|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 4 ΑΑΔ 769
31 Μαρτίου, 1993
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΩΝ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΟΥ - ΔΕΡΥΝΕΙΑΣ ΛΤΔ.,
Αιτητές,
v.
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ
(ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΑΡΧΗ),
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 76/88)
Αναθεωρητική Αρχή Αδειών — Επικύρωση απόφασης Αρχής Αδειών για παραχώρηση άδειας — Άδεια οδικής χρήσης — Κριτήρια που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για την παραχώρηση της άδειας — Ο περι Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμος του 1982 (Ν. 9/82) — Άρθρο 8(3).
Οι αιτητές προσέβαλαν την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών να επικυρώσει απόφαση της Αρχής Αδειών, με την οποία παραχωρήθηκε άδεια τουριστικού λεωφορείου με έδρα το Παραλίμνι στο ενδιαφερόμενο μέρος.
Οι αιτητές είχαν ενστεί στην παραχώρηση της άδειας. Εναντίον της παραχώρησης είχε τεθεί τόσο ο Επαρχιακός Ελεγκτής Μεταφορών όσο και η Παγκύπρια Ένωση Επαγγελματιών Αυτοκινητιστών. Έγκριση της αίτησης είχε εισηγηθεί το Τμήμα Οδικών Μεταφορών.
Το Ανώτατο Δικαστήριο ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Οι σχετικές νομοθετικές πρόνοιες που διέπουν το θέμα και συγκεκριμένα το Άρθρο 8(3) του Περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου (Ν. 9/82), έχουν ως εξής:-
"(3) Η αρχή αδειών εν τη ενασκήσει της διακριτικής αυτής εξουσίας θα λαμβάνει υπ'όψιν τα κάτωθι:
(α) Την έκτασην των μεταφορικών αναγκών τας οποίας σκοπεί να εξυπηρετήση η αιτούμενη οδική γραμμή.
(β) την ύπαρξην άλλων αδειούχων μεταφορικών επιχειρήσεων παρεχουσών τας αυτάς ή παρομοίας μεταφορικάς υπηρεσίας εις την περιοχήν και τον βαθμόν επαρκείας και τακτικότητος εις τον οποίον αι τοιαύται υπηρεσίαι παρέχονται.
(γ) τον βαθμόν εις τον οποίον είναι πιθανόν ότι ούτος θα δύναται να παρέχη ασφαλείς, συνεχείς και τακτικάς μεταφορικάς υπηρεσίας.
(δ) την ανάγκη συντονισμού της οδικής μεταφοράς επιβατών εις την περιοχήν προς εξασφάλισιν επαρκών, καταλλήλων και αποτελεσματικών μεταφορικών υπηρεσιών και αποφυγήν επιβλαβούς ανταγωνισμού των αναμεμιγμένων εις τας τοιαύτας μεταφοράς προσώπων.
(ε) την έκτασιν καθ' ην η προτεινομένη οδική γραμμή είναι αναγκαία ή ευκταία εν τω δημοσίω συμφέροντι."
Ενόψει των γεγονότων και με βάση του τι είχε η καθ' ης η αίτηση Αρχή ενώπιόν της, κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης το Δικαστήριο δεν μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή σ' αυτήν, δεν υπάρχει δε καμιά αιτιολογία για τους λόγους που οδήγησαν την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών στην επίδικη απόφαση.
H προσφυγή επιτυγχάνει με £150 έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών με την οποία επικύρωσε την απόφαση της Αρχής Αδειών για παραχώρηση άδειας τουριστικού λεωφορείου με έδρα το Παραλίμνι.
Α. Κουκούνης, για τους Αιτητές.
Γ. Ερωτοκρίτου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Καθ' ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΔHMHTPIAΔHΣ, Δ.: Με την προσφυγή αυτή οι αιτητές ζητούν την ακύρωση της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών με την οποία επικύρωσε την απόφαση της Αρχής Αδειών για παραχώρηση άδειας τουριστικού λεωφορείου με έδρα το Παραλίμνι στο όχημα RW 298 του ενδιαφερόμενου μέρους.
Με αίτηση στην Αρχή Αδειών ημερομηνίας 28/5/1987 το ενδιαφερόμενο μέρος ζήτησε την παροχή άδειας οδικής χρήσης τουριστικού λεωφορείου για το πιο πάνω όχημα του με έδρα την τουριστική περιοχή Πρωταρά-Παραλιμνίου. Το όχημα ήταν ήδη αδειούχο με έδρα τη Λευκωσία.
Στις 25/6/1987 οι αιτητές υπέβαλαν ένσταση κατά της πιο πάνω αίτησης. Η Αρχή Αδειών στη συνεδρία της 21/7/1987 εξέτασε την αίτηση και την ενέκρινε, κοινοποίησε δε την απόφασή της στο ενδιαφερόμενο μέρος και τους αιτητές.
Στις 28/8/1987 οι αιτητές υπέβαλαν ιεραρχική προσφυγή στην Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, η οποία επικύρωσε την απόφαση της Αρχής Αδειών, κοινοποίησε δε στους αιτητές την απόφασή της προς τούτο στις 18/12/1987.
Εναντίον της απόφασης αυτής οι αιτητές καταχώρησαν την προσφυγή αυτή.
Είναι ο ισχυρισμός των αιτητών ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών κατέληξε στην απόφασή της χωρίς ενδελεχή και επαρκή έρευνα, δεδομένου, όπως ισχυρίζονται, ότι τα δικά τους λεωφορεία κάλυπταν πλήρως τις ανάγκες της περιοχής εν όψει του οποίου γεγονότος δε ζήτησαν από την Αρχή Αδειών να τους επιτρέψει να επαναφέρουν τα ακινητοποιηθέντα λεωφορεία τους και να τους επαναχορηγηθούν οι διαγραφείσες άδειές τους ή να τους χορηγηθούν νέες.
Η θέση τους είναι ότι τόσο η Αρχή Αδειών όσο και η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών παρέλειψαν να λάβουν υπόψη τους τις ενστάσεις των αιτητών και τα ουσιώδη γεγονότα, και δεν εφάρμοσαν τις σχετικές πρόνοιες του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου του 1982 (Νόμος αρ. 9/82).
Τέλος είναι ο ισχυρισμός των αιτητών ότι η καθ' ης η αίτηση Αρχή ενήργησε καθ' υπέραση ή κατάχρηση εξουσίας κατά τρόπο που ισοδυναμεί με δυσμενή διάκριση σε βάρος των αιτητών, η δε επίδικη απόφαση δεν είναι αιτιολογημένη.
Το επίδικο όχημα κατείχε άδεια δημόσιας χρήσης σαν τουριστικό λεωφορείο από το 1985 με δικαίωμα να κυκλοφορήσει σε ολόκληρη την Κύπρο για περιοδία τουριστικών ομάδων και για τη μεταφορά ομάδων επιβατών σε εκδρομές καθορισμένου προορισμού.
Όπως προκύπτει από το διοικητικό φάκελο, η καθ' ης η αίτηση Αρχή είχε ενώπιόν της την ένσταση των αιτητών στην προσφυγή (Κυανούν 41) ημερομηνίας 25/6/1987 προς την Αρχή Αδειών, όπου αναφέρονται τα πιο κάτω:-
"Αναφερόμαστε στην αίτηση του Δημητράκη Νικόλα Ζαμπά για άδεια τουριστικού λεωφορείου στο τουριστικό λεωφορείον με αρ. RW 298 με έδρα το Παραλίμνι και επειδή ενιστάμεθα υποβάλλουμε τις παραστάσεις μας.
1. Η εταιρεία μας διαθέτει αριθμό τουριστικών λεωφορείων πού δύνανται να προσφέρουν πλήρη και ικανοποιητική εξυπηρέτηση στις παρουσιαζόμενες ανάγκες για την μεταφορά τουριστών.
2. Η μέχρι σήμερα παρουσιαζομένη ζήτηση είναι πενιχρή και τα τουριστικά μας λεωφορεία αδρανούν.
3. Κανένα δημόσιον συμφέρον θα εξυπηρετηθή με την χορήγηση αδείας στο RW 298 με έδρα το Παραλίμνι παρά μόνο θα δημιουργήση ανταγωνισμό εφ' όσον οι τουριστικές ανάγκες της περιοχής μας εξυπηρετούνται από τα υπάρχοντα αδειούχα τουριστικά λεωφορεία.
4. Έχοντας τα πιο πάνω υπ' όψη αιτούμεθα την απόρριψη της αιτήσεως."
Επίσης στη συμείωση 14 ημερομηνίας 30/6/1987 στο διοικητικό φάκελο αναφέρονται τα ακόλουθα από τον Επαρχιακό Ελεγκτή Μεταφορών.
"Ο κ. Δημητράκης Ν. Ζαμπάς ζητεί άδεια ο.χ. τουριστικού λεωφορείου με έδρα το Παραλίμνι για το δημόσιας χρήσεως λεωφορείο με αρ. εγγραφής RW 298, το οποίο έχει άδεια τουριστικού λεωφορείου με έδρα τη Λευκωσία ...
Ως εμφαίνεται εκ του φακέλου το εν λόγω λεωφορείο έχει έδρα την Αμμόχωστο.
Ο αιτητής έχει ιδιόκτητο αστικό ταξί Παραλιμνίου και το χωρίο διαθέτει μερικά λεωφορεία δημοσίας χρήσεως της Ετ. λεωφορείων Παραλιμνίου-Δερύνειας, τα οποία ευρίσκονται ακινητοποιημένα λόγω έλλειψης εργασίας.
Εκπρόσωπος της εταιρείας ανάφερε ότι ενίσταται εις την χορήγηση της αιτούμενης άδειας."
Η Παγκύπριος Ένωση Επαγγελματιών Αυτοκινητιστών σε σημείωση της ημερομηνίας 3/7/1987, αναφέρει:-
"Ενίσταμαι εις την χορήγηση της αιτούμενης άδειας καθ' ότι υπάρχουν αρκετά οχήματα δημοσίας χρήσεως."
Το δε Τμήμα Οδικών Μεταφορών εισηγήθηκε έγκριση της αίτησης γιατί το όχημα αυτό ήταν τουριστικό λεωφορείο στην Αμμόχωστο.
Όπως αναφέρεται στο σχετικό πρακτικό της επίδικης απόφασης η καθ' ης η αίτηση Αρχή αποφάσισε να επικυρώσει την απόφαση της Αρχής Αδειών έχοντας υπόψη την ισχύουσα νομοθεσία και όλα τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης που τέθηκαν ενώπιόν της και αφού μελέτησε όλα τα στοιχεία των σχετικών φακέλων και όλα όσα λέχθηκαν εκ μέρους των προσφευγόντων και του ενδιαφερόμενου.
Οι σχετικές νομοθετικές πρόνοιες που διέπουν το θέμα και συγκεκριμένα το άρθρο 8(3) του Νόμου έχουν ως εξής:-
"(3) Η αρχή αδειών εν τη ενασκήσει της διακριτικής αυτής εξουσίας θα λαμβάνη υπ' όψιν τα κάτωθι:
(α) Την έκτασιν των μεταφορικών αναγκών τας οποίας σκοπεί να εξυπηρετήση η αιτουμένη οδική γραμμή·
(β) την ύπαρξιν άλλων αδειούχων μεταφορικών επιχειρήσεων παρεχουσών τας αυτάς ή παρομοίας μεταφορικάς υπηρεσίας εις την περιοχήν και τον βαθμόν επαρκείας και τακτικότητος εις τον οποίον αι τοιαύται υπηρεσίαι παρέχονται·
(γ) τον βαθμόν εις τον οποίον είναι πιθανόν ότι ούτος θα δύναται να παρέχη ασφαλείς, συνεχείς και τακτικάς μεταφορικάς υπηρεσίας·
(δ) την ανάγκην συντονισμού της οδικής μεταφοράς επιβατών εις την περιοχήν προς εξασφάλισιν επαρκών, καταλλήλων και αποτελεσματικών μεταφορικών υπηρεσιών και αποφυγήν επιβλαβούς ανταγωνισμού των αναμεμιγμένων εις τας τοιαύτας μεταφοράς προσώπων·
(ε) την έκτασιν καθ' ην η προτεινομένη οδική γραμμή είναι αναγκαία ή ευκταία εν τω δημοσίω συμφέροντι."
Εν όψει των γεγονότων όπως παρατέθηκαν πιο πάνω και με βάση του τι είχε η καθ' ης η αίτηση Αρχή ενώπιόν της κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης δεν μπορώ να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι η απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή σ' αυτήν, δεν υπάρχει δε καμιά αιτιολογία για τους λόγους που οδήγησαν την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών στην επίδικη απόφαση.
Για το λόγο αυτό η επίδικη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.
Οι καθ' ων η αίτηση να πληρώσουν £150.- έναντι των εξόδων των αιτητών.
H προσφυγή επιτυγχάνει με £150,- έξοδα.