|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 230/2024)
(i-justice)
9 Ιανουαρίου, 2025
[Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964, ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ Ε. Β. ΔΕΑ: [ ], ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 4ης ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΣΤ. 387 Π. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 155, ΑΡΘΡΑ 18, 19 ΚΑΙ 44
Δ. Τσολακίδης, για τον Αιτητή.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Δοθείσα Αυθημερόν)
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.: Κατόπιν αιτήματος της Αστυνομίας υποστηριζόμενου από Ένορκη Δήλωση του Αστ. 387 Π. Χαραλάμπους της ΥΚΑΝ Λευκωσίας, Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (εφεξής Κατώτερο Δικαστήριο) εξέδωσε, στις 4/12/2024, Ένταλμα Σύλληψης του Αιτητή κρίνοντας ότι υπήρχε εύλογη υπόνοια σύνδεσης του με τα υπό διερεύνηση αδικήματα, ήτοι:
1) Παράνομη Κατοχή Ελεγχόμενου Φαρμάκου Τάξεως Β, Άρθρο 6(1)(2) του Ν. 29/1977
2) Παράνομη Κατοχή Ελεγχόμενου Φαρμάκου Τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια σε άλλο πρόσωπο, Άρθρο 6(3) και Άρθρο 30(Α) του Ν. 29/1977
3) Συνομωσία προς διάπραξη κακουργήματος, Άρθρο 371 του Κεφ. 157,
τα οποία αδικήματα, κατ' ισχυρισμό, διαπράχθηκαν στις 12/9/2024 στο Τσέρι στη Λευκωσία.
Με την υπό εκδίκαση μονομερή Αίτηση ζητείται η άδεια του Δικαστηρίου για να επιτραπεί στον Αιτητή να καταχωρίσει Αίτηση με Κλήση για ακύρωση του εκδοθέντος Εντάλματος Σύλληψης με Προνομιακό Ένταλμα Certiorari. Η Αίτηση υποστηρίζεται από Ένορκη Δήλωση του Μιχάλη Κωνσταντίνου, δικηγόρου στο γραφείο της δικηγορικής εταιρείας που εκπροσωπεί τον Αιτητή, λόγω, όπως αναφέρεται, του γεγονότος ότι ο Αιτητής βρίσκεται κρατούμενος στις Κεντρικές Φυλακές ως υπόδικος, ενώ αυτή συνοδεύεται και από Έκθεση, ως προβλέπεται από το σχετικό Διαδικαστικό Κανονισμό του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Προτού γίνει αναφορά στους Λόγους επί τους οποίους βασίζεται το αίτημα και εξειδικεύονται στην Έκθεση, κρίνεται σκόπιμη η αναφορά, εν συντομία, στα γεγονότα επί των οποίων στηρίχθηκε η αίτηση της Αστυνομίας για την έκδοση του υπό κρίση Εντάλματος Σύλληψης, όπως αυτά αναδύονται από τον Όρκο του Αστ. 387 Π. Χαραλάμπους.
Κατόπιν πληροφορίας για εμπλοκή προσώπου, του Σ.Μ., με τη διακίνηση ναρκωτικών, μέλη της ΥΚΑΝ μετέβησαν στις 12/9/2024 στην οικία του. Αφού θεάθηκε να σταθμεύει στην εν λόγω οικία όχημα στο οποίο επέβαινε ο Σ.Μ., όταν αυτός αναχώρησε από εκεί, το όχημα του τέθηκε υπό διακριτική παρακολούθηση. Σε κάποιο στάδιο και αφού δόθηκαν οδηγίες για ανακοπή και έρευνα τόσο του οχήματος όσο και του Σ.Μ., μόλις ο τελευταίος αντιλήφθηκε την παρουσία των μελών της ΥΚΑΝ, προσπάθησε να διαφύγει, χωρίς επιτυχία. Τελικώς συνελήφθη και στην έρευνα που διενεργήθη στο όχημα του εντοπίστηκαν πολλές διαφανείς νάιλον σακούλες οι οποίες περιείχαν ξηρή φυτική ύλη κάνναβης. Ο Σ.Μ. συνελήφθη για το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Β. Ανακρινόμενος ανέφερε ότι για την παραλαβή της ποσότητας ναρκωτικών δεχόταν οδηγίες από πρόσωπο, τα στοιχεία του οποίου αρνήθηκε να αποκαλύψει. Εναντίον του Σ.Μ. σχηματίστηκε ποινικός φάκελος υπό στοιχεία Μ.Π.Υ. ΥΚΑΝ Λευκωσίας Σ/228/2024 και καταχωρήθηκε υπόθεση ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας.
Κατόπιν διενέργειας επιστημονικών εξετάσεων στις συσκευασίες των ναρκωτικών στο Ινστιτούτο Γενετικής και Νευρολογίας Κύπρου, απομονώθηκε από ένα συγκεκριμένο τεκμήριο - Τεκμήριο αρ. 2, Β.Τ.:177/2024 - μικρή ποσότητα μικτού γενετικού υλικού του οποίου τουλάχιστον ένας από τους δότες είναι άνδρας. Οι εξετάσεις που διενεργήθηκαν στο Γενικό Χημείο του Κράτους κατέδειξαν ότι οι πιο πάνω συσκευασίες αφορούσαν σε ξηρή φυτική ύλη κάνναβης, καθαρού βάρους 19,71 κιλά.
Στις 21/11/2024, λήφθηκε πληροφορία στην ΥΚΑΝ, από πληροφοριοδότη, ότι ο Αιτητής, ο οποίος διατηρεί αποθήκη στην περιοχή Πέρα Χωρίου Νήσου, κοντά στην ιδιωτική σχολή Φόρουμ, ασχολείται με την εμπορία ναρκωτικών και συγκεκριμένα παραλαμβάνει μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών, τις οποίες στο εν λόγω υποστατικό αποθηκεύει, συσκευάζει και στη συνέχεια διακινεί τις ποσότητες αυτές. Ο πληροφοριοδότης είναι πρόσωπο του περιβάλλοντος του Αιτητή και το οποίο γνωρίζει για την ύπαρξη των ποσοτήτων των ναρκωτικών, καθότι σε επίσκεψη του στις 20/11/2024, στο υποστατικό, είδε ο ίδιος τις συσκευασίες εντός της αποθήκης.
Από εξετάσεις που έγιναν στο μηχανογραφημένο σύστημα της Αστυνομίας διαπιστώθηκε ότι ο Αιτητής διαμένει στην οδό Α. Δ.33Α και διατηρεί αποθήκη στην οδό Σ. 1Δ στη Νήσου και εξοχική οικία στο χωριό Πυργά.
Δυνάμει δικαστικών Ενταλμάτων Έρευνας ερευνήθηκαν οι πιο πάνω οικίες, η αποθήκη και τα οχήματα του και σε ένα από τα οχήματα του εντοπίστηκε ποσότητα ξηρής φυτικής ύλης κάνναβης βάρους 2,88 γρ., ενώ στην εξοχική του οικία στα Πυργά πέντε συσκευασίες εντός των οποίων υπήρχε ποσότητα ξηρής φυτικής ύλης κάνναβης βάρους 794,58 γρ. Ο Αιτητής συνελήφθη για αυτόφωρο αδίκημα και σε ανακριτική του κατάθεση παραδέκτηκε ότι τα πιο πάνω του ανήκουν. Στο πλαίσιο διερεύνησης της υπόθεσης του λήφθηκαν τα παρειακά του επιχρίσματα για επιστημονικές εξετάσεις, από τις οποίες προέκυψε ότι αυτός είναι δότης μέρους του μικτού γενετικού υλικού που απομονώθηκε από το Τεκμήριο αρ. 2, Β.Τ.:177/2024, που αποτελεί μέρος των τεκμηρίων της υπόθεσης υπό στοιχεία Μ.Π.Υ. ΥΚΑΝ Λευκωσίας Σ/228/2024.
Τα πιο πάνω ήταν, ουσιαστικά, το βασικό μαρτυρικό υλικό που είχε τεθεί από την Αστυνομία ενώπιον του Κατώτερου Δικαστηρίου στις 4/12/2024, υποστηρίζοντας αίτημά της για έκδοση Εντάλματος Σύλληψης εναντίον του Αιτητή.
Οι Λόγοι επί των οποίων βασίζεται το αίτημα για άδεια εξειδικεύονται στην Έκθεση και θα μπορούσαν να συνοψιστούν ως ακολούθως:
§ Το προσβαλλόμενο Ένταλμα Σύλληψης πάσχει από έκδηλη πλάνη νόμου και/ή προφανή υπέρβαση δικαιοδοσίας καθώς το Κατώτερο Δικαστήριο το εξέδωσε στη βάση Ένορκης Δήλωσης στην οποία δεν παρατίθεται οποιοδήποτε ικανό στοιχείο και/ή μαρτυρία και/ή ισχυρισμός που να υποστηρίζει ότι η σύλληψη του Αιτητή ήταν απολύτως αναγκαία.
§ Το προσβαλλόμενο Ένταλμα Σύλληψης πάσχει από έκδηλο νομικό σφάλμα καθότι εκδόθηκε και για ανύπαρκτο αδίκημα εφόσον σε σχέση με το αδίκημα της Συνομωσίας προς διάπραξη κακουργήματος παραπέμπει στο Κεφ. 157 αντί στο Κεφ. 154. Επιπλέον πάσχει από έκδηλο δικαιοδοτικό σφάλμα στην έκταση που η νομική του βάση στηρίζεται στο Άρθρο 44 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, το οποίο αποτελεί πρόνοια που αφορά περιπτώσεις έκδοσης ενταλμάτων σύλληψης κατηγορουμένων προσώπων και όχι περιπτώσεις όπου ζητείται η σύλληψη υπόπτου.
Έχω διεξέλθει με προσοχή την προσβαλλόμενη Απόφαση του Κατώτερου Δικαστηρίου, καθώς επίσης και ό,τι ο Αιτητής, μέσω του ευπαίδευτου συνηγόρου του, έχει θέσει ενώπιον μου, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρημάτων που αναπτύχθηκαν μέσω γραπτής αγόρευσης. Θα κάνω ειδική αναφορά σε αυτά, όπου ήθελε κριθεί αναγκαίο.
Οι αρχές με βάση τις οποίες παρέχεται άδεια για καταχώριση αίτησης προς έκδοση Προνομιακού Εντάλματος αυτής της μορφής έχουν κατ' επανάληψη αναφερθεί στη νομολογία μας. Η πιο κάτω περικοπή από την υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Ευδόκα, Πολιτική Έφεση Αρ. 219/2015, ημερ. 29/12/2016, είναι απόλυτα σχετική:
«Όπως επιτάσσει η νομολογία, για την παραχώρηση άδειας για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, η διαδικασία δεν έχει, ως αντικείμενο, την αναθεώρηση της ορθότητας των αποφάσεων των κατώτερων δικαστηρίων. Ο έλεγχος αυτός ασκείται αποκλειστικά στο πλαίσιο της εφετειακής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η αρχή επί της οποίας εδράζεται η δικαιοδοτική βάση εξέτασης αιτήσεων για παραχώρηση αδείας καταχώρισης προνομιακού εντάλματος, είναι η σύννομη άσκηση της δικαιοδοσίας του κατώτερου δικαστηρίου. (Βλ. In Re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250).
Περαιτέρω, εξετάζοντας την πιθανότητα χορήγησης αδείας θα πρέπει ο αιτητής να τεκμηριώσει, εκ πρώτης όψεως, και αιτιολογήσει τη χορήγηση αδείας. (Βλ. Λυσιώτης (1986) 1 Α.Α.Δ. 1696).
Τα προνομιακά εντάλματα παραχωρούνται, κατ' εξαίρεση, όταν από το ίδιο το πρακτικό διαπιστώνεται έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, ή πλάνη περί το Νόμο, ή παραβίαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης. (Βλ. Global Consolidator Public Ltd (2006) 1 A.A.Δ. 464).»
Είναι δεδομένο από τη νομολογία (Ellinas v. Republic (1989) 1 C.L.R. 17, Αναφορικά με την Αίτηση του Πολυκάρπου (1991) 1 Α.Α.Δ. 207, 212, Αναφορικά με την Αίτηση του Συνδέσμου για την Πρόληψη της Βίας στα Γήπεδα και την Προαγωγή άλλων Κοινωφελών Σκοπών (1997) 1 Α.Α.Δ. 1014, 1018 και Σιακαλλής (Αρ.1) (2001) 1(Α) Α.Α.Δ. 282, 285), ότι η νομιμότητα εντάλματος σύλληψης ή έρευνας μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αίτησης για έκδοση διατάγματος Certiorari και μάλιστα ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί να ελεγχθεί η νομιμότητα ενός τέτοιου εντάλματος (Αναφορικά με την Αίτηση του ΧΧΧ GEORGIOU, Πολιτική Αίτηση Αρ. 122/2021, ημερ. 24/6/2021, ECLI:CY:AD:2021:D273).
Για την έκδοση εντάλματος σύλληψης απαιτούνται σωρευτικά δύο προϋποθέσεις, εύλογη υπόνοια πως πρόσωπο διέπραξε αδίκημα και αναγκαιότητα σύλληψής του. Όπως τονίστηκε από το Χατζηχαμπή, Δ. στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση της Μάρθας Κυπριανού (2013) 1 Α.Α.Δ. 17:
«Ο δικαστής δεν ενεργεί μηχανικά σε τέτοιες περιπτώσεις αλλά πρέπει να λαμβάνει υπ' όψη του τις συνέπειες του εντάλματος σύλληψης και να ικανοποιείται απόλυτα ότι υπάρχει τόσο η εύλογη υπόνοια όσο και η αναγκαιότητα για τη σύλληψη. Έχει σε σωρεία υποθέσεων υποδειχθεί η σημασία των αρχών αυτών και δεν πρέπει να υποτιμάται ακόμα και στην ελάχιστη των υποθέσεων.»
Αφού λοιπόν ικανοποιηθεί για τη συνδρομή της πρώτης προϋπόθεσης, το Δικαστήριο προχωρά «στο δεύτερο στάδιο της έρευνας, η οποία αποσκοπεί στη διαπίστωση κατά πόσο τα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης καθιστούν ή όχι την έκδοση του [εντάλματος σύλληψης] αναγκαία ή επιθυμητή» (Αναφορικά με την Αίτηση του Πολυκάρπου (ανωτέρω)).
Εισηγείται ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή ότι, πέραν της παράθεσης μαρτυρίας που δημιουργεί υποψία περί εμπλοκής του Αιτητή, πουθενά στην Ένορκη Δήλωση προς υποστήριξη της έκδοσης του επίδικου Εντάλματος Σύλληψης δεν αναφέρθηκε οτιδήποτε σε σχέση με την αναγκαιότητα της σύλληψής του.
Η κάθε περίπτωση κρίνεται στη βάση των δικών της, ιδιαίτερων, περιστατικών. Η υποστηρικτική ένορκη δήλωση, που συνοδεύει αίτημα προς έκδοση εντάλματος σύλληψης, θα πρέπει να προσεγγίζεται και να εξετάζεται στην ολότητά της και, σε καμία περίπτωση, αποσπασματικά και μικροσκοπικά. Ό,τι έχει σημασία, εν προκειμένω, δεν είναι, κατ' ανάγκη, η ρητή επίκληση από τον ενόρκως δηλούντα της αναγκαιότητας έκδοσης του αιτούμενου εντάλματος σύλληψης και η ειδική αναφορά σε κινδύνους στην περίπτωση που παραμείνει ελεύθερος, όπως ενδεχόμενο επηρεασμού μαρτύρων, καταστροφής τεκμηρίων ή ενδεχόμενης απόδρασης του Αιτητή, αλλά η παράθεση τέτοιων πρωτογενών γεγονότων και στοιχείων τα οποία να δίδουν βάση για τέτοιο ενδεχόμενο και να στοιχειοθετούν λογικά την αναγκαιότητα κράτησης.
Η πιο κάτω περικοπή από την υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Κουδουνιά, Πολιτική Αίτηση Αρ. 47/2022, ημερ. 3/5/2022, ECLI:CY:AD:2022:D172 είναι, εν προκειμένω, απόλυτα σχετική:
«Η αναγκαιότητα για την έκδοση εντάλματος σύλληψης μπορεί να εδράζεται στο δημόσιο συμφέρον της διαφύλαξης της πορείας του ανακριτικού έργου από παρεμβάσεις του υπόπτου στην περίπτωση που παραμείνει ελεύθερος, σε σχέση με μάρτυρες ή και τεκμήρια της υπό διερεύνηση υπόθεσης και όχι μόνο. Ό,τι, σε τέτοια περίπτωση, πρέπει να τίθεται ενώπιον του δικαστή από τον οποίο ζητείται η έκδοση εντάλματος σύλληψης, είναι τα πρωτογενή γεγονότα που δίδουν βάση για τέτοιο ενδεχόμενο. Περί ενδεχομένου ο λόγος, και ο κίνδυνος πρέπει να καταφαίνεται υπαρκτός, σύμφωνα με την ανθρώπινη λογική και εμπειρία. Και για να εκδοθεί το ένταλμα πρέπει να είναι τέτοιος που να αντισταθμίζει το ατομικό δικαίωμα του υπόπτου στην ελευθερία του, ικανοποιώντας την αρχή της αναλογικότητας (Pitsillos v. The Police (1966) 2 C.L.R. 50, 55 και Γ. Μ. Πικής: «Ποινική Δικονομία στην Κύπρο», 2η έκδ., 1975, 43).
Και ενώ μπορεί να εφίσταται η προσοχή του Δικαστή στα γεγονότα που δίδουν βάση για την ύπαρξη του κινδύνου, σημασία έχει η παράθεση τους. Άλλωστε η διαπίστωση του κινδύνου ανήκει στον ίδιο το Δικαστή, όπως και τελική απόφαση κατά πόσο είναι τέτοιος που δικαιολογεί την έκδοση του εντάλματος (Πολυκάρπου (1991) 1 Α.Α.Δ. 207).»
Στην υπόθεση Παναγιώτου (2004) 1 Α.Α.Δ. 1094, εξετάσθηκαν οι απαιτήσεις του Άρθρου 11.2(γ) του Συντάγματος και του Άρθρου 18(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155. Πέραν της εκτενούς ανάλυσης της βασικής προϋπόθεσης απόδειξης του στοιχείου της «εύλογης υπόνοιας», εξετάσθηκαν και απαντήθηκαν τα ζητήματα της αναγκαιότητας έκδοσης του εντάλματος και αιτιολογίας του. Κατέληξε ως ακολούθως ο Δικαστής Καλλής, εκδίδοντας την ομόφωνη απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου (σελ. 1103-1104):
«Τα επόμενα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν είναι κατά πόσο,
(α) τα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης καθιστούσαν ή όχι την έκδοση του εντάλματος αναγκαία (βλ. Πολυκάρπου, πιο πάνω), και
(β) κατά πόσο το ένταλμα είναι αιτιολογημένο όπως απαιτείται από το αρ. 11.3 του Συντάγματος.
Ως προς το πρώτο ερώτημα έχουμε την άποψη πως οδηγός για τον προσδιορισμό της αναγκαιότητας είναι η φύση και σοβαρότητα των αδικημάτων. Θεωρούμε ότι η σοβαρότητα και η φύση των αδικημάτων καθιστούσαν αναγκαία την έκδοση του επίδικου εντάλματος.»
Τα όσα αποφασίστηκαν στην υπόθεση Παναγιώτου (ανωτέρω) θεωρώ ότι ισχύουν και στην υπό κρίση περίπτωση.
Η σοβαρότητα των υπό διερεύνηση αδικημάτων τα οποία αφορούσαν σε συνωμοσία προς διάπραξη κακουργήματος, παράνομη κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Β, παράνομη κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια σε άλλο πρόσωπο, είναι δεδομένη. Τα όσα προηγήθηκαν της σύλληψης του Αιτητή με τη σύλληψη ακόμη ενός προσώπου στις 12/9/2024, του Σ.Μ., και ο εντοπισμός στο όχημα του ατόμου αυτού συσκευασιών ναρκωτικών, ήτοι ξηρής φυτικής ύλης κάνναβης συνολικής ποσότητας 19,71 κιλά, ακριβώς επιμαρτυρούν το βάσιμο της πληροφορίας που η Αστυνομία είχε εξασφαλίσει και η αξιοποίηση της οποίας οδήγησε στον εντοπισμό της πιο πάνω ποσότητας ναρκωτικών. Η διερεύνηση οδήγησε στην καταχώριση ποινικής υπόθεσης εναντίον του Σ.Μ., η οποία παραπέμφθηκε προς εκδίκαση στο Κακουργιοδικείο Λευκωσίας. Μεταγενέστερα λήφθηκε πληροφορία ότι ο Αιτητής διατηρούσε ναρκωτικά σε υποστατικά και οχήματα του, η οποία οδήγησε στην εξασφάλιση δικαστικών Ενταλμάτων Έρευνας. Το γεγονός, δε, ότι, πέραν των ναρκωτικών που εντοπίστηκαν σε όχημα και εξοχική οικία του Αιτητή στο πλαίσιο εκτέλεσης των πιο πάνω Ενταλμάτων, διαπιστώθηκε ότι αυτός ήταν δότης μέρους του μικτού υλικού που απομονώθηκε σε κάποιες από τις συσκευασίες που εντοπίστηκαν στο όχημα του Σ.Μ. κάποιους μήνες προηγουμένως, σε συνάρτηση με τα όσα ανέφερε ο Σ.Μ., αλλά και ο πληροφοριοδότης αναφορικά με εμπλοκή του Αιτητή σε εμπορία και διακίνηση μεγάλων ποσοτήτων ναρκωτικών, φανερώνουν τη φύση αλλά και τις διαστάσεις που προσέλαβε η υπό διερεύνηση υπόθεση.
Όπως τονίσθηκε στην Παναγιώτου (ανωτέρω), έτσι και εδώ, η φύση και η σοβαρότητα των υπό διερεύνηση αδικημάτων καθιστούσαν αναγκαία την έκδοση του επίδικου Εντάλματος Σύλληψης (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση του Σ.Σ., Πολιτική Αίτηση Αρ. 145/2022, ημερ. 23/9/2022, ECLI:CY:AD:2022:D364, Αναφορικά με την Αίτηση του Ε.Ε., Πολιτική Αίτηση Αρ. 146/2022, ημερ. 30/9/2022, ECLI:CY:AD:2022:D368 και Αναφορικά με την Αίτηση του Κυριάκου, Πολιτική Αίτηση Αρ. 131/2021, ημερ. 27/10/2021).
Δεν ήταν, όμως, μόνο η σοβαρότητα των αδικημάτων. Το υλικό που τέθηκε ενώπιον του Κατώτερου Δικαστηρίου δικαιολογούσε στις περιστάσεις της υπόθεσης την έκδοση του Εντάλματος Σύλληψης. Η συμπλήρωση των αστυνομικών εξετάσεων, το αρχικό στάδιο στο οποίο αυτές ευρίσκοντο δεδομένων των νέων πληροφοριών που η Αστυνομία είχε στα χέρια της, οι οποίες και οδήγησαν στον εντοπισμό του Αιτητή και η ανάγκη για πλήρη εξιχνίαση της υπόθεσης, επέβαλλαν και την αναγκαιότητα έκδοσης του επίδικου Εντάλματος Σύλληψης.
Ένα άλλο ζήτημα που εγείρει ο Αιτητής αφορά στη συμπερίληψη του Άρθρου 44 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, στο Ένταλμα Σύλληψης που εκδόθηκε.
Ο τύπος του εντάλματος σύλληψης προνοείται στους περί Ποινικής Δικονομίας Κανονισμούς (Δευτερογενής Νομοθεσία της Κύπρου, Τόμος ΙΙ, 337) και είναι ο Ποινικός Τύπος 4 στη σελ. 344. Καταγράφεται σε παρένθεση «Sections 18 and 43». Η σχετική αναφορά είναι στον τότε ισχύοντα περί Ποινικής Δικονομίας Νόμο, Κεφ. 14. Στη σελ. 341, όπου υπάρχει ευρετήριο των ποινικών τύπων, στη δεύτερη στήλη καταγράφεται το άρθρο που προνοεί για τον κάθε τύπο και για το ένταλμα σύλληψης τα Άρθρα 18 και 43 («Issue of warrant of arrest» και «Summons or warrant for compelling attendance», αντίστοιχα). Σήμερα και στο Κεφ. 155 αντιστοιχούν στα Άρθρα 18 και 44 («Έκδοση εντάλματος σύλληψης» και «Κλήση ή ένταλμα για εξαναγκασμό παράστασης», αντίστοιχα).
Ως εκ τούτου, τα όσα υποστήριξε ο Αιτητής δεν έχουν έρεισμα.
Η θέση του Αιτητή ότι το υπό κρίση Ένταλμα πάσχει από «έκδηλο νομικό σφάλμα» γιατί εκδόθηκε και για ανύπαρκτο αδίκημα λόγω της παραπομπής στο Κεφ. 157 αντί στο Κεφ. 154 σε ό,τι αφορά το αδίκημα της Συνομωσίας προς διάπραξη κακουργήματος, δεν γίνεται αποδεκτή. Ό,τι έχει, εν προκειμένω, σημασία είναι το γεγονός ότι γίνεται ρητή αναφορά στο συγκεκριμένο αδίκημα και ουδεμία σημασία μπορεί να έχει το γεγονός ότι, προφανώς εκ παραδρομής, έγινε παραπομπή αντί στο Κεφ. 154 στο Κεφ. 157.
Κατ' ακολουθίαν όλων των πιο πάνω, κρίνεται ότι δεν έχει καταδειχθεί συζητήσιμη υπόθεση προς ικανοποίηση του αιτήματος για παροχή άδειας.
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.