ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

Έρευνα - - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Άρθρο 23(3)(γ) του Ν.33/64 - Μεταβατικές Διατάξεις)

 

(Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 41/2020)

(Υποθ. Αρ. 1018/17)

 

24 Ιανουαρίου, 2025

 

[Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, ΣΤ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Η. ΓΕΩΡΓΙΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ

Εφεσείουσα

v.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

 

Εφεσίβλητου.

----------------

 

Αλ. Ελευθερίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για την Εφεσείουσα

Ξ. Ευγενίου (κα), για Ανδρέας Σ. Αγγελίδης ΔΕΠΕ , για Εφεσίβλητο

                                                    ---------------

 

Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.  Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δικαστής Στ. Χατζηγιάννη.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Δ.:  Με απόφαση του ημερ. 22.12.2016 το Ανώτατο Δικαστήριο αποδέχθηκε τις συνεκδικασθείσες Αναθεωρητικές Εφέσεις 65/2011 και 69/2011 (Π. Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (2016) 3 ΑΑΔ, 769) με τις οποίες παραμερίστηκαν οι πρωτόδικες αποφάσεις στις Προσφυγές αρ. 1218/2008 και 824/2008 (αντίστοιχα), αντικείμενο των οποίων αποτέλεσε η πλήρωση μόνιμων θέσεων Ανώτερου Νοσηλευτικού Λειτουργού (Γενικός Νοσηλευτικός Κλάδος) στο Υπουργείο Υγείας. 

 

          Ως αποτέλεσμα, επικυρώθηκε η απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (στο εξής η ΕΔΥ) ημερ. 27.3.2008, σ' ό,τι αφορά την προαγωγή από 1.4.2008 της Ζούμου Μαρίας στην επίδικη θέση (στα πλαίσια της Α.Ε. 69/2011 και σε σχέση με την προσφυγή 824/2008).

 

          Περαιτέρω, ακυρώθηκε η απόφαση της ΕΔΥ ημερ. 27.3.2008, σ' ό,τι αφορά την από 1.4.2008 προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών (Κούσιου Πέτρου, Γαβριήλ Έλενας και Ρούσου Έλενας) στην επίδικη θέση (στα πλαίσια της Α. Ε. 65/2011 και σε σχέση με την Προσφυγή 1218/2008).

          Ως αποτέλεσμα της επιτυχίας της Α.Ε. 65/2011 και κατόπιν απόφασης της ΕΔΥ σε συνεδρία της ημερ. 7.2.2017, τα πιο πάνω ενδιαφερόμενα μέρη, ενημερώθηκαν ότι επανέρχονται στη θέση που κατείχαν πριν από την ακυρωθείσα προαγωγή τους.

 

          Στη συνέχεια, στη συνεδρία της ημερ. 24.3.2017, η ΕΔΥ προχώρησε σε επανεξέταση της πλήρωσης των τριών επίδικων θέσεων, στην οποία (συνεδρία) παρέστη και η Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Υγείας.  Υπό το φως της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Α.Ε. 65/2011, η ΕΔΥ μελέτησε όλα τα προσόντα των υποψηφίων και άκουσε τη σύσταση της Διευθύντριας, μετά την αποχώρηση της οποίας, προέβηκε σε αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων, με βάση όλα τα ουσιώδη στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον της, ως αυτά ανάγονται στον ουσιώδη χρόνο.  Ως αποτέλεσμα, έκρινε ως καταλληλότερους τα ενδιαφερόμενα μέρη, στους οποίους αποφάσισε να προσφέρει προαγωγή στις επίδικες θέσεις, αναδρομικά από 1.4.2008.  Η αναδρομική προαγωγή δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 19.5.2017.

 

          Ο Εφεσίβλητος προσέβαλε τη νομιμότητα της πιο πάνω απόφασης ημερ. 24.3.2017 με την Προσφυγή αρ. 1018/2017.

          Το πρωτόδικο Δικαστήριο, με αναφορά στο σκεπτικό της Α.Ε.  65/2011, κατέληξε ως ακολούθως:

 

 «Συνεπώς, τόσο η σύσταση της Γενικής Διευθύντριας, όσο και η επίδικη απόφαση της καθ' ης η αίτηση, πάσχουν ως ευθέως συγκρουόμενες με το δεδικασμένο της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου ημερομηνίας 22.12.2016 στις Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 65/2011 και 69/2011  (supra), διότι έκριναν, σε αντίθεση με τα δεσμευτικώς κατ' έφεση αποφασισθέντα (ανωτέρω) ότι, το δίπλωμα του αιτητή δεν αποτελεί πρόσθετο προσόν, αλλά απαιτούμενο, με βάση το οποίο ο αιτητής πληροί την παράγραφο (2) των απαιτούμενων προσόντων του Σχεδίου Υπηρεσίας (ανωτέρω) και ότι, ο αιτητής δεν έχει πρόσθετα, πέραν από τα απαιτούμενα, προσόντα.»

 

          Η κατάληξη αυτή του πρωτόδικου Δικαστηρίου, οδήγησε σε επιτυχία της Προσφυγής και συνακόλουθα, στην ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης. 

 

          Η Εφεσείουσα θεωρεί εσφαλμένη την πρωτόδικη απόφαση και με την παρούσα Έφεση επιδιώκει την ανατροπή της στη βάση τριών (3) λόγων Έφεσης. 

 

          Και οι τρεις λόγοι Έφεσης περιστρέφονται γύρω από την εισήγηση της Εφεσείουσας περί εσφαλμένης πρωτόδικης κρίσης πως η σύσταση της Γενικής Διευθύντριας, ως και η επίδικη απόφαση της ΕΔΥ, συγκρούονται με το δεδικασμένο της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις Α.Ε. 65/2011 και 69/2011 (ανωτέρω).

 

          Γι' αυτό και θα προχωρήσουμε με τη σωρευτική εξέταση των τριών λόγων Έφεσης οι οποίοι σχετίζονται μεταξύ τους και είναι αλληλένδετοι. 

 

          Η ευπαίδευτη συνήγορος της Εφεσείουσας εισηγήθηκε πως το δίπλωμα Νοσηλευτικής Διοίκησης, Νοσηλευτική Σχολή - το οποίο, σύμφωνα με την Α.Ε. 65/2011, δεν είχε σχολιαστεί από τη Γενική Διευθύντρια στη σύσταση της, ούτε και από την ΕΔΥ - δεν αποτελούσε πρόσθετο προσόν, αλλά απαιτούμενο προσόν, βάσει της παραγράφου 2 των απαιτούμενων προσόντων του Σχεδίου Υπηρεσίας, προκειμένου ο Εφεσίβλητος να καταστεί υποψήφιος για προαγωγή και δεν κατείχε οποιαδήποτε άλλα προσόντα πέραν των απαιτούμενων.  Κατά την διαδικασία επανεξέτασης πλήρωσης των επίδικων θέσεων, η Γενική Διευθύντρια και η ΕΔΥ έλαβαν υπόψη και πίστωσαν στον Εφεσίβλητο την κατοχή του Διπλώματος Νοσηλευτικής Διοίκησης,  θεώρησαν συνεπώς, ότι αυτός κατέστη προσοντούχος στη βάση της παραγράφου 2 των απαιτούμενων προσόντων του Σχεδίου Υπηρεσίας και δεν θα μπορούσε το εν λόγω Δίπλωμα να θεωρηθεί και ως επιπρόσθετο προσόν.  Ως εκ τούτου, εισηγήθηκε πως με αυτά τα δεδομένα, κατά τη διαδικασία επανεξέτασης, δεν υπήρξε παράβαση του δεδικασμένου.  Αντίθετα, η ΕΔΥ, συμμορφούμενη και σεβόμενη το δεδικασμένο, έκανε μνεία στο συγκεκριμένο προσόν του Εφεσίβλητου, στο οποίο είχε  αναφερθεί και το Ανώτατο Δικαστήριο στα πλαίσια της Α.Ε. 65/2011.

 

          Αντίθετη είναι η θέση του Εφεσίβλητου, ο οποίος υποστηρίζει την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης και απορρίπτει τις πάνω εισηγήσεις της Εφεσείουσας. 

 

          Εξετάσαμε τις ενώπιον μας προβληθείσες εισηγήσεις των ευπαίδευτων συνηγόρων της Εφεσείουσας και Εφεσίβλητου.

 

          Το Σχέδιο Υπηρεσίας της επίδικης θέσης του Ανώτερου Νοσηλευτικού Λειτουργού, Γενικός Νοσηλευτικός Κλάδος, Υπουργείο Υγείας απαιτεί:

 

«Απαιτούμενα προσόντα.

 

(1) Δεκαπενταετής τουλάχιστον υπηρεσία στη θέση Νοσηλευτικού Λειτουργού ή/και στις προηγούμενες θέσεις Νοσηλευτικού Λειτουργού 1ης ή/και 2ης Τάξης, από την οποία πέντε τουλάχιστον χρόνια στην Κλίμακα Α7.

 

(2) Πιστοποιητικό μετεκπαίδευσης σε αναγνωρισμένη Σχολή ή Κολλέγιο σε κλάδο της Νοσηλευτικής ή στη Νοσηλευτική Διοίκηση ή στη Μαιευτική διάρκειας ενός τουλάχιστον ακαδημαϊκού έτους.

 

[.]       Σημειώσεις

2.  Οι κάτοχοι πανεπιστημιακού διπλώματος ή τίτλου στη Νοσηλευτική ή σε κλάδο της, καθώς και οι εγγεγραμμένοι στο Μητρώο Μαιών βάσει του περί Νοσηλευτικής και Μαιευτικής Νόμου, εξαιρούνται από το στην παράγραφο (2) απαιτούμενο προσόν.»

 

          Εξετάζοντας τις πιο πάνω απαιτήσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας, διαπιστώνεται πως για τη διεκδίκηση της θέσης Ανώτερου Νοσηλευτικού Λειτουργού, δεν αρκεί μόνο το δίπλωμα της Νοσηλευτικής Σχολής, στη βάση του οποίου εξασφαλίζεται και η εγγραφή στο Μητρώο Νοσηλευτών, αλλά απαιτείται είτε μετεκπαίδευση σε κλάδο της Νοσηλευτικής ή στη Νοσηλευτική Διοίκηση ή Μαιευτική, είτε κατοχή πτυχίου πανεπιστημιακού επιπέδου.

 

          Το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω) και ειδικότερα σε σχέση με την Α. Ε. 65/2011, έχει ως ακολούθως:

 

«Όσον αφορά στην ουσία της έφεσης υπ' αρ. 65/2011, το κύριο παράπονο του εφεσείοντος εστιάζεται στο ότι η σύσταση της Αναπληρώτριας Διευθύντριας προς όφελος των ενδιαφερομένων μερών έπασχε ως αντίθετη με τα στοιχεία των φακέλων.  Είναι γνωστό από τη νομολογία ότι σύσταση που συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων έχει στην ουσία μηδαμινή βαρύτητα, (Τριανταφυλλίδη ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 429 και Μοδίτης ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 695), έτσι που να μην μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί ουσιώδες στοιχείο κρίσης υπέρ ενός υποψηφίου, (Σπανός ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 390, Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 164 και Λοΐζος Παναγή ν. Δημοκρατίας (2011) 3 Α.Α.Δ. 163). Η σύσταση, σύμφωνα με τη Μοδίτης, ανωτέρω, και τη νομολογία που την ακολούθησε σταθερά, δεν μπορεί να αλλοιώνει τα στοιχεία των φακέλων προς όφελος ενός ή άλλου υποψηφίου. Μάλιστα επειδή ακριβώς η σύσταση προϊσταμένου τμήματος αποτελεί πρωτογενές, ουσιώδες και αυτοτελές στοιχείο κρίσεως, επιβάλλεται στην Ε.Δ.Υ. να αναφέρει ρητά τους λόγους απόκλισης όπου αποφασίζει να μην την ακολουθήσει, (Δημοκρατία ν. Ψωμά (1997) 3 Α.Α.Δ. 422, Δημοκρατία ν. Χριστούδη (1996) 3 Α.Α.Δ. 267 και Χριστοδούλου - ανωτέρω -).

 

Ένα από τα παράπονα του εφεσείοντος είναι ότι στη σύσταση της η Αναπληρώτρια Διευθύντρια αναφέρθηκε μεν στα πρόσθετα προσόντα των ενδιαφερομένων μερών τα οποία ανεπιφύλακτα σύστησε, παραλείποντας όμως να αναφερθεί και στο πρόσθετο προσόν του ίδιου του εφεσείοντος. Πράγματι από τα δεδομένα που είχε ενώπιον της η Ε.Δ.Υ., προέκυπτε ότι τα συστηθέντα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν πρόσθετα μη απαιτούμενα εκ του σχεδίου υπηρεσίας προσόντα, όπως αυτά καταγράφονται στους σχετικούς πίνακες που απαντώνται στο Παράρτημα 9 της ένστασης που καταχωρήθηκε πρωτοδίκως από τη Δημοκρατία. Πρόσθετο όμως προσόν, αυτό του διπλώματος Νοσηλευτικής Διοίκησης, Νοσηλευτική Σχολή, κατείχε και ο εφεσείων.  Σε αυτό δεν έγινε καμία απολύτως αναφορά από την Αναπληρώτρια Διευθύντρια και το λάθος επαναλήφθηκε και από την Ε.Δ.Υ., η οποία στο σκεπτικό της αναφέρθηκε στους επιλεγέντες ως διαθέτοντες πρόσθετα ακαδημαϊκά προσόντα που θεωρήθηκαν απόλυτα σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης, κρίνοντας τους ως υπερέχοντες γενικά των υπολοίπων υποψηφίων. Η Ε.Δ.Υ. κατέγραψε ταυτόχρονα ότι οι υπόλοιποι υποψήφιοι, στους οποίους περιλαμβανόταν και ο εφεσείων, δεν υστερούσαν σε αξία με τους επιλεγέντες να υπερέχουν σε αρχαιότητα ή να υστερούν σε αρχαιότητα λόγω ημερομηνίας γέννησης και μόνο. Και ότι «οι επιλεγέντες διαθέτουν την υπέρ τους σύσταση της Αν. Γενικής Διευθύντριας, που συνάδει με τα στοιχεία των Φακέλων.». Είναι φανερό ότι εμφιλοχώρησε πλάνη στη διαδικασία, εφόσον δεν έγινε καμία αναφορά στο πρόσθετο προσόν του εφεσείοντος ως αυτό να μην υπήρχε, δίδοντας έτσι την εντύπωση ότι η επιλογή μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών και του εφεσείοντος ήταν εύλογα επιτρεπτή στη βάση της ισοδυναμίας σε αξία, της ηλικιακής και μόνο αρχαιότητας του εφεσείοντος και του αντισταθμίσματος ότι έναντι αυτού, οι συστηθέντες κατείχαν ένα ή περισσότερα πρόσθετα προσόντα. Ακριβώς αυτή ήταν και η θέση του πρωτόδικου Δικαστηρίου προς απόρριψη της προσφυγής, η οποία όμως δεν έλαβε υπόψη το ότι και ο εφεσείων ήταν κάτοχος πρόσθετου προσόντος το οποίο θα έπρεπε να συνεκτιμάτο και ως προς τη σχετικότητα του, (Νικολαΐδης ν. Δημοκρατίας (2005) 3 Α.Α.Δ. 325 και Κοτζιάπασης ν. Οικονομίδη (2007) 3 Α.Α.Δ. 200),  και ως προς την επίπτωση που αυτό το πρόσθετο προσόν θα είχε επί της συγκριτικής πλέον αξίας των υποψηφίων. Τέτοια σύγκριση όμως, και έχει δίκαιο και επ' αυτού ο εφεσείων, δεν έγινε.»

 

 

          Υπό τα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης, το ερώτημα που εγείρεται είναι κατά πόσο η σύσταση της Διευθύντριας, ως και η απόφαση της ΕΔΥ κατά το στάδιο της επανεξέτασης, πως το Δίπλωμα Νοσηλευτικής Διοίκησης, Νοσηλευτική Σχολή που κατέχει ο Εφεσίβλητος, δεν αποτελεί πρόσθετο προσόν αλλά ότι με αυτό ικανοποιεί την παράγραφο 2 των απαιτούμενων προσόντων του Σχεδίου Υπηρεσίας (δηλαδή «Πιστοποιητικό Μετεκπαίδευσης σε αναγνωρισμένη Σχολή ή Κολλέγιο σε κλάδο της Νοσηλευτικής ή στη Νοσηλευτική Διοίκηση ή στη Μαιευτική διάρκειας ενός τουλάχιστον ακαδημαϊκού έτους»), που τον καθιστά προσοντούχο, παραβιάζει το δεδικασμένο της πάνω απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Α.Ε. 65/2011, με την οποία έγινε αναφορά στο συγκεκριμένο δίπλωμα ως πρόσθετο προσόν.

 

          Σημειώνουμε πως κατά την διαδικασία της επανεξέτασης, όπως προκύπτει από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, τόσο η Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Υγείας, όσο και η ΕΔΥ, πίστωσαν στον Εφεσίβλητο, την κατοχή του διπλώματος Νοσηλευτικής Διοίκησης.  Συγκεκριμένα, η Γενική Διευθύντρια κατά την πρόσδοση της σύστασης ανέφερε τα ακόλουθα:

 

«Προχωρώντας σε ιδιαίτερη σύγκριση των προσόντων του εφεσείοντος στην Αν. Εφ. 65/2011 Γεωργίου Παναγιώτη (α/α/38), με τα προσόντα των συστηθέντων υποψηφίων, σημειώνω ότι:

Ο Γεωργίου Παναγιώτης είναι κάτοχος διπλώματος νοσοκόμου, 1ου Επιπέδου, Γενικής Νοσηλευτικής, Νοσηλευτική Σχολή Κύπρου, με το οποίο εξασφάλισε την εγγραφή του στο μητρώο νοσηλευτών και Μαιών.  Επιπλέον κατέχει μετεκπαίδευση σε κλάδο της Νοσηλευτικής, προσόν το οποίο κατέχουν και όλοι οι υπόλοιποι υποψήφιοι, ήτοι δίπλωμα Νοσηλευτικής Διοίκησης, Νοσηλευτική Σχολή Κύπρου, με το οποίο ικανοποιεί την απαίτηση της παραγράφου (2) των απαιτούμενων προσόντων του Σχεδίου Υπηρεσίας και μ' αυτό το προσόν καθίσταται προσοντούχος.  Δεν κατέχει οποιαδήποτε άλλα επιπρόσθετα προσόντα ακαδημαϊκού ή άλλου επιπέδου.

 

..............................

 

Από τα πιο πάνω διαφαίνεται ότι ο Γεωργίου Παναγιώτης δεν διαθέτει οποιοδήποτε επιπρόσθετο προσόν, πέραν των απαιτούμενων, και, επιπλέον, δεν υπερέχει σε αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση σ' αυτές των τελευταίων, προ του ουσιώδους χρόνου, ετών.  Δεν παρέλειψα να συνεκτιμήσω, επίσης, ότι ο Γεωργίου Παναγιώτης υστερεί σε αρχαιότητα έναντι του Κούσιου, κατά τρεις περίπου μήνες βάσει της ημερομηνίας γέννησης, και υπερέχει των Γαβριήλ και Ρούσου, κατά 20 περίπου μήνες βάσει της ημερομηνίας γέννησης, αρχαιότητα η οποία είναι ήσσονος σημασίας και πολύ περιορισμένη βαρύτητα μπορεί να αποδοθεί σε αυτή».

 

Σχετικά, η  ΕΔΥ ανέφερε  τα ακόλουθα:

 

«Ο Γεωργίου Παναγιώτης κατέχει Δίπλωμα Νοσοκόμου, 1ου Επιπέδου, Γενικής Νοσηλευτικής, Νοσηλευτική Σχολή Κύπρου, με το οποίο εξασφάλισε την εγγραφή του στο Μητρώο Νοσηλευτών και Μαιών.  Επιπλέον, κατέχει Δίπλωμα Νοσηλευτικής Διοίκησης, Νοσηλευτική Σχολή Κύπρου, με το οποίο ικανοποιεί την απαίτηση της παραγράφου (2) των απαιτούμενων προσόντων του Σχεδίου Υπηρεσίας και μ' αυτό το προσόν καθίσταται προσοντούχος.  Δεν κατέχει οποιαδήποτε άλλα επιπρόσθετα προσόντα ακαδημαϊκού επιπέδου.»

 

          Προκύπτει από τα πιο πάνω ως αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο Εφεσίβλητος είναι κάτοχος διπλώματος νοσοκόμου 1ου επιπέδου, από την Νοσηλευτική Σχολή Κύπρου, δυνάμει του οποίου εγγράφηκε στο μητρώο νοσηλευτών και στη βάση αυτού διορίστηκε στη θέση Νοσηλευτικού Λειτουργού.  Επομένως κατέχει το απαιτούμενο από την παράγραφο 1 του Σχεδίου Υπηρεσίας, βασικό προσόν. 

 

          Επιπρόσθετα, είναι κάτοχος μετεκπαίδευσης σε κλάδο της Νοσηλευτικής, δηλ. Διπλώματος Νοσηλευτικής Διοίκησης, Νοσηλευτική Σχολή Κύπρου και συνεπώς ικανοποιεί την απαίτηση της παραγράφου 2 των απαιτούμενων προσόντων του Σχεδίου Υπηρεσίας. 

 

          Ως εκ τούτου, ο Εφεσίβλητος, ως απόφοιτος της Νοσηλευτικής Σχολής του Υπουργείου Υγείας και εγγεγραμμένος βάσει αυτού στο Μητρώο Νοσηλευτών, θα μπορούσε να είναι υποψήφιος στις επίδικες θέσεις, μόνο αν κατείχε επιπρόσθετα και δίπλωμα μετεκπαίδευσης στη Νοσηλευτική Διοίκηση.  Όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, τόσο η Γενική Διευθύντρια, όσο και η ΕΔΥ στο στάδιο της επανεξέτασης, αναφέρθηκαν ρητά και σε αυτό το προσόν του Εφεσίβλητου (του διπλώματος της Νοσηλευτικής Διοίκησης), συμμορφούμενοι με το δεδικασμένο της Α. Ε. 65/2011, το οποίο και τον κατέστησε προσοντούχο στη βάση της παραγράφου 2 του Σχεδίου Υπηρεσίας. 

 

          Συνεπώς, κρίνουμε πως το συγκεκριμένο δίπλωμα Νοσηλευτικής Διοίκησης, συνεκτιμήθηκε και συνυπολογίσθηκε από την ΕΔΥ και εξηγήθηκε γιατί δεν αποτελεί πρόσθετο προσόν αλλά απαιτούμενο, βάσει της παραγράφου 2 του Σχεδίου Υπηρεσίας.

 

          Το γεγονός ότι στην πιο πάνω απόφαση στην Α.Ε. 65/2011, γίνεται αναφορά σε «πρόσθετο» προσόν, συγκεκριμενοποιώντας ότι επρόκειτο για δίπλωμα Νοσηλευτικής Διοίκησης, Νοσηλευτική Σχολή, δεν το καθιστά αυτόματα ως πρόσθετο μη απαιτούμενο εκ του Σχεδίου Υπηρεσίας προσόν, αφού το ίδιο το Ανώτατο Δικαστήριο δεν το προσδιόρισε ως τέτοιο, εν αντιθέσει με τα ενδιαφερόμενα μέρη για τα οποία εξ' αντιδιαστολής, είχε αναφερθεί ότι είχαν πρόσθετα μη απαιτούμενα εκ του Σχεδίου Υπηρεσίας προσόντα.

 

 Είναι σημαντικό να τονισθεί πως ο ειδικός λόγος ακύρωσης της διοικητικής πράξης στα πλαίσια της Α.Ε. 65/2011, ήταν η διαπίστωση της παράλειψης αναφοράς εκ μέρους της Αναπληρώτριας Διευθύντριας στο Δίπλωμα Νοσηλευτικής Διοίκησης που κατείχε ο Εφεσίβλητος και όχι το κατά πόσο αυτό αποτελούσε απαιτούμενο ή πρόσθετο προσόν βάσει του Σχεδίου Υπηρεσίας.  Συνεπώς αυτός ο λόγος ακύρωσης είναι που καθόριζε την έκταση της δέσμευσης της ΕΔΥ ως προς το κριθέν ζήτημα στα πλαίσια της επανεξέτασης, με το οποίο, όπως αναφέραμε πιο πάνω, συμμορφώθηκε πλήρως.

 

 Σχετική είναι η υπόθεση K. Kallis Estates Ltd v. Δημοκρατίας (2011) 3 ΑΑΔ 724, όπου αποφασίστηκε πως το κριθέν ζήτημα, θεωρείται εκείνο το οποίο, αφού διαγνώσθηκε και κρίθηκε, αποτέλεσε το αναγκαίο στήριγμα του γενόμενου από την απόφαση δεκτού ως συμπεράσματος και όχι άλλα ζητήματα τα οποία αναφέρθηκαν περιγραφικά, ιστορικά ή αφηγηματικά στην δικαστική απόφαση και τα οποία δεν ήταν αναγκαία για την κατάληξη του Δικαστηρίου.  Αυτά δεν νοούνται ως κριθέντα ζητήματα. 

 

          Συνεπώς, η Γενική Διευθύντρια και η ΕΔΥ, στα πλαίσια της επανεξέτασης όφειλαν, όπως και έπραξαν, συμμορφούμενες με το δεδικασμένο της  Απόφασης στην Α.Ε. 65/2011, να αναφερθούν στο συγκεκριμένο δίπλωμα στο οποίο αναφέρθηκε και το Ανώτατο Δικαστήριο, η δε αναφορά του  Ανωτάτου Δικαστηρίου σ' αυτό ως «πρόσθετο προσόν», ουδόλως  εμπόδιζε την Γενική Διευθύντρια και την ΕΔΥ, να το αξιολογήσουν, συνεκτιμήσουν και εντάξουν στο ορθό πλαίσιο της εφαρμογής του Σχεδίου Υπηρεσίας.  Και τούτο, μετά από επανάληψη της διαδικασίας, νέα εκτίμηση του Διπλώματος Νοσηλευτικής Διοίκησης που κατείχε ο Εφεσίβλητος και το οποίο δεν είχε ληφθεί υπόψη στην αρχική ακυρωθείσα απόφαση, σύμφωνα με την απόφαση στην Α.Ε. 65/2011. 

 

Από τα ενώπιον μας στοιχεία προκύπτει πως ορθά κρίθηκε από τη διοίκηση ως απαιτούμενο προσόν και συμφωνούμε με την εισήγηση της Εφεσείουσας πως θα ήταν ανεπίτρεπτο το ίδιο δίπλωμα να είχε ληφθεί υπόψη συγχρόνως και ως επιπρόσθετο προσόν μη απαιτούμενο από το Σχέδιο Υπηρεσίας.  Εξάλλου, κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με άμεση παραβίαση των προνοιών του Σχεδίου Υπηρεσίας. 

 

          Για όλα τα πιο πάνω, καταλήγουμε πως με την προσβαλλόμενη απόφαση καμία παραβίαση του δεδικασμένου της Απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Α.Ε. 65/2011 δεν διαπιστώνεται και η αντίθετη πρωτόδικη απόφαση κρίνεται ως εσφαλμένη και θα πρέπει να παραμερισθεί. 

 

          Για όλα τα πιο πάνω η Έφεση επιτυγχάνει. 

 

          Η πρωτόδικη απόφαση, συμπεριλαμβανομένων και των επιδικασθέντων εξόδων παραμερίζεται. 

 

          Διατάσσεται επανεκδίκαση της Προσφυγής από άλλο Δικαστή κατά προτεραιότητα.

 

          Επιδικάζονται έξοδα προς όφελος της Εφεσείουσας και εναντίον του Εφεσίβλητου, ύψους €4.000.

                                                                                                               Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.

 

 

ΣΤ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ,  Δ.

 

 

Η. ΓΕΩΡΓΙΟΥ, Δ.

 

/Α.Λ.Ο.

 


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο