|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1967) 2 CLR 245
1967 October 3
[VASSILIADES, P., JOSEPHIDES AND LOIZOU, JJ.]
PANTELIS ANTONI MAKRYAS,
Appellant,
v.
THE POLICE,
Respondents.
(Criminal Appeal No. 2933)
Criminal Law-Unauthorized cultivation of Government Land-The Government Lands Law, Cap. 221, section 4 (a)-The Criminal Code, Cap. 154, section 281 (1) (a) and (2)-Bona fide claim of right-Section 8 of the Criminal Code-By virtue of sub-section (2) of section 281 of the Criminal Code, the defence of a bona fide claim of right under section 8 of the Code (supra) is not open in cases such as the present one-Nor can the criminal court entertain the issue of the accused's title of ownership in the land in question, once it is established that such land stands registered in the name of the Government-This issue call only be dealt with in a civil proceeding.
Criminal Law-Sentence-Fine-Increase of-Instead of imposing a sentence of imprisonment-Powers under section 29 of the Criminal Code, Cap. 154 to impose fine in cases where the Code provides for a sentence of imprisonment-Increase of the fine imposed-The Criminal Procedure Law, Cap. 155, section 145 (2).
Criminal Procedure-Appeal-Sentence-Increase of sentence on appeal against sentence-Cap. 155, section 145 (2) (supra)-See above.
Bona fide claim of right-Defence of-Section 8 of the Criminal Code, Cap. 154-Excluded in cases like the present one-See above.
Government Lands-Unauthorised cultivation-See above.
This is an appeal against a sentence of £25 fine imposed by the trial Court on the appellant for unlawful cultivation of land registered in the name of the Government contrary to section 281(1) (a) of the Criminal Code, Cap. 154, which provides a penalty of up to six months' imprisonment. The Government Lands Law, Cap. 221, section 4 (a) provides that the unauthorised cultivation of Government registered land is an offence punishable under the provisions of section 281 of the Criminal Code (supra). On the other hand by section 281 (2) of the Criminal Code the defence of a bona fide claim of right under section 8 of the Code is excluded in cases falling within section 281 of the Code. Section 29 of the Criminal Code reads as follows:
"29. A person liable to imprisonment for life or any other period may be sentenced for any shorter term, or the Court before which such person is tried may, instead thereof, impose a fine of an amount not exceeding the amount which such Court is empowered to impose."
In dismissing the appeal, the Supreme Curt increased the sentence of £25 fine to one of £100 fine. The facts of the case sufficiently appear in the judgment of the Court.
Appeal against sentence.
Appeal against sentence imposed on the appellant who was convicted on the 27th June, 1967, at the District Court of Nicosia (sitting at Morphou) (Criminal Case No. 2219/66) on one count of the offence of cultivating Government land, contrary to section 4 (a) of the Government Lands Law, Cap. 221 and contrary to section 281 (1) (a) of the Criminal Code Cap. 154 and was 'sentenced by Pitsillides, D.J., to pay a fine of 25 and £1.600 mils costs.
A. Pantelides, for the appellant.
A. Frangos, Counsel of the Republic, for the respondents.
The judgement of the court was delivered by:
ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ, ΠΡΌΕΔΡΟΣ: Η παρούσα έφεσις ησκήθη κατά του ποινής προστίμου £25 ην επέβαλε το εν Μόρφου συνεδριάζον Επαρχιακόν Δικαστήριον Λευκωσίας, εις τον εφεσείοντα, διά το αδίκημα της καλλιεργείας Κυβερνητικής γης, κατά παράβασιν του άρθρου 281 (1) (α) του Ποινικού Κώδικος (Κεφ. 154)
Η έφεσις εστηρίχθη επί του ισχυρισμού ότι η επιβληθείσα ποινή είναι υπερβολική λαμβανομένων υπ' όψιν αφ' ενός των ειδικών συνθηκών υφ' ας διεπράχθη το αδίκημα, και αφ' ετέρου των συνθηκών αίτινες αφορούν εις τον εφεσείοντα.
Ούτος (ο εφεσείων) είναι γεωργός και δη κηπουρός, εκ Μόρφου, ηλικίας 58 ετών όστις διεκδικεί δικαιώματα ιδιοκτησίας επί της ειρημένης γης, σημαντικής εκτάσεως, λόγω κληρονομίας και μακροχρονίου κατοχής, ως ισχυρίζεται, αυτού και του πατρός και προκατόχου του.
Κατηγορηθείς διά παράνομον καλλιέργειαν της εν λόγω γης από του Νοεμβρίου, 1965, μέχρι τέλους Ιουνίου, 1966, ο εφεσείων ηρνήθη ενοχήν. Και κατά την επακολουθήσασαν διαδικασίαν προσεπάθησε να αποδείξη ότι η γη ανήκει εις αυτόν, ή εν πάση περιπτώσει ότι την κατέχει και την καλλιεργεί καλή τη πίστει, συνεχίζων την κατοχήν του πατρός του όστις την κατείχε και την εκαλλιέργει μέχρι του έτους 1940 οπότε και απέθανε. Έκτοτε ο εφεσείων καλλιεργεί, ως ούτος ενόρκως κατέθεσεν εις το Δικαστήριον, 8 περίπου στρέμματα (εκ των 18 άτινα εκαλλιέργει ο πατήρ του) άτινα ισοπεδώσας κατά το 1966 εδενδροφύτευσε με εσπεριδοειδή.
Ο εφεσείων παρεδέχθη ότι δεν έχει εγγεγραμμένον τίτλον διά την εν λόγω γην. Καθ' όσον δε αφορά την επ' ονόματι του Δημοσίου (της Κυβερνήσεως) γενομένην εγγραφήν ιδιοκτησίας, κατά το έτος 1958, ο εφεσείων ισχυρίσθη ότι αύτη αναφέρεται εις άλλο τεμάχιον γης. Εν πάση δε περιπτώσει, εάν η τοιαύτη εγγραφή καλύπτει την γην την οποίαν ούτος κατέχει, ούτος ισχυρίζεται ότι η εγγραφή κακώς εγένετο και δεν επηρεάζει τα δικαιώματά του.
Το πρωτόδικον δικαστήριον ησχολήθη επισταμένως με τους ως άνω ισχυρισμούς του εφεσείοντος, και εύρε τούτους αβασίμους. Εν όψει των ενώπιόν του μαρτυριών δύο δημοσίων υπαλλήλων της χωρομετρίας και ενός του κτηματολογίου, το δικαστήριον κατέληξεν εις το συμπέρασμα ότι το υπό του εφεσείοντος καλλιεργούμενον τεμάχιον γης ενεγράφη ως ανωτέρω επ' ονόματι του Δημοσίου, και εξακολουθεί να είναι ούτως εγγεγραμμένον.
Κατά την ακρόασιν της εφέσεως υπεδείχθη εις τον δικηγόρον του εφεσείοντος ότι το ποινικόν δικαστήριον δεν είχεν αρμοδιότητα να εξετάση και να αποφασίση το δικαίωμα ιδιοκτησίας της γης. Και ότι τοιαύται διεκδίκησις ώφειλε να αποτελέση θέμα πολιτικής αγωγής ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου. Κακώς δε ετέθη ως θέμα ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου κατά την εκδίκασιν της διώξεως διά την καλλιέργειαν εγγεγραμμένης κυβερνητικής γης.
Κατέστη εν τούτοις σαφές εκ μέρους του εφεσείοντος ότι ούτος προτίθεται να προβή εις πολιτικήν αγωγήν διά την διεκδίκησιν των δικαιωμάτων τα οποία ισχυρίζεται ότι έχει επί της εν λόγω πολυτίμου εκτάσεως γης. Και ότι η παράλειψίς του να το πράξη μέχρι σήμερον υπήρξε τυχαία.
Υπό αυτά τας συνθήκας δεν εθεωρήθη αναγκαίον να κληθή ο ευπαίδευτος δικηγόρος της εισαγγελικής αρχής να απαντήση εις την υπό κρίσιν έφεσιν.
Το εδάφιον 4(α) του περί Κυβερνητικών Γαιών Νόμου (Κεφ. 221) προνοεί διά δίωξιν δυνάμει του άρθρου 281 του Ποινικού Κώδικος διά τας περιπτώσεις καλλιεργείας εγγεγραμμένης κυβερνητικής γης. Το άρθρον 281 (1) (α) του Ποινικού Κώδικος καθορίζει ποινήν μέχρις εξ μηνών φυλακίσεως διά την καλλιέργειαν οιασδήποτε γης εγγεγραμμένης ιδιοκτησίας. Εις την προκειμένην περίπτωσιν υπάρχει ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου διεκδίκησις της γης, και δεδηλωμένη πρόθεσις συνεχίσεως της επεμβάσεως. Το δε άρθρον 8 του Ποινικού Κώδικος επί του οποίου ο εφεσείων εζήτησε να στηρίξη υπεράσπισιν καλής πίστεως διά την ενέργειάν του, ουδόλως δύναται να εφαρμοσθή εις τα γεγονότα της παρούσης υποθέσεως, ως φαίνεται καθαρά εκ των προνοιών του άρθρου 281 (2) του Ποινικού Κώδικος.
Λαμβάνοντες, εν τούτοις υπ' όψιν την ηλικίαν του κατηγορουμένου, την δήλωσιν της εισαγγελικής αρχής, ότι ούτος δεν βαρύνεται με παρομοίας φύσεως προηγουμένην καταδίκην, και ότι πιθανόν ούτος να μη είναι εις θέσιν να αντιληφθή πλήρως τας συνεπείας της υπ' αυτού διαπραττομένης παρανομίας, απεφασίσαμεν να κάμωμεν χρήσιν της εξουσίας την οποίαν παρέχει εις το δικαστήριον το άρθρον 29 του Ποινικού Κώδικος διά την επιβολήν προστίμου αντί ποινής φυλακίσεως. Αλλά το ποσόν του προστίμου δέον αν έχη την προσήκουσαν ανασταλτικήν επίδρασην επί του εφεσείοντος. Και ως τοιούτο θεωρούμεν ομοφώνως, πρόστιμον £100.
Αποτέλεσμα της εφέσεως κατά της υπό του πρωτοδίκου δικαστηρίου επιβληθείσης ποινής είναι αν ακυρωθή αύτη, και να αντικατασταθή δυνάμει του άρθρου 145(2) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου ( Κεφ 155) διά προστίμου εκατόν λιρών (£100) πληρωτέου εντός 14 ημερών ή φυλακίσεως εξ μηνών εν περιπτώσει μη πληρωμής αυτού.
Διά ταύτα αποφασίζομεν και διατάττομεν ως ανωτέρω.
Η έφεσις κατά της ποινής απορρίπτεται.
Η επιβληθείσα ποινή ακυρούται και
αντικαθίσταται ως αναφέρεται ανωτέρω.