50.-(1) Ποινική δίωξη για τη διάπραξη ποινικού αδικήματος προβλεπόμενου στις διατάξεις του παρόντος Νόμου δύναται να ασκηθεί, ανεξαρτήτως της επιβολής, δυνάμει των διατάξεων οποιουδήποτε ισχύοντος Νόμου κύρωσης διοικητικής φύσεως, σε σχέση με την πράξη ή την παράλειψη που συνιστά το αδίκημα.
(2) Σε περίπτωση διάπραξης ποινικού αδικήματος προβλεπόμενου από τις διατάξεις του παρόντος Νόμου από νομικό πρόσωπο ή από φυσικό πρόσωπο το οποίο ενεργεί εκ μέρους νομικού προσώπου και απόδειξης ότι τέτοιο αδίκημα έχει διαπραχθεί με τη συγκατάθεση ή τη συνενοχή ή έγκριση ή ότι έχει διευκολυνθεί λόγω επιδειχθείσας αμέλειας φυσικού προσώπου το οποίο κατά τον χρόνο διάπραξης του ποινικού αδικήματος κατέχει θέση συμβούλου, διευθυντή, γραμματέα ή άλλη παρόμοια θέση στο νομικό πρόσωπο ή εμφανίζεται ότι ενεργεί με τέτοια ιδιότητα, το εν λόγω φυσικό πρόσωπο είναι ένοχο για το ίδιο ποινικό αδίκημα, και, σε περίπτωση καταδίκης του, υπόκειται στην προβλεπόμενη για το αδίκημα αυτό ποινή.