|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 19/2025)
(i-justice)
4 Φεβρουαρίου, 2025
[Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΘΗΣ ΙΩΑΚΕΙΜ ΖΑΝΕΤΤΟΥ ΕΚ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΩΣ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΕΚ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΚΠΡΟΘΕΣΜΗΣ ΚΑΙ/Ή ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΝΣΤΑΣΗΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΕΚΔΙΚΑΣΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΔΙΑΤΑΧΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ Ε.Δ. ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΣΤΙΣ 12/12/24
_______________________________________________________________
Κλ. Στυλιανού με Σ. Ιωσήφ για Ευθύμιος Κ. Ιωσήφ και Συνεργάτες (JLAW) ΔΕΠΕ, για την Αιτήτρια.
___________________________________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Δοθείσα Αυθημερόν)
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.: Με την υπό κρίση Αίτηση, η Αιτήτρια αιτείται άδεια για την καταχώριση Αίτησης δια κλήσεως για την έκδοση Προνομιακού Διατάγματος Certiorari με σκοπό την ακύρωση της Απόφασης «υπό μορφή οδηγιών», ημερ. 12/12/2024, που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας στο πλαίσιο της Αγωγής υπ' αρ. 1621/2022, με την οποία επετράπη η καταχώριση «ως εμπρόθεσμης και/ή δεύτερης» ένστασης, ημερ. 11/1/2024, από την πλευρά των Εναγόντων στο πλαίσιο αίτησης παραμερισμού απόφασης, ημερ. 8/11/2023, που είχε καταχωρηθεί από την Εναγόμενη/Αιτήτρια ενώ είχε ήδη καταχωρηθεί στις 6/12/2023 ένσταση από μέρους των Εναγόντων της οποίας η καταχώριση είχε θεωρηθεί εμπρόθεσμη από τον προηγούμενο φυσικό Δικαστή της Υπόθεσης.
Η Αίτηση συνοδεύεται από Έκθεση και Ένορκη Δήλωση της Αιτήτριας.
Οι Λόγοι επί των οποίων βασίζεται το αίτημα εξειδικεύονται στην Έκθεση. Σε αυτή προβάλλεται ότι η διαδικασία που ακολουθήθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας παραβίασε την αρχή της φυσικής δικαιοσύνης και το δικαίωμα της Αιτήτριας σε δίκαιη δίκη. Παράλληλα προβάλλεται και κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας. Επιπλέον, προβάλλεται ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας ενήργησε καθ' υπέρβαση της δικαιοδοσίας του επιτρέποντας την εκπρόθεσμη καταχώριση και δεύτερης ένστασης, χωρίς νομική βάση.
Στην παρούσα περίπτωση παρατηρώ ότι, ενώ η Απόφαση η οποία προσβάλλεται εκδόθηκε στις 12/12/2024, η υπό κρίση Αίτηση κατεχωρήθη μόλις στις 29/1/2025. Είναι φανερό ότι η Αίτηση κατεχωρήθη εκτός της προθεσμίας που καθορίζεται στο Άρθρο 5 του περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Έκδοσης Ενταλμάτων Προνομιακής Φύσεως) Διαδικαστικού Κανονισμού του 2018, που προβλέπει τον τρόπο με τον οποίο ένας αιτητής απευθύνεται στο Ανώτατο Δικαστήριο για την παραχώρηση άδειας καταχώρισης αίτησης προς έκδοση Προνομιακών Ενταλμάτων (Certiorari, Mandamus, Prohibition και Quo Warranto).
Ο Κανονισμός 5 του περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Έκδοσης Ενταλμάτων Προνομιακής Φύσεως) Διαδικαστικού Κανονισμού του 2018, ως αυτός τροποποιήθηκε στις 23/4/2024, προβλέπει:
«5(1) Αίτηση για άδεια καταχωρείται το συντομότερο από την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, διατάγματος ή πράξης. Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 45 ημέρες από την ημέρα που ο αιτητής λαμβάνει γνώση της έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης, διατάγματος ή πράξης.
(2) Το Δικαστήριο δύναται να επεκτείνει την προθεσμία που αναφέρεται στην παράγραφο (1) του παρόντος Κανονισμού εάν καταδειχθούν εξαιρετικές περιστάσεις που παρεμπόδισαν τον αιτητή να καταχωρήσει την αίτηση του εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας.»
(Η έμφαση είναι του Δικαστηρίου)
Ως προς τη σημασία του Διαδικαστικού Κανονισμού και των χρονικών περιορισμών που αυτός έθεσε, σχετική είναι η υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Manuel, Πολιτική Αίτηση Αρ. 172/2019, ημερ. 31/12/2019, ECLI:CY:AD:2019:D450, στην οποία αναφέρθηκαν τα εξής:
«Ο όλος Διαδικαστικός Κανονισμός θεσπίσθηκε για να εκσυγχρονίσει και να θέσει σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο τη διαδικασία, χάριν ενοποίησης και ομοιομορφίας. Η τήρηση του είναι αναγκαία και η προθεσμία τέθηκε ακριβώς έχοντας υπόψη και τις συνθήκες στη Δημοκρατία. Όπως έχει αποφασιστεί και στις υποθέσεις LGS Handling, Ποινική Αίτηση υπ΄ αρ. 22/18, ημερ. 2.4.2019 και Swissport Cyprus Ltd, Ποινική Αίτηση υπ΄ αρ. 21/18, ημερ. 2.4.2019. «η τήρηση των προθεσμιών γενικώς, αλλά και ιδιαιτέρως της προθεσμίας που τάσσεται για την υποβολή έφεσης, δεν είναι θέμα τύπου, αλλά ουσίας (The Attorney-General of the Republic v. Petros Demetriou HjiConstanti (1968) 2 C.L.R. 113 και Αδελφοί Λαμπριανίδη κ.α. ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Γερίου (1989) 2 Α.Α.Δ. 374).» Στην Αγγλία απ΄ όπου έχει αντληθεί η δικαιοδοσία για προνομιακά εντάλματα, η αίτηση καταχωρείτο αρχικά εντός έξι μηνών και αργότερα εντός τριών μηνών, με τις προθεσμίες αυτές να ήταν και οι ανώτατες επιτρεπόμενες (Αίτηση της εταιρείας Κτηματικές Επιχειρήσεις Ανδρέας Ευριπίδου Διογένους Λτδ, Πολιτική Αίτηση αρ. 83/2016, ημερ. 8.8.2016).»
Πιο πρόσφατα, στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση της δικηγορικής εταιρείας Γιάννης Παπαζαχαρία ΔΕΠΕ, Πολιτική Έφεση Αρ. 7/2023, ημερ. 10/4/2024, τονίστηκε εκ νέου πως ο χρόνος υποβολής αίτησης συνιστά ουσιώδη παράγοντα για την ανάληψη και άσκηση της εν λόγω δικαιοδοσίας από το Ανώτατο Δικαστήριο (βλ. Θεοδούλου (Αρ. 1) (1990) 1 Α.Α.Δ. 438, 443).
Όπως ήδη αναφέρθηκε ανωτέρω, με βάση το Διαδικαστικό Κανονισμό 5(1), αίτηση για άδεια καταχωρείται το συντομότερο και, σε κάθε περίπτωση, ο χρόνος εισαγωγής της, δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 45 ημέρες από την ημέρα που ο αιτητής λαμβάνει γνώση της έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης, διαταγής ή πράξης. Είναι κατ' εξαίρεση και μόνο επιτρεπτή η επέκταση χρόνου και κατ' ακολουθία του Κανονισμού 5(2), σύμφωνα με τον οποίο το Δικαστήριο έχει τη διακριτική ευχέρεια να επεκτείνει την προθεσμία στις περιπτώσεις κατά τις οποίες καταδεικνύονται «εξαιρετικές περιστάσεις», τέτοιες, που να παρεμπόδισαν τον αιτητή να προχωρήσει στην καταχώριση της αίτησης αυτής της μορφής εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας.
Όπως, εν προκειμένω, προκύπτει, της υπό κρίση Αίτησης δεν προηγήθηκε οποιοδήποτε διάβημα για καταχώριση αίτησης για επέκταση της προθεσμίας για καταχώριση της Αίτησης.
Η πιο πάνω διαπίστωση είναι καθοριστική για την έκβαση της υπό κρίση Αίτησης, χωρίς να παρίσταται, εκ των πραγμάτων, ανάγκη για εξέταση της ουσίας της.
Επομένως, η κατάληξη του Δικαστηρίου είναι ότι η Αίτηση ως εκπρόθεσμη πρέπει να απορριφθεί και απορρίπτεται.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ,
Δ.