ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

Έρευνα - - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

(i-justice)

(Πολιτική Έφεση Αρ. 31/2024)

 

26 Μαρτίου, 2025

 

[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π., ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΕΦΡΑΙΜ, Δ/στές]

 

ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 167/2024

 

ΥΠΟ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ:

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤA ΑΡΘΡA 3 ΚΑΙ 9 ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΩΝ ΤΟΥ 1964 ΕΩΣ (ΑΡ.3) ΤΟΥ 2022

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ 2018 ΚΑΙ 2023

 

ΚΑΙ

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ KORUSH PARSA (ΔΕΑ [ ]) ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΟΝ  ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟ 14/60, ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥ 1964 ΜΕΧΡΙ 1991, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΟ ΧΑΡΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε., ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΝΟΜΟ, ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 2011/95/ΕΚ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΡΙΤΩΝ ΧΩΡΩΝ Ή ΤΩΝ ΑΠΑΤΡΙΔΩΝ ΩΣ ΔΙΚΑΙΟΥΧΩΝ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΝΙΑΙΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΓΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ Ή ΓΙΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΧΟΜΕΝΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ, ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ ΝΟΜΟ (ΚΕΦ. 105), ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 2008/115/ΕΚ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΡΙΤΩΝ ΧΩΡΩΝ

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ

1.   ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

2.   ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

____________________

 

Α. Δημητρίου, για τον Εφεσείοντα.

Κ. Παπαδοπούλου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους

 Εφεσίβλητους.

____________________

 

Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου

 θα δοθεί από τη Σταματίου, Π.

­­­____________________

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π.: Με την παρούσα έφεση προσβάλλεται η ορθότητα της απόφασης αδελφού μας Δικαστή, πρωτόδικο Δικαστήριο, με την οποία απέρριψε αίτημα του Εφεσείοντα για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus ad subjiciendum. Η κράτηση του Εφεσείοντα εδραζόταν σε διάταγμα κράτησης που εκδόθηκε προς το σκοπό απέλασης.

 

Η σημασία του Habeas Corpus τονίστηκε στην υπόθεση Al Lakoud v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Πολ. Έφ. 77/2020, ημερ. 8.6.2021, ECLI:CY:AD:2021:A231, όπου αναφέρθηκαν τα εξής:

 

«Όπως είναι καλά γνωστό, το προνομιακό ένταλμα της φύσεως Habeas Corpus ad subjiciendum διασφαλίζει την ελευθερία του ατόμου. Όπως αναφέρθηκε στη Δημητράκης Χ" Σάββας (1993) 1 Α.Α.Δ. 102, «Το Habeas Corpus ad subjiciendum είναι προνομιακή διαδικασία για τη διασφάλιση της ελευθερίας του πολίτη. Παρέχει αποτελεσματικό μέσο άμεσης απελευθέρωσης από παράνομη ή αδικαιολόγητη κράτηση, είτε στη φυλακή, είτε σε ιδιωτικό χώρο, από Αρχή ή ιδιώτη». Απαραίτητη προϋπόθεση δι' έκδοση του εντάλματος συνιστά η απόδειξη, εκ μέρους του αιτούντος, του παράνομου της κράτησης ή φυλάκισης (Καλφοπούλου (1998) 1 Α.Α.Δ. 55). Με τη διαδικασία του εντάλματος Habeas Corpus, ό,τι επιδιώκεται είναι η διασφάλιση του δικαιώματος της ελευθερίας διά της άμεσης απελευθέρωσης του αιτητή ο οποίος, κατ' ισχυρισμό, τελεί υπό παράνομη κράτηση. Οποτεδήποτε, στο πλαίσιο της εν λόγω διαδικασίας, διαπιστώνεται κάτι τέτοιο, το σχετικό διάταγμα εκδίδεται δικαιωματικά και όχι ως θέμα άσκησης διακριτικής εξουσίας, οπότε, ο αιτητής αφήνεται ευθύς ελεύθερος (Green v. Home Secretary [1941] 3 All E.R. 388, σελίδα 400)».

 

Η κράτηση, ως περιορισμός του δικαιώματος της ελευθερίας, όπως αυτό διασφαλίζεται, όχι μόνο από το Άρθρο 11 του Συντάγματος, αλλά και από το Άρθρο 5 της ΕΣΔΑ, δεν μπορεί να καθίσταται αυτοσκοπός, με την επ' αόριστο αναβολή μιας σκοπούμενης απέλασης. Όπως χαρακτηριστικά τέθηκε στην υπόθεση Khlaief v. Δημοκρατίας (2003) 1 Α.Α.Δ. 1402:

 

«...Η κράτηση είναι περιορισμός του συνταγματικού δικαιώματος της ελευθερίας. Η απόκλιση επιτρέπεται από το Άρθρο 11.2(στ) "προς το σκοπό απελάσεως". Δεν μπορεί να καθίσταται αυτοσκοπός με την επ΄ αόριστο αναβολή της απέλασης, ούτε να απολήγει ουσιαστικά σε αδικαιολόγητη κράτηση. Γενομένη με την προοπτική της απέλασης, εξυπακούεται ότι η απέλαση θα γίνει εντός του ευλόγου χρόνου που απαιτείται προς διευθέτηση της. Άλλως, ο λόγος της συνέχισης της καταρρέει. Τούτο επιτάσσει δε όχι μόνο το όλο πνεύμα του Άρθρου 11 προς το σκοπό προστασίας των δικαιωμάτων του αλλοδαπού αλλά και η ίδια η επιδίωξη της απέλασης που είναι η άνευ χρονοτριβής αποκατάσταση της νομιμότητας με το ακραίο και αποτελεσματικό μέτρο της απομάκρυνσης του διαπιστωθέντος μη δικαιούμενου να ευρίσκεται στη Δημοκρατία αλλοδαπού.»

 

Στην ίδια υπόθεση τονίστηκε ότι η διάρκεια της κράτησης δεν εξετάζεται in abstracto, αλλά στη βάση των συγκεκριμένων γεγονότων της υπόθεσης.

 

Σύμφωνα με τα γεγονότα όπως τέθηκαν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ο Εφεσείων, Ιρανός υπήκοος, γεννήθηκε στις [ ]. Αφίχθηκε στη Δημοκρατία στις 2.1.2002, με το όνομα Taghi Bagheri, μαζί με τη σύζυγο και το παιδί του. Την 9.12.2004, για λόγους ασφαλείας του ίδιου και της οικογένειας του, εγκρίθηκε αίτημα για αλλαγή του ονόματος του σε αυτό που αναγράφεται στην Έφεση. Στις 15.1.2002  υπέβαλε αίτηση για άσυλο και στις 25.1.2002 αίτηση για έκδοση άδειας προσωρινής παραμονής του ιδίου και της οικογένειας του ως επισκέπτες. Ακολούθησαν νέα αιτήματα του για άδεια παραμονής ως επισκέπτης, αργότερα με σκοπό την εργασία και στη συνέχεια λόγω εκκρεμούσας αίτησης ασύλου.

 

Στις 25.8.2004 του παραχωρήθηκε το καθεστώς του πρόσφυγα σύμφωνα με το άρθρο 2 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 Ν.6(1)/2000, όπως έχει τροποποιηθεί και στις 21.2.2005 επιβεβαιώθηκε ότι η αναγνώριση περιλαμβάνει τη σύζυγο και το τέκνο του. Εκδόθηκε στη συνέχεια άδεια παραμονής για τον ίδιο και την οικογένεια του ως αναγνωρισμένων προσφύγων, η οποία ανανεωνόταν σε διάφορα χρονικά διαστήματα. Περαιτέρω, ο Εφεσείων υπέβαλε αίτηση για πολιτογράφηση, η οποία απορρίφθηκε από τον Υπουργό Εσωτερικών, όπως στη συνέχεια και η συναφής προσφυγή που είχε καταχωρίσει στο Διοικητικό Δικαστήριο. Στις 4.11.2023 ο Εφεσείων συνελήφθη, δυνάμει εντάλματος σύλληψης, για σκοπούς διερεύνησης εναντίον του υπόθεσης εμπλοκής του σε δραστηριότητες Ιρανικών τρομοκρατικών στοιχείων, που φέρεται να δρουν με σκοπό τη δολοφονία Ισραηλινών υπηκόων.

 

Στις 19.11.2023 εκδόθηκε εναντίον του διάταγμα κράτησης δυνάμει του άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, Κεφ. 105, και διάταγμα απέλασης δυνάμει του άρθρου 29 του Ν. 6(Ι)/2000.

 

Ο Εφεσείων καταχώρισε προσφυγή στο Διοικητικό Δικαστήριο κατά της νομιμότητας των προαναφερθέντων διαταγμάτων. Σημειώνεται ότι, στο πλαίσιο ενδιάμεσων διαδικασιών στην προσφυγή, αυτός συμφώνησε όπως παραμείνει υπό κράτηση από τις 20.12.2023 μέχρι την έκδοση της απόφασης του Διοικητικού Δικαστηρίου, η οποία τελικώς εκδόθηκε την 1.3.2024 και με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή. Επικυρώθηκε το διάταγμα κράτησης και κρίθηκε δικαιολογημένη η διαπίστωση της Αρμόδιας Αρχής ότι ο Εφεσείων αποτελεί πραγματική, ενεστώσα και σοβαρή απειλή κατά της ασφάλειας της κοινωνίας και, συνακόλουθα, απειλή κατά της δημόσιας τάξης και ασφάλειας της Δημοκρατίας, αποτέλεσμα που απέκλειε  την πιθανότητα επιβολής σ΄ αυτόν εναλλακτικών της κράτησης μέτρων. Κρίθηκε, επίσης, ότι το διάταγμα κράτησης τηρεί την αρχή της αναλογικότητας και χαρακτηρίστηκε ως μέτρο ανάλογο προς επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού. Αναφορικά με το διάταγμα απέλασης, κρίθηκε ότι το Δικαστήριο δεν είχε δικαιοδοσία να το εξετάσει και απέρριψε την προσφυγή. Η απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου δεν εφεσιβλήθηκε. Ο Εφεσείων στη συνέχεια καταχώρησε την Πολιτική Αίτηση Αρ.119/2024 για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus, η οποία απορρίφθηκε στις 24.7.2024 και ούτε σ΄ αυτήν ασκήθηκε έφεση.

 

Από τις 29.4.2024 η περίπτωση του Εφεσείοντα τύγχανε επανεξέτασης από την αρμόδια κρατική υπηρεσία. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, εξετάζοντας τη νομιμότητα της διάρκειας της κράτησης του, ανέφερε τα ακόλουθα:

 

 «Ό,τι εξετάζεται με την παρούσα αίτηση για habeas corpus είναι η νομιμότητα της διάρκειας της κράτησης του αιτητή, ήτοι από τις 19.11.2023 και για περίοδο έντεκα και πλέον μηνών. Ο αιτητής ενημερώθηκε δεόντως για την έκδοση των προαναφερθέντων διαταγμάτων. Στο πλαίσιο δε των συνεντεύξεων στις οποίες αυτός είχε υποβληθεί, του ζητήθηκε, επανειλημμένα, να τοποθετηθεί ως προς την χώρα στην οποία επιθυμεί να απελαθεί. Του δόθηκαν διάφορες επιλογές. Του προτάθηκε και χώρα της Άπω Ανατολής όπου θεωρείται πως μπορεί αυτός να γίνει δεκτός, αλλά και στη χώρα καταγωγής του, το Ιράν. Η τελευταία επιλογή του δόθηκε, προφανώς, στη βάση της πληροφόρησης που τον φέρει, παρά το γεγονός ότι του έχει παραχωρηθεί το συγκεκριμένο καθεστώς, να διατηρεί σχέσεις με τη χώρα αυτή, όπως έχει προαναφερθεί. Ο αιτητής, όμως, δήλωσε επανειλημμένα ότι προτιμά να μεταβεί στο Ισραήλ, όπως καταγράφεται σε ημερολόγιο ενεργείας ημερομηνίας 15.10.2024.

 

Με δεδομένη την πιο πάνω επιθυμία του αιτητή, δηλώνεται από την πλευρά της Δημοκρατίας ότι θα προχωρήσει η διαδικασία για έκδοση σε αυτόν κυπριακού βιομετρικού διαβατηρίου για απέλαση του με συνοδεία. Επίσης, στο ημερολόγιο ενεργείας επισημαίνεται ότι λόγω της έκρυθμης κατάστασης που επικρατεί στη Μέση Ανατολή, οι πτήσεις αλλά και οι αεροπορικές θέσεις είναι περιορισμένες. Σαφώς, τούτο, αναφέρεται, προκειμένου να δικαιολογηθεί γιατί δεν έχει απελαθεί μέχρι στιγμής ο αιτητής στη χώρα επιλογής του, ήτοι στο Ισραήλ. Υπό το σύνολο των περιστάσεων, περιλαμβανομένου του γεγονότος ότι ο αιτητής για κάποιο διάστημα δύο και πλέον μηνών παρέμεινε υπό κράτηση με τη δική του θέληση, κρίνεται ότι η διάρκεια της κράτησης του δεν έχει υπερβεί τα λογικά χρονικά όρια, ώστε να δικαιολογείται η έγκριση της αίτησης του.»

 

 

Με τον πρώτο λόγο έφεσης προβάλλεται ότι η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, με την οποία κρίθηκε ότι η διάρκεια της κράτησης του Εφεσείοντα είναι νόμιμη, είναι αναιτιολόγητη ενώ, με το δεύτερο λόγο, προβάλλεται ότι η απόφαση εκδόθηκε υπό πλάνη.

 

Οι δύο λόγοι έφεσης αναπτύχθηκαν μαζί στα περιγράμματα αγόρευσης των δύο πλευρών, λόγω της συνάφειας τους. Κατά την εισήγηση του Εφεσείοντα, το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν αιτιολογεί γιατί η διάρκεια της κράτησης του δεν έχει καταστεί παράνομη στη βάση των αρχών που καθορίζει ο Νόμος και η νομολογία που τέθηκε ενώπιον του κατά την ακρόαση της αίτησης. Η δομή της απόφασης, κατά την εισήγηση, δεν ικανοποιεί τις νομολογιακά θεμελιωμένες προϋποθέσεις μίας αιτιολογημένης απόφασης.  

 

Προβάλλεται ότι δεν υπήρξαν οποιεσδήποτε ουσιαστικές και εξειδικευμένες ενέργειες των Εφεσιβλήτων προς την κατεύθυνση της απέλασης πέραν της επικοινωνίας τους με τις αρμόδιες αρχές του Ισραήλ περί τα μέσα Απριλίου του 2024. Από το σχετικό ημερολόγιο ενέργειας προκύπτει ότι πραγματοποιήθηκαν 32 συνεντεύξεις με τον Εφεσείοντα με σκοπό να αναχωρήσει από τη Δημοκρατία, στο πλαίσιο των οποίων του προτάθηκε να αναχωρήσει για τη Μαλαισία, πράγμα που ο ίδιος αρνήθηκε. Πέραν τούτων, κατά την εισήγηση, καμία άλλη ενέργεια έχει γίνει με στόχο την απέλαση του. Εφόσον για περίοδο 11 και πλέον μηνών δεν έχει υποδειχθεί χώρα που θα υποδεχθεί τον Εφεσείοντα, η κράτηση του δεν δικαιολογείται. 

 

Περαιτέρω, προβάλλεται ότι, υπό πλάνη το πρωτόδικο Δικαστήριο ανέφερε ότι η απομάκρυνση του Εφεσείοντα στο Ισραήλ συνδέεται με τις πολεμικές επιχειρήσεις στην περιοχή. Από τη μαρτυρία που προσκομίστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου το Ισραήλ δεν έκανε δεκτό το αίτημα των Κυπριακών Αρχών για μεταφορά του Εφεσείοντα στο έδαφος του.

 

Η αιτιολογία συνιστά στοιχείο έγκυρης απόφασης. Χωρίς αυτή, η δικαστική ετυμηγορία είναι άκυρη. Όσον αφορά την έκταση της ανάλυσης της μαρτυρίας που απαιτείται, αυτή είναι συναρτημένη προς τις ανάγκες της κάθε υπόθεσης, με σημείο αναφοράς το επίδικο στην κάθε περίπτωση ζήτημα.

 

Στην παρούσα υπόθεση, έχοντας υπόψη το ιστορικό της, όπως έχει αναλυθεί πιο πάνω, ορθά ανέφερε το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι αυτό που θα έπρεπε να εξεταστεί είναι η νομιμότητα της διάρκειας της κράτησης του Εφεσείοντα από τις 19.11.2023. Στο πλαίσιο αυτό εξετάζονται οι ενέργειες που λαμβάνονται από τις αρμόδιες Υπηρεσίες του Κράτους για την απέλαση του Εφεσείοντα και αυτό έπραξε το πρωτόδικο Δικαστήριο. Αναφέρθηκε στις συνεντεύξεις που έλαβαν χώρα και στις επιλογές που δόθηκαν στον Εφεσείοντα με τον τελευταίο να τις απορρίπτει και να δηλώνει ότι επιθυμεί να μεταβεί στο Ισραήλ, ως λεπτομερώς αναφέρονται στο ημερολόγιο ενεργείας ημερ. 15.10.2024. Στο ημερολόγιο ενεργείας επισημαίνεται ότι λόγω της έκρυθμης κατάστασης που επικρατεί στη Μέση Ανατολή, οι πτήσεις, αλλά και οι αεροπορικές θέσεις, είναι περιορισμένες. Το γεγονός ότι τελικά δεν είναι δυνατό να απελαθεί στο Ισραήλ, δεν καθιστά την απόφαση τρωτή. Οι ενέργειες των Αρχών της Δημοκρατίας συνεχίζονται και, προς τούτο, γίνονταν προσπάθειες έκδοσης βιομετρικού διαβατηρίου στον Εφεσείοντα.

 

Από το σύνολο των στοιχείων που έχουν τεθεί ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου διαφαίνεται ότι οι αρχές της Δημοκρατίας συνεχίζουν τις προσπάθειες για επίτευξη της απέλασης του Εφεσείοντα. Το εύλογο των διαδικασιών τους κρίνεται και στη βάση της στάσης του ίδιου του Εφεσείοντα. Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, ο Εφεσείων αρνήθηκε να μεταβεί στη Μαλαισία και επέμενε να μεταβεί στο Ισραήλ, χώρα η οποία δεν τον αποδέχεται. Συνακόλουθα, δεν διαπιστώνουμε, στη βάση των γεγονότων της υπόθεσης, ότι η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η διάρκεια της κράτησης του Εφεσείοντα «δεν έχει υπερβεί τα λογικά χρονικά όρια, ώστε να δικαιολογείται η έγκριση της αίτησης του» ήταν λανθασμένη.  

 

Με τον τρίτο λόγο έφεσης ο Εφεσείων ισχυρίζεται ότι η πρωτόδικη απόφαση εκδόθηκε υπό πλάνη, χωρίς να εξεταστεί το κατά πόσο θα παραβιαστεί η αρχή της μη επαναπροώθησης πρόσφυγα και ότι δεν έχει εξεταστεί κατά πόσο οι πράξεις ή ενέργειες των Εφεσιβλήτων παραβιάζουν την αρχή της μη επαναπροώθησης ως κανόνα εθιμικού διεθνούς δικαίου.

 

Ως προς το ζήτημα της αρχής της μη επαναπροώθησης, δεν αποτελεί ζήτημα που εξετάζεται στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας. Η νομιμότητα των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης ελέγχεται με προσφυγή και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο σε αίτηση για Habeas Corpus. Έχουμε αναφερθεί πιο πάνω στο ιστορικό της υπόθεσης στην προσφυγή που καταχώρισε, προσβάλλοντας το διάταγμα κράτησης και απέλασής του. Δεν απαιτείτο, συνεπώς, η εξέταση της αρχής της επαναπροώθησης στα πλαίσια της πρωτόδικης διαδικασίας.

 

Για τους πιο πάνω λόγους η έφεση απορρίπτεται.

 

 

                                                           ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π.

 

 

ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.

 

 

ΕΦΡΑΙΜ, Δ.

 

/ΧΤΘ

 


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο