|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Άρθρο 23(3)(γ) του Ν. 33/64 - Μεταβατικές Διατάξεις)
(Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 28/20)
1 Νοεμβρίου, 2024
[ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΣΑΝΤΗΣ, ΚΑΛΛΙΓΕΡΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ
ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΣΥΛΟΥ
Εφεσείοντες,
ν.
PHAM THI HANG
Εφεσίβλητης.
______________________
Σ. Χαραλάμπους (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα, για τους Εφεσείοντες.
Χρ. Χριστούδιας, για Νίκος Α. Λοϊζου & Χρίστος Γ. Χριστούδιας, για την Εφεσίβλητη.
_______________________
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Οικονόμου, Δ.
ΑΠΟΦΑΣΗ
Ex tempore
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Αναμφίβολα το διοικητικό όργανο που εκδίδει μια πράξη, πρέπει να είναι αρμόδιο καθ' ύλην. Εν προκειμένω όμως το πρόβλημα δημιουργείται ένα στάδιο πριν να τεθεί το θέμα της αρμοδιότητας στο οποίο η εφεσίβλητη στήριξε την υπόθεση της.
Οι εφεσείοντες είχαν επιχειρήσει για να καταδείξουν ότι ο υπάλληλος του Τμήματος της Υπηρεσίας Ασύλου, ο οποίος είχε υπογράψει την έγκριση της επίμαχης έκθεσης της Υπηρεσίας Ασύλου για απόρριψη του αιτήματος ασύλου της εφεσίβλητης, ήταν δεόντως εξουσιοδοτημένος λειτουργός σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου, την κατάθεση δύο επιστολών, τις οποίες το Δικαστήριο αποδέχτηκε να κατατεθούν ως Τεκμήρια Β και Γ με «επιφύλαξη» ως προς την αποδοχή του περιεχομένου τους, όπως το έθεσε. Το Δικαστήριο δεν αποφάσισε εκείνη τη στιγμή οριστικά το ζήτημα.
Η αποδοχή υπό αίρεση της αξιολόγησης του περιεχομένου όποια έννοια και αν αυτή έχει, μια αποδοχή τύπου de bene esse, με γενικούς όρους, έγινε κατά τρόπο που επηρεάστηκε στο τέλος η πλευρά της εφεσείουσας, εφόσον ένα από τα δύο έγγραφα, το Τεκμήριο Γ, στο τέλος αποκλείστηκε χωρίς να είχε δοθεί η ευκαιρία στην πλευρά της εφεσείουσας να προβεί σε άλλα δικονομικά διαβήματα ανάλογα για την οριστική απόφαση του Δικαστηρίου κατά το χρόνο που έπρεπε.
Υπό το πρίσμα αυτό, η παρούσα προσομοιάζει ως προς την ουσία της με απόφαση στην οποία μας έχει παραπέμψει η ευπαίδευτη δικηγόρος της Δημοκρατίας ήτοι την Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 26/20, Κυπριακή Δημοκρατία μέσω Διευθυντή Υπηρεσίας Ασύλου ν. Gurdhian Singh, ημερομηνίας 10/9/2024. Σε εκείνη την υπόθεση είχε ζητηθεί από την εφεσείουσα όπως καταθέσει δύο έγγραφα της Υπηρεσίας Ασύλου, ένα εκ των οποίων βεβαίωνε ότι το πρόσωπο που υπέγραψε αυτή την απόφαση ήταν συγκεκριμένος λειτουργός και το δεύτερο, επρόκειτο για το έγγραφο με το οποίο ορίστηκε το πρόσωπο αυτό να εκτελεί τα καθήκοντα του Προϊσταμένου Ασύλου σε σχέση με την έκδοση αποφάσεων επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας. Επρόκειτο, παρατηρούμε, για το ίδιο πρόσωπο όπως και στην παρούσα υπόθεση. Το Δικαστήριο δήλωσε ότι αποδέχεται την προσκόμιση των εγγράφων, αλλά στο τέλος στην απόφασή του σημείωσε ότι το έγγραφο που κατατέθηκε σε σχέση με την ταυτότητα του προσώπου που υπέγραψε την επίδικη απόφαση θα έπρεπε να προσαχθεί στο Δικαστήριο ακολουθώντας δικονομικά το ορθό διάβημα για προσαγωγή μαρτυρίας και όχι κατά το στάδιο των αγορεύσεων με την προφορική αγόρευση του δικηγόρου της εφεσείουσας. Συνεπώς, η επιστολή δεν έγινε δεκτή και το περιεχόμενό της αγνοήθηκε.
Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο ασκώντας τη μεταβατική δευτεροβάθμια δικαιοδοσία του, αφού αναφέρθηκε στις ευρείες εξουσίες του συγκεκριμένου πρωτόδικου δικαστηρίου σε θέματα δικαιοδοσίας και απόδειξης, υπέδειξε ότι «το Δικαστήριο ενώ εξέτασε και αποδέχθηκε το αίτημα που υποβλήθηκε για την προσκόμιση του υπό κρίση εγγράφου, ακολούθως, στην τελική απόφασή του, απέκλινε από το σκεπτικό της ενδιάμεσης απόφασης του και επανεξέτασε το θέμα αποδεκτότητας του εγγράφου, το οποίο όμως είχε ήδη αποφασίσει. Υπενθυμίζουμε ότι η μόνη επιφύλαξη που εκφράσθηκε αρχικά, κατά την ακρόαση, αφορούσε τη βαρύτητα που θα εδίδετο στο περιεχόμενο των εν λόγω εγγράφων, κατά πόσο ήταν επαρκές για να αντικρούσει τους ισχυρισμούς του εφεσίβλητου». Όπως δηλαδή στην παρούσα υπόθεση. Καταλήγει το Δικαστήριο ότι «Η πιο πάνω κατάληξή μας είναι καθοριστική για την έκβαση της υπόθεσης και ως εκ τούτου δεν κρίνουμε σκόπιμο να εξετάσουμε τους υπόλοιπους λόγους έφεσης».
Εν προκειμένω, τα επίδικα θέματα είχαν εξαρχής περιοριστεί στις διευκρινίσεις ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου (πρακτικά σελίδα 46). Δεν υπάρχει ανάγκη να επεκταθούμε περαιτέρω.
Ως εκ των ανωτέρω, η πρωτόδικη απόφαση ακυρώνεται. Η υπόθεση να τεθεί ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου για επανεκδίκαση με βάση τα όσα κρίναμε ανωτέρω. Η διαταγή για πρωτόδικα έξοδα ακυρώνεται. Καμία διαταγή για έξοδα στην Έφεση.
Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
Ν. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.
Μ. ΚΑΛΛΙΓΕΡΟΥ, Δ.
/ΓΓ