|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1985) 3 CLR 2578
5 Δεκεμβρίου 1985
ΕΝΩΠΙΟΝ : Α. ΛΟΊ'ΖΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΥ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ, ΣΑΒΒΙΔΗ. ΛΩΡΗ, ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗ. ΠΙΚΗ, ΚΟΥΡΡΗ, Δικαστών.
ΜΕΤΑΞΥ: ΑΡΧΗΓΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ,
Αιτητού,
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
2. ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ κ. Μ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Αρ. Υπ. 1009/85).
Αίτηση Ακυρώσεως—Προδήλως αβάσιμος—Σύνταγμα Άρθρον 134.2—Δικαιοδοσία δυνάμει εν λόγω Άρθρου— Αίτησις ακυρώσεως δια «Δήλωσιν του Δικαστηρίου ότι η θέσις του Προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου συμφώνως Συντάγματος είναι παράνομος και αντισυνταγματική» και «διά δήλωσιν του Δικαστηρίου ότι η παραμονή του ως Προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι αντισυνταγματική διότι παρήλθαν τα έξι έτη»— Η σύσταση και σύνθεση του Δικαστηρίου αυτού καθορίζεται από τον Περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποίκιλλαι Διατάξεις) Νόμον 33/64, που νομοθετήθηκε έγκυρα σύμφωνα με το δόγμα της ανάγκης—Κατά συνέπεια η αίτηση είναι προδήλως αβάσιμη.
Αναφερόμενες αποφάσεις:
Γενικός Εισαγγελεύς ν. Ιμπραχήμ, 1964 Α.Α.Δ. 195.
Προσφυγή για δήλωση του Δικαστηρίου ότι η θέση του Προέδρου του Ανώτατου Δικαστηρίου σύμφωνα με το Σύνταγμα είναι Παράνομη και αντισυνταγματική.
Ο αιτητής εμφανίστηκε αυτοπροσώπως.
Α. Ευαγγέλου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας. για τη Δημοκρατία.
An 'English translation of this Judgment appears at pp. 2580-2582 post.
Α. Τριανταφυλλίδης, Π. Πολυβίου και Χρ. Τριανταφυλλίδης για τον καθ' ου η αίτηση Αρ. 2.
Α. ΛΟΙΖΟΥ Δ. ανέγνωσε την ακόλουθη απόφαση του Δικαστηρίου. Στην παρούσα προσφυγή οι αιτούμενες θεραπείες είναι οι ακόλουθες :-
«1. Δήλωσιν του Δικαστηρίου ότι η θέσις του Προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου συμφώνως του Συντάγματος είναι παράνομος και αντισυνταγματική.
2. Δήλωσιν του Δικαστηρίου ότι η παραμονή του ως Προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι αντισυνταγματική διότι παρήλθαν τα έξι έτη.»
Το Δικαστήριο τούτο την 2 Δεκεμβρίου 1985 εμελέτησε την προσφυγή στο σύνολο της και βρήκε ότι αύτη εμφανίζετο ως προδήλως αβάσιμος. Ως εκ τούτου παρέσχε την ευκαιρία για σήμερα, αφού ειδοποίησε τους διαδίκους περί τούτου, για ακρόαση των, δυνάμει του Άρθρου 134,2 του
Συντάγματος το οποίο λέγει τα ακόλουθα:
«Εάν προσφυγή τις εμφανίζεται ως προδήλως αβάσιμος, το Δικαστήριον δύναται μετ' ακρόασιν των διαδίκων, να απόρριψη ταύτην δι' ομοφώνως λαμβανομένης αποφάσεως, άνευ δημοσίας συζητήσεως, εάν πείθηται ότι η προσφυγή αύτη είναι προδήλως αβάσιμος.»
Ο αιτητής αγορεύων ενώπιον μας ανάφερε ότι στήριζε την προσφυγή του εις τα Άρθρα 133 και 152 του Συντάγματος και ειδικότερα ότι απαιτούσε από την Κυβέρνηση όπως είπε να διορίσει ουδέτερο Πρόεδρο και αν εδικαιολογείτο κατά Νόμο η ύπαρξη του υπάρχοντος Προέδρου, η θητεία του έπρεπε να είχε περιορισθεί εις έξι έτη, τα οποία και έληξαν.
Η σύσταση και σύνθεση του Δικαστηρίου τούτου από το 1964 καθορίζεται από τον Περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλλαι Διατάξεις) Νόμο του 1964, (Νόμος Αρ, 33 του 1964), οι σχετικές πρόνοιες του οποίου ερμηνεύθησαν στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Ιμπραχίμ, 1964 Α.Α.Δ. 195, ότι έγκυρα ενομοθετήθησαν κάτω από το δόγμα της ανάγκης.
Το Δικαστήριο αφού άκουσε τον αιτητή δεν το έκρινε είτε απαραίτητο, είτε αναγκαίο να ακούσει τους άλλους διαδίκους και ομοφώνως κατάληξε στο συμπέρασμα ότι η προσφυγή είναι προδήλως αβάσιμος και ως εκ τούτου την απορρίπτει άνευ δημοσίας συζητήσεως.
Προσφυγή απορρίπτεται.