|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Άρθρο 23(3)(γ) του Ν. 33/64 - Μεταβατικές Διατάξεις)
(Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 43/2020)
7 Μαρτίου, 2025
[ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΣΑΝΤΗΣ, ΚΑΛΛΙΓΕΡΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ADAMOS ADAMOU WATERSPORTS LTD
Εφεσείουσα,
v.
ΕΦΟΡΟΣ ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ,
Εφεσίβλητου.
---------
Π. Χατζηχριστοφής με Ρ. Σορντίνι (κα) για Ανδρέου, Χατζηχριστοφής ΔΕΠΕ, για την εφεσείουσα.
Δ. Μ. Εργατούδη (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τον Γενικό Εισαγγελέα, για τον εφεσίβλητο.
---------
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Οικονόμου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Η εφεσείουσα είχε κατά την επίδικη περίοδο ως κύρια δραστηριότητα της την παροχή θαλάσσιων σπορ και αναψυχής στην ακτή Μακένζυ στη Λάρνακα.
Η Υπηρεσία Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) κατόπιν φορολογικού ελέγχου για τις φορολογικές περιόδους από 1.6.2009 μέχρι 30.11.2014, διαπίστωσε παραλείψεις και αδυναμίες στα βιβλία και αρχεία και το σύστημα τήρησης των εισπράξεων της εφεσείουσας. Ειδικότερα, διαπιστώθηκαν τα εξής:
- Η εφεσείουσα δεν παρουσίασε για έλεγχο όλα τα βιβλία και αρχεία που ζητήθηκαν από τον αρμόδιο λειτουργό, παραλείποντας να παρουσιάσει τα αντίγραφα των εισιτηρίων που εξέδιδε για ενοικίαση ομπρελών και κρεβατιών παραλίας, κατά παράβαση της περί Φ.Π.Α. νομοθεσίας, ενώ κατά τις επί τόπου επισκέψεις των αρμόδιων λειτουργών διαπιστώθηκαν ότι τα ταμεία της ήσαν ελλειμματικά·
- Η εφεσείουσα καταχωρούσε τις εισπράξεις της σε συγκεντρωτικές εγγραφές μόνο δύο φορές κάθε μήνα, χωρίς να βασίζεται σε ημερήσια ανάλυση με αναφορά στους αύξοντες αριθμούς των εισιτηρίων που εξέδιδε, γεγονός που την καθιστούσε φορολογικά αναξιόπιστη, εφόσον ήταν αδύνατη η επαλήθευση των δηλωμένων πωλήσεών της από τον Έφορο, σε αντίθεση με την περί Φ.Π.Α. νομοθεσία·
- Η εφεσείουσα καταχώρησε στα βιβλία της άλλους αριθμούς εισιτηρίων από τους αριθμούς τους οποίους είχε συλλέξει το Τμήμα Φορολογίας για την ίδια περίοδο λειτουργίας της επιχείρησης. Οι αριθμοί εισιτηρίων που καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια των παρακολουθήσεων της λειτουργίας της επιχείρησης επί τόπου, ήταν τελείως διαφορετικοί από αυτούς που καταχώρησε η εφεσείουσα, γεγονός που καθιστούσε τα βιβλία και αρχεία της αναξιόπιστα·
- Η εφεσείουσα παρέλειψε να αποδώσει ΦΠΑ ύψους €47,90 για φορολογητέα παροχή υπηρεσίας μετακίνησης των ομπρελών και κρεβατιών παραλίας για συγκεκριμένη εκδήλωση· και
- Σύμφωνα με στοιχεία που είχαν εξασφαλιστεί από το Δήμο Λάρνακας, κατά την περίοδο από 18.5.2015 μέχρι 30.6.2015, έτος κατά το οποίο η διαχείριση της παραλίας γινόταν με τη συνεργασία του Δήμου Λάρνακας και της εφεσείουσας, τα έσοδα από τις ενοικιάσεις κρεβατιών και ομπρελών ανήλθαν σε €104.977,00, ενώ κατά την αντίστοιχη περίοδο του προηγούμενου έτους, ήτοι του 2014, όταν και η διαχείριση γινόταν αποκλειστικά από την εφεσείουσα, τα έσοδα είχαν ανέλθει στις €46.994,00.
Εν όψει τούτου ο Έφορος ΦΠΑ προχώρησε σε εξωλογιστικό προσδιορισμό των εισπράξεων της εφεσείουσας εκδίδοντας βεβαίωση ΦΠΑ για το ποσό των €71.334,72 με βάση τις διατάξεις του Άρθρου 49(1) και (2) του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 2000, Ν. 95(Ι)/2000. Στον υπολογισμό αυτό ο Έφορος είχε, μεταξύ άλλων, λάβει υπόψη τα εξής:
«Α(δ) Εξασφαλίσαμε στοιχεία από τον Δήμο Λάρνακας με βάση τα οποία κατά τη φετινή περίοδο 18.5.2015 - 30.6.2015 τα έσοδα από τις ενοικιάσεις ανήλθαν σε €104.977, ενώ κατά την αντίστοιχη περσινή περίοδο ήταν €46.994. Επισημαίνω ότι κατά τη φετινή χρονιά η διαχείριση της παραλίας είχε γίνει από εσάς σε συνεργασία με το Δήμο στα πλαίσια της ανάληψης πλέον της δραστηριότητας από το Δήμο, ενώ κατά την περσινή χρονιά η διαχείριση είχε γίνει μόνο από την εταιρεία σας. Το γεγονός αυτό κλονίζει σε μεγάλο βαθμό την αξιοπιστία των φορολογικών σας δηλώσεων.»
Η αναφορά σε εισπράξεις του 2015 ήταν, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της εφεσείουσας σε ένσταση που καταχώρισε, ο κυριότερος παράγοντας στον οποίο στηρίχθηκε ο Έφορος ΦΠΑ για την επιβολή της συγκεκριμένης βεβαίωσης ΦΠΑ, εφόσον αυτή στηρίζεται στην ανωτέρω διαπίστωση για σημαντική αύξηση των εσόδων της περιόδου 18.5.2015 - 30.6.2015 σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2014. Πρόκειται για αύξηση 123%, η οποία λήφθηκε υπόψη από τον Έφορο βιαστικά και χωρίς προσεκτική μελέτη όλων των παραγόντων που είχαν οδηγήσει σε τέτοια σημαντική αύξηση των δεδομένων της θερινής περιόδου 2015 σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο 2014. Ειδικότερα προβάλλεται το γεγονός ότι υπήρξε κατακόρυφη αύξηση των επισκεπτών της παραλίας και γενικά της περιοχής Μακένζυ κατά το έτος 2015, για πολλούς και διάφορους λόγους, τους οποίους η εφεσείουσα παρέθεσε στην ένσταση της. Μεταξύ αυτών και η περάτωση σοβαρών οδικών και άλλων έργων υποδομής στην περιοχή Μακένζυ κατά τους πρώτους μήνες του 2015. Η ολοκλήρωση των έργων αυτών αναίρεσε ένα σημαντικό παράγοντα στην επισκεψιμότητα της περιοχής. Προς υποστήριξη της ένστασης παρατίθεται και σειρά άλλων επιχειρημάτων που εξετάστηκαν από τον Έφορο, ο οποίος και την απέρριψε με απόφαση του ημερ. 29.3.2015, στην οποία καταγράφονται, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
«.Κατά την εξέταση της ένστασης σας, έχω μελετήσει όλα τα δεδομένα που αφορούν την επιχείρηση σας, τα σημεία που αναφέρετε στην ένσταση σας καθώς και τα στοιχεία που προσκομίσατε και έχω διαπιστώσει τα ακόλουθα -
i. Το ποσοστό αδήλωτων εισπράξεων υπολογίστηκε σε 123% με βάση τα ακριβή στοιχεία που έχουν προσκομιστεί από το Δήμο Λάρνακας συγκριτικά μεταξύ της περιόδου 18/5 - 30/6/2015 και της αντίστοιχης του 2014. Ωστόσο, το ποσοστό αυτό δεν έχει χρησιμοποιηθεί στους υπολογισμούς μας, επειδή λήφθηκαν υπόψη τα δεδομένα της επιχείρησης και τα χαρακτηριστικά της περιοχής Μακένζυ, που διαφοροποιήθηκαν από τη μια χρονιά στην άλλη κατά την περίοδο 2009 - 2014 που αφορά ο φορολογικός έλεγχος. Για τη περίοδο 1/6/2009 - 30/11/2013 το ποσοστό απόκρυψης που χρησιμοποιήσαμε περιορίστηκε στο 30% και για τη περίοδο 1/12/2013 - 30/11/2014 σε 80%.
ii. Κατά τον υπολογισμό της βεβαίωσης φόρου λήφθηκαν ήδη υπόψη, η διαχρονική αύξηση των κρεβατιών και των ομπρέλων που χρησιμοποιούσατε και ιδιαίτερα το γεγονός ότι το 2015 χρησιμοποιήθηκαν περισσότερα είδη από τα προηγούμενα χρόνια.
iii. Αναφορικά με τον πίνακα με «Ολοκληρωμένα αποτελέσματα εσόδων του 2015» στη επιστολή της ένστασης σας, παρουσιάζετε τα έσοδα από την παραλία Μακένζυ το 2015 και συγκριτικά με τα έσοδα του 2014 υποδεικνύετε την αύξηση που υπήρξε, η οποία κυμαίνεται από 45% σε 127%. Επομένως το ποσοστό απόκρυψης που τελικά χρησιμοποιήθηκαν, δηλαδή 30% και 80% θεωρούνται δίκαια και θα πρέπει να ικανοποιούν το αίτημα σας, αφού λήφθηκαν υπόψη οι ιδιαιτερότητες από χρόνο σε χρόνο.»
Ακολούθησε προσφυγή η οποία απορρίφθηκε, εξ ου και η παρούσα έφεση.
Η εφεσείουσα δεν αμφισβήτησε ενώπιον μας την δυνατότητα του Εφόρου ΦΠΑ να προχωρήσει σε βεβαίωση φορολογίας. Ό,τι αμφισβητήθηκε με εναρκτήρια δήλωση του ευπαιδεύτου δικηγόρου της, ήταν πως δεν έγινε η δέουσα έρευνα και δεν λήφθηκαν υπόψη τα όσα αναφέρθηκαν στην ένσταση της εφεσείουσας κατά της επιβολής της επίδικης φορολογίας. Συνεπώς δεν αμφισβητήθηκε ότι ο Έφορος ορθά έκρινε πως οι φορολογικές δηλώσεις της εφεσείουσας ήταν «ελλιπείς ή ανακριβείς» εν τη εννοία του Άρθρου 49 του Νόμου.
Το Άρθρο 49(1) του Νόμου έχει ως ακολούθως:
«49.—(1) Όταν οποιοδήποτε πρόσωπο παραλείψει να υποβάλει οποιεσδήποτε φορολογικές δηλώσεις που απαιτούνται δυνάμει του παρόντος Νόμου (ή δυνάμει οποιασδήποτε διάταξης που καταργήθηκε με τον παρόντα Νόμο) ή να τηρήσει οποιαδήποτε έγγραφα και να παράσχει τις διευκολύνσεις τις απαραίτητες για να επαληθευτούν τέτοιες δηλώσεις ή όταν ο Έφορος κρίνει ότι τέτοιες δηλώσεις είναι ελλιπείς ή ανακριβείς, ο Έφορος δύναται να βεβαιώσει κατά την καλύτερη κρίση του το ποσό του Φ.Π.Α. που είναι οφειλόμενο από αυτό το πρόσωπο και να γνωστοποιήσει το ποσό στο πρόσωπο αυτό.»
Ειδικότερα, με την προσφυγή προβλήθηκε ότι δεν λήφθηκαν υπόψη τα στοιχεία που είχε θέσει ενώπιον του Εφόρου η εφεσείουσα με την ένσταση της για σκοπούς ορθής βεβαίωσης του φόρου και υπό αυτή την έννοια η απόρριψη της ένστασης προσβάλλεται ως στερούμενη αιτιολογίας και ως διενεργηθείσα χωρίς τη δέουσα έρευνα.
Το πρωτόδικο δικαστήριο είχε υπόψη του βέβαια το απόσπασμα που έχουμε παραθέσει από την επίδικη απόφαση και ειδικά την εξήγηση ότι λήφθηκε υπόψη η αύξηση των κρεβατιών και των ομπρελών το 2015, έτος για το οποίο υπήρχαν - επιτέλους - ακριβή στοιχεία που είχαν προσκομιστεί από το Δήμο Λάρνακας, κάτι που θα ανέβαζε το ποσοστό αδήλωτων εισπράξεων καθ΄ υπολογισμό σε 123%. Ποσοστό, όμως, που για τους λόγους που εξηγήθηκαν δεν χρησιμοποιήθηκε «επειδή λήφθηκαν υπόψη τα δεδομένα της επιχείρησης και του χαρακτήρα της περιοχής Μακένζυ που διαφοροποιήθηκαν από τη μια χρονιά στην άλλη κατά την περίοδο 2009 - 2014.» Αντ' αυτού χρησιμοποιήθηκαν ποσοστά απόκρυψης 30% και 80% αναλόγως της περιόδου. Ως προς τα ποσοστά αυτά το πρωτόδικο δικαστήριο παρέπεμψε σε σημείωμα του ανώτερου λειτουργού ΦΠΑ κ. Στυλιανού ημερ. 11.3.2016, το οποίο είχε συνταχθεί στα πλαίσια εξέτασης της ένστασης, όπου αναφέρονται τα εξής:
«Αναφορικά με τον πίνακα με "Ολοκληρωμένα αποτελέσματα εσόδων του 2015" στη επιστολή της ένστασης σας, παρουσιάζετε τα έσοδα από την παραλία Μακένζυ το 2015 και συγκριτικά με τα έσοδα του 2014, υποδεικνύετε την αύξηση που υπήρξε, η οποία κυμαίνεται από 45% σε 127%. Επομένως τα ποσοστά απόκρυψης που τελικά χρησιμοποιήθηκαν, δηλαδή 30% και 80% θεωρούνται δίκαια και θα πρέπει να ικανοποιούν το αίτημα σας αφού λήφθηκαν υπόψη ιδιαιτερότητες από χρόνο σε χρόνο.»
Υπό το φως των ανωτέρω γεγονότων και με αναφορά σε αυτά, το πρωτόδικο δικαστήριο απάντησε ως εξής στο λόγο ακύρωσης περί μη διενέργειας δέουσας έρευνας, αφού κατέγραψε τους σχετικούς, ως άνω, ισχυρισμούς:
«Δεν μπορώ να συμφωνήσω με τους πιο πάνω ισχυρισμούς. Όπως προκύπτει από τον οικείο διοικητικό φάκελο, λήφθηκαν υπόψη από τον καθ' ου η αίτηση, κατά τον υπολογισμό της βεβαίωσης φόρου, και τα προβλήματα προσβασιμότητας στην περιοχή Μακένζυ, καθώς και η αύξηση του τουριστικού ρεύματος στην ίδια παραλία, είτε λόγω αύξησης του τουρισμού είτε λόγω της αύξηση των κλινών, δεδομένου ότι οι άλλες παραλίες της Λάρνακας υπολειτουργούσαν. .»
Επιπλέον παρέπεμψε στο παρακάτω απόσπασμα από την έκθεση φορολογικού ελέγχου από το φάκελο της υπόθεσης ως στοιχείο που καταδεικνύει περαιτέρω τη διενέργεια της απαιτούμενης, υπό τις περιστάσεις, έρευνας δια της λήψεως υπόψη και των θέσεων της πλευράς της εφεσείουσας:
«Σε μεταγενέστερες συναντήσεις που είχαμε με τους λογιστές της εταιρείας αναφέρθηκαν τα πιο κάτω για να δικαιολογήσουν τη διαφορά των πωλήσεων ων συγκεκριμένων μηνών από το 2014 και το 2015. Κατ' αρχή επικαλέστηκαν το ότι οι δρόμοι στην περιοχή δεν είχαν ολοκληρωθεί και ότι γίνονταν ακόμη κατασκευαστικά έργα το 2014. Δεύτερο ο χώρος στάθμευσης δεν είχε ολοκληρωθεί και τρίτο σε συνάντηση που είχαν με το Δήμο Λάρνακας τους παραχώρησε το δικαίωμα να βάλουν περισσότερες ομπρέλες και κρεβατάκια στην παραλία έτσι ώστε να έχει μεγαλύτερα εισοδήματα και το υφπ.
Συνοψίζοντας τα πιο πάνω και λαμβάνοντας υπόψη όλα τα δεδομένα, τόσο τους υπολογισμούς μας όσο και τους ισχυρισμούς των λογιστών καταλήγουμε στα εξής συμπεράσματα:
Ι. Για το 2014 θα ληφθεί υπόψη ως ποσοστό απόκρυψης το ποσοστό που υπολογίσαμε συγκριτικά με τα φετινά ποσά. Στο ποσοστό αυτό όμως παραχωρούμε μια μείωση λόγω του ότι τα δεδομένα που προσκομίστηκαν δικαιολογούν εν μέρει την αύξηση του εισοδήματος στη φετινή χρονιά. Επομένως για το 2014 λαμβάνουμε ως ποσοστό απόκρυψης το ποσοστό των 80%.
II. Για τα προηγούμενα χρόνια, λαμβάνουμε υπόψη το ποσοστό των 30% με βάση τα στοιχεία του Πίνακα 1 στο οποίο παραχωρούμε και πάλι ένα ποσοστό μείωσης.
III. Τα πιο πάνω θα χρησιμοποιηθούν μόνο επί τις εισπράξεις της παραλίας του Μακένζυ και τα υπόλοιπα εισοδήματα θα ληφθούν ως έχουν.»»
Προχώρησε έτι περαιτέρω το πρωτόδικο δικαστήριο εξετάζοντας τον ισχυρισμό της εφεσείουσας ότι ο Έφορος δεν είχε προσφέρει επαρκείς ενδείξεις σε σχέση με το κατά πόσον τα υπό κρίση είδη στη συγκεκριμένη παραλία χρησιμοποιούνται έστω και μια φορά σε καθημερινή βάση, τον οποίο και απέρριψε παραπέμποντας ξανά στην έκθεση φορολογικού ελέγχου:
«Επιπρόσθετα από τα πιο πάνω, έχω ετοιμάσει και τον Πίνακα 2 στον οποίο περιέλαβα στοιχεία που έχουμε στον προσωπικό φάκελο και τα οποία έχουν προκόψει από παρακολουθήσεις που έχουν γίνει κατά καιρούς από συναδέλφους. Με βάση τα στοιχεία αυτά διαπιστώνουμε κατ' αρχή ότι τον Αύγουστο η χρήση των ειδών που έχει είναι στο 100% και ίσως πέρα από αυτό όχι μόνο την Κυριακή όπως μας καταγράφουν. Αφού η παρακολούθηση που έγινε τον Αύγουστο, είναι Τρίτη και Παρασκευή.»
Καταλήγοντας το πρωτόδικο δικαστήριο, με αναφορά στη σχετική νομολογία, έκρινε ότι δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός περί έλλειψης δέουσας έρευνας ή εμφιλοχώρησης πλάνης ή περί έλλειψης επαρκούς και/ή δέουσας αιτιολογίας. Η αιτιολόγηση της εμπεριέχεται στην ίδια την απόφαση και συνάδει πλήρως και ενισχύεται περαιτέρω από το περιεχόμενο της έκθεσης φορολογικού ελέγχου και το διοικητικό φάκελο.
Το ζητούμενο σε περίπτωση κατά την οποία, ενώ οι δηλώσεις του φορολογούμενου είναι ελλιπείς και ανακριβείς αυτός επικαλείται έχοντας το σχετικό βάρος απόδειξης, πλάνη εκ μέρους του Εφόρου, είναι κατά πόσον η απόφαση είναι λογικά εφικτή με βάση τα γεγονότα που υπάρχουν ενώπιον του. Θα πρέπει να ακολουθήσει την προσφορότερη υπό τις περιστάσεις μεθοδολογία κατά την καλύτερη του κρίση, ως ο Νόμος ορίζει και να ενεργεί καλόπιστα. Η διακριτική του ευχέρεια είναι ευρεία και δεν ανατρέπεται εάν κριθεί ότι ήταν ευλόγως επιτρεπτή.
Ο πρώτος λόγος έφεσης αποδίδει σφάλμα στο πρωτόδικο δικαστήριο να εξετάσει λόγο ακυρότητας ο οποίος δεν είχε προβληθεί από την εφεσείουσα, ήτοι αναφορικά με το δικαίωμα του Εφόρου να προχωρήσει στην έκδοση βεβαίωσης του φόρου ένεκα της παράλειψης της εφεσείουσας να τηρήσει τις εκ του Νόμου υποχρεώσεις της. Αυτό όμως το ζήτημα έχει ξεπεραστεί με τον περιορισμό, ως άνω, του πλαισίου της έφεσης. Πέραν τούτου, η εφεσείουσα παραπονείται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει λόγω ελλιπούς αιτιολόγησης της, ότι λανθασμένα το πρωτόδικο δικαστήριο παραγνώρισε ότι ο εφεσίβλητος δεν είχε προσκομίσει μαρτυρία για την τεκμηρίωση του τρόπου με τον οποίο υπολογίστηκε το ποσοστό των αδήλωτων εισπράξεων και λανθασμένα απέρριψε τη θέση της ότι δεν διενεργήθηκε δέουσα έρευνα.
Όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Δημοκρατία v. Nicolas Tyrimos Tavern Restaurant (2000) 3 AAΔ 679, 685:
«Ο Φ.Π.Α. είναι αυτοβεβαιούμενος φόρος, η δε καταγραφή ή λήψη όλων των απαραίτητων πληροφοριών που καθιστούν δυνατή τη βεβαίωση και πληρωμή του αποτελεί ευθύνη του επιχειρηματία.»
Εάν ο φορολογούμενος ισχυρίζεται πλάνη τότε αυτός έχει το βάρος της απόδειξης (Ζαχαροπλαστικές Επιχειρήσεις «ΟΚΑΠΙ» Λτδ ν. Δημοκρατίας κ.α. (1995) 3 ΑΑΔ 48). Όπως το Άρθρο 49 ορίζει ο Έφορος σε περίπτωση που οι δηλώσεις του φορολογούμενου είναι ελλιπείς ή ανακριβείς δύναται να βεβαιώσει το οφειλόμενο ποσό «κατά την καλύτερη κρίση του». Προς τούτο απαιτείται, αλλά και αρκεί, η απόφαση του να είναι λογικά εφικτή με βάση τα γεγονότα που υπάρχουν ενώπιον του. Δεν απαιτείται μια πλήρης έρευνα της κάθε λεπτομέρειας. Μάλιστα, όσο πιο μακρά είναι η περίοδος που καλύπτεται από τη βεβαίωση τόσο πιο παράλογο είναι να απαιτείται από τον Έφορο να ερευνήσει όλα τα γεγονότα για ολόκληρη περίοδο για να καταλήξει στη βεβαίωση. Δοθέντος ότι η υποχρέωση βαρύνει κατά πρώτο λόγο τον φορολογούμενο να δώσει στοιχεία στον Έφορο τα οποία να είναι αληθή και πλήρη και ότι πρόκειται για μια διαδικασία αυτοβεβαίωσης που βασίζεται πάνω στα στοιχεία που οφείλει να τηρεί και να διαθέτει ο φορολογούμενος, σε περίπτωση παράλειψης του η άσκηση της καλύτερης κρίσης του Εφόρου έχει την έννοια μιας ευρείας διακριτικής ευχέρειας την οποία μπορεί να ασκήσει χρησιμοποιώντας την προσφορότερη, υπό τις περιστάσεις, μεθοδολογία (Ανδρέας Στυλιανού ν. Δημοκρατίας (2000) 3 ΑΑΔ 782 και την εκεί αναφερόμενη Farnocchia and Another v. Customs and Excise Commissioners [1994] S.T.C. 881, 886-887 και P. Zazoo Unisex Boutique Ltd v. Δημοκρατίας (2010) 3 AAΔ 266).
Έχοντας όλα τα ανωτέρω κατά νου, δεν βρίσκουμε λόγο παρέμβασης στην πρωτόδικη απόφαση, η οποία επικυρώνεται.
Η έφεση απορρίπτεται με €3.500 έξοδα υπέρ της εφεσίβλητης και εναντίον της εφεσείουσας.
Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
Ν. Σάντης, Δ.
Μ. Καλλιγέρου, Δ.
/φκ