ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

Δικαιοδοσία δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) του Ν.33/1964

 

ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ

Αίτηση Αρ. 2/2024

 

11 Νοεμβρίου 2024

 

[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΔΑΥΙΔ, Δ/στές]

 

Αναφορικά με την Αίτηση των 1. Μάριου Γαβριηλίδη, 2. Γαβριηλίδης & Τιμοθέου Δ.Ε.Π.Ε.

 

Αναφορικά με νομικά θέματα που προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου

 

Πολιτική Δικαιοδοσία, Πολ. Έφ. Αρ. Ε119/2022 ημερ. 6.12.2023

 

Μεταξύ:

1.   Μάριου Γαβριηλίδη,

2.   Γαβριηλίδης & Τιμοθέου Δ.Ε.Π.Ε.

Αιτητές

ν.

Πέτρου Κοζάκου,

Καθ΄ου η Αίτηση.

Μ. Γαβριηλίδης, για Γαβριηλίδης & Τιμοθέου Δ.Ε.Π.Ε., για τους Αιτητές.

Μ. Αποστολίδης, για τον Καθ΄ου η Αίτηση.

____________________

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

    ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.:  Ο Αιτητής και η Αιτήτρια δικηγορική εταιρεία ήταν οι εναγόμενοι 1 και 2 στην αγωγή που ο Καθ' ου η Αίτηση καταχώρισε εναντίον τους και άλλων δέκα προσώπων.  Η αγωγή εναντίον των Αιτητών απορρίφθηκε κατόπιν αίτησης τους, γιατί ο Καθ' ου η Αίτηση δεν είχε καταχωρίσει έκθεση απαίτησης.  Στη συνέχεια, ο Καθ' ου η Αίτηση αιτήθηκε την επαναφορά της και το Επαρχιακό Δικαστήριο ενέκρινε το αίτημα του και η αγωγή εναντίον των Αιτητών επαναφέρθηκε.  Οι Αιτητές εφεσίβαλαν την πρωτόδικη απόφαση με έξι λόγους έφεσης.  Το Εφετείο απέρριψε την έφεση τους, με την αναφερόμενη στον τίτλο απόφαση του.

 

    Οι Αιτητές καταχώρισαν την παρούσα Αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο, αιτούμενοι άδεια για να υποβάλουν αίτηση δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) των περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμων του 1964 έως 2023,^[1] οι Νόμοι. 

 

    Στην Αίτηση διατυπώνεται ένα «Νομικό Θέμα» ως εξής: «Η απόφαση του Εφετείου συγκρούεται με την πάγια νομολογία και δημιουργούνται αντιφατικές αποφάσεις, αναφορικά με το βάρος αποδείξεως σε ενδιάμεσες αιτήσεις». 

 

    Στην Κλεοβούλου, Αίτηση Αρ.6/2023, ημερ.3.6.2024, με αναφορά στον Καν.14(1)(α) των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανώτατου Δικαστηρίου του 2023, ο οποίος προβλέπει ότι, όπου το Δικαστήριο χορηγεί άδεια, η Έκθεση Νομικών Θεμάτων θα αποτελεί το έγγραφο στη βάση του οποίου θα διεξάγεται η ακρόαση, αναφέρθηκε ότι το νομικό ζήτημα πρέπει να είναι διατυπωμένο με τρόπο ώστε να καθίσταται ευχερής η εξέταση του ως έχει. 

 

    Με κάθε σεβασμό προς τους συντάξαντες το «Νομικό Θέμα», δεν έχουμε καμιά δυσκολία να διαπιστώσουμε ότι, όπως και αν αντικριστεί το περιεχόμενο του, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά νομικό θέμα για να αποφασιστεί από το Ανώτατο Δικαστήριο.  Πρόκειται για μια δήλωση ή έκφραση παραπόνου, ότι το Εφετείο έσφαλε, με υπόβαθρο την εισήγηση ότι η απόφαση του συγκρούεται με την πάγια νομολογία.  Έτσι το θέτουν και οι Αιτητές στο μέρος της Αίτησης όπου συμπληρώνεται η «Αιτούμενη απόφαση από το Ανώτατο Δικαστήριο».  Καταγράφεται το εξής: «Χορήγηση άδειας για καταχώρηση Αίτησης για αντικατάσταση και/ή αναθεώρηση της απόφασης του Πολιτικού Εφετείου αφού το Εφετείο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα και/ή εφάρμοσε λανθασμένη νομολογία».   

 

    Η δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) των Νόμων δεν αφορά στον έλεγχο της ορθότητας των αποφάσεων του Εφετείου.  Οι αποφάσεις του Εφετείου δεν υπόκεινται σε έφεση.  Η δικαιοδοσία που το άρθρο 9(3)(γ) παρέχει στο Ανώτατο Δικαστήριο είναι να αποφασίζει σε τρίτο και τελευταίο βαθμό επί νομικών θεμάτων τα οποία προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου και νοουμένου ότι τα νομικά αυτά θέματα συναρτώνται με ζητήματα όπως εξαντλητικά περιγράφονται.

 

    Το απόσπασμα που ακολουθεί από την Petrov, Αίτ. Αρ.18/2024, ημερ.15.7.2024, ταιριάζει απόλυτα στις περιστάσεις της παρούσας.  Είχε αναφερθεί ότι:

 

«Η ξεκάθαρη θέση του Αιτητή είναι ότι το Εφετείο έσφαλε στην ενδιάμεση απόφαση του, αφού δεν έλαβε υπόψη του την προαναφερθείσα προϋπόθεση και δεν εφάρμοσε την πάγια νομολογία.  Ο Αιτητής δεν προτείνει κάποιο νομικό θέμα προς επίλυση από το Ανώτατο Δικαστήριο.  Αυτό που κατ' ουσία επιζητεί είναι να προσβάλει ως εσφαλμένη την ενδιάμεση απόφαση του Εφετείου.  Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της διαδικασίας της έφεσης. Εξουσία τέτοιου ελέγχου δεν εμπίπτει εντός της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όπως αυτή καθορίζεται με το άρθρο 9(3)(γ) των Νόμων (Κλεοβούλου, Αίτηση Αρ.6/2023, ημερ.3.6.2024 και Σάββα, Αίτηση Αρ.8/2024, ημερ.8.7.2024)».

 

 

    Θα μπορούσαμε ακόμη να διαπιστώσουμε, ότι πουθενά στην Αίτηση δεν αναφέρεται με ποιο ζήτημα, από τα εξαντλητικά αναφερόμενα στο άρθρο 9(3)(γ) των Νόμων, συναρτάται το «Νομικό Θέμα» που διατυπώνεται.

 

    Η αναφορά στο περιεχόμενο του «Νομικού Θέματος» σε «πάγια νομολογία» και ότι «δημιουργούνται αντιφατικές αποφάσεις», δεν θα πρέπει να αφεθεί να προκαλέσει σύγχυση.  Ότι δηλαδή το «Νομικό Θέμα» συναρτάται με τη διαφοροποίηση πάγιας νομολογίας, ή με ζήτημα συνοχής του δικαίου επί συγκρουομένων ή αντιφατικών αποφάσεων του Εφετείου.  Η πρώτη περίπτωση είναι όταν το Εφετείο εφάρμοσε την πάγια νομολογία, αλλά ο αιτητής εισηγείται ότι αυτή δικαιολογείται να διαφοροποιηθεί.  Η δεύτερη περίπτωση είναι όταν εγείρεται ζήτημα συνοχής του δικαίου επί συγκρουομένων ή αντιφατικών αποφάσεων του Εφετείου και όχι όταν η απόφαση του Εφετείου, κατά την εισήγηση του αιτητή, συγκρούεται με την πάγια νομολογία.

 

    Καταλήγουμε ότι ουδέν νομικό ζήτημα διατυπώνεται στην Αίτηση για άδεια.  

 

    Η Αίτηση απορρίπτεται.

 

    €2.800 έξοδα της Αίτησης, πλέον Φ.Π.Α. αν υπάρχει, επιδικάζονται υπέρ του Καθ' ου η Αίτηση και εναντίον των Αιτητών.

 

 

 

Χ. Μαλαχτός, Δ.

 

                                                          Ι. Ιωαννίδης, Δ.        

 

                                                          Α. Δαυίδ, Δ.