|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1996) 4 ΑΑΔ 3516
23 Δεκεμβρίου, 1996
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
CHRIS RADIOVISION LTD.,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 393/94)
Διοικητικό Δίκαιο — Έννομο συμφέρον — Απαράβατη προϋπόθεση άσκησης προσφυγής — Ειδικά η απαίτηση ενεστώτος συμφέροντος — Συναρμογή της με την αμεσότητα του συμφέροντος στην κριθείσα περίπτωση.
Η αιτήτρια εταιρεία προσέβαλε την χορήγηση άδειας σε αλλοδαπή εταιρεία για συμμετοχή της στο κεφάλαιο κυπριακής εταιρείας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας ως απαράδεκτη την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Το θέμα του έννομου συμφέροντος σαν απαράβατης προϋπόθεσης για την άσκηση της ακυρωτικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου ρυθμίζει το Άρθρο 146.2 του Συντάγματος.
Κατά τη χορήγηση της άδειας η αιτήτρια δε φαίνεται να είχε την αντιπροσωπεία των ξένων προϊόντων. Αυτό προκύπτει από την αίτηση και απ' ό,τι αναφέρεται στην απαντητική αγόρευση της αιτήτριας.
Επομένως η αιτήτρια δε στηρίζει το συμφέρον της σε έννομη κατάσταση που δημιούργησε ιδιαίτερο δεσμό της αιτήτριας με προσωπικό χαρακτήρα προς την προσβαλλόμενη πράξη. Με άλλα λόγια το συμφέρον δεν είναι ενεστώς. Το πιο σημαντικό είναι ότι το συμφέρον της αιτήτριας δεν ήταν ούτε άμεσο. Αντλούσε οποιοδήποτε δικαίωμα της από τρίτο πρόσωπο, δηλαδή, στην προκείμενη περίπτωση την ελληνική εταιρεία που, παραδεδεγμένα, ήταν η αντιπρόσωπος των κρίσιμων προϊόντων όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Κύπρο.
Η αιτήτρια στερείται έννομου συμφέροντος να πλήξει την απόφαση.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Κυπριακής Τράπεζας Κύπρου να δώσει άδεια στην Ελληνική Εταιρεία Ph. Nakas S.A. για συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο της υπό ίδρυση κυπριακής εταιρείας Nakas Music (Cyprus) Ltd.
Τ. Παπαδόπουλος, για την Αιτήτρια.
Γ. Λαζάρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Καθ' ης η αίτηση.
Ε. Νικολαΐδου, για τα Ενδιαφερόμενα μέρη.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Στις 18/1/94 Ελεγκτικό Γραφείο της Λευκωσίας υπέβαλε αίτηση στην Κεντρική Τράπεζα (εφεξής η Τράπεζα), με βάση τον περί Ελέγχου Συναλλάγματος Νόμο Κεφ. 199, εκ μέρους της ελληνικής εταιρείας Ph. Nakas S.A., για συμμετοχή της τελευταίας στο μετοχικό κεφάλαιο της υπό ίδρυση κυπριακής εταιρείας Nakas Music (Cyprus) Ltd., με ποσοστό 51% του μετοχικού της κεφαλαίου. Το ποσοστό αυτό αργότερα μειώθηκε σε 49% (βλέπε επιστολή ελεγκτών ημερ. 8/2/94).
Στις 21/1/94 η Τράπεζα ζήτησε τις απόψεις του Υπουργείου Εμπορίου και Βιομηχανίας ενέργεια που, όπως αναφέρεται στην ένσταση, ήταν σύμφωνη με την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου αρ. 27.806 ημερ. 6/11/86, η οποία εκφράζει την πολιτική της Δημοκρατίας για τις ξένες επενδύσεις. Η απάντηση του Υπουργείου ημερ. 2/2/94 προσκομίστηκε ως τεκμήριο. Σχετικό είναι και το εσωτερικό σημείωμα λειτουργών της Τράπεζας ημερ. 8/2/94, το οποίο περιέχει το σκεπτικό της καθής για παραχώρηση της άδειας. Η άδεια, που είναι και το αντικείμενο της προσφυγής, τελικά παραχωρήθηκε και κοινοποιήθηκε στις 11/2/94.
Πρέπει στο σημείο αυτό να λεχθεί ότι η αιτήτρια είχε εμπορική συνεργασία με την Ph. Nakas S.A. Ελλάδος. Ουσιαστικά ήταν υποαντιπρόσωπός της στην Κύπρο για την εισαγωγή και διανομή των προϊόντων (μουσικών οργάνων και στερεοφωνικών συστημάτων) του Ιαπωνικού Οίκου Yamaha: βλ. παραγρ. 6 της έκθεσης γεγονότων που στηρίζουν την προσφυγή και την απαντητική αγόρευση της αιτήτριας. Στο ίδιο δικόγραφο προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η αιτήτρια δαπάνησε, με την παρότρυνση και ενθάρρυνση της εταιρείας αυτής, μεγάλα ποσά για τη διαφήμιση και προώθηση της εμπορίας όλων των προϊόντων και υπηρεσιών τις οποίες η νέα εταιρεία επρόκειτο να αναλάβει.
Ο δικηγόρος της Τράπεζας υπέβαλε ότι η προσφεύγουσα στερείται έννομου συμφέροντος να επιδιώξει την ακύρωση της απόφασης για χορήγηση της άδειας χωρίς, ωστόσο, να συγκεκριμενοποιήσει την εισήγησή του. Την ίδια θέση πρόβαλε και η δικηγόρος των ενδιαφερομένων μερών, αναφέροντας πως ουδεμία συμβατική σχέση υπήρχε μεταξύ της αιτήτριας και της Ph. Nakas S.A. κατά τον κρίσιμο χρόνο. Η άλλη πλευρά στήριξε την ύπαρξη έννομου συμφέροντος στο ότι λειτούργησε προηγουμένως ως υποαντιπρόσωπος της ελληνικής εταιρείας και προέβη στις παραπάνω δαπάνες αφενός και ότι οι δραστηριότητες της αιτήτριας περιλαμβάνουν την εμπορία μουσικών οργάνων και άλλων προϊόντων του οίκου Yamaha με αποτέλεσμα να θιγούν τα συμφέροντα της αφετέρου.
Το θέμα του έννομου συμφέροντος σαν απαράβατης προϋπόθεσης για την άσκηση της ακυρωτικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου ρυθμίζει το άρθρ. 146.2 του Συντάγματος:
"146.2 Η προσφυγή ασκείται υπό παντός προσώπου, του οποίου προσεβλήθη ευθέως διά της αποφάσεως, της πράξεως ή της παραλείψεως ίδιον, ενεστώς έννομον συμφέρον, όπερ κέκτηται τούτο είτε ως άτομον είτε ως μέλος κοινότητός τίνος."
Αναφορικά με το πότε θεωρείται το έννομον συμφέρον "ενεστώς" ο Θ. Τσάτσος "Αίτησις ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας", 3η έκδοση, σελ. 48, παράγρ. 16 μας λέγει:
"Ενεστώς είναι το συμφέρον α) οσάκις η εκ της προσβαλλομένης πράξεως ή παραλείψεως επερχομένη ζημία επέρχεται τη εκδόσει της πράξεως...."
Κατά τη χορήγηση της άδειας η αιτήτρια δε φαίνεται να είχε την αντιπροσωπεία των ξένων προϊόντων. Αυτό προκύπτει από την Αίτηση και απ' ό,τι αναφέρεται στην απαντητική αγόρευση της αιτήτριας. Και περαιτέρω από την εξής αναφορά στο εσωτερικό σημείωμα της Τράπεζας ημερ. 8/2/94:
"Ήδη τα προϊόντα Yamaha για την κυπριακή αγορά αντιπροσωπεύονται από την ελλαδική εταιρεία Ph. Nakas S.A."
Επομένως η αιτήτρια δε στηρίζει το συμφέρον της σε έννομη κατάσταση που δημιούργησε ιδιαίτερο δεσμό της αιτήτριας με προσωπικό χαρακτήρα προς την προσβαλλόμενη πράξη. Με άλλα λόγια το συμφέρον δεν είναι ενεστώς. Το πιο σημαντικό είναι ότι το συμφέρον της αιτήτριας δεν ήταν ούτε άμεσο. Αντλούσε οποιοδήποτε δικαίωμα της από τρίτο πρόσωπο, δηλαδή, στην προκείμενη περίπτωση την ελληνική εταιρεία Ph. Nakas S.A. που, παραδεδεγμένα, ήταν η αντιπρόσωπος της Yamaha όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Κύπρο.
Η αιτήτρια στερείται έννομου συμφέροντος να πλήξει την απόφαση. Η προσφυγή της απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.