ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 9(3)(γ) ΤΟΥ Ν.33/1964

 

 

ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ

(Αίτηση Αρ. 30/2024)

 

 

27 Νοεμβρίου 2024

 

 

[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΔΑΥΙΔ, Δ/στές]

 

 

Αναφορικά με την Αίτηση των Miltiades Neophytou Civil Engineering Contractors & Developers Ltd, από τη Λευκωσία

 

Αναφορικά με νομικά θέματα που προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου στην Πολιτική Έφεση Αρ. Ε7/2023, ημερομηνίας 18.7.2024, Πολιτική Δικαιοδοσία (στην Αίτηση ημερ.30.4.2024 για Ασφάλεια Εξόδων)

 

 

Μεταξύ:

 

Miltiades Neophytou Civil Engineering Contractors & Developers Ltd,

 

Εφεσείουσας,

ν.

 

1.   DB Technologies BV,

2.   Anaergia INC,

 

Εφεσίβλητων.

Η. Ν. Κυριακίδης για Ηρακλής Ν. Κυριακίδης Δ.Ε.Π.Ε., για τους Αιτητές.

Τ. Χαχολιάδης για Τεύκρος Χαχολιάδης Δ.Ε.Π.Ε., για τους Καθ΄ων η Αίτηση.

____________________

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

    ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.:  Η Αιτήτρια ήταν η ενάγουσα σε αγωγή που καταχώρησε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εναντίον των Καθ' ων η Αίτηση 1 και 2 εταιρειών, με έδρα την Ολλανδία και τον Καναδά αντίστοιχα.  Οι τελευταίες καταχώρησαν αίτηση για τον παραμερισμό της άδειας σφράγισης του κλητηρίου και της επίδοσης του σε αυτές εκτός δικαιοδοσίας, που το Επαρχιακό Δικαστήριο απέρριψε με έξοδα εναντίον τους.

 

    Η απόφαση εφεσιβλήθηκε και στο πλαίσιο της έφεσης η Αιτήτρια,  εκεί Εφεσίβλητη, καταχώρισε αίτηση για ασφάλεια εξόδων. Των εξόδων της έφεσης, αλλά και σε σχέση με την επιδίκαση άλλων εξόδων υπέρ τους (της πρωτόδικης διαδικασίας και άλλης αίτησης στο Εφετείο) τα οποία παρέμεναν απλήρωτα.  Η αίτηση απορρίφθηκε από το Εφετείο με την αναφερόμενη στον τίτλο απόφαση.

 

    Το Εφετείο ανέφερε ότι εφαρμογής ετύγχανε η πρόνοια του Μέρους 41.12(1) των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2023 ότι σε σχέση με έφεση, το Εφετείο έχει όλες τις εξουσίες του πρωτόδικου Δικαστηρίου.  Το ζήτημα της ασφάλειας εξόδων, ανέφερε, διέπεται από το Μέρος 26  το οποίο, στο Μέρος 26.1(1), προνοεί ότι «ενάγων .. , ο οποίος έχει τη συνήθη διαμονή του εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης ή Κράτους - Μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης δύναται, σε οποιοδήποτε στάδιο της απαίτησης, να διαταχθεί να παράσχει ασφάλεια εξόδων».  Το Εφετείο αποφάσισε ότι, με δεδομένο ότι η Καθ' ης η Αίτηση 1, εκεί Εφεσείουσα, ήταν εταιρεία με έδρα την Ολλανδία, κράτος Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν ετίθετο θέμα έκδοσης διατάγματος ασφάλειας εξόδων εναντίον της στη βάση του Μέρους 26 και ότι αίτηση εναντίον της δεν θα μπορούσε να έχει επιτυχή κατάληξη στη βάση αυτού και μόνο.

 

    Η Αιτήτρια υποδεικνύει ότι, ενώ το λεκτικό του Μέρους 26.1(1), είναι πανομοιότυπο με τη Δ.60, Θ.1[1] των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, στο Μέρος 41, που αφορά στις εφέσεις, δεν υπάρχει πρόνοια αντίστοιχη της Δ.35, Θ.2[2] των Θεσμών, που αφορούσε στην ασφάλεια εξόδων στην έφεση.  Εισηγείται ότι στη βάση άλλων προνοιών των Κανονισμών, με σκοπό την προαγωγή του πρωταρχικού σκοπού των Κανονισμών (Μέρος 3.1(μ)) και στη βάση της υποχρέωσης του δικαστηρίου να χειριστεί την υπόθεση με τρόπο αναλογικό προς τις οικονομικές συνθήκες του κάθε διαδίκου (Μέρος 1.2(γ)(iv)), δεν θα έπρεπε να αποκλειστεί εκ προοιμίου η έκδοση διατάγματος για ασφάλεια εξόδων εναντίον διαδίκου που έχει τη συνήθη διαμονή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

 

    Η Αιτήτρια παρέπεμψε στην Yiannoplast Limited, μέσω του Εκκαθαριστή της Χριστάκη Ιακωβίδη v. Cyprus Popular Bank Public Co Ltd, κ.ά., Πολ. Έφ. Αρ.242/2022, ημερ.18.9.2023 και στην Mucinic v. Sky CAC Limited κ.ά., Πολ. Έφ. Αρ.E1/2019, ημερ.7.6.2024, όπου υιοθετήθηκε σχετικό απόσπασμα από την πρώτη.  Οι δύο αποφάσεις δόθηκαν από άλλες συνθέσεις του Εφετείου.  Εισηγήθηκε η Αιτήτρια ότι υπάρχει «ζήτημα συνοχής του δικαίου επί συγκρουομένων ή αντιφατικών αποφάσεων του Εφετείου». 

 

    Στη Yiannoplast είχε αναφερθεί ότι:

 

«Ενώ αναφορά σε «ειδικές περιστάσεις» δεν υπάρχει στα Μέρη 26 και 41 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023, τα Δικαστήρια επιδιώκουν πλέον την υλοποίηση του πρωταρχικού σκοπού που προβλέπεται στο Μέρος 1 των Νέων Κανονισμών κατά την άσκηση οποιασδήποτε εξουσίας τους παρέχεται από τους Κανονισμούς αλλά και κατά την ερμηνεία οποιουδήποτε Κανονισμού. Επιπλέον, το Δικαστήριο έχει την εξουσία να πραγματοποιεί οποιοδήποτε άλλο βήμα ή να εκδίδει οποιοδήποτε διάταγμα με σκοπό την προαγωγή του πρωταρχικού σκοπού ως προβλέπεται στο Μέρος 3.1(μ). Δυνάμει του Μέρους 1.2(γ)(iv) το Δικαστήριο έχει υποχρέωση να χειριστεί την υπόθεση με τρόπο αναλογικό προς τις οικονομικές συνθήκες κάθε διαδίκου. .............................θεωρούμε ότι η μέχρι σήμερα Νομολογία με βάση την οποία είχε κριθεί πως το κριτήριο των «ειδικών περιστάσεων» περιλάμβανε την έλλειψη περιουσίας ή την οικονομική ανικανότητα, παρέχει καθοδήγηση κατά την εξέταση αίτησης για παροχή ασφάλειας εξόδων στο πλαίσιο των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023».

 

 

 

    Το Εφετείο στην παρούσα αναφέρθηκε στη Yiannoplast και αποφάνθηκε ότι με τα όσα είχαν εκεί αναφερθεί:

 

«ουδόλως καθορίζεται ή εννοείται ότι οι εξουσίες του Δικαστηρίου, στο πλαίσιο εξυπηρέτησης του πρωταρχικού σκοπού, επιτρέπουν την αλλοίωση των προνοιών των Κανονισμών και την προσθήκη σ' αυτούς προνοιών που δεν υπάρχουν πλέον. Ο πρωταρχικός σκοπός δέον να εξυπηρετείται κατά την ενάσκηση των εξουσιών του Δικαστηρίου δυνάμει των Κανονισμών και την ερμηνεία αυτών (Μέρος 1.3).

 

Επομένως, αίτηση για ασφάλεια εξόδων, ενώπιον του Εφετείου, διέπεται, πλέον, από τις πρόνοιες του Μέρους 26, προϋπόθεση για εφαρμογή της οποίας είναι ο ενάγων, και στην περίπτωση έφεσης, ο εφεσείων, να έχει τη συνήθη διαμονή του εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης ή Κράτους Μέλους αυτής».

 

 

    Η Αιτήτρια καταχώρισε την παρούσα Αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο, αιτούμενη άδεια για να υποβάλει αίτηση δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) των περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμων του 1964 έως 2024. 

 

    Στην Αίτηση, στην «Έκθεση Νομικών Θεμάτων» δεν προσδιορίζεται το ή τα νομικά θέματα για τα οποία ζητείται η άδεια.  Η μόνη παράγραφος που θα μπορούσε να εκληφθεί ότι περιγράφει κάτι είναι η πρώτη, αφού στη συνέχεια της Έκθεσης αναπτύσσεται επιχειρηματολογία προς υποστήριξη των θέσεων ότι το θέμα συναρτάται με όλα ανεξαιρέτως τα ζητήματα που αναφέρονται στο άρθρο 9(3)(γ) των Νόμων.  Στο τέλος δε της Έκθεσης εγείρονται τέσσερα ζητήματα, με εισήγηση ότι το Εφετείο έσφαλε στην απόφαση του.  Αναφέρεται λοιπόν στην πρώτη παράγραφο της Έκθεσης ότι:

 

«Στην υπ΄ αναφορά Έφεση, το Εφετείο, στη βάση των Νέων Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, απέκλεισε παντελώς την δυνατότητα έκδοσης διατάγματος ασφάλειας εξόδων κατά Ενάγοντα ή Εφεσείοντα, ως η περίπτωση, εάν αυτός έχει την συνήθη διαμονή του στην Κύπρο ή σε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

 

 

    Αναμφίβολα δεν διατυπώνεται κάποιο νομικό θέμα, αλλά η Αιτήτρια προβαίνει σε καταγραφή, κατά τη θέση της, της ουσίας της απόφασης του Εφετείου. 

 

    Στην Κλεοβούλου, Αίτ. Αρ.6/2023, ημερ.3.6.2024, με αναφορά στον Καν.14(1)(α) των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 2023, ο οποίος προβλέπει ότι, όπου το Δικαστήριο χορηγεί άδεια, η Έκθεση Νομικών Θεμάτων θα αποτελεί το έγγραφο στη βάση του οποίου θα διεξάγεται η ακρόαση, αναφέρθηκε ότι το νομικό ζήτημα πρέπει να είναι διατυπωμένο με τρόπο ώστε να καθίσταται ευχερής η εξέταση του ως έχει. 

 

    Αναφέρθηκε ακόμη ότι καθοδήγηση για τον τρόπο διαμόρφωσης του νομικού θέματος θα μπορούσε να αντληθεί από τη νομολογία μας σε σχέση με την επιφύλαξη νομικών ερωτημάτων για γνωμοδότηση από το Ανώτατο Δικαστήριο με βάση το άρθρο 148 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.155, ως επίσης τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε αιτήσεις που υποβάλλονται για προδικαστικά ερωτήματα. 

 

    Στην Σάββα, Αίτ. Αρ.8/2024, ημερ.8.7.2024, έγινε αναφορά στην Αστυνομία ν. Φάντη και άλλων (1994) 2 Α.Α.Δ. 160, 173-4, η οποία αφορούσε σε διαδικασία παραπομπής νομικού ερωτήματος στο Ανώτατο Δικαστήριο, δυνάμει του άρθρου 148 του Κεφ.155.  Μνημονεύτηκε απόσπασμα στο οποίο εξηγείτο ότι η δικαιοδοσία αφορά στην παραπομπή για γνωμάτευση νομικών ερωτημάτων, όπως αυτά συντάσσονται.  Ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο μπορεί, αν κρίνει ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Νόμου, να μην τα παραπέμψει, αλλά δεν μπορεί να τα αναμορφώσει ή να τα διαφοροποιήσει και ότι ίδιοι περιορισμοί ισχύουν και για το Ανώτατο Δικαστήριο. 

 

    Αναφέρθηκε στη Σάββα ότι το στάδιο που η δικαιοδοσία του άρθρου 9(3)(γ) των Νόμων ασκείται, ενδεχομένως να επιτρέπει απόκλιση από την αυστηρότητα που περιβάλλει τη διαδικασία δυνάμει του άρθρου 148 του Κεφ.155.  Τονίστηκε ωστόσο, ότι δεν είναι έργο του Ανωτάτου Δικαστηρίου να ανιχνεύσει πιο θα μπορούσε να ήταν το νομικό θέμα που ο αιτητής θα ήθελε να εγείρει ή που θα ήγειρε εφόσον η προσοχή του εφίστατο σε αυτό και να το διαμορφώσει.  Έγινε μνεία και στη Zutphen κ.ά., Αίτ. Αρ.2/2023, ημερ.30.1.2024, όπου αναφέρθηκε ότι δεν είναι έργο του Ανωτάτου Δικαστηρίου να επιχειρήσει να αναδείξει νομικό ζήτημα, όπως αυτό καθορίζεται στο άρθρο 9(3)(γ) των Νόμων, που θα μπορούσε ενδεχομένως να εγερθεί στη βάση της συγκεκριμένης εφετειακής απόφασης.

 

    Η Αιτήτρια προς αντίκρουση της θέσης των Καθ΄ων η Αίτηση ότι με την Αίτηση δεν προσδιορίζεται με καθαρότητα και επάρκεια το νομικό σημείο το οποίο αιτείται να αποφασιστεί από το Ανώτατο Δικαστήριο, υποστηρίζει ότι, τόσο στην Έκθεση Γεγονότων, όσο και στους λόγους άδειας, προσδιορίζονται όλα τα ζητήματα με σαφήνεια και είναι ευδιάκριτα.  Προφανώς όμως, έχοντας και η ίδια αντιληφθεί ότι αυτό δεν συμβαίνει και την αποτυχία της να διατυπώσει συγκεκριμένο ή συγκεκριμένα νομικά θέματα με την Αίτηση της, αναφέρει στην αγόρευση της ότι «Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και να μην υπήρχε κατά παράγραφο καταγραφή των νομικών ζητημάτων που θα πρέπει να τύχουν εξέτασης από το Ανώτατο Δικαστήριο, αυτό δεν θα αποτελούσε κώλυμα με βάση την Νομολογία για την περαιτέρω προώθηση ή την επιτυχία αίτησης».  Επικαλείται την Χατζησωφρονίου, Αίτ. Αρ.4/2023, ημερ.25.4.2024 και συνεχίζει αναφέροντας ότι «Εντούτοις, τονίζουμε ότι όλα τα νομικά θέματα τα οποία καλείται το Σεβαστό σας Δικαστήριο να εξετάσει καταδεικνύονται επακριβώς στην Αίτηση και μπορούν να εξαχθούν δεόντως από το περιεχόμενο αυτής ήτοι την έκθεση γεγονότων και λόγους άδειας».

 

    Η Χατζησωφρονίου αφορούσε μια εντελώς διαφορετική περίπτωση. Στην Κλεοβούλου εξηγήθηκε ότι αυτό που έγινε στη Χατζησωφρονίου, ήταν ο περιορισμός της ευρύτητας του νομικού θέματος, που ουσιαστικά συνιστούσε άδεια για εξέταση μέρους ή πτυχής του.

 

    Έχουμε εξετάσει κατά πόσο ενδείκνυται και θα ήταν δυνατή η παρέμβαση μας ώστε, όχι για να διαμορφώσουμε κάποιο νομικό θέμα που μπορεί να προκύπτει από την απόφαση του Εφετείου, αλλά για να διαμορφώσουμε το νομικό ή τα νομικά θέματα τα οποία είχε υπόψη της η Αιτήτρια και απέτυχε να τα διατυπώσει στην Αίτηση της. 

 

    Καταλήξαμε ότι αυτό δεν είναι δυνατό.  Δεν διευκρινίζεται στην Αίτηση κατά πόσο η Αιτήτρια εισηγείται ότι το λεκτικό του Μέρους 26.1(1), θα πρέπει να ερμηνευτεί ώστε να αφήνει περιθώριο για την έκδοση διατάγματος ασφάλειας εξόδων εναντίον διαδίκου που έχει τη συνήθη διαμονή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή ότι τέτοιο διάταγμα μπορεί να εκδοθεί κατ΄επίκληση άλλου Μέρους των Κανονισμών.  Η αναφορά στη Yiannoplast, χωρίς σχολιασμό και τοποθέτηση της ιδίας της Αιτήτριας, δεν αναδεικνύει ποιο είναι το συγκεκριμένο νομικό θέμα το οποίο επιζητεί να τεθεί ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου για να αποφασιστεί. 

 

    Στην Αίτηση επικαλείται την ανάγκη ορθής ερμηνείας δευτερογενούς ουσιαστικής νομοθετικής διατάξεως, δεν καθορίζει όμως κατά πόσο αυτή είναι το Μέρος 26.1(1) ή οποιαδήποτε άλλη πρόνοια των Κανονισμών.  Στην αγόρευση της, η Αιτήτρια αναφέρεται σε «Ανάγκη ερμηνείας των Νέων Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας αναφορικά με αιτήσεις ασφάλειας εξόδων στα πλαίσια εκδίκασης έφεσης, και δη των μερών 1, 3, 26 και 41, τόσο μεμονωμένα όσο και συνολικά».  Θα έπρεπε δηλαδή το Ανώτατο Δικαστήριο να εξετάσει κατά πόσο θα ήταν ορθό να διατυπωθούν πέραν του ενός θέματος και να διατυπώσει το λεκτικό για το κάθε νομικό θέμα.  Και να προβληματίζεται το Δικαστήριο κατά πόσο η διατύπωση του θα ήταν της αρεσκείας της Αιτήτριας και θα εξέφραζε κατά τρόπο που να την ικανοποιεί τα νομικά θέματα που θα ήθελε να αποφασιστούν.

 

    Η Αίτηση απορρίπτεται.

 

    €2.800 έξοδα της Αίτησης, πλέον Φ.Π.Α. αν υπάρχει, επιδικάζονται υπέρ των Καθ' ων η Αίτηση και εναντίον της Αιτήτριας.

 

 

         

 

Χ. Μαλαχτός, Δ.

 

 

                                                          Ι. Ιωαννίδης, Δ.        

 

 

                                                          Α. Δαυίδ, Δ.