|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
Δικαιοδοσία δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) του Ν. 33/1964
ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ
(Αρ. Αίτησης 23/2024)
27 Νοεμβρίου, 2024
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΕΦΡΑΙΜ, Δ.Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ GRADY PROPERTIES CORPORATION S.A. ΚΑΙ GEORGIOS MELISANIDIS
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ, ΑΡ. ΥΠΟΘΕΣΗΣ 113/2020, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 31/05/2024
ΜΕΤΑΞΥ:
1. GRADY PROPERTIES CORPORATION S.A.
2. GEORGIOS MELISANIDIS
Εφεσειόντων
ν.
PETER KRAVITZ
Εφεσίβλητου.
.......
Λ. Παπαφιλίππου & Σία Δ.Ε.Π.Ε., για τους Αιτητές.
Γιώργος Ζ. Γεωργίου & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για τον Καθ' ου η Αίτηση.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από την Εφραίμ, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΦΡΑΙΜ, Δ.: Με την παρούσα Αίτηση οι Αιτητές ζητούν άδεια για την εκδίκαση από το Ανώτατο Δικαστήριο «νομικών θεμάτων» τα οποία προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου, δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) των περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμων του 1964 έως 2024.
Η απόφαση του Εφετείου αφορούσε την ενδιάμεση απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία διαφοροποίησε τα διατάγματα δέσμευσης περιουσίας των εκεί εναγομένων 1-4, περιορίζοντας τα σε περιουσιακά στοιχεία μικρότερης αξίας από αυτή που είχε αρχικώς καθορισθεί όταν εκδόθηκαν μονομερώς και ακύρωσε αυτά που αφορούσαν την εκεί εναγομένη 5. Η ενδιάμεση απόφαση αφορούσε αίτηση εκ μέρους του εμπιστευματοδόχου εμπιστεύματος (εδώ Καθ' ου η Αίτηση) για την έκδοση διατάγματος παγοποίησης περιουσίας των εναγομένων 1-5 μέχρι την έκδοση τελικής απόφασης σε δικαστική διαδικασία στο Λουξεμβούργο ή μέχρι νεοτέρας διαταγής του Δικαστηρίου.
Οι εδώ Αιτητές (εναγόμενοι 1 και 4 στην αίτηση για προσωρινά διατάγματα) καταχώρισαν έφεση η οποία απερρίφθη από το Εφετείο με την αναφερόμενη στον τίτλο Πολιτική Έφεση. Σημειώνεται ότι ο εναγόμενος 3 στην αίτηση για προσωρινά διατάγματα καταχώρισε ξεχωριστή έφεση η οποία και πάλι απερρίφθη από το Εφετείο με την απόφαση του στη Dimitris Melisanidis v. Peter Kravitz. Πολ. Έφεση Αρ. Ε110/2020, ημερ. 31.5.2024. Καταχώρισε και αυτός αίτηση για την εκδίκαση νομικών θεμάτων δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) του Ν.33/1964, για την οποία εξεδώσαμε απόφαση στην Αίτηση αρ. 22/2024 προ ολίγου.
Ο Καθ' ου η Αίτηση καταχώρισε ένσταση στην υπό κρίση Αίτηση στη βάση του ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας και ότι ο Αιτητής παραπλανεί και αλλοιώνει τη νομική προσέγγιση και την κατάληξη του Εφετείου.
Υιοθετούμε και επαναλαμβάνουμε όλα όσα αναφέρουμε στην απόφαση μας στην Αίτηση Αρ. 22/24, ημερ. 27.11.24 αναφορικά με την ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 9(3)(γ) του Ν.33/1964.
Στην Έκθεση Νομικών Θεμάτων η οποία επισυνάπτεται στην υπό κρίση Αίτηση για άδεια περιλαμβάνονται τρία «νομικά θέματα» τα οποία συνοδεύονται από αιτιολογία, ως εξής:
1. Το Εφετείο σε σύγκρουση και/ή με διαφοροποίηση με την πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου έλαβε υπόψιν μαρτυρία που τέθηκε με συμπληρωματική ένορκη δήλωση στην εξέταση της απόκρυψης ουσιωδών στοιχείων στα πλαίσια έκδοσης μονομερούς διατάγματος.
2. Το Εφετείο σε σύγκρουση και/ή με διαφοροποίηση με την πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου αποφάσισε, στα πλαίσια εκδίκασης διατάγματος που εκδόθηκε μονομερώς, ότι η εφαρμογή της αρχής περί μη αποκάλυψης, ελλείψει υπαιτιότητας για τη μη αποκάλυψη, δεν μπορεί να επενεργήσει ως αυτοτελής λόγος για απόρριψη αίτησης η οποία εκδικάστηκε κατόπιν ακρόασης και των δύο πλευρών.
3. Το Εφετείο σε σύγκρουση και/ή με διαφοροποίηση με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και/ή του Κοινοδικαίου αποφάσισε ότι ήταν πρόσφορη η έκδοση των προσωρινών διαταγμάτων στη βάση ότι το δίκαιο του Λουξεμβούργου δεν παρέχει δικαιοδοσία για έκδοση διαταγμάτων Mareva σε αγωγές με την ίδια νομική βάση με αυτή της επίδικης αγωγής.
Κατ' αρχάς επισημαίνουμε ότι τα «νομικά θέματα» δεν αφορούν σε καθαρά νομικά ερωτήματα τα οποία καλείται το Ανώτατο Δικαστήριο να απαντήσει, αλλά στην κατ' ισχυρισμό λανθασμένη προσέγγιση του Εφετείου των συγκεκριμένων ζητημάτων στα οποία έκαστο εξ αυτών αναφέρεται και τη διαφωνία των Αιτητών με αυτή.
Ανεξάρτητα από την πιο πάνω επισήμανση μας, δεν εντοπίζουμε οποιαδήποτε διαφοροποίηση του Εφετείου από την πάγια νομολογία, στην οποία μάλιστα παραπέμπει και υιοθετεί. Αντιθέτως διαφαίνεται ότι οι Αιτητές εκφράζουν τη διαφωνία τους με την προσέγγιση του Εφετείου, κάτι το οποίο δεν ικανοποιεί τις προϋποθέσεις του άρθρου 9(3)(γ) του Ν.33/1964 για τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας.
Σύμφωνα με όλα όσα αναφέρονται ανωτέρω, δεν έχει καταδειχθεί οποιοσδήποτε λόγος που να δικαιολογεί την έγκριση της Αίτησης.
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Τα έξοδα της Αίτησης εκ €3.000, πλέον ΦΠΑ αν υπάρχει, επιδικάζονται υπέρ του Καθ' ου η Αίτηση και εναντίον των Αιτητών.
Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.
/κβπ