|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Άρθρο 23(3)(β)(i) του Ν. 33/64 - Μεταβατικές Διατάξεις)
(Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 117/16)
11 Οκτωβρίου, 2023
[ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, ΓΕΩΡΓΙΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ
Εφεσείουσα/Καθ΄ ης η αίτηση
ΚΑΙ
KYRIAKOS ANDREOU ARSIOTIS DEVELOPMENTS & CONSTRUCTIOΝ LTD
Εφεσίβλητη/Αιτήτρια
_________________
Δ. Καλλή (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για την Εφεσείουσα.
Καμία εμφάνιση, για την Εφεσίβλητη.
_________________
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον ΓΕΩΡΓΙΟΥ, Δ.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΕΩΡΓΙΟΥ, Δ.: Με την προσφυγή 905/2010 αμφισβητήθηκε η νομιμότητα της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών (στο εξής Α.Α.Π.), ημερ. 10.5.2010, που ήταν το αποτέλεσμα εκδικασθείσας ιεραρχικής προσφυγής. Στο δε πλαίσιο της έτερης προσφυγής, 904/2010, αμφισβητήθηκε η νομιμότητα της επακολουθήσασας απόφασης του Κοινοτικού Συμβουλίου Πύργου Λεμεσού (στο εξής η Αναθέτουσα Αρχή), το οποίο, μετά από επανεξέταση, κατακύρωσε την προσφορά.
Όπως προκύπτει, τα γεγονότα της προσφυγής 905/2010 προηγούνται των γεγονότων της προσφυγής 904/210 και κρίνουμε σημαντικό και χρήσιμο να τα εκθέσουμε κατά τρόπο συνοπτικό για να διαφανεί το εύρος των εγειρόμενων, με την έφεση, θεμάτων. ΄Εχουν ως ακολούθως:
Η Αναθέτουσα Αρχή, στις 10.7.2009, προκήρυξε τον διαγωνισμό με αρ. 4/2009 με τίτλο «Προσφορά για την ανέγερση αίθουσας πολλαπλής χρήσης και βιβλιοθήκης στον Πύργο Λεμεσού». Ακολούθως, την 1.3.2010, η Αναθέτουσα Αρχή ομόφωνα αποφάσισε την κατακύρωση της προσφοράς στο χαμηλότερο προσφοροδότη και ειδικότερα, στην σύμπραξη των εταιρειών Fakas Constructions & Developments Ltd και Mylonas S & N Constructions Ltd (στο εξής εταιρείες Fakas και Mylonas).
Στη συνέχεια, η εφεσίβλητη, η οποία να σημειωθεί ήταν η τρίτη σε σειρά κατάταξης, στις 18.3.2010, καταχώρισε στην Α.Α.Π. την ιεραρχική προσφυγή με αρ. 28/2010 εναντίον της πιο πάνω απόφασης για κατακύρωση της προσφοράς στις εταιρείες Fakas και Mylonas. Η Α.Α.Π., στις 10.5.2010, εξέδωσε ομόφωνη απόφαση με την οποία, ακύρωσε το μέρος της προσβαλλόμενης απόφασης όπως κατακυρώσει τον διαγωνισμό στην σύμπραξη των εταιρειών Fakas και Mylonas, ενώ έκρινε ως έγκυρη την προσφορά της Ν. Παύλου Βωνιάτης & Σία Λτδ (στο εξής εταιρεία Βωνιάτης). Σημειώνεται ότι η τελευταία ήταν η δεύτερη σε σειρά κατάταξης. Εναντίον της πιο πάνω απόφασης η εφεσίβλητη καταχώρισε στο Διοικητικό Δικαστήριο την προσφυγή 905/2010.
Μετά την πιο πάνω απόφαση της Α.Α.Π., η Αναθέτουσα Αρχή, μετά από σχετική απόφαση, κατακύρωσε την προσφορά για την κατασκευή αίθουσας πολλαπλής χρήσης και βιβλιοθήκης στην εταιρεία Βωνιάτης ως την επόμενη έγκυρη προσφοροδότη με την χαμηλότερη προσφορά. Εναντίον της πιο πάνω απόφασης καταχωρίστηκε από μέρους της εφεσίβλητης η προσφυγή αρ. 904/2010.
Μετά από απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου, για τους λόγους που εκεί εξηγούνται, η επίδικη απόφαση της Α.Α.Π, αντικείμενο της προσφυγής 905/10, ακυρώθηκε καθώς επίσης ακυρώθηκε και η απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής, αντικείμενο της προφυγής 904/2010, που λήφθηκε στο πλαίσιο της επανεξέτασης, «.ως απόφαση-συνεπεία της ακυρωθείσας στην 905/2010».
Με την υπό κρίση έφεση, με αριθμό λόγων, αμφισβητείται η ορθότητα της πιο πάνω απόφασης του Δικαστηρίου. Καταρχάς, κρίνουμε ορθολογικό να εξετάσουμε το λόγο έφεσης ότι λανθασμένα το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε την προδικαστική ένσταση της εφεσείουσας περί απώλειας της εκτελεστότητας της προσβαλλόμενης απόφασης της Α.Α.Π. στο πλαίσιο της προσφυγής 905/2010, λόγω της απορρόφησης της, στην μεταγενέστερη απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής, αντικείμενο της προσφυγής 904/2010, που εκδόθηκε κατόπιν επανεξέτασης λόγω της ακύρωσης της από την Α.Α.Π. (1ος λόγος έφεσης).
Το πρωτόδικο δικαστήριο, απορρίπτοντας την πιο πάνω προδικαστική ένσταση της εφεσείουσας αποφάνθηκε ότι:
«.Η απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου Πύργου, κατ' επανεξέταση, μετά την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών, δεν αποτελεί την τελική απόφαση μίας σύνθετης διοικητικής πράξης, όπως αντίθετα εισηγήθηκε η συνήγορος για τους καθ' ων η αίτηση.
...............................
Δεν αποτελεί όμως σύνθετη διοικητική ενέργεια, η έκδοση νέας απόφασης της Αναθέτουσας Αρχής σε επανεξέταση, μετά την απόφαση της ανεξάρτητης αρχής που ελέγχει τη νομιμότητα της αρχικής απόφασης της αναθέτουσας αρχής ..........
Η επανεξέταση από το διοικητικό όργανο δηλαδή την Αναθέτουσα Αρχή, που ακολουθεί μετά την έκδοση της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών, και καταλήγει σε κατακύρωση της προσφοράς εκ νέου, είτε στον ίδιο προσφοροδότη είτε σε άλλον, δεν αποτελεί την «τελική απόφαση μίας σειράς διαδοχικών πράξεων που είναι υποχρεωτικές για την έκδοση αυτής». Αποτελεί πράξη συμμόρφωσης σε μία απόφαση αναθεωρητικού ελέγχου ανεξάρτητου οργάνου, με διακριτές αρμοδιότητες ελέγχου της νομιμότητας της διοικητικής απόφασης, στη βάση των νομικών λόγων ακύρωσης που προβάλλονται στην ιεραρχική προσφυγή. Δεν αποτελεί την συνέχεια μίας ίδιας διαδικασίας, για έκδοση της «τελικής» διοικητικής πράξης, αλλά επιστροφή στην παρελθούσα διαδικασία ενώπιον της Αναθέτουσας Αρχής, προς συμμόρφωση με την απόφαση.
...............................
Αξίζει βέβαια να αναφερθεί, προς συμπλήρωση της αναφοράς στα πορίσματα νομολογίας, ότι η προκήρυξη του Διαγωνισμού με συγκεκριμένους όρους και προδιαγραφές και ο αποκλεισμός προσφοροδότη, είναι δύο ενδιάμεσες μεν αποφάσεις της όλης σύνθετης διοικητικής ενέργειας, αλλά και εκτελεστές, που δυνατόν να προσβάλλονται αυτοτελώς. Αυτή όμως η δυνατότητα αυτοτελούς προσβολής παρέχεται πάντοτε πριν την έκδοση της τελικής απόφασης κατακύρωσης και μέχρι την έκδοση της τελικής απόφασης κατακύρωσης. Χάνουν δηλαδή την αυτοτέλειά τους με την έκδοση της τελικής απόφασης και στο εξής η νομιμότητά τους ελέγχεται στην προσφυγή κατά της τελικής απόφασης. Αποτελούν όλες αυτοτελείς αποφάσεις, σε στάδια υποχρεωτικά μίας σύνθετης διοικητικής ενέργειας των δημόσιων διαγωνισμών, της προκήρυξης δηλαδή του διαγωνισμού, της εξέτασης των προσφορών ως προς την πλήρωση των όρων και της τελικής απόφασης κατακύρωσης. Είναι σε ένα από τα στάδια αυτά που επιστρέφει η Αναθέτουσα Αρχή, για να προβεί σε επανεξέταση, ανάλογα με τον λόγο ακυρώσεως για τον οποίο ακυρώθηκε η απόφασή της από την Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών και σε ποιο στάδιο της διαδικασίας αυτός ανάγεται. Σημειώνω, περαιτέρω, ότι αν τυχόν ανατραπεί η απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής και πλέον άλλος είναι ο επιτυχών προσφοροδότης, τότε ο πρώτος επιτυχών που παραμερίστηκε με ακυρωτική απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών ερήμην του, (σε ακρόαση δηλαδή που δεν προσκαλείται), δύναται να καταχωρίσει και αυτός την δική του προσφυγή στη συνέχεια, αμφισβητώντας τη νομιμότητα της νέας απόφασης με όλα τα ενδεχόμενα επακόλουθα. Στην άλλη περίπτωση, που απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών είναι απορριπτική, τότε η διαδικασία στην Αναθέτουσα Αρχή, που αναστάληκε, εν αναμονή της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών, ξεκινά από το τέλος, με διαπίστωση της επικύρωσης της νομιμότητας και δεν έχει άλλο στάδιο προς ολοκλήρωση, πέραν από την υπογραφή της σύμβασης. Και σε τέτοια περίπτωση όμως, και πάλιν με δέσμευση της Αναθέτουσας Αρχής στην απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών, που είναι απορριπτική για τον αιτητή στην ιεραρχική προσφυγή.
Η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών, ως ανεξάρτητη απόφαση ανεξάρτητης αρχής και όχι μέρος της ίδιας διαδικασίας προς έκδοση διοικητικής πράξης, δεν συγχωνεύεται στην απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής, που εκδίδεται μετά από αυτήν και προς συμμόρφωση με αυτήν, και ούτε μπορεί να ελεγχθεί η νομιμότητά της στα πλαίσια προσφυγής κατά της νέας απόφασης της Αρμόδιας Αρχής. Η δίκη γι' αυτήν είναι αυτοτελής διότι αφορά άλλο όργανο, ανεξάρτητο, με αρμοδιότητες ελέγχου νομιμότητας και όχι υποχρεωτικό στάδιο της διαδικασίας έκδοση της απόφασης κατακύρωσης. Αξίζει να αναφερθεί συμπληρωματικά ότι παράλειψη του αιτητή να προσβάλει την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών που πλήττει τα συμφέροντα του, επιδρά στο ζήτημα της νομιμοποίησής του, λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος, κάτι που αφορά την επόμενη προδικαστική ένσταση ως κατωτέρω. .»
Σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα του άρθρου 19(1) των περί των Διαδικασιών Προσφυγής στον Τομέα της Σύναψης των Δημόσιων Συμβάσεων Νόμου του 2010 (Ν. 104(Ι)/2010) παρέχεται το δικαίωμα σε κάθε ενδιαφερόμενο, ο οποίος έχει ή είχε συμφέρον να του ανατεθεί συγκεκριμένη σύμβαση και ο οποίος υπέστη ή ενδέχεται να υποστεί ζημιά από πράξη ή απόφαση της αναθέτουσας αρχής ή του αναθέτοντος φορέα που προηγείται της σύναψης της σύμβασης και για τα οποία εικάζεται ότι παραβιάζει οποιαδήποτε διάταξη του ισχύοντος δικαίου, να προσφύγει στην Α.Α.Π. σύμφωνα με τις διατάξεις του πιο πάνω Νόμου. Το πιο πάνω δικαίωμα παρέχεται στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο πριν την τελική κατακύρωση της σύμβασης. Από την στιγμή που το ενδιαφερόμενο μέρος προσφύγει στην Α.Α.Π. και εκδοθούν προσωρινά μέτρα, η διαδικασία του διαγωνισμού αναστέλλεται και οι αναθέτουσες αρχές οφείλουν να συμμορφωθούν με κάθε απόφαση της Α.Α.Π.. Η αναθέτουσα αρχή, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 15(2) πιο πάνω Νόμου, γνωστοποιεί εγγράφως στην Α.Α.Π., εντός ευλόγου χρόνου, τα ληφθέντα μέτρα προς συμμόρφωση με κάθε απόφαση της Α.Α.Π.. Τα όσα σχετικά προβάλλει η ευπαίδευτη συνήγορος της εφεσείουσας ότι μόνο με την έκδοση απόφασης, κατόπιν επανεξέτασης, όπου εφαρμόζεται, ολοκληρώνεται η διαδικασία ενός διαγωνισμού, μας βρίσκουν σύμφωνους.
Στην υπόθεση Tamassos Tobacco Suppliers and Co v. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 60 αναφέρηκαν τα ακόλουθα:
«Προπαρασκευαστικές πράξεις, η γένεση των οποίων αποτελεί προϋπόθεση για την έκδοση τελικής απόφασης ρυθμιστικής του θέματος στο οποίο αφορούν, δε μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενο αναθεώρησης έστω και αν έχουν εκτελεστό χαρακτήρα το χρόνο της έκδοσής τους, μετά την έκδοση της τελικής πράξης της οποίας αποτελούν συνθετικό στοιχείο. Η τελική πράξη, γνωστή ως σύνθετη στο διοικητικό δίκαιο, απορροφά μετά την έκδοσή της τα συνθετικά της στοιχεία τα οποία χάνουν την αυτοτέλειά τους.»
Στην υπόθεση Κοινοπραξία Cyprus Airport Group v. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 437, αποφασίστηκε ότι η προσβαλλόμενη πράξη, δυνάμει της οποίας είχε αποκλειστεί η προσφορά των εφεσειόντων, είχε απορροφηθεί και ενσωματωθεί στην τελική πράξη, ως εκ τούτου, απώλεσε την εκτελεστότητα της, στη βάση του ότι αποτελούσε μέρος σύνθετης διοικητικής ενέργειας. Η Ολομέλεια ανέφερε τα ακόλουθα:
«Το τι αποτελεί σύνθετη διοικητική πράξη και πότε προηγούμενες πράξεις έχουν το γνώρισμα της εκτελεστότητας και είναι δυνατή η προσβολή τους ξεχωριστά, το πρωτόδικο Δικαστήριο παρέπεμψε, μεταξύ άλλων, στα πιο κάτω αποσπάσματα, τα οποία επαναλαμβάνουμε και υιοθετούμε.»
Ο Σπηλιωτόπουλος στο «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», 9η έκδοση, στην παράγραφο 157 της σελίδας 162 αναφέρει τα ακόλουθα:
«Σύνθετη διοικητική ενέργεια υπάρχει, όταν οι σχετικές διατάξεις ορίζουν ότι για την επέλευση του τελικού έννομου αποτελέσματος απαιτούνται περισσότερες διαδοχικές διοικητικές πράξεις, η έκδοση κάθε μιας από τις οποίες είναι προϋπόθεση για την έκδοση της επόμενης, η δε τελευταία πράξη ενσωματώνει όλες τις προηγούμενες, οι οποίες έτσι αποβάλλουν την αυτοτέλειά τους.»
Ο Η. Κυριακόπουλος στο «Ελληνικόν Διοικητικόν Δίκαιον», Γ. Ειδικό Μέρος, 4η Έκδοση στη σελίδα 98:
«Επί συνθέτου διοικητικής ενεργείας προκύπτει το ζήτημα: ποία ή ποίαι εκ των πλειόνων πράξεων, αίτινες αποτελούσι την σύνθετον διοικητικήν ενέργειαν, είναι προσβληταί δι΄αιτήσεως ακυρώσεως; Εφ΄όσον αι πράξεις αύται, και διακεκριμένως λαμβανόμεναι, κέκτηνται το γνώρισμα της εκτελεστότητος, είναι δυνατή η απόσπασις και η προσβολή κεχωρισμένως και αυτοτελώς εκάστης τούτων, αλλά μόνον μέχρι της εκδόσεως της τελευταίας πράξεως, δι΄ης περατούται η διοικητική ενέργεια. Μετά την περάτωσιν όμως ταύτης, μόνον η περατώσασα αυτήν πράξις υπόκειται εις προσβολήν επί ακυρώσει, ουχί δε και αυτοτελής, μεμονωμένη και ενδιάμεσός τις πράξις τούτο δε ισχύει και εν ή έτι περιπτώσει οι λόγοι ακυρώσεως αφορώσιν ουχί αμέσως εις την πράξιν ταύτην άλλ΄εις ενδιάμεσον πράξιν, επειδή, μετά την επέλευσιν του τελικού αποτελέσματος, αι προηγηθείσαι πράξεις, συγχωνευόμεναι μετά της τελικής, αποβάλλουσι την ιδία των αυτοτέλειαν. Δια της προσβολής όμως της τελευταίας πράξεως, θεωρούνται και αι προηγηθείσαι αυτής συμπροσβαλλόμεναι, ελεγχομένης και της νομιμότητος τούτων.»
Στην υπόθεση Pavlos Varellas Trading Co. Ltd v. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 615, στη σελ. 637 αναφέρονται τα ακόλουθα:
«Ακόμα και στην περίπτωση καθαρά ενδιάμεσων πράξεων που επιφέρουν δικό τους έννομο αποτέλεσμα, η εξήγηση της μη αναγνώρισης δυνατότητας αυτοτελούς προσβολής τους βρίσκεται στο γεγονός της ενσωμάτωσης-απορρόφησής τους στην τελική εκτελεστή πράξη. Οπότε, κατά τον έλεγχο της νομιμότητας της τελευταίας, της σύνθετης δηλαδή, ελέγχεται, ως προπαρασκευαστική της, και η ενδιάμεση.»
Η δεσμευτική νομολογία επί του συγκεκριμένου ζητήματος, στην οποία παρέπεμψε η ευπάιδευτη συνήγορος της εφεσείουσας, όπως καταγράφεται και στις υποθέσεις D.J. Karapatakis & Sons Ltd Consortium v. Δημοκρατίας (2017) 3Β Α.Α.Δ. 652 και Nemesis Εργοληπτική Δημόσια Εταιρεία Λτδ ν. WTE Wassertenchnik GMBH, Ε.Δ.Δ. 20/17 κ.ά., ημερ. 19.12.2019, δεν αφήνει αμφιβολία ως προς το εγειρόμενο θέμα. Εξάλλου, δεν κληθήκαμε να αποστούμε από την νομολογία.
Στην Karapatakis ανωτέρω, εκείνο το οποίο αποφασίστηκε είναι η εκτελεστότητα της απόφασης του Συμβουλίου Προσφορών από τη μια και η απόφαση της Α.Α.Π. για απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής από την άλλη.
Το σκεπτικό του δικαστηρίου, μετά από ανάλυση της σχετικής νομολογίας και βιβλιογραφίας, είναι το ακόλουθο:
«Καθίσταται, συνεπώς, έκδηλο ότι σε περίπτωση ύπαρξης σύνθετης διοικητικής ενέργειας οποιεσδήποτε προπαρασκευαστικές ή ενδιάμεσες πράξεις όντες από μόνες τους εκτελεστές, συγχωνεύονται στην τελική απόφαση που έχει εκδοθεί και χάνουν την ατομική τους εκτελεστότητα.
Όπως έχουμε αναλύσει τα γεγονότα πιο πάνω, διαπιστώνουμε ότι η απόφαση για αποκλεισμό της προσφοράς της Consortium έχει συγχωνευθεί στις μεταγενέστερες αποφάσεις, οι οποίες βεβαίως, έχουν ήδη προσβληθεί με ισάριθμες προσφυγές. ...»
Στην υπόθεση Nemesis ανωτέρω, η οποία να σημειωθεί υιοθέτησε τα λεχθέντα στην Karapatakis, κρίθηκε ότι η προσβληθείσα με την προσφυγή απόφαση της Α.Α.Π. ήταν εκτελεστή, πλην, όμως, με τα γεγονότα που ακολούθησαν και δη με την μεταγενέστερη εκδοθείσα απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής, μετά από αξιολόγηση, έχασε την εκτελεστότητα της και ως εκ τούτου η προσφυγή θα έπρεπε να είχε απορριφθεί λόγω απώλειας εκτελεστότητας. Επισημάνθηκε ότι: «Η μεταγενεστέρα εκδοθείσα απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής, μετά από αξιολόγηση, είναι η μόνη εκτελεστή διοικητική πράξη η οποία μπορεί να προσβληθεί. Οι προγενέστερες διαδικασίες ενσωματώνονται στην τελευταία αυτή απόφαση, καθότι είναι επ΄ αυτών των στοιχείων που η Αναθέτουσα Αρχή κατέληξε στην απόφαση της. Δεν είναι μεμονωμένη αυτοτελής απόφαση. Είναι σύνθετη και μέσα σ΄ αυτό το πλέγμα συγκεντρώνει και όλα όσα είχαν προηγηθεί (Βλ. Σβανάς ν. Δημοκρατίας (2011) 3Β Α.Α.Δ. 576)».
Στην βάση της νομολογίας και των περιστατικών της υπόθεσης, όπως τα έχουμε εκθέσει πιο πάνω, προσβλητέα είναι η απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής, η οποία εκδόθηκε, κατόπιν επανεξέτασης, μετά την απόφαση της Α.Α.Π. ημερ. 10.5.2010, δυνάμει της οποίας ο διαγωνισμός πλέον κατακυρώθηκε στην εταιρεία Βωνιάτης. Η μεταγενέστερη εκδοθείσα απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής, μετά από επανεξέταση, είναι η μόνη εκτελεστή πράξη η οποία μπορεί να προσβληθεί. Οι προγενέστερες διαδικασίες ενσωματώνονται στην τελευταία αυτή απόφαση, καθότι είναι επί αυτών των στοιχείων που η Αναθέτουσα Αρχή κατέληξε στην απόφαση της. Δεν είναι μεμονωμένη αυτοτελής απόφαση. Πρόκειται για σύνθετη και σε αυτό το πλέγμα συγκεντρώνει όλα όσα προηγήθηκαν.
Με βάση όλα τα πιο πάνω, θεωρούμε πως η προσβληθείσα με την υπό εξέταση προσφυγή (905/2010), απόφαση της Α.Α.Π. ημερ. 10.5.2010, ήταν μεν εκτελεστή πλην όμως, με τα γεγονότα που επακολούθησαν απώλεσε την εκτελεστότητα της και ως εκ τούτου η πιο πάνω προσφυγή της εφεσίβλητης θα έπρεπε να είχε απορριφθεί λόγω απώλειας εκτελεστότητας. Συνακόλουθα, λαθεμένα το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε την προδικαστική ένσταση της εφεσείουσας, ως με λεπτομέρεια εκτίθεται πιο πάνω και έτσι, ο πιο πάνω λόγος έφεσης επιτυγχάνει. Ενόψει της πιο πάνω κατάληξης μας, παρέλκει η εξέταση των λοιπών λόγων έφεσης που σχετίζονται με την απόφαση της Α.Α.Π..
Όπως έχει ήδη αναφερθεί, το Διοικητικό Δικαστήριο, στο πλαίσιο της προσφυγής 905/2010, ακύρωσε την απόφαση της Α.Α.Π., ημερ. 10.5.2010. Ενόψει ότι πέτυχε η πιο πάνω προσφυγή, έκρινε ότι παρέσυρε σε ακύρωση και την μεταγενέστερη, μετά από επανεξέταση, απόφαση που εξέδωσε η Αναθέτουσα Αρχή, η οποία αποτέλεσε αντικείμενο της προσφυγής 904/2010. Συνεπεία της πιο πάνω κατάληξης του, το πρωτόδικο δικαστήριο, παρέλειψε να εξετάσει τους λόγους ακύρωσης που σχετίζονται με την τελευταία προσφυγή (904/2010). Σημειώνεται ότι η εφεσίβλητη δεν προσέβαλε με αντέφεση την παράλειψη αυτή του πρωτόδικου δικαστηρίου. Έτσι, συνυπολογίζοντας ότι λαθεμένα απορρίφθηκε η προδικαστική ένσταση της εφεσείουσας στην προσφυγή 905/2010 καθώς και τον λόγο που οδήγησε το πρωτόδικο δικαστήριο στην επιτυχία της προσφυγής 904/2010, η έφεση επιτυγχάνει και στο μέρος εκείνο που σχετίζεται με την προσφυγή 904/2010.
Ενόψει όλων των πιο πάνω, η απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου παραμερίζεται στην ολότητα της.
Για όλους τους λόγους που εξηγούνται πιο πάνω, η έφεση επιτυγχάνει και η πρωτόδικη απόφαση ομού με τη σχετική διαταγή για έξοδα παραμερίζονται. Η απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής που εκδόθηκε μετά την απόφαση της Α.Α.Π. επικυρώνεται.
Τα έξοδα πρωτοδίκως και κατ΄ έφεση, εκ συνολικού ποσού €4.500, επιδικάζονται υπέρ της εφεσείουσας και εναντίον της εφεσίβλητης.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
ΣΤ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Δ.
Η. ΓΕΩΡΓΙΟΥ, Δ.
/ΕΑΠ.