|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Aίτηση αρ. 188/2024)
(i-Justice)
21 Ιανουαρίου, 2025
[ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ EΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018 ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ PJSC TRANSNEFT ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΤΑΓΗ ΗΜΕΡ. 24/09/2024 ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΚΑΙ/Ή ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΣΕ ΙΣΧΥ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΣΤΙΣ 14/08/2023 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΥΠ΄ ΑΡΙΘΜΟΝ 2019/2023 (i-Justice)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΙΣ 26/09/2024 ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΗΜΕΡ. 14/08/2023 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΥΠ΄ ΑΡΙΘΜΟ 2019/2023 (I-JUSTICE)
_________________
Π. Ν. Κούρτελλος με Μ. Χατζηαγγελή (κα) για Π. Ν. ΚΟΥΡΤΕΛΛΟΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Δ.Ε.Π.Ε., για την Αιτήτρια.
Κ. Λαμπριανίδης για Ανδρέας Ι. Καρύδης & Σία Δ.Ε.Π.Ε., για τους Καθ΄ ων η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.:- Στο πλαίσιο της Πολ. Αίτησης Αρ. 172/2024, δόθηκε, στις 8.11.2024, άδεια για καταχώριση Αίτησης διά κλήσεως για την έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari, με το οποίο να ακυρώνονται εκδοθέντα, κατόπιν μονομερούς αίτησης, προσωρινά διατάγματα, τα οποία εν τη απουσία των εναγομένων, είχαν καταστεί απόλυτα στις 26.9.2024 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας (στο εξής «το κατώτερο Δικαστήριο»). Τα διατάγματα είχαν εκδοθεί κατόπιν αιτήσεως των εναγόντων στο πλαίσιο της αγωγής 2019/2023. Στην πιο πάνω απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, είχαν καταγραφεί, μεταξύ άλλων, και τα ακόλουθα:
«Ως γνωστό, ανάμεσα στους λόγους για τους οποίους δικαιολογείται η έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari, είναι και η παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης. Τα Δικαστήρια οφείλουν να ενεργούν σε συμφωνία με τους εν λόγω κανόνες, και να παρέχουν σε κάθε επηρεαζόμενο, από απόφαση του, πρόσωπο, τη δυνατότητα να ακουστεί, όταν από τη φύση της διαδικασίας αναγνωρίζεται τέτοιο δικαίωμα.
Δεν αμφισβητείται, πιστεύω, πως η αιτήτρια είχε κάθε δικαίωμα να ακουστεί στην αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος που εξεδόθη εναντίον της, ...... Η θέση της είναι πως αυτό το δικαίωμα, της έχει στερηθεί. Μάλιστα, ενώ το κατώτερο Δικαστήριο δήλωνε στις 24.9.2024 πως το εκδοθέν προσωρινό διάταγμα δεν θα μπορούσε να γίνει απόλυτο «αφού οι πλευρές δεν γνώριζαν την ημερομηνία που αυτό ήταν επιστρεπτέο», εντούτοις, δύο ημέρες μετά, κατέστησε απόλυτο το διάταγμα, χωρίς να φαίνεται να εξετάζει κατά πόσο έγινε επίδοση του προσωρινού διατάγματος στην αιτήτρια, και αν αυτή η επίδοση ήταν καλή, σε σχέση πάντα με συγκεκριμένη ημερομηνία κατά την οποία η αιτήτρια θα μπορούσε να εμφανιστεί ενώπιον του και προβάλει τις θέσεις της.
Εγείρεται επίσης θέμα κατά πόσο όταν το κατώτερο Δικαστήριο αποφάσιζε να κάνει το προσωρινό διάταγμα απόλυτο στις 26.9.2024, αυτό βρισκόταν σε ισχύ. Περαιτέρω, κατά πόσο θα μπορούσε να το πράξει, αφού προηγουμένως είχε αναφέρει και/ή αποφασίσει πως σε αυτό «δεν καταγράφετο ημερομηνία που πρέπει να είναι επιστρεπτέα ενώπιον του Δικαστηρίου».
Η Αίτηση διά κλήσεως καταχωρίστηκε, ως οι οδηγίες του Δικαστηρίου, επεδόθη στην άλλη πλευρά, η οποία και καταχώρισε ένσταση. Δεκαοκτώ οι λόγοι ένστασης, το περιεχόμενο των οποίων έχω θέσει ενώπιον μου. Η ένσταση υποστηρίζεται από Ένορκη Δήλωση του κ. Ανδρέα Ι. Καρύδη, o oποίος δηλώνει ότι σήμερα ενεργεί υπό την ιδιότητα του Εκκαθαριστή (τότε Προσωρινού Εκκαθαριστή) της εταιρείας Omirico Ltd δυνάμει διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερ. 26.3.2024. Η Ένορκη Δήλωση του, το περιεχόμενο της οποίας επίσης έχω μελετήσει, καλύπτει δεκαοκτώ δακτυλογραφημένες σελίδες.
Σε σχέση με το τι έλαβε χώρα πριν τα εκδοθέντα προσωρινά διατάγματα καταστούν απόλυτα, θα αρκεστώ να μεταφέρω αυτολεξεί το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση ημερ. 8.11.2024:
«Στο πλαίσιο της αγωγής 2019/2023 που εκκρεμεί στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, (στο εξής «κατώτερο Δικαστήριο»), ο ενάγων 1, Ανδρέας Ι. Καρύδης, υπό την ιδιότητα του ως Προσωρινός Εκκαθαριστής της εταιρείας Omirico Ltd, εξασφάλισε στις 14.8.2023, κατόπιν μονομερούς αίτησης ημερ. 7.8.2023, προσωρινό διάταγμα, το οποίο τιτλοφορείται «Ενδιάμεσο Απαγορευτικό Διάταγμα τύπου Μareva». Με αυτό οι εναγόμενοι 1 και 2 διατάσσονται, μεταξύ άλλων, όπως «μη χρησιμοποιήσουν και/ή εμβάσουν και/ή μεταφέρουν και/ή αποσύρουν και/ή αποξενώσουν περιουσιακά στοιχεία και/ή ποσά μέχρι του ποσού των US$170.000.000,00 (εκατόν εβδομήντα εκατομμύρια δολάρια Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής) ... που βρίσκονται υπό τον άμεσο και/ή έμμεσο έλεγχο και/ή την κατοχή των καθ΄ ων η αίτηση μέχρι την τελική εκδίκαση της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγής και/ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου.»
Το εν λόγω προσωρινό διάταγμα είχε αρχικά οριστεί επιστρεπτέο/για επίδοση στους εναγομένους 1 και 2 στις 25.8.2023, οι οποίοι, ειρήσθω εν παρόδω, δεν είναι κάτοικοι Κύπρου. Στις 25.8.2023 αυτό δεν επεδόθη. Τόσο η αίτηση, στο πλαίσιο της οποίας εξεδόθη το προσωρινό διάταγμα, όσο και το ίδιο το διάταγμα, παρέμεναν για επίδοση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε αυτό το διάστημα ο ενάγων-αιτητής δεν φαίνεται να είχε εξασφαλίσει διάταγμα επίδοσης εκτός δικαιοδοσίας της μονομερούς αίτησης και του εκδοθέντος διατάγματος. Στις 10.4.2024 φαίνεται να είχε εκδοθεί διάταγμα «για υποκατάστατη επίδοση δικαστικών εγγράφων εκτός δικαιοδοσίας μέσω ταχυμεταφορέα».
Στις 25.6.2024 τηρήθηκε το εξής πρακτικό από το κατώτερο Δικαστήριο:
«Για τους Ενάγοντες: Κος Λαμπριανίδης για
Καρύδης & Καρύδης Δ.Ε.Π.Ε.
κος Λαμπριανίδης: Έχουμε προβεί στην παράδοση του εγγράφου, έχει επιτραπεί δυνάμει του διατάγμαοτς για υποκατάστατο επίδοση, το έχουμε παραδώσει με τον courier και αναμένουμε ειδοποίηση με το αποτέλεσμα των εγχειρημάτων.
Δικαστήριο: Έχει έναν χρόνο σχεδόν που παλεύουμε να γίνει επίδοση.
κος Λαμπριανίδης: Το διάταγμα άλλαξε τον Μάρτιο. Έγινε προηγουμένως προσπάθεια να επιδοθεί και πριν τον διορισμό του κυρίου Καρύδη ως μόνιμος εκκαθαριστής της εταιρείας σε διάφορες κεντρικές τράπεζες του εξωτερικού. Τώρα προσπαθεί με τους διαδίκους που βρίσκονται στη Ρωσσία και αυτή η δυσκολία πιστεύουμε ότι θα παρέλθει τις επόμενες μέρες.
Δικαστήριο: Ενόψει των όσων έχουν λεχθεί η υπόθεση ορίζεται στις 23/09/2024 για επίδοση. Τα διατάγματα παραμένουν σε ισχύ μέχρι τότε.»
Στις 23.9.2024, ημερομηνία κατά την οποία το προσωρινό διάταγμα φέρεται να ήταν επιστρεπτέο, ουδείς εμφανίστηκε εκ μέρους των εναγόντων, αλλά ούτε και φαίνεται να τηρήθηκε σχετικό πρακτικό από το κατώτερο Δικαστήριο σε σχέση με την περαιτέρω ισχύ του διατάγματος. Στις 24.9.2024 το Δικαστήριο, στην παρουσία του δικηγόρου των εναγόντων-αιτητών, κ. Λαμπριανίδη, κατέγραψε τα ακόλουθα:
«Δικαστήριο: Το Δικαστήριο είχε βάλει στην επικοινωνία του φακέλου της υπόθεσης παράκληση προς την πλευρά των Εναγόντων - Αιτητών όπως εμφανιστούν ενώπιον του Δικαστηρίου στις 19/0924 του μηνός, δεν εμφανίστηκαν. Η υπόθεση ήταν και εχθές ορισμένη και πάλι δεν εμφανίστηκαν οι Ενάγοντες - Αιτητές. Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι υπάρχουν θέματα τα οποία δεν τέθησαν όταν ο κύριος Λαμπριανίδης είχε ζητήσει τον ορισμό της υπόθεσης για να καταστούν τα διατάγματα απόλυτα. Διαπιστώθηκε ότι στα διατάγματα δεν καταγράφετο ημερομηνία που πρέπει να είναι επιστρεπτέα ενώπιον του Δικαστηρίου. Το γεγονός αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν θα μπορούν να γίνουν ποτέ απόλυτα αφού οι πλευρές δεν γνώριζαν την ημερομηνία που είχε τεθεί, που ήταν χθες, ως επιστρεπτέα. Η θέση σας κύριε Λαμπριανίδη ποια είναι; Ζήτησα να έρθετε στις 19 και ήταν και χθες ορισμένη η υπόθεση. Έχετε κάποια εξήγηση;»
Στη συνέχεια καταγράφονται τα ακόλουθα σε σχέση με το εκδοθέν προσωρινό διάταγμα:
«Δικαστήριο: Δεν κατέστησαν απόλυτα λόγω των διαπιστώσεων του Δικαστηρίου. Αυτό ήθελα να σας ενημερώσω στις 19.9.2024, ότι ενόψει των διαπιστώσεων δεν θα μπορούσαν να καταστούν απόλυτα.
κος Λαμπριανίδης: Κατανοητό.»
Για να σημειώσει στο τέλος του πρακτικού το κατώτερο Δικαστήριο τα ακόλουθα:
«Δικαστήριο: Όσον αφορά τα διατάγματα που έχουν επιδοθεί παραμένουν σε ισχύ μέχρι να διαφανεί τι προτίθενται οι άλλες πλευρές να πράξουν. Ορίζεται η υπόθεση για οδηγίες στις 2.10.2024, η ώρα 9:00 το πρωί.»
Στο πρακτικό δεν καταγράφεται πώς και πότε είχε επιδοθεί το εκδοθέν προσωρινό διάταγμα. Γίνεται μία γενική αναφορά «όσον αφορά τα διατάγματα που έχουν επιδοθεί» και μάλιστα αυτά, με οδηγίες του Δικαστηρίου, να συνεχίζουν να ισχύουν, όχι μέχρι την έλευση συγκεκριμένης ημερομηνίας, αλλά «μέχρι να διαφανεί τι προτίθενται οι άλλες πλευρές να πράξουν».
Περαιτέρω, πριν από την πιο πάνω ορισθείσα ημερομηνία, δηλαδή πριν από τις 2.10.2024, τηρήθηκε πρακτικό ημερ. 26.9.2024, το περιεχόμενο του οποίου παραθέτω αυτολεξεί:
«Αίτηση ημερ. 7.8.2023
26.9.2024 (διορθωμένη ημερομηνία μετά το πρακτικό ημερ. 23.10.2024).
Εμφανίσεις:
Για Αιτητές: Κος Λαμπριανίδης
Κος Λαμπριανίδης: Έχουν γίνει οι επιδόσεις, έχει καταχωριστεί και η Ένορκη Δήλωση σε σχέση με τις επιδόσεις. Θα ζητήσω οριστικοποίηση των εκδοθέντων διαταγμάτων.
Δικαστήριο: Είχατε ενημέρωση για κάποια εμφάνιση;
Κος Λαμπριανίδης: Δεν είχαμε κάποια ενημέρωση.
Δικαστήριο: Ως εκ τούτου, τα διατάγματα ημερ. 14.8.2023 καθίστανται απόλυτα.»
Στην Αναφορικά με την με την Αίτηση του Νικοlai Ivanovich Kazakov για την Έκδοση Εντάλματος Certiorari, Πολ. Έφ. 72/2022, ημερ. 17.7.2023, ECLI:CY:AD:2023:A252, η Ολομέλεια του Ανώτατου Δικαστηρίου σημείωσε τα ακόλουθα ενδιαφέροντα για το δικαίωμα εκάστου να λαμβάνει γνώση για δικαστική διαδικασία που τον αφορά:
«Το δικαίωμα του καθενός να λαμβάνει γνώση για οιαδήποτε δικαστική διαδικασία τον αφορά ή μπορεί να επηρεάσει τα δικαιώματα του και να παραστεί στη διαδικασία και να ακουστεί, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του συστήματος απονομής της δικαιοσύνης στην Κύπρο. «Η λυδία λίθος της δίκαιης δίκης είναι το δικαίωμα ακρόασης», όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε στη Χριστοφίδης (Αρ.1) (1993)1 Α.Α.Δ. 613, 617. Η διεξαγωγή κάθε διαδικασίας στην παρουσία όλων των ενδιαφερομένων ή εφόσον έχουν όλοι δεόντως ειδοποιηθεί, είναι ο κανόνας. Μόνο κάτω από εξαιρετικές περιστάσεις μπορεί να δικαιολογηθεί παρέκκλιση από το θεμελιακό αυτό κανόνα. Και σε τέτοια περίπτωση, απαραίτητη συνήθως προϋπόθεση για την εγκυρότητα της απόφασης που λήφθηκε ή του διατάγματος που έχει εκδοθεί, είναι η κοινοποίηση της εξέλιξης στον ενδιαφερόμενο το συντομότερο και η παροχή σε αυτόν της δικονομικής δυνατότητας, στην κατάλληλη περίπτωση, να ανατρέψει αυτό που συντελέστηκε στην απουσία του. (Βλ. ακόμα Θεοφάνους (2010) 1(Α) Α.Α.Δ. 234, 237).
[.]
Όπως εύστοχα τέθηκε στην Τάσου (2000) 1(Β) Α.Α.Δ. 1372, 1375, με αναφορά στο δικαίωμα να ακουστεί κάποιος, «Η παροχή δυνατότητας άσκησης αυτού του δικαιώματος, όπου αυτό υπάρχει, αποτελεί θεμέλιο χωρίς το οποίο δεν μπορεί να υποστηλωθεί νόμιμη διαδικασία». Στην Πιττάκης κ.ά. (1994) 1 Α.Α.Δ. 297, 301, αναφέρθηκε ότι η τήρηση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης συνιστά προϋπόθεση για την έγκυρη απονομή της δικαιοσύνης, ενώ στην Γρηγορίου ν. Τραπέζης Κύπρου Λτδ (1992) 1(Β) Α.Α.Δ. 1222, 1224, ότι η αποστέρηση των δικαιωμάτων που κατοχυρώνει το Άρθρο 30.3 του Συντάγματος αναιρεί τη δίκη και καθιστά το αποτέλεσμα άκυρο.
Στην Αλέκα Παπακόκκινου (1993) 1 Α.Α.Δ. 31, 36-7, γίνεται επίκληση της R. v. Chief Constable of Merseyside Police, ex parte Calveley [1986] 1 All E.R. 257, όπου κρίθηκε πως ήταν τόσο σοβαρή η παρέκκλιση από τις προβλεπόμενες διαδικασίες ώστε να δικαιολογείται η άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου υπέρ της αναθεώρησης της απόφασης στα πλαίσια της δικαιοδοσίας για την έκδοση διατάγματος certiorari, παρά το διαθέσιμο άλλου ένδικου μέσου. Στην Παπακόκκινου, το κατώτερο Δικαστήριο είχε αρνηθεί να επιτρέψει στην αιτήτρια, ως διάδικο, να χειριστεί την υπόθεση της αυτοπροσώπως, ουσιαστικά απαγορεύοντας της να υποβάλει, με τον τρόπο που επιθυμούσε, τους ισχυρισμούς της ενώπιον του Δικαστηρίου, όπως είχε δικαίωμα δυνάμει του Άρθρου 30.3(β) του Συντάγματος. Κατ' επίκληση της Γρηγορίου αποφασίστηκε ότι η φύση του θέματος που εγειρόταν και οι προεκτάσεις του, σε συνάρτηση και με τη θέση πως η αντίθεση της υπό αναθεώρηση ενδιάμεσης απόφασης προς τις νομικές διατάξεις που το διέπουν ήταν έκδηλη στο πρακτικό του Δικαστηρίου, δικαιολογούσαν την άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου υπέρ της εξέτασης της ουσίας της αίτησης (βλ. ακόμα Baboynnikova, Πολ. Έφ. Αρ. 222/2020, ημερ. 11.3.2021).»
Εν προκειμένω, το κατώτερο Δικαστήριο ενώ διαπίστωνε στις 24.9.2024 ότι «στα διατάγματα δεν καταγράφετο ημερομηνία που πρέπει να είναι επιστρεπτέα ενώπιον του Δικαστηρίου» και ότι αυτό το γεγονός «οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν θα μπορούν να γίνουν ποτέ απόλυτα», εντούτοις δύο ημέρες μετά, και συγκεκριμένα στις 26.9.2024, κατέστησε απόλυτα τα εκδοθέντα προσωρινά διατάγματα, χωρίς αυτά να είναι ορισμένα κατά την εν λόγω ημερομηνία. Από το πρακτικό που τηρήθηκε προκύπτει πως είχαν καταστεί απόλυτα όταν ζήτησε κάτι τέτοιο ο ευπαίδευτος συνήγορος των εναγόντων. Μάλιστα το κατώτερο Δικαστήριο δεν φαίνεται να αποφασίζει εκείνη την ημέρα, κατά πόσο υπήρξε επίδοση, με ποιο τρόπο αυτή έλαβε χώρα, και κατά πόσο αυτή ήταν καλή. Αυτά ελλείπουν από το πρακτικό ημερ. 26.9.2024 που τηρήθηκε. Το κατώτερο Δικαστήριο αρκέστηκε να ερωτήσει τον ευπαίδευτο συνήγορο των εναγόντων κατά πόσο αυτός είχε οιανδήποτε ενημέρωση για εμφάνιση, και όταν αυτός απήντησε πως δεν είχε, τότε αποφάσισε να καταστήσει και κατέστησε, άνευ ετέρου, τα εκδοθέντα προσωρινά διατάγματα, απόλυτα.
Να επαναλάβω πως στα εκδοθέντα προσωρινά διατάγματα υπήρχε ημερομηνία εμφάνισης από την ημερομηνία έκδοσης τους. Αυτά είχαν εκδοθεί στις 14.8.2023 και είχαν οριστεί αρχικά για επίδοση στις 25.8.2023. Λόγω μη επίδοσης τους, η αρχική ημερομηνία επίδοσης, στην πορεία διαφοροποιήθηκε. Όμως το κατώτερο Δικαστήριο ουδέποτε συσχέτισε την επίδοση (εάν υπήρχε) των προσωρινών διαταγμάτων με συγκεκριμένη ημερομηνία που αυτά θα έπρεπε να ήταν ορισμένα για σκοπούς επίδοσης. Ούτε η Ένορκη Δήλωση του Ενάγοντα 1, κ. Α. Καρύδη, (Τεκμήριο 7 στην Ένορκη Δήλωση που υποστηρίζει την υπό εκδίκαση Αίτηση διά κλήσεως) ρίχνει φως στα πιο πάνω.
Αφήνω βεβαίως κατά μέρος πως με δεδομένο ότι τα προσωρινά διατάγματα θα επιδίδονταν σε κατοίκους εξωτερικού, οι ενάγοντες όφειλαν να είχαν προβεί σε συγκεκριμένες ενέργειες για τον σκοπό αυτό, και το κατώτερο Δικαστήριο θα έπρεπε με τις όποιες οδηγίες του, να μεριμνούσε ώστε η επίδοση που τυχόν θα επέτρεπε στην αλλοδαπή, να ελάμβανε χώρα σε τέτοια ημερομηνία πριν από την ημερομηνία που τα εκδοθέντα προσωρινά διατάγματα θα ήταν ορισμένα για επίδοση, για να δυνηθούν έτσι οι εναγόμενοι, εναντίον των οποίων στρέφονταν, να εμφανιστούν κατά την ημερομηνία που αυτά θα ήταν ορισμένα.
Ως ελέχθη, τα εκδοθέντα προσωρινά διατάγματα, με απόφαση του κατώτερου Δικαστηρίου ημερ. 26.9.2024, είχαν καταστεί απόλυτα μετά που ο κ. Λαμπριανίδης «ζήτησε οριστικοποίηση των εκδοθέντων διαταγμάτων». Συνεπώς, οφείλω να αναφέρω πως προκαλεί κατάπληξη η θέση του κ. Λαμπριανίδη ενώπιον του Δικαστηρίου στις 14.1.2025, ότι «δεν πιστεύει» ότι τα εκδοθέντα προσωρινά διατάγματα έχουν καταστεί απόλυτα. Θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω αυτολεξεί τα όσα λέχθηκαν σε σχέση με το πιο πάνω θέμα στις 14.1.2025:
«κ. Λαμπριανίδης:- Δεν πιστεύω ότι έχει καταστεί απόλυτο.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ:- Δεν πιστεύετε ότι είναι απόλυτο;
κ. Λαμπριανίδης:- Βεβαίως.
(Διεξάγεται συζήτηση εκτός πρακτικών)
κ. Λαμπριανίδης:- Μετά από αυτά που άκουσα από τον κ. Κούρτελλο, κατά την άποψη μας, το διάταγμα δεν είναι απόλυτο. Δεν έχει οριστεί ακόμη για να γίνει απόλυτο. Δεν έχει οριστεί ημερομηνία ακρόασης όσον αφορά το διάταγμα.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ:- Πότε είναι ορισμένο για να οριστεί απόλυτο;
κ. Λαμπριανίδης:- Δεν γνωρίζω αν υπάρχει τέτοια ημερομηνία. Δεν μπορώ να ξέρω αν υπάρχει ημερομηνία κατά την οποία θα πρέπει να εξεταστεί κατά πόσο το προσωρινό διάταγμα θα πρέπει να γίνει απόλυτο. Δεν έγινε απόλυτο και δεν γνωρίζω αν υπάρχει ημερομηνία για το πότε θα γίνει απόλυτο και δεν έχουν δοθεί οδηγίες για καταχώριση ένστασης.
[.]»
Δικαιολογημένα ο κ. Κούρτελλος σημείωσε αμέσως πως:
«Τα όσα έχουν αναφερθεί από τον συνάδελφο δείχνουν ότι επικρατεί μία πλήρης σύγχυση, τουλάχιστον ως προς το πώς βλέπουν και αντιλαμβάνονται νομικά την εξέλιξη και την τύχη που είχε το προσωρινό διάταγμα.»
Η υποχρέωση των διαδίκων να επιδίδουν αμελλητί προσωρινά διατάγματα που εξασφαλίζουν μονομερώς, είναι δεδομένη. Εν προκειμένω, οι ενάγοντες παραβίασαν αυτή την υποχρέωση τους, αφού για μεγάλο χρονικό διάστημα από την ημερομηνία έκδοσης των διαταγμάτων ουδέν έπραξαν για να εξασφαλίσουν διάταγμα επίδοσης εκτός δικαιοδοσίας των εκδοθέντων προσωρινών διαταγμάτων στη χώρα όπου οι εναγόμενοι διέμεναν, δηλαδή στη Ρωσία. Μόλις στις 13.3.2024 αποτάθηκαν στο κατώτερο Δικαστήριο και εξασφάλισαν στις 10.4.2024 διάταγμα για υποκατάστατη επίδοση των «σχετικών εγγράφων» στις διευθύνσεις των εναγομένων στη Ρωσία. Τα «σχετικά έγγραφα» αφορούσαν όλα τα έγγραφα συμπεριλαμβανομένων και των εκδοθέντων προσωρινών διαταγμάτων, στα οποία οι εναγόμενοι θα έπρεπε να εμφανίζονταν σε συγκεκριμένη ημερομηνία. Όμως ούτε οι ίδιοι οι ενάγοντες αλλά ούτε και το κατώτερο Δικαστήριο, φαίνεται να είχαν προβληματιστεί σε σχέση με τον χρόνο εντός του οποίου θα έπρεπε οι εναγόμενοι να εμφανιστούν στα προσωρινά διατάγματα. Ελλείπει τέτοια αναφορά από το διάταγμα ημερ. 10.4.2024, και ως εκ τούτου ήταν δικαιολογημένος ο εκ των υστέρων προβληματισμός του κατώτερου Δικαστηρίου και οι υποδείξεις του προς τον ευπαίδευτο συνήγορο των εναγόντων στις 24.9.2024. Δυστυχώς δύο ημέρες μετά, αυτός ο προβληματισμός φαίνεται να εγκαταλείπεται.
Διαφωνώ, με τον προσήκοντα σεβασμό, ότι «η προώθηση της παρούσας Αίτησης αποτελεί απόπειρα της Αιτούσης να καθορίσει και να προδικάσει σε αυτό το στάδιο τα θέματα της αγωγής 2019/2023» (παρ. 40 από την Ένορκη Δήλωση του κ. Α. Καρύδη) και ότι «Πιθανή έκδοση του ζητούμενου διατάγματος ουσιαστικά πλήττει ριζικά τον πυρήνα των απαιτήσεων υπό την αγωγή 2019/2023 και τις προσπάθειες μου προστασίας και ανάκτησης της περιουσίας της εταιρείας, την οποία μεταχειρίζεται ως λάφυρο η Ρωσική Ομοσπονδία με την αρωγή και της Αιτούσης» (παρ. 41 από την Ένορκη Δήλωση του κ. Α. Καρύδη).
Με την συγκεκριμένη διαδικασία που αφορά σε έκδοση Προνομιακού Εντάλματος για ακύρωση ενδιάμεσης απόφασης που αφορά σε Προσωρινά Διατάγματα, ουδέν προδικάζεται και ουδέν προαποφασίζεται σε σχέση με τις αξιώσεις στην αγωγή 2019/2023.
Ούτε το γεγονός ότι «Το Διαιτητικό Δικαστήριο της Μόσχας σε ενδιάμεση απόφαση του ημερ. 07/11/2024 εξέδωσε αντιαγωγικό διάταγμα εναντίον διαφόρων προσώπων, συμπεριλαμβανομένου και εμού, με το οποίο απαγορεύει στα εν λόγω πρόσωπα όπως προωθούν μεταξύ άλλων την αγωγή» (παρ. 36 από την Ένορκη Δήλωση του κ. Α. Καρύδη) μπορεί να έχει οιανδήποτε επίδραση ή να δικαιολογήσει παρέκκλιση από θεμελιώδες δικαίωμα στην απονομή της δικαιοσύνης, όταν μάλιστα τα εκδοθέντα προσωρινά διατάγματα συνεχίζουν να είναι ισχυρά.
Όλοι οι λόγοι ένστασης κρίνονται αβάσιμοι, συμπεριλαμβανομένων και αυτών οι οποίοι υποστηρίζουν ότι οι εδώ αιτητές έχουν προβεί «σε πλήρη διαστροφή των αληθών γεγονότων και/ή απόκρυψη και παραποίηση ουσιωδών γεγονότων και προσπάθεια παραπλάνησης του Δικαστηρίου στη μονομερή Αίτηση». Το ίδιο ισχύει και για τους λόγους ένστασης ότι «Τόσο η Μονομερής Αίτηση όσο και η παρούσα Αίτηση καταχωρίστηκαν κακόπιστα και/ή είναι κακόπιστες και/ή αμφότερες αποτελούν και/ή συνιστούν σε κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας και/ή της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου και είναι ενάντια στα συμφέροντα της δικαιοσύνης».
Ουδεμία κακοπιστία, ουδεμία σκοπιμότητα, και ουδεμία απόκρυψη ουσιωδών γεγονότων διαπιστώνω να υφίσταται. Tόσο στη διαδικασία της μονομερούς αιτήσεως όσο και στη διαδικασία της διά κλήσεως, αυτό που ενδιέφερε, είναι κατά πόσο το δικαίωμα των εδώ αιτητών να ακουστούν στην Αίτηση για έκδοση προσωρινών διαταγμάτων που είχαν εκδοθεί εναντίον τους μονομερώς, παραβιάστηκε, δικαίωμα που αναγνωρίζουν οι αρχές της φυσικής δικαιοσύνης και κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα μας.
Εν κατακλείδι, καταλήγω, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, πως υπήρξε παράβαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης, και ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις, όπως και στην υπόθεση Nikolai Ivanovich Kazakov (ανωτέρω), που δικαιολογούν τη χορήγηση του αιτούμενου Προνομιακού Εντάλματος. Τα δραστικά προσωρινά διατάγματα που είχαν εκδοθεί, μονομερώς, στις 14.8.2023, εναντίον των αιτητών, χωρίς αυτά να επιδοθούν δεόντως σε αυτούς, για να τους δοθεί έτσι η δυνατότητα να παραστούν και ενστούν, θα πρέπει να παραμεριστούν. Δεν χρειάζεται να αποφασιστεί κατά πόσο όταν είχαν καταστεί απόλυτα από το κατώτερο Δικαστήριο, αυτά συνέχιζαν να ισχύουν.
Η αίτηση κρίνεται δικαιολογημένη και εγκρίνεται. Τα εκδοθέντα στις 14.8.2023 προσωρινά διατάγματα, στο βαθμό που αφορούν στους εδώ αιτητές, ακυρώνονται.
Τα έξοδα της παρούσας διαδικασίας επιδικάζονται προς όφελος των αιτητών και εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
/ΣΓεωργίου