|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 9(3)(ε) ΤΟΥ Ν.33/1964
ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΔΙΚΑΣΤΗ
(Αίτηση Αρ. 5/2024)
10 Δεκεμβρίου 2024
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, ΕΦΡΑΙΜ, Δ/στές]
Αναφορικά με την Αίτηση του Ρένου Σταυράκη, τέως από τη Λευκωσία
Αναφορικά με την Αίτηση της Μαρούλλας Σταυράκη, τέως από τη Λευκωσία
Αναφορικά με την Αίτηση για παραχώρηση εγγράφων διαχειρίσεως pendente lite της περιουσίας του αποβιώσαντος Ρένου Σταυράκη
Αναφορικά με την Αίτηση για παραχώρηση εγγράφων διαχειρίσεως pendente lite της περιουσίας της αποβιωσάσης Μαρούλλας Σταυράκη
Μεταξύ:
1. ΣΤΕΛΛΑΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ,
2. ΙΟΥΛΙΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ,
Αιτήτριες,
ν.
ΧΑΡΗ ΣΤΑΥΡΑΚΗ,
Καθ΄ου η Αίτηση .
Ο Αιτητής Χ. Σταυράκης εμφανίζεται προσωπικά και για Ρ. & Χ. Σταυράκης Δ.Ε.Π.Ε.
Γ. Κολοκασίδης για Γεώργιος Κολοκασίδης & Συνεταίροι Δ.Ε.Π.Ε., για τις Καθ΄ων η Αίτηση.
____________________
Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Μαλαχτό, Δ.
____________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Ο Αιτητής, Καθ' ου η Αίτηση στην Αίτηση Αρ.906/2022 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, Δικαιοδοσία Επικύρωσης Διαθηκών και Διαχειρίσεων, δικηγόρος που εκπροσωπεί τον εαυτό του, αιτείται την εξαίρεση της Δικαστού κας Ε. Ευθυμίου Α.Ε.Δ., ενώπιον της οποίας η υπόθεση είναι ορισμένη για ακρόαση την 17.12.2024.
Προς εκδίκαση είναι αίτηση του Αιτητή για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης ημερ.17.7.2024, με την οποία διορίστηκε προσωρινός διαχειριστής, pendente lite, της περιουσίας του αποβιώσαντος Ρένου Σταυράκη, κατονομαζόμενος δικηγόρος. Η απόφαση ημερ.17.7.2024 εκδόθηκε από τη Δικαστή κα Ε. Ευθυμίου Α.Ε.Δ.. Ο προσωρινός διαχειριστής είχε προταθεί με αίτηση των αιτητριών στην αίτηση διαχείρισης, τις οποίες εκπροσωπεί ο δικηγόρος κ. Γ. Κολοκασίδης.
Η εξαίρεση της Δικαστού ζητήθηκε με προφορικό ενώπιον της αίτημα την 25.11.2024 και απορρίφθηκε με απόφαση που δόθηκε από έδρας. Εξαίρεση της Δικαστού είχε ζητηθεί και προηγουμένως στη διαδικασία από τον Αιτητή, την 10.9.2024, με το σχετικό αίτημα και πάλι να απορρίπτεται. Την ημερομηνία εκείνη ήταν ορισμένο για ακρόαση προσωρινό διάταγμα αναστολής εκτέλεσης της απόφασης της 17.7.2024, που είχε χορηγηθεί από άλλο Δικαστή κατά τις δικαστικές διακοπές του Καλοκαιριού.
Η Αίτηση, όπως καταχωρίστηκε, εδράζεται σε ισχυριζόμενη απουσία τόσο αντικειμενικής όσο και υποκειμενικής αμεροληψίας της Δικαστού. Οι λόγοι για τους οποίους ζητείται η εξαίρεση της Δικαστού, εκτίθενται σε έντεκα αριθμημένες παραγράφους. Εκπηγάζουν όλοι από την καταλογιζόμενη στη Δικαστή μεροληπτική στάση που κατ΄ ισχυρισμό έχει, με τους χειρισμούς και συμπεριφορά της, επιδείξει στην ενώπιον της υπόθεση, υπέρ του δικηγόρου κ. Γ. Κολοκασίδη και εναντίον του Αιτητή, λόγω σχέσης, που κατά τον Αιτητή υφίσταται, μεταξύ της Δικαστού και του πατέρα της Δικαστού, που είναι δικηγόρος, με τον κ. Γ. Κολοκασίδη. Τους μεταφέρουμε αυτούσιους:
«1)Η Δικαστής επέδειξε μεροληπτική στάση υπέρ του δικηγόρου Γ. Κολοκασίδη και εναντίον του δικηγόρου Χάρη Σταυράκη, ο οποίος είναι και ο Αιτητής στην υπόθεση, ως τεκμηριώνεται από τα γεγονότα και τα πρακτικά και την εν γένει συμπεριφορά της Δικαστού.
2) Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε για τον χειρισμό της υπόθεσης από την Α.Ε.Δ. Ευθυμίου ήταν λανθασμένη και επιβαρυντική για τον Αιτητή και διευκολυντική και προς όφελος του Γ. Κολοκασίδη, ως τεκμηριώνεται από τα γεγονότα και τα πρακτικά και την εν γένει συμπεριφορά της Δικαστού.
3) Η Δικαστής παραβίασε με τις ενέργειες και τη μεθοδολογία της τους κανόνες φυσικής δικαιοσύνης και την ισότητα των όπλων έναντι του Αιτητή.
4) Λόγω των ανωτέρω, ο Αιτητής αναγκάστηκε να προβεί σε καταγγελία της Α.Ε.Δ. Ευθυμίου για ανάρμοστη συμπεριφορά στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο και διερεύνηση/διαπίστωση ύπαρξης τυχόν πειθαρχικών αδικημάτων. Η καταγγελία αυτή, καίτοι τεκμηριωμένη, απερρίφθη σαν γενικόλογη. Ασχέτως, η καταγγελία δεν επέτρεπε πλέον την αντικειμενική αντιμετώπιση του Αιτητή από την Δικαστή και αυτή ήταν δεδομένα εξαιρετέα και ως εκ τούτου θα έπρεπε να είχε ευαισθητοποιηθεί και εξαιρεθεί.
5) Παρά το γεγονός ότι η Α.Ε.Δ. Ευθυμίου το αρνήθηκε, είναι εμφανές από την όλη της συμπεριφορά προς τον Γ. Κολοκασίδη και αυτή προς τον Αιτητή, ότι οι σχέσεις της με τον Γ. Κολοκασίδη είναι ιδιαίτερα φιλικές, κάτι που την έκανε να συμπεριφέρεται και παράλογα εχθρικά προς τον Αιτητή, ενώ ουδεμία προηγούμενη τριβή ή σχέση έχει μαζί του και είναι η πρώτη υπόθεση του δικηγορικού γραφείου Ρ & Χ Σταυράκης ΔΕΠΕ ενώπιον της.
6) Μετά τα ως άνω, ο Αιτητής προέβη σε έρευνα με την οποία διαπίστωσε ότι η Α.Ε.Δ. Ευθυμίου και ο πατέρας της, ως και το δικηγορικό γραφείο του, έχουν συνεργασία ή και φιλικές σχέσεις με τον Γ. Κολοκασίδη και αυτό της ετέθη σαν επιπρόσθετο στοιχείο για να εξαιρεθεί, αλλά αυτή αρνήθηκε ότι κάτι τέτοιο υπάρχει.
7) Στην Α.Ε.Δ. Ευθυμίου τέθηκαν πρόσφατες αυθεντίες ή και παραδείγματα όπου ο Δικαστής αυτοεξαιρέθηκε λόγω υπέρμετρης ευαισθησίας, για να προβεί σε ανάλογη εξαίρεση της βάσει της γνωστής αρχής ότι «Η δικαιοσύνη δεν πρέπει μόνο να γίνεται αλλά και να φαίνεται ότι γίνεται», αλλά αυτή προέβη σε αβάσιμη και αποπροσανατολιστική επιχειρηματολογία για να διαφοροποιήσει τη δική της περίπτωση, εμμένοντας να συνεχίσει τον χειρισμό της υπόθεσης.
8) Από την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης της Α.Ε.Δ. Ευθυμίου κατά την 17.7.24 ο Γ. Κολοκασίδης προσπαθούσε επίμονα να εκτελέσει την απόφαση, παραγνωρίζοντας εντελώς το γεγονός ότι αυτή είχε εφεσιβληθεί με 29 λόγους έφεσης και ότι σχεδόν άμεσα είχε καταχωρηθεί και ορισθεί αίτηση αναστολής εκτέλεσης της απόφασης μέχρις αποπεράτωσης της έφεσης, εκμεταλλευόμενος συνάμα και το γεγονός ότι η αίτηση αναστολής είχε οριστεί σε βάθος χρόνου, σε μια αντινομική εκ μέρους του προσπάθεια να καταστήσει την έφεση μηδενική και άνευ ουσίας, κάτι που είναι επιθυμία και της ως άνω. Αυτό σχετίζεται με τον χειρισμό της Δικαστού του προσωρινού διατάγματος στην παράγραφο 9 κατωτέρω.
9) Επιπρόσθετο στοιχείο που δημιουργεί σκιές για την αμεροληψία της Α.Ε.Δ. Ευθυμίου είναι ότι, ενώ υπήρξε αίτημα για έκδοση μονομερούς διατάγματος που θα προστάτευε για 2 περίπου βδομάδες την διαδικασία αναστολής εκτέλεσης που ήταν ορισμένη στις 19.11.24 και το οποίο εξέδωσε άλλος Δικαστής την 16.08.24 κατά τις θερινές διακοπές, στο στάδιο του επιστρεπτέου αυτό κατέληξε πάλι εις χείρας της Α.Ε.Δ. Ευθυμίου η οποία, αντιπαρερχόμενη την αναγκαιότητα να προστατευθεί και να μην εκμηδενιστεί η έφεση και η αίτηση αναστολής που ήταν ορισμένη στις 19.11.24, το απέρριψε με ταχεία διαδικασία. Στην απόφαση της, που επίσης εφεσιβλήθηκε, πρόβαλε εντελώς αβάσιμα και αντινομικά δικαιολογητικά, αφήνοντας πάλι το πεδίο ελεύθερο να μπορεί ο κ. Κολοκασίδης να συνεχίσει τις αυθαιρεσίες του, κάτι που δεδομένα την βόλευε πλήρως.
10) Όλες οι αποφάσεις και rulings της Α.Ε.Δ. Ευθυμίου κατά παράδοξο τρόπο εκδίδονταν χωρίς να επιφυλάσσεται απόφαση στο εγγύς έστω μέλλον, αλλά με μόνο ένα μικρό διάλειμμα και όλες ήσαν προς όφελος του κ. Κολοκασίδη που πιεστικά έσπευδε να προχωρήσει η διαδικασία για να μην εμποδιστεί η εκτέλεση της απόφασης της Δικαστού ημερομηνίας 17.07.24, με απώτερο σκοπό αυτή να μην τεθεί υπό εφετειακό έλεγχο.
11) Περαιτέρω, σοβαρότατος και καίριος λόγος για εξαίρεση της Α.Ε.Δ. Ευθυμίου, είναι το γεγονός ότι η παρούσα αίτηση, στην οποία ζητείται η εξαίρεση της, αν απορριφθεί, θα εκμηδενίσει την έφεση, (θα την καταστήσει nugatory) και ούτω η απόφαση της δεν θα τεθεί σε εφετειακό έλεγχο, κάτι που ασφαλώς επιδιώκει και η ίδια. Είναι δε ασφαλώς αδιανόητο η Δικαστής να θέσει τον εαυτό της κριτή της ίδιας της απόφασης της, και ιδιαίτερα υπό τις ιδιάζουσες ως άνω συνθήκες. Αυτό σίγουρα θα ήταν εντελώς απαράδεκτο διότι, εκτός από την γενική αρχή ότι δεν μπορεί κάποιος να είναι δικαστής του εαυτού του ή εκεί όπου έχει συμφέρον, οι προαναφερθείσες σκιές δημιουργούν στο μυαλό ενός εχέφρονα αντικειμενικού παρατηρητή την εντύπωση ότι δεν υπάρχει η δέουσα αμεροληψία εκ μέρους της Δικαστού. Σαν αποτέλεσμα, αν η Α.Ε.Δ. Ευθυμίου επιληφθεί της αίτησης αυτής, δεν θα υφίστανται τα εχέγγυα της αμεροληψίας έναντι του Αιτητή.»
Η δικαιοδοσία εξαίρεσης δικαστή από το Ανώτατο Δικαστήριο δυνάμει του άρθρου 9(3)(ε) των περί Απovoμής της Δικαιoσύvης (Πoικίλες Διατάξεις) Νόμων τoυ 1964 έως 2024 είναι πρωτόδικη. Δεν συνιστά έφεση κατά της απόφασης του δικαστή να μην εξαιρεθεί, αλλά η απόρριψη από τον ίδιο τον δικαστή αιτήσεως (ή αιτήματος) εξαίρεσης του είναι, σύμφωνα με το νόμο, προϋπόθεση για την καταχώριση αίτησης στο Ανώτατο Δικαστήριο (De. T. Domiki Investment Ltd, Αίτ. Αρ.1/2024, ημερ.18.1.2024 και Γ. Ν. Νικολόπουλου, Αίτ. Αρ.2/2024 και 3/2024, ημερ.23.4.2024). Οι λόγοι δεν θα πρέπει να διαφέρουν από εκείνους οι οποίοι είχαν τεθεί ενώπιον του δικαστή, διαφορετικά θα εγείρεται ζήτημα κατά πόσο έχει προηγηθεί απόρριψη «τοιαύτης αιτήσεως εξαιρέσεως από το κατά περίπτωση δικαστήριο» (De. T. Domiki Investment Ltd). Ο νόμος ουσιαστικά διαλαμβάνει ότι το αίτημα εξαίρεσης τίθεται πρώτα ενώπιον του εκδικάζοντος δικαστή και εφόσον δεν εγκριθεί, το ίδιο αίτημα, τίθεται ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Εφόσον προκύπτουν νέοι λόγοι για εξαίρεση, αυτοί πρέπει να τίθενται ενώπιον του δικαστή του οποίου ζητείται η εξαίρεση με νέο αίτημα εξαίρεσης.
Έχουν τεθεί ενώπιον μας με την Αίτηση τα πρακτικά της αίτησης διαχείρισης ημερ.25.11.2024. Σε αυτά εμπεριέχεται το προφορικό αίτημα του κ. Χ. Σταυράκη ενώπιον της Δικαστού με το οποίο ζήτησε την εξαίρεση της και η επιχειρηματολογία που ανέπτυξε. Ο κ. Χ. Σταυράκη ανέφερε το εξής: «διαπίστωσα μετά από έρευνα ότι τόσο εσείς, όσο και το γραφείο του πατέρα σας, όσο και ο ίδιος, έχετε φιλικές σχέσεις με τον κύριο Κολοκασίδη, κάτι που εξηγεί την εν γένει στάση προς αυτόν και προς εμένα και που μολύνει όλη τη διαδικασία. Αυτήν την πραγματικότητα δεν την αποκαλύψατε εξ' αρχής και επιληφθήκατε της υπόθεσης». Ενώπιον μας ετέθη και η απόφαση της Δικαστού να μην εξαιρεθεί. Ανέφερε η Δικαστής ότι ούτε έχει, ούτε ποτέ είχε προσωπική ή κοινωνική σχέση με τον κ. Γ. Κολοκασίδη ή με μέλη της οικογένειας του, για δε τον πατέρα της ανέφερε ότι: «δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι τόσο ο κύριος Κολοκασίδης, όσο και ο κύριος Σταυράκη, έχουν στο παρελθόν συναντηθεί με τον πατέρα μου, ο οποίος ομοίως είναι δικηγόρος .».
Υπό τέτοιες περιστάσεις, αναμένεται ότι αιτητής ο οποίος, παρά τις εξηγήσεις του δικαστή, εμμένει στη θέση του για φιλική, οικογενειακή ή οιαδήποτε άλλη σχέση του δικαστή με διάδικο, συγγενή του ή το δικηγόρο του ή οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο που μπορεί να σχετίζεται με τα πρόσωπα αυτά ή την υπόθεση ή πτυχή της, θα προσέρχεται με συγκεκριμένα στοιχεία ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου ζητώντας την εξαίρεση του δικαστή σε τέτοια βάση.
Ο κ. Χ. Σταυράκης με την Αίτηση του κανένα στοιχείο δεν έθεσε υπόψη μας για να τεκμηριώσει τη θέση του. Ούτε τυχόν στοιχεία που έφερε στο φως η έρευνα του και στην οποία είχε βασίσει τη διαπίστωση του, για την οποία αναφέρθηκε ενώπιον της Δικαστού. Αντίθετα, ό,τι άλλο τέθηκε ενώπιον μας είναι ένορκη δήλωση δικηγόρου συνεργάτιδας στο δικηγορικό γραφείο του κ. Γ. Κολοκασίδη, η οποία μεταφέρει τη θέση του τελευταίου ότι δεν υπήρξε και δεν υφίσταται σχέση φιλίας, συνεργασίας ή οιαδήποτε άλλη ιδιαίτερη σχέση του με τη Δικαστή ή τον πατέρα της.
Κατά τη συζήτηση της Αίτησης ο κ. Χ. Σταυράκης ανέφερε ότι παρά το ότι τη θέση του την έχει διασταυρώσει από δύο πηγές, εφόσον η Δικαστής έχει αρνηθεί τη σχέση, δεν θα επιμένει σε αυτή τη βάση ως λόγο για την προώθηση της Αίτησης εξαίρεσης της.
Η πιο πάνω αναφορά, αόριστη και ατεκμηρίωτη ως ήταν, δεν αφήνει οιαδήποτε σκιά, αν αυτή ήταν η πρόθεση του κ. Χ. Σταυράκη. Εφόσον ο κ. Χ. Σταυράκης είχε το όποιο στοιχείο που θα μπορούσε να ανατρέψει τη θέση της Δικαστού, όφειλε να το θέσει ενώπιον μας.
Ωστόσο, η ουσιαστικότερη πτυχή της Αίτησης παραμένει. Ότι δηλαδή η Δικαστής, για άγνωστο, πλέον, λόγο, μεροληπτεί υπέρ του δικηγόρου κ. Γ. Κολοκασίδη και προς όφελος της υπόθεσης των πελατών του και εναντίον του κ. Χ. Σταυράκη και προς βλάβη της υπόθεσης του τελευταίου. Αυτό, κατά την εισήγηση του Αιτητή, είναι πρόδηλο από τη συμπεριφορά που επιδεικνύει και τους χειρισμούς της στο πλαίσιο της υπόθεσης της διαχείρισης.
Σε σχέση με τους χειρισμούς της Δικαστού στην ενώπιον της υπόθεση, στη βάση του πρακτικού το οποίο ετέθη ενώπιον μας, δεν διαπιστώνουμε οτιδήποτε το οποίο να δικαιολογεί τις θέσεις του Αιτητή. Η διαπίστωση της ύπαρξης σφαλμάτων σε μια πρωτόδικη διαδικασία είναι έργο του Εφετείου, στο πλαίσιο έφεσης που μπορεί να υποβληθεί, και θετικές ενδείξεις κακοπιστίας πρέπει να τεκμηριώνονται προτού ένα ή και περισσότερα, κατ' ισχυρισμό, σφάλματα του εκδικάζοντος δικαστηρίου να μπορεί να αναχθούν σε μεροληψία υπέρ ενός διαδίκου ή του δικηγόρου του.
Ο κ. Χ. Σταυράκης προσπάθησε να δημιουργήσει εντυπώσεις, χωρίς ωστόσο επιτυχία, αναφέροντας ότι η υπόθεση της διαχείρισης είχε αρχικά ανατεθεί σε άλλο Δικαστή, αλλά δεν γνωρίζει γιατί στη συνέχεια ανατέθηκε στην κα Ε. Ευθυμίου Α.Ε.Δ. Ανέφερε ακόμα ότι η απόφαση της Δικαστού ημερ.17.7.2024, με την οποία διορίστηκε ο προσωρινός διαχειριστής, είναι ουσιαστικά αντιγραφή της αγόρευσης του κ. Γ. Κολοκασίδη.
Ούτε η αγόρευση του κ. Γ. Κολοκασίδη, ούτε η απόφαση της 17.7.2024 τέθηκαν ενώπιον μας ώστε να έχουμε επί τούτουτην πλήρη εικόνα. Σε κάθε, όμως, περίπτωση η υιοθέτηση των θέσεων, ακόμα και όλων των θέσεων μιας πλευράς, δεν υποδηλώνει χωρίς άλλο μεροληψία εκ μέρους του Δικαστηρίου.
Ούτε η θέση περί απουσίας αντικειμενικής αμεροληψίας για την εκδίκαση της δια κλήσεως αίτησης για αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης ημερ.17.7.2024, στη βάση ότι η Δικαστής ακύρωσε το διάταγμα αναστολής, που είχε δοθεί χωρίς κλήση, βρίσκουμε να έχει βάση.
Εξηγήθηκε στην Πίτσιλλος ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1994) 1 Α.Α.Δ. 268, 274, ότι «Το κριτήριο για εξαίρεση Δικαστή είναι η δημιουργία δικαιολογημένης εντύπωσης ύπαρξης πραγματικής πιθανότητας προκατάληψης από το Δικαστή στο νου του μέσου εχέφρονα πολίτη, ο οποίος γνωρίζει όλα τα γεγονότα. Εικασίες και καχυποψίες μόνο δεν είναι αρκετές». Ο πληροφορημένος παρατηρητής γνωρίζει ότι οι Δικαστές επιλαμβάνονται των αιτήσεων για αναστολή εκτέλεσης δικών τους αποφάσεων, ότι μπορούν να εκδώσουν ένα διάταγμα μονομερώς και μετά να το ακυρώσουν και ότι οι αποφάσεις τους επί νομικών θεμάτων δεν τους εμποδίζουν από του να εκδικάσουν άλλη υπόθεση με το ίδιο θέμα ή και στην ίδια υπόθεση σε άλλο στάδιο όπου το ίδιο ζήτημα μπορεί και πάλι να εγείρεται (Razis and Another v. Republic (1983) 3(A) C.L.R. 309, 311 και Αποστολίδου ν. Δημοκρατίας (Αρ.1) (2002) 3 Α.Α.Δ. 80, 84).
Σε σχέση με την αναφερόμενη καταγγελία της Δικαστού στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, η θέση του Αιτητή ότι δεν επέτρεπε πλέον την αντικειμενική αντιμετώπιση του Αιτητή από τη Δικαστή και η Δικαστής έπρεπε να ευαισθητοποιηθεί και εξαιρεθεί, στην έκταση που το γεγονός τίθεται ενώπιον μας ως λόγος για να διατάξουμε την εξαίρεση της, κατηγορηματικά διακηρύττουμε ότι η καταγγελία Δικαστή στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο δεν συνιστά, χωρίς άλλο, λόγο για την εξαίρεση του. Διαφορετικά θα ήταν ό,τι πιο εύκολο για ένα διάδικο ή δικηγόρο να επιτυγχάνει την εξαίρεση του φυσικού δικαστή της υπόθεσης του, δημιουργώντας μια κατάσταση, κατά τον ίδιο, αντιπαράθεσης με το δικαστή.
Αφορμής δε δοθείσης θα πρέπει να εκφράσουμε τη λύπη μας για τον τρόπο με τον οποίο σχολιάστηκε ενώπιον της Δικαστού η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου. Είχε αναφέρει ο Αιτητής ότι: «Παρά ταύτα, της καταγγελίας αυτής δεν επελήφθη το Συμβούλιο, με το σκεπτικό ότι η πλήρως τεκμηριωμένη αυτή καταγγελία, ήταν σε εισαγωγικά γενικόλογη. Δεν θα επεκταθώ επί της παραδοξότητας αυτής». Ούτε εμείς χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο.
Έγινε, τέλος, επίκληση της ευαισθησίας την οποία θα έπρεπε, κατά τον Αιτητή να επιδείξει η Δικαστής και να εξαιρεθεί, όπως έγινε σε συγκεκριμένη υπόθεση πρόσφατα ενώπιον του Εφετείου και της υποδείχθηκε (American University of Cyprus (AUCY) Ltd κ.ά. v. SCFB Ltd, Πολ. Έφ. Αρ.Ε6/2022, ημερ.17.10.2024). Και να εφαρμόσουμε στην παρούσα το μέτρο ευαισθησίας στην αντικειμενική του διάσταση ως έρεισμα για να διατάξουμε την εξαίρεση της.
Δεν απαιτείται να αναφερθούμε στην προαναφερθείσα απόφαση. Αρκεί να υποδειχθεί ότι η κάθε περίπτωση κρίνεται με τα δικά της περιστατικά. Δεν διαπιστώνουμε ότι στις περιστάσεις της παρούσας, ένας δικαστής στη θέση της Δικαστού θα πρέπει να θεωρηθεί ότι θα έπρεπε να «ευαισθητοποιηθεί» ώστε να εξαιρεθεί από την υπόθεση.
Στη Μιχαηλίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. Αρ.125/2017 και άλλες, ημερ.26.4.2018, αναφέρθηκε ότι η εγρήγορση για διασφάλιση των δικαιωμάτων ενός διαδίκου και η αδιαμφισβήτητη ανάγκη για διαφάνεια στην απονομή της δικαιοσύνης δεν είναι επιτρεπτό να οδηγήσουν το δικαστή σε αβασάνιστη ή, εν πάση περιπτώσει, αδικαιολόγητη παραίτηση από το καθήκον του να εκδικάσει την υπόθεση που του αναλόγισε και σε αναγνώριση δικαιώματος ενός διαδίκου να επιλέγει το δικαστή που θα τον δικάσει, κάτι που χαρακτηρίστηκε ως συνέπεια ολέθρια για το σύστημα απονομής της δικαιοσύνης.
Καταλήγουμε ότι τίποτα από όσα έχουν τεθεί ενώπιον μας, δικαιολογεί την εξαίρεση της Δικαστού από την υπόθεση που της ανατέθηκε για να εκδικάσει.
Η Αίτηση απορρίπτεται.
€1.500 έξοδα της Αίτησης, πλέον Φ.Π.Α. αν υπάρχει, επιδικάζονται υπέρ των Καθ' ων η Αίτηση και εναντίον του Αιτητή.
Χ. Μαλαχτός, Δ.
Λ. Δημητριάδου-Ανδρέου, Δ.
Ε. Εφραίμ, Δ.