.91 στον κατηγορούμενο για όλες τις τρεις κατηγορίες που περιλαμβάνονταν στο κατηγορητήριο.
Κατά τη διάρκεια της ακρόασης της αίτησης, ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή εγκατέλειψε τους υπόλοιπους λόγους της αίτησης και βασίστηκε στον πρώτο λόγο που είναι κατά λέξη:
"Παράλειψη του Δικαστηρίου να καταθέσει γραπτό υπογεγραμμένο κείμενο της απόφασης με την οποίαν κατεδίκασε τον αιτητή στις 2.4.1991, όπως απαιτεί το άρθρο 113(1) του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου ("Κεφ.155").
Σύμφωνα με τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον μου υπό τύπο ενόρκων δηλώσεων, καθώς και αντιγράφων των αποφάσεων καταδίκης και ποινής, προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος αντιμετώπιζε τρεις κατηγορίες:
(α) Βίαια είσοδο κατά παράβαση του άρθρου 87 και 35 του Κεφ. 154,
(β) Εγκληματική επέμβαση κατά παράβαση του άρθρου 280 Κεφ. 154,
(γ) Απείθεια κατά νομίμου διαταγής κατά παράβαση του άρθρου 137 του Κεφ. 154."
Μετά από ακρόαση, στις 2.4.91 βρέθηκε ένοχος και, παρόλον ότι ζητήθηκε από τους συνηγόρους του αντίγραφο της απόφασης, τούτο δεν ήταν έτοιμο μέχρι και την ημέρα που του επιβλήθηκε η ποινή, δηλαδή στις 31.5.91.
Όπως φαίνεται από τα υπόλοιπα στοιχεία ενώπιον μου, πιστοποιημένα αντίγραφα των πιό πάνω αποφάσεων δόθηκαν στο συνήγορο του αιτητή μόλις χθες, κατόπιν αναβολής της παρούσας αίτησης στις 4.6.91 για να δοθεί χρόνος ετοιμασίας των αποφάσεων.
Σχετικά με την έκδοση προνομιακού εντάλματος, οι αρχές που προκύπτουν από τη νομολογία είναι ότι στο στάδιο αυτό το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στην ουσία της αίτησης, αλλά εξετάζει μόνο από το υλικό που τίθεται ενώπιον του, που συνήθως είναι η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, κατά πόσο υπάρχει εκ πρώτης όψης συζητήσιμο θέμα που να δικαιολογεί την παραχώρηση της αιτούμενης άδειας (Attorney-General v. Panayotis Christou, 1962 C.L.R. 129, Ex parte Costas Papadopoulos (1968) 1 C.L.R. 496, In re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250).
Παρόλον ότι η ύπαρξη του ένδικου μέσου της έφεσης δεν αποκλείει την έκδοση διατάγματος Certiorari, εντούτοις έχουν λεχθεί τα ακόλουθα πάνω στο θέμα στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Γεωργίου Άνθιμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41 στη σελ. 48.
"Και αν ακόμα ο αιτητής ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως ή/και συζητήσιμο ζήτημα, αυτό δεν είναι αρκετό από μόνο του για να του δοθεί η αναγκαία άδεια. Πρέπει, επίσης, να αποδείξει ότι υπάρχουν εξαιρετικές συνθήκες. Όπου προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο και, ειδικά, διαδικασία έφεσης, το Ανώτατο Δικαστήριο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, κάτω από εξαιρετικές περιστάσεις, δίδει άδεια."
Με βάση τις πιο πάνω νομολογιακές αρχές και τα στοιχεία που έχω ενώπιον μου, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως είναι περίπτωση στην οποία πρέπει να δοθεί η αιτούμενη άδεια. Ο αιτητής αμφισβητεί την εγκυρότητα της απόφασης γιατί κατά την εισήγηση του δεν υπήρξε συμμόρφωση με το άρθρο 113(1) του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155 που απαιτεί όπως στις ποινικές υποθέσεις αιτιολογημένη απόφαση πρέπει να υπογράφεται από το Δικαστή κατά το χρόνο της απαγγελίας της. Τούτο σίγουρα αποδεικνύει την ύπαρξη εκ πρώτης όψεως θέματος προς συζήτηση.
Είναι γεγονός ότι το ένδικο μέσο της έφεσης δεν έχει μέχρι τώρα χρησιμοποιηθεί από τον αιτητή, παρόλον ότι δεν έχει παρέλθει η προθεσμία προς τον σκοπό αυτό. Λαμβάνοντας όμως υπόψη ότι το τι αμφισβητεί με την αίτηση του ο αιτητής δεν είναι η ορθότητα της απόφασης αλλά η εγκυρότητα της, είμαι της γνώμης ότι ικανοποιούνται εκείνες οι ειδικές περιστάσεις που αναφέρονται στην απόφαση Άνθιμου (ανωτέρω), και πως επιπρόσθετα η εγκυρότητα ή μη της απόφασης είναι στην ουσία σίγουρα θέμα που εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που καλύπτεται από την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων.
Η άδεια για έκδοση και εντάλματος Habeas Corpus, πρέπει να εξαρτηθεί από την έκβαση της αίτησης για άδεια για έκδοση Certiorari. Θα πρέπει, δηλαδή, να ακολουθήσει την απόφαση στο κατά πόσο θα δοθεί ή όχι άδεια για την έκδοση του εντάλματος Certiorari, γιατί επιτυχία του αιτητή σε αίτηση για έκδοση Certiorari θα έχει ως άμεση συνέπεια της και την επιτυχία στην έκδοση διατάγματος Habeas Corpus.
Κάτω από το φως των πιό πάνω και υπό τις περιστάσεις δίδεται άδεια στον αιτητή να καταχωρήσει αίτηση για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων Certiorari και Habeas Corpus.
Διαταγή ως ανωτέρω.