|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 91/2016)
27 Νοεμβρίου, 2024
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΕΦΡΑΙΜ, Δ/στές]
1. ACAPELLA MUSIC STORES LTD
2. ΛΑΜΠΡΟΣ ΧΑΡΙΛΑΟΥ
3. ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΑΡΙΛΑΟΥ
4. ΛΑΜΠΡΟΣ ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΛΤΔ
Εφεσείοντες,
ν.
ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΣΚΟΥΛΛΟΥ
Εφεσίβλητης.
....................
Π. Χατζηπέτρος, για Δημητρίου & Δημητρίου Δ.Ε.Π.Ε., για Εφεσείοντες 2, 3 και 4.
Γ. Χριστοφίδης μαζί με Τ. Χριστοφίδου (κα) και Δ. Μαρίνου (κα), για Ορφανίδης, Χριστοφίδης & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για την Εφεσίβλητη.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη
και θα δοθεί από την Εφραίμ, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΦΡΑΙΜ, Δ.: Η παρούσα Έφεση στρέφεται εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας με την οποία απερρίφθη η αγωγή εναντίον της Εφεσίβλητης, εκεί εναγομένης 3. Πριν την ακρόαση της Έφεσης, η Έφεση απεσύρθη από την Εφεσείουσα 3 και επομένως προωθείται μόνο από τους Εφεσείοντες 2 και 4.
Η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε στο πλαίσιο αίτησης από πλευράς της Εφεσίβλητης για την απόρριψη της αγωγής εναντίον της με βάση τη Δ.27 Θ.3 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Η αγωγή είχε καταχωριστεί από τους εκεί ενάγοντες, εκ των οποίων οι Εφεσείοντες 2 και 4. Αυτή στρεφόταν εναντίον μιας δικηγορικής εταιρείας και των δύο διευθυντών και μετόχων αυτής, μια εκ των οποίων ήταν η Εφεσίβλητη. Με την αγωγή οι ενάγοντες αξίωναν αποζημιώσεις για επαγγελματική αμέλεια στη βάση του ότι ενώ διόρισαν τους εκεί εναγόμενους ως δικηγόρους τους σε αγωγή Τράπεζας εναντίον τους, οι τελευταίοι παρέλειψαν να καταχωρίσουν σημείωμα εμφάνισης με αποτέλεσμα την έκδοση απόφασης εναντίον τους, την εκτέλεση αυτής και την πρόκληση σε αυτούς ζημιάς συνεπεία αυτής.
Στο πλαίσιο της αγωγής, όλοι οι εναγόμενοι καταχώρισαν εμφάνιση, η Εφεσίβλητη με διαφορετικό δικηγόρο από αυτόν των άλλων δύο εναγομένων. Οι ενάγοντες καταχώρισαν αίτηση εναντίον και των τριών εναγομένων για απόφαση λόγω μη καταχώρισης υπεράσπισης. Η Εφεσίβλητη καταχώρισε εν τω μεταξύ υπεράσπιση και έτσι η αίτηση απεσύρθη εναντίον της ενώ η αίτηση ορίστηκε για απόδειξη εναντίον των άλλων δύο εναγομένων. Αφού προσήχθη προφορική μαρτυρία προς απόδειξη της απαίτησης εναντίον εκείνων των δύο εναγομένων, το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν ικανοποιήθηκε ότι οι ενάγοντες απέδειξαν την υπόθεση τους στον απαιτούμενο βαθμό και απέρριψε την αγωγή εναντίον των εν λόγω εναγομένων.
Σημειώνεται ότι εναντίον της εν λόγω απορριπτικής απόφασης, οι Εφεσείοντες καταχώρισαν έφεση. Πρόκειται για την υπόθεση Acappela Music Stores Ltd κ.ά. v. Σκούλλου & Κουκουμάς ΔΕΠΕ, Πολ. Έφεση Αρ. 128/2015, ημερ. 24.10.2023, στην οποία το Ανώτατο Δικαστήριο παραμέρισε την πρωτόδικη απόφαση απόρριψης της αγωγής και την αντικατέστησε με απόφαση απόρριψης της αίτησης για απόφαση εναντίον τους.
Εν τω μεταξύ, μετά την καταχώριση από τους ενάγοντες απάντησης στην υπεράσπιση και ορισμού της αγωγής για οδηγίες αναφορικά με την Εφεσίβλητη, η τελευταία καταχώρισε αίτηση για την απόρριψη της αγωγής στη βάση της Δ.27 Θ.3 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Είναι στο πλαίσιο αυτής της αίτησης που το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση με την οποία οι Εφεσείοντες διαφωνούν.
Είναι καλά καθιερωμένη η νομική αρχή πως η εξουσία του Δικαστηρίου για τη διαγραφή ολόκληρου του δικογράφου στη βάση της Δ.27 θ.3 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας ασκείται με φειδώ μόνο σε απλές και ξεκάθαρες περιπτώσεις. Ενδεικτικά παραπέμπουμε στις υποθέσεις Cyber Group v. Χαραλαμπίδη κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1859, Βιομηχανία Χαρ. Αλωνεύτης Λτδ. κ.ά. ν. Alpha Bank Ltd. (2003) 1 A.A.Δ. 990 και Δημοκρατία ν. Γεωργίου (2003) 1 Α.Α.Δ. 704. Στην υπόθεση In Re Pelmaco Developments Ltd. (1991) 1 Α.Α.Δ. 246 λέχθηκε ότι η διαγραφή δικογράφου συνιστά εξαιρετικό μέτρο το οποίο δικαιολογείται μόνο εφόσον το δικόγραφο κρίνεται, αποκλειστικά με βάση το περιεχόμενο του και τις αντικειμενικές συνέπειες που συνεπάγεται η τεκμηρίωση των ισχυρισμών που προβάλλονται σε αυτό, αναντίλεκτα ανυπόστατο. Οι ίδιες νομικές αρχές υιοθετήθηκαν στην πιο πρόσφατη υπόθεση Κ. Π. Ερωτοκρίτου & Σια κ.ά. v. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, Πολ. Έφεση Αρ. Ε94/2017, ημερ. 11.12.2023.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο ορθώς αναφέρθηκε στη σχετική νομολογία επί του θέματος, παραπέμποντας στην υπόθεση Re Pelmaco (ανωτέρω) και στην αρχή ότι μόνο σε περιπτώσεις όπου η αγωγή δεν περιέχει λογική απαίτηση και είναι μηδαμινή, ή ενοχλητική το Δικαστήριο δύναται να εκδώσει διάταγμα διαγραφής ολόκληρης της έκθεσης απαίτησης δυνάμει της Δ.27 Θ.3. Υπενθυμίζουμε εδώ την περικοπή από το Ετήσια Δικονομική Πρακτική του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αγγλίας του 1958, σελ. 575, και στο σύγγραμμα Bullen and Leake and Jacob' s "Precedents of Pleadings", 12η έκδοση, σελ. 142, στα οποία αναφέρεται πως αν η έκθεση απαίτησης ή η υπεράσπιση ή οι λεπτομέρειες αποκαλύπτουν κάποια βάση αγωγής ή υπεράσπισης ή κάποιο ερώτημα που μπορεί να αποφασιστεί από το Δικαστήριο, το γεγονός ότι η υπόθεση είναι αδύνατη ή απίθανο να πετύχει δεν αποτελεί λόγο για διαγραφή.
Κάποιοι εκ των έξι λόγων έφεσης αφορούν στη διαπίστωση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η απόρριψη της αγωγής εναντίον της δικηγορικής εταιρείας καταδείκνυε το «εξόφθαλμο της έλλειψης ουσίας της αγωγής» και ότι δεν μπορούσε «παρά να εξαλείψει κάθε νομικό και πραγματικό έρεισμα της αγωγής» εναντίον της Εφεσίβλητης.
Μια προσεκτική ανάγνωση της προσβαλλόμενης απόφασης καταδεικνύει ότι παρόλο που το πρωτόδικο Δικαστήριο αναγνώρισε ότι η αίτηση για απόρριψη της αγωγής δεν στηριζόταν στην εκδοθείσα απόφαση εναντίον των εναγομένων 1 και 2 (η οποία βεβαίως έχει παραμεριστεί), αλλά στη Δ.27 Θ.3 και στο γεγονός ότι αυτή «είναι άνευ ουσίας, μηδαμινή και ενοχλητική», εντούτοις τελικώς η απόφαση του στηρίχθηκε στην εν λόγω απόφαση και στην απόρριψη της αγωγής εναντίον της εναγομένης 1. Αυτό είναι διάχυτο στην εν λόγω απόφαση στην οποία το πρωτόδικο Δικαστήριο εστιάστηκε στην απορριπτική της αγωγής απόφασης. Μόνο παρεμφερώς σημείωσε ότι η Εφεσίβλητη ενάγεται ως διευθύντρια της εναγομένης 1 «και καμία άλλη αναφορά δεν γίνεται στο πρόσωπό της στην έκθεση απαίτησης των Εναγόντων».
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλε ως προς την προσέγγιση του. Η εξέταση της αίτησης έπρεπε να γίνει στη βάση της έκθεσης απαίτησης σε σχέση με την Εφεσίβλητη, υπό το φως των νομικών αρχών που εκτίθενται ανωτέρω και όχι σε συνάρτηση με τη διαδικασία της αγωγής αναφορικά με την εναγομένη 1. Το γεγονός ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν εξέτασε, ως όφειλε, την υπό κρίση αίτηση με βάση τις νομικές αρχές στις οποίες παρέπεμψε, καθιστά αδύνατη την εξέταση του ζητήματος από το Ανώτατο Δικαστήριο και επιβεβλημένη την έκδοση διαταγής για επανεκδίκαση της αίτησης.
Η πιο πάνω κατάληξη μας η οποία και καθορίζει την τύχη της Έφεσης καθιστά αχρείαστη την ενασχόληση με τους υπόλοιπους λόγους έφεσης.
Ως εκ τούτου, η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Διατάσσεται η εκ νέου εκδίκαση της αίτησης. Δεν χρειάζεται να δώσουμε οδηγίες όπως η αγωγή τεθεί ενώπιον άλλου Δικαστή, αφού ο εκδώσας την προσβαλλόμενη απόφαση Δικαστής έχει αφυπηρετήσει.
Τα έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας να ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της επανεκδίκασης.
€3.000 έξοδα Έφεσης, πλέον ΦΠΑ αν υπάρχει, επιδικάζονται υπέρ των Εφεσειόντων και εναντίον της Εφεσίβλητης.
Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.
/κβπ