|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 14/2025)
10 Φεβρουαρίου, 2025
[Α. ΔΑΥΙΔ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964, ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018 ΚΑΙ 2023
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ TOY ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ CAFEPRO ENTERPRISES LTD (HE 52165) ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΆΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 18/12/2024 ΚΑΙ ΤΑ ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΗΜΕΡ. 18/12/2024 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΚΔΟΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΑΡ.864/2023, ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΝΑΓΟΝΤΩΝ EUROBANK CYPRUS LTD ΚΑΙ ZIVAR INVESTMENTS LTD ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΙ CAFEPRO ENTERPRISES LTD, ΚΑΤΟΠΙΝ ΑΙΤΗΣΗΣ ΗΜΕΡ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΔΙΑΜΕΣΩΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ.
Κ. Χρ. Κληρίδης και Ε. Κασάπη (κα), για Φοίβος, Χρίστος Κληρίδης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για τους Αιτητές.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΔΑΥΙΔ, Δ.: Με την υπό συζήτηση αίτηση οι Αιτητές επιζητούν την άδεια του Δικαστηρίου για την καταχώρηση δια κλήσεως αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, με το οποίο να ακυρώνεται η ενδιάμεση απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (κατώτερο Δικαστήριο), ημερ. 18.12.2024, που εκδόθηκε κατόπιν ακρόασης δια κλήσεως αίτησης στο πλαίσιο της Αγωγής Αρ.864/2023. Ταυτόχρονα, επιζητείται διάταγμα αναστολής της διαδικασίας μέχρι ακρόασης της δια κλήσεως αίτησης και τελεσίδικης απόφασης ή μέχρι περαιτέρω διαταγής.
Παρεμβάλλεται ότι με την Αγωγή Αρ.864/2023, οι ενάγοντες επιδιώκουν την έκδοση αναγνωριστικών αποφάσεων και διαταγμάτων, στη βάση ισχυριζόμενης παράνομης επέμβασης των εναγόμενων σε ακίνητο, ως επίσης γενικές και ειδικές αποζημιώσεις σε βάρος των τελευταίων, τις οποίες εδράζουν σε διάφορες βάσεις.
Ως προκύπτει από τη σχετική Έκθεση και την ένορκη δήλωση της δικηγόρου Ειρήνης Κασάπη που συνοδεύουν την υπό συζήτηση Αίτηση, το κατώτερο Δικαστήριο, αφού συνόψισε στην εκκαλούμενη ενδιάμεση απόφαση του τα υπό αμφισβήτηση επίδικα θέματα και τις θέσεις των πλευρών, αποφάσισε να υιοθετήσει την ερμηνεία που αποδίδουν σε συγκεκριμένους όρους επίδικων συμφωνιών οι ενάγοντες/αιτητές στην αίτηση ημερ. 12.04.2023, απορρίπτοντας ταυτόχρονα την ερμηνεία που προσδίδουν στους συγκεκριμένους όρους οι Αιτητές, καταλήγοντας στην έκδοση των διαταγμάτων που περιλαμβάνονται στην ενδιάμεση απόφαση, ημερ. 18.12.2024. Ειδικότερα, διατάγματα με τα οποία:
«Α. ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ εντός 3 μηνών από την επίδοση του παρόντος διατάγματος, στους Εναγόμενους - Καθ' ων η Αίτηση 1 και 2 προσωπικά και/ή στους διευθυντές και/ή αξιωματούχους και/ή υπαλλήλους και/ή πληρεξούσιους αντιπρόσωπους της Εναγόμενης - Καθ' ης η Αίτηση 2 και/ή γενικά σε κάθε πρόσωπο το οποίο σχετίζεται και/ή το οποίο ενεργεί εκ μέρους των Εναγόμενων - Καθ' ων η Αίτηση 1 και 2 και/ή για λογαριασμό τους υπό οποιαδήποτε ιδιότητα να κατέχουν και/ή να χρησιμοποιούν και/ή να εισέρχονται και/ή να καρπώνονται και/ή να επεμβαίνουν και/ή να εκμεταλλεύονται με οποιονδήποτε τρόπο το ακίνητο με αρ. εγγραφής 2/395, Φ/Σχ, 21/54W1, τμήμα 2, Τεμάχιο [ ] που βρίσκεται στην οδό [ ] στην Έγκωμη της επαρχίας Λευκωσίας (το "Ακίνητο') και/ή οποιοδήποτε χώρο αυτού και/ή την επ' αυτού οικοδομή και/ή λοιπές κατασκευές και/ή εγκαταστάσεις μέχρι τελικής εκδίκασης και/ή αποπεράτωσης της παρούσας αγωγής και/ή μέχρι νεωτέρας διαταγής ταυ Δικαστηρίου.
Β. ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥΤΟ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ εντός 3 μηνών από την επίδοση του παρόντος διατάγματος, στους Εναγόμενους - Καθ' ων η Αίτηση 1 και 2 προσωπικά και/ή στους διευθυντές και/ή αξιωματούχους και/ή υπαλλήλους και/ή πληρεξούσιους αντιπρόσωπους της Εναγόμενης - Καθ' ης η Αίτηση 2 και/ή γενικά σε κάθε πρόσωπο το οποίο σχετίζεται και/ή το οποίο ενεργεί εκ μέρους των Εναγόμενων - Καθ' ων η Αίτηση 1 και 2 και/ή για λογαριασμό τους υπό οποιαδήποτε ιδιότητα να εμποδίζουν την ελεύθερη και/ή απρόσκοπτη και/ή ανεμπόδιση εκμετάλλευση και/ή χρήση και/ή κατοχή του Ακινήτου από τις Ενάγουσες κατά την απόλυτη κρίση και/ή ευχέρεια αυτών, μέχρι τελικής εκδίκασης και/ή
Γ. ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥΤΟ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ τους Εναγόμενους - Καθ' ων η Αίτηση 1 και 2 προσωπικά και/ή τους διευθυντές και/ή αξιωματούχους και/ή υπαλλήλους και/ή πληρεξούσιους αντιπρόσωπους της Εναγόμενης - Καθ' ης η Αίτηση 2 όπως εντός 3 μηνών από την επίδοση του παρόντος Διατάγματος απομακρύνουν και/ή μετακινήσουν εκτός του Ακινήτου και/ή της επ' αυτού οικοδομής οποιαδήποτε αντικείμενα που βρίσκονται αποθηκευμένα και/ή τοποθετημένα και/ή έχουν αφεθεί εντός του Ακινήτου και/ή της επ' αυτού οικοδομής, μέχρι τελικής εκδίκασης και/ή αποπεράτωσης της παρούσας αγωγής και/ή μέχρι νεωτέρας διαταγής ταυ Δικαστηρίου.
Δ. ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥΤΟ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΔΙΚΑΖΕΙ τα έξοδα της παρούσας αίτησης υπέρ τον Εναγόντων 1 και 2 - Αιτητών και εναντίον των Εναγομένων 1 και 2 - Καθ' ων η Αίτηση ως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο».
Αποτελεί θέση των Αιτητών ότι με την ενδιάμεση απόφαση και τα εκδοθέντα διατάγματα, το κατώτερο Δικαστήριο αποφάσισε τα επίδικα θέματα έξω από τις παραμέτρους εξέτασης του ζητήματος έκδοσης και οριστικοποίησης προσωρινών διαταγμάτων στην βάση του Άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, Ν.14/1960. Ότι αποφάσισε τελεσίδικα, στο ενδιάμεσο στάδιο της διαδικασίας, ουσιώδη επίδικα ζητήματα που προβάλλονται στην Έκθεση Απαίτησης και την Υπεράσπιση, παραμένοντας προς συζήτηση μόνο το ύψος των αποζημιώσεων που οι ενάγοντες δικαιούνται στην ως άνω αγωγή. Ότι κατέληξε σε συμπεράσματα επί της ουσίας της διαφοράς, προχωρώντας στην έκδοση διαταγμάτων που ήταν ταυτόσημα με αυτά του κλητηρίου εντάλματος, αποδίδοντας στους ενάγοντες την θεραπεία που επιδίωκαν με την καταχώρηση της αγωγής τους, πριν καν ακουστεί μαρτυρία επί την ουσίας της υπόθεσης, κατά τρόπο που η ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου, ημερ. 18.12.2024, παραβιάζει τους κανόνες φυσικής Δικαιοσύνης και το δικαίωμα των Αιτητών σε δίκαιη δίκη, αποστερώντας τους την δυνατότητα να παρουσιάσουν την Υπεράσπιση τους και να αποφασιστούν τα επίδικα ζητήματα στο πλαίσιο της ακροαματικής διαδικασίας της αγωγής και όχι στο πλαίσιο ενδιάμεσης αίτησης. Επίσης, αποτελεί θέση των Αιτητών ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις που δικαιολογούν την έγκριση του αιτήματος. Ο προστακτικός χαρακτήρας των διαταγμάτων και η δραστικότητα τους, προσθέτουν, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το μόνο που απομένει είναι ο καθορισμός του ύψους των αποζημιώσεων, ανατρέπει την ισχύουσα κατάσταση πραγμάτων, πριν καν η ενάγουσα 2 καταστεί ιδιοκτήτρια του επίδικου ακινήτου. Η καταχώρηση Έφεσης, καταλήγουν, δεν μπορεί να αποτελέσει πλήρη και αποτελεσματική θεραπεία αφού τα περιστατικά της υπό συζήτησης υπόθεσης δικαιολογούν την έκδοση του αιτούμενου προνομιακού εντάλματος Certiorari.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των Αιτητών, παρουσιάζοντας την υπό συζήτηση αίτηση, επανέλαβε ουσιαστικά τις εισηγήσεις και τις θέσεις των τελευταίων, ως προβάλλονται στην αίτηση των τελευταίων. Επικεντρώθηκε στην εισήγηση ότι με την έκδοση των σχετικών διαταγμάτων αποδόθηκαν ουσιαστικά οι τελικές θεραπείες που οι ενάγοντες επιζητούσαν με την καταχώρηση της Αγωγής Αρ.864/2023, ως επίσης στο γεγονός ότι το κατώτερο Δικαστήριο κατέληξε σε συμπεράσματα και ευρήματα για επίδικα θέματα, έξω από τις παραμέτρους που τίθενται από το Άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, Ν.14/1960, αναφορικά με την έκδοση προσωρινών διαταγμάτων.
Το Δικαστήριο με πολλή προσοχή έχει διεξέλθει την προσβαλλόμενη απόφαση του κατώτερου Δικαστηρίου, την Έκθεση και την ένορκη δήλωση που συνοδεύουν την υπό συζήτηση Αίτηση και το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν υπόψιν του, ως επίσης τις αναφορές, θέσεις και εισηγήσεις των ευπαίδευτων δικηγόρων των Αιτητών.
Ως αναδύεται από την διαχρονική και καλά εδραιωμένη νομολογία των Δικαστηρίων μας, τα Προνομιακά Εντάλματα, ως κατάλοιπο της εξουσίας του Ανώτατου Δικαστηρίου για έλεγχο των κατώτερων Δικαστηρίων, χορηγούνται κατ' εξαίρεση. Πρόκειται για δικαιοδοσία που ασκείται με ιδιαίτερη φειδώ. Άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση Προνομιακού Εντάλματος, παρέχεται όπου από το πρακτικό του κατώτερου Δικαστηρίου διαφαίνεται έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, έκδηλη νομική πλάνη, δόλος, προκατάληψη και μη τήρηση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης (βλ. σύγγραμμα Πέτρου Αρτέμη, «Προνομιακά Εντάλματα Αρχές και Υποθέσεις», σελ. 109 κ. επ., Perrella (Αρ.2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692, Αίτηση του Κωνσταντινίδη (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298 και Ευδόκας (2016) 1Γ Α.Α.Δ 3018). Ως κατ' επανάληψη έχει διακηρυχθεί, ακόμη και αν υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση, όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία, τέτοια άδεια δεν δίδεται, εκτός και αν καταδειχθούν, με επάρκεια, εξαιρετικές περιστάσεις για παρέκκλιση από τον πιο πάνω κανόνα (Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, xxx Μαρκίδης κ.α (2004) 1 Α.Α.Δ. 552, Base Metal Trading Ltd v. Fastact Devel Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535 Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.α. (2012)1 Α.Α.Δ. 878).
Η εξουσία του Δικαστηρίου να εκδίδει Προνομιακά Εντάλματα, δεν έχει ως αντικείμενο την ορθότητα των αποφάσεων Κατώτερων Δικαστηρίων, ούτε τον τρόπο άσκησης της διακριτικής ευχέρεια τους. Δεν συνιστά δηλαδή υποκατάστατο της δευτεροβάθμιας διαδικασίας και μέσο για τον έλεγχο της ορθότητας των αποφάσεων των κατώτερων Δικαστηρίων. Μια προνομιακή διαδικασία ως η υπό συζήτηση, δεν μπορεί να αφεθεί να χρησιμοποιηθεί ως έφεση υπό μεταμφίεση. Ό,τι ενδιαφέρει, είναι η νομιμότητα των ελεγχόμενων ενεργειών. Το Ανώτατο Δικαστήριο, μέσω της συγκεκριμένης προνομιακής του δικαιοδοσίας, δεν υποκαθιστά τους χειρισμούς ούτε τη διαδικασία που ακολουθήθηκε από το Κατώτερο Δικαστήριο. Ακόμα και στην περίπτωση που το Δικαστήριο έχει λανθασμένα αντιληφθεί και ερμηνεύσει ένα νομοθέτημα, αυτό διορθώνεται κατ' έφεση και όχι μέσω προνομιακών ενταλμάτων (βλ. μεταξύ άλλων: Αναφορικά με την αίτηση των Junport International Limited κ.ά., Πολιτική Έφεση Αρ. 321/2017, ημερ. 2/4/2018, ECLI:CY:AD:2018:A145), Γενικός Εισαγγελέας (Αρ.3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 42, Global Consolidation Public Ltd (2006) 1 A.A.Δ. 464, Daventree Trustees Ltd (2005) 1(A) Α.Α.Δ. 712, Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1 A.A.Δ. 116 και Αναφορικά με την Bank of Cyprus Public Company Ltd, ΠΕ 12/21, ημερ. 06.04.2021).
Τα διατάγματα που εκδόθηκαν με την ενδιάμεση απόφαση, ημερ. 18.12.2024, υποστηρίζει η πλευρά των Αιτητών, ουσιαστικά έχουν καθορίσει το αποτέλεσμα της Αγωγής Αρ.864/2023, αποφασίζοντας τελεσίδικα για ουσιώδη ζητήματα που απασχολούν σε αυτή. Το ζήτημα τέθηκε κατ' επανάληψη ενώπιον των Δικαστηρίων. Είναι γεγονός, ως η νομολογία υποδεικνύει, ότι είναι ανεπιθύμητη η έκδοση, ενδιάμεσα, διαταγμάτων με τα οποία αποφασίζονται τελεσίδικα τα όσα διεκδικούνται με την αγωγή. Ωστόσο, δεν υπάρχει άκαμπτος κανόνας αποκλεισμού μιας θεραπείας σε ενδιάμεσο στάδιο, επειδή επιδιώκεται ουσιαστικά το ίδιο πράγμα με την αγωγή. Δεν αποκλείεται κατά τρόπο απόλυτο το ζήτημα παροχής ταυτόσημων θεραπειών με την αγωγή. Εξετάζεται τούτο, πάντα σε συνάρτηση με τα γεγονότα που περιβάλλουν μια υπόθεση, τη φύση και τις ειδικότερες περιστάσεις της Penderhill Holdings Limited κ.α. v. Κλουκίνα (2014) 1(Α) Α.Α.Δ. 118). Ούτε, βεβαίως, η έκδοση ενός προσωρινού διατάγματος προαποφασίζει ή προκαθορίζει την ουσία και το τελικό αποτέλεσμα της αγωγής (Ζαννέτου κ.α. v. A.X. Nicola Bros Ltd κ.α. Πολ. Έφ. Ε162/2021 ημερ. 31.05.2022). Η ταύτιση των διαταγμάτων με βασικές αξιώσεις στην Αγωγή, ως ενδιάμεση θεραπεία, δεν διαφοροποιεί το γεγονός ότι τα ίδια ζητήματα μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης -στην αιτούμενη έκταση και βάθος - και τελεσίδικης πλέον απόφασης, στην ετυμηγορία του Δικαστηρίου επί της ουσίας της αγωγής. (M.A.C. Boutique Hotels Lts v. Κωνσταντινίδου και Χριστόπουλος Λτδ και Άλλων, Πολ. Έφ. 212/2014 ημερ. 30.11.2021, ECLI:CY:AD:2021:A539). Στην υπόθεση Avila Management Services Ltd κ.α.v. Steponek κ.α. (2012) 1(Β) Α.Α.Δ. 1403) υπεδείχθησαν επί του συζητούμενου τα ακόλουθα:
«Τέθηκε επίσης ζήτημα ότι δεν ήταν ορθή η χορήγηση των αιτούμενων διαταγμάτων εφόσον μ' αυτά ουσιαστικά αποφασιζόταν και η ίδια η αγωγή. Δεν χορηγείται με άλλα λόγια η ουσιαστική θεραπεία από το ενδιάμεσο στάδιο με αίτηση για προσωρινό μέτρο (Michael v. Brevinos (1969) 1 C.L.R. 578). Το ανεπιθύμητο όμως δεν εξισούται με απαγόρευση. Δεν υπάρχει άκαμπτος κανόνας αποκλεισμού της θεραπείας ενδιαμέσως, αν αυτή ορθά και δικαίως ζητείται, επειδή και η αγωγή ουσιαστικά επιδιώκει το ίδιο πράγμα. Κατ' αρχάς η ενδιάμεση θεραπεία παραμένει ενδιάμεση, αναθεωρήσιμη ανά πάσα στιγμή θεωρηθεί ότι οι περιστάσεις έχουν διαφοροποιηθεί προς τροποποίηση ή ακόμη και ακύρωση του εκδοθέντος διατάγματος. Πρόσθετα, ενώ το εκδοθέν διάταγμα παραχωρείται ως λύση επείγουσας και παρεμπίπτουσας μορφής, οι ίδιες οι θεραπείες που ζητούνται με το κλητήριο, εάν επιτύχουν, χορηγούνται τελεσίδικα και στο διηνεκές, (δέστε και Zena Company Ltd v. Demenian Catering Ltd - ανωτέρω -). Εξαρτάται από την κρίση του Δικαστηρίου, αναλόγως των περιστάσεων (Parico Aluminium Designs Ltd v. Muskita Aluminium Co. Ltd (2002) 1 Α.Α.Δ. 2015).»
Δεδομένη είναι λοιπόν η δυνατότητα του κατώτερου Δικαστηρίου, στο πλαίσιο των εξουσιών του και κατ' ενάσκηση της διακριτικής εξουσίας του, να εκδώσει διατάγματα με περιεχόμενο ταυτόσημο με θεραπείες που επιζητούνται στην αγωγή. Στην υπό συζήτηση περίπτωση, πέραν της «αυτοπροειδοποίησης» του κατώτερου Δικαστηρίου για μια τέτοια εξέλιξη, δεν μπορεί παρά να σημειωθεί πως στο κάθε διατακτικό του διατάγματος, ρητά καταγράφεται ότι αυτό ισχύει «μέχρι τελικής εκδίκασης και/ή αποπεράτωσης της αγωγής και/ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου». Ταυτόχρονα, είναι δεδομένο ότι μέσω της αγωγής διεκδικούνται και επιπρόσθετες θεραπείες, όπως διάταγμα παράδοσης του επίδικου ακινήτου, γενικές και ειδικές αποζημιώσεις, τις οποίες οι ενάγοντες εδράζουν σε διάφορες νομικές βάσεις.
Ούτε μπορεί, βάσιμα, να προβάλλεται ζήτημα παραβίασης των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης. Πέραν του γεγονότος ότι οι Αιτητές είχαν την ευκαιρία να προβάλλουν τις θέσεις τους κατά την ακρόαση της δια κλήσεως αίτησης ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου, αλώβητη παραμένει η δυνατότητα και το δικαίωμα τους να παρουσιάσουν τις θέσεις και να υπερασπιστούν την υπόθεση τους κατά το στάδιο της ακρόασης της αγωγής, όπου το Δικαστήριο θα κληθεί να τοποθετηθεί τελικά επί των επίδικων ζητημάτων.
Είναι γεγονός ότι το Δικαστήριο, κατά το στάδιο που σταθμίζει κατά πόσο δικαιολογείται ή μη η έκδοση ενός προσωρινού διατάγματος, κατ' επίκληση του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, 14/1960, θα πρέπει να αποφεύγει την ουσιαστική ενασχόληση με αντικρουόμενους ισχυρισμούς, σε αξιολόγηση μαρτυρίας και επακόλουθη κατάληξη σε συμπεράσματα για ουσιαστικά ζητήματα της εκάστοτε υπό συζήτηση υπόθεσης, πέραν του ότι είναι αναγκαίο για τους περιορισμένους σκοπούς της διαδικασίας, στη διαπίστωση δηλαδή του κατά πόσο συντρέχουν οι προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 32 του Νόμου 14/60 και οι σχετικές αρχές της νομολογίας (Κωνσταντίνου Λόρδου κ.ά. ν. Πέτρου Σιακόλα κ.ά Πολ. Έφ. Ε143/2015 ημερ. 27/3/2017). Η πλήρης εξέταση του πραγματικού και νομικού καθεστώτος μιας υπόθεσης και η κατάληξη σε τελικά συμπεράσματα και ευρήματα, εναπόκειται στην κρίση του Δικαστηρίου κατά την εκδίκαση της ουσίας της υπόθεσης. Η έρευνα του δικαστηρίου, θα πρέπει να σταματά στο σημείο όπου επιτρέπει τη διαπίστωση της ύπαρξης ή ανυπαρξίας κάποιας προοπτικής επιτυχίας. (Βλ. Jonitexo Ltd v. Adidas (1984) 1C.L.R. 663, Milton Investement Co Ltd κ.α. v. Dryden Group Ltd (2014) (1)A Α.Α.Δ. 731 και Γρηγορίου κ.α. v. Χριστοφόρου κ.α. (1995) 1 Α.Α.Δ 731).
Των ως άνω λεχθέντων, δεν διαλανθάνει παράλληλα και ο λόγος της απόφασης στην υπόθεση Σεβαστού ν. Σεβαστού (2002) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1980, όπου ειδικότερα για το ζήτημα υπεδείχθη πως:
«Κάποια πρωταρχική, έστω, αξιολόγηση της μαρτυρίας είναι αναγκαία για να μπορεί το δικαστήριο να συνεκτιμήσει την αποδεικτική δύναμη της κάθε πλευράς. Έστω στην περιορισμένη σφαίρα εξέτασης σε αυτό το στάδιο».
Στην υπό συζήτηση περίπτωση, το κατώτερο Δικαστήριο, στο πλαίσιο της πραγμάτευσης των προϋποθέσεων που τίθενται από το άρθρο 32 του Περί Δικαστηρίων νόμου, Ν.14/1960, ειδικότερα κατά το στάδιο που παρουσιάζεται να σταθμίζει «το ισοζύγιο της ευχέρειας», κατά πόσο δηλαδή θα ήταν δίκαιο και πρόσφορο να εκδώσει τα αιτούμενα, προστακτικά διατάγματα, σχολίασε, ανάμεσα σε άλλα και τη «δύναμη» της υπόθεσης της κάθε πλευράς, παραθέτοντας, στη βάση όσων είχαν τεθεί υπόψη του στο πλαίσιο της ενδιάμεσης διαδικασίας, τις σκέψεις και προβληματισμούς του για το ζήτημα. Τα όσα κατέγραψε για το ζήτημα, η ορθότητα των οποίων θα μπορούσε να εξεταστεί μόνο στο πλαίσιο Έφεσης, δεν θα πρέπει να απομονωθούν. Ούτε βεβαίως να ιδωθούν έξω από το πλαίσιο που εξετάζονται ενδιάμεσες αιτήσεις του είδους. Τούτο, άλλωστε, υπέδειξε και το κατώτερο Δικαστήριο, επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά τον κανόνα ότι τα επίδικα ζητήματα παραμένουν ανοικτά για επίλυση κατά την ακρόαση της αγωγής επί της ουσίας. Υπό τις περιστάσεις, το κατώτερο Δικαστήριο δεν φαίνεται να κινήθηκε εκτός των παραμέτρων που τίθενται από τη νομολογία για το ζήτημα.
Για σκοπούς πληρότητας, αισθάνομαι ότι θα πρέπει να σημειωθεί και τούτο. Ακόμα και στην περίπτωση που η θεώρηση των πραγμάτων ήταν διαφορετική, κατά τρόπο δηλαδή που υιοθετείτο η εισήγηση των Αιτητών ότι το κατώτερο Δικαστήριο, λειτουργώντας καθ' υπέρβαση δικαιοδοσίας και έξω από τις παραμέτρους που τίθενται από το άρθρο 32 του Ν.14/1960 και σχετικής νομολογίας, προέβη πράγματι σε τελικά συμπεράσματα και ευρήματα για τα επίδικα ζητήματα που απασχολούν στην παρούσα, κατά τρόπο που να έχει προαποφασίσει για ζητήματα τα οποία αποτελούν αντικείμενο Δικαστικής κρίσης και επίλυσης κατά την εξέταση της ουσίας της Αγωγής, στην υπό συζήτηση περίπτωση, η κατάληξη δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική.
Συνάρτηση προφανώς των αυστηρών προϋποθέσεων και του φειδωλού τρόπου άσκησης της προνομιακής δικαιοδοσίας του Ανώτατου Δικαστηρίου, είναι και η καλά καθιερωμένη αρχή ότι δεν μπορεί να εκδοθεί προνομιακό ένταλμα Certiorari, όπου υπάρχουν εναλλακτικά ένδικα μέσα, όπως η έφεση, εκτός αν αποδειχθούν εξαιρετικές περιστάσεις. Δεν αρκεί δηλαδή να καταδεικνύεται από τον αιτητή, ότι υπάρχει συζητήσιμο ζήτημα. Θα πρέπει, επιπρόσθετα, να μην προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο. Στην περίπτωση δε που αυτό προσφέρεται, θα πρέπει να καταδεικνύεται ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις, που να επιτρέπουν την απόκλιση από τον ως άνω κανόνα. Στην Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.α. (2004) 1(Γ) 1535 όπου συνοψίστηκαν οι αρχές της νομολογίας για το ζήτημα, υποδείχθηκε μεταξύ άλλων ότι:
«Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλ., μεταξύ άλλων, R. v. Secretary of State [1986] 1 All ER 717, Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Στ. Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469 και Χρ. Μιχαήλ και Στ. Μιχαηλίδη (2001) 1 Α.Α.Δ. 247). Στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, διευκρινίστηκε, ορθά, ότι η αρχή αυτή "ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα". Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. (Βλ., επίσης, Σ. Μαρκίδης κ.ά.(2004) 1 Α.Α.Δ. 552). Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori, λόγο απόρριψης της αίτησης.»
Στην πρόσφατη απόφαση, στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση της ACP Trading I LLC, Πολ. Έφ. Αρ. 8/2024, ημερ. 2.7.2024, το Ανώτατο Δικαστήριο υπέδειξε, μεταξύ άλλων, ότι:
«Το τι συνιστά εξαιρετική περίσταση δεν είναι δυνατό να προσδιοριστεί εκ των προτέρων. Το ζήτημα κρίνεται πάντοτε με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (P.S.P. Freestyle Ltd (1993) 1 A.A.Δ. 626, 632). Όπως υπογραμμίστηκε στην υπόθεση Lucan Invest Ltd κ.ά. (2011) 1 Α.Α.Δ. 1904, «Τι συνιστά εξαιρετικές περιστάσεις είναι δύσκολο να προσδιοριστεί με ακρίβεια και το ζήτημα κρίνεται με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. Οι εξαιρετικές περιστάσεις διακριβώνονται με τη σύγκριση των δυνατοτήτων που προσφέρει η διαδικασία των προνομιακών ενταλμάτων από τη μια και η διαθέσιμη θεραπεία στη συγκεκριμένη περίπτωση».
Στην υπόθεση Κτηματικές Επιχειρήσεις Ανδρέα Ευριπίδη Διογένους Λτδ (2005) 1(Β) Α.Α.Δ. 1342, γίνεται αναφορά στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1965, όπου διευκρινίστηκε ορθά ότι η αρχή των εξαιρετικών περιστάσεων ισχύει γενικά ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα. Έστω δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας (βλ., επίσης, Μαρκίδης κ.ά. (2004) 1(Α) Α.Α.Δ. 552).»
Στην προκείμενη περίπτωση δεν έχουν καταδειχθεί εξαιρετικές περιστάσεις. Πέραν όσων πιο πάνω έχουν επισημανθεί για την δυνατότητα έκδοσης ενδιάμεσων διαταγμάτων, ακόμη και με ταυτόσημη θεραπεία ως η αγωγή, ούτε η φύση των διαταγμάτων (προστακτικά), από μόνη της, διαφοροποιεί το γεγονός ότι πρόκειται για ενδιάμεσα διατάγματα, την έκδοση των οποίων το κατώτερο Δικαστήριο έκρινε δικαιολογημένη, ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια και εξουσία. Σε περίπτωση που η άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας ασκήθηκε λανθασμένα, το ζήτημα εκφεύγει του ελέγχου του Ανώτατου Δικαστηρίου, στο πλαίσιο της προνομιακής του δικαιοδοσίας.
Αναπόδραστη κατάληξη όλων των πιο πάνω, είναι ότι δεν δικαιολογείται η παραχώρηση της αιτούμενης άδειας
Η αίτηση απορρίπτεται.
Καμία διαταγή για έξοδα.
Α. ΔΑΥΙΔ, Δ.
/XX