|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δικαιοδοσία δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) του Ν. 33/1964
ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ
ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 16/2024
14 Νοεμβρίου, 2024
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΕΦΡΑΙΜ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΘΕΟΔΟΤΟΥ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡ. 12/04/2024 ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ, ΑΡ. ΕΦΕΣΗΣ 249/2019
ΗΛΙΑΣ ΘΕΟΔΟΤΟΥ
Αιτητής
ν.
ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ
Καθ΄ ων η Αίτηση
Μ. Σιαμμούτη (κα) για Μαρίνα Α. Σιαμμούτη Δ.Ε.Π.Ε, για τον Αιτητή.
Χρυσαφίνης & Πολυβίου Δ.Ε.Π.Ε., για τους Καθ΄ ων η Αίτηση.
__________________
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Ιωαννίδη, Δ.
__________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής, ο οποίος ήταν εφεσείων στην Πολ. Έφ. Αρ. 294/2019, με την υπό εκδίκαση Αίτηση επιδιώκει την εξασφάλιση άδειας για να υποβάλει αίτηση δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) των περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμων του 1964 έως 2023.
Με την έφεση που είχε καταχωρίσει προσέβαλλε, με δεκατέσσερις λόγους έφεσης, ως εσφαλμένη την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερ. 28.6.2019, με την οποία η αγωγή του απερρίφθη.
Αναφέρουμε από τώρα πως το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε ως αναξιόπιστη τη μαρτυρία του εδώ αιτητή. Κατ΄ επέκταση, βρήκε πως δεν υπήρχε αξιόπιστη μαρτυρία που να υποστηρίζει τις δικογραφημένες αιτίες αγωγής, με αποτέλεσμα, ως ανέφερε, να μην υπάρχει περιθώριο «η αιτία της αγωγής η οποία αφορά στη σύναψη των επίδικων συμβάσεων αγοράς αξιογράφων κεφαλαίου, συνεπεία δόλου, απάτης και ψευδών παραστάσεων να έχει περιθώρια επιτυχίας και συνεπώς απορρίπτεται ως αβάσιμη». Η ίδια προσέγγιση υπήρξε και για τις άλλες δικογραφημένες αιτίες αγωγής, με το πρωτόδικο Δικαστήριο να καταλήγει πως «είναι φανερό ότι η παρούσα αγωγή δεν μπορεί να επιτύχει σε οποιαδήποτε βάση».
Το Εφετείο, εξετάζοντας τους λόγους έφεσης που αφορούσαν στην αξιολόγηση της μαρτυρίας και στα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, κατέληξε πως οι συγκεκριμένοι λόγοι έφεσης, όπως βεβαίως και οι υπόλοιποι, ήταν ανεδαφικοί. Κατ΄ επέκταση, η έφεση απερρίφθη.
Ο αιτητής επικαλείται τώρα τη δικαιοδοσία του Ανώτατου Δικαστηρίου δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ), των Περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμων του 1964 έως 2023, το οποίο προνοεί ότι το Ανώτατο Δικαστήριο:
«. αποφασίζει σε τρίτο και τελευταίο βαθμό βάσει αιτήσεως, η οποία υποβάλλεται από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας ή οιονδήποτε των διαδίκων κατόπιν αδείας παραχωρουμένης υπό του ιδίου και κατόπιν προηγηθείσας διαδικασίας πολιτικής ή ποινικής εφέσεως επί νομικών θεμάτων τα οποία προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου και συναρτώνται με τη διαφοροποίηση πάγιας νομολογίας ή με την ανάγκη ορθής ερμηνείας, είτε πρωτογενούς είτε δευτερογενούς ουσιαστικής νομοθετικής διατάξεως, ή με μείζον ζήτημα δημοσίου συμφέροντος ή γενικής δημόσιας σημασίας ή συνοχής του δικαίου επί συγκρουομένων ή αντιφατικών αποφάσεων του Εφετείου, κατά την υπ' αυτού ενασκουμένη πολιτική ή ποινική δικαιοδοσία:
Νοείται ότι, η συμφώνως των πιο πάνω, υποβαλλομένη αίτηση δέον να προσδιορίζει σαφώς τα προκύπτοντα από την οικεία απόφαση νομικά θέματα, ως και τους πλήρεις λόγους και τα αναγκαία στοιχεία τα υποστηρίζοντα το αίτημα, προκειμένου το Ανώτατο Δικαστήριο να αποφανθεί κατά πόσο θα παραχωρήσει την απαιτούμενη άδεια:
Νοείται περαιτέρω ότι, σε τέτοια περίπτωση η απόφαση του Εφετείου αντικαθίσταται από την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου».
Η Έκθεση Νομικών Θεμάτων, μαζί με την αιτιολογία τους, καταλαμβάνει 17 δακτυλογραφημένες σελίδες. Δεν χρειάζεται να την παραθέσουμε στην παρούσα απόφαση. Θα αρκεστούμε να αναφέρουμε πως δεν υπάρχει νομικό θέμα που αφορά στην απόρριψη της μαρτυρίας του αιτητή από το πρωτόδικο Δικαστήριο, προσέγγιση η οποία επικυρώθηκε ως ορθή από το Εφετείο. Ως ελέχθη, στη βάση των ευρημάτων αξιοπιστίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου, δεν υπήρχε αξιόπιστη μαρτυρία που να αποδεικνύει τις αιτίες αγωγής που ο αιτητής είχε δικογραφήσει στην Έκθεση Απαίτησης του.
Τίποτε από τα όσα τώρα εγείρονται με την υπό εκδίκαση Αίτηση, είναι δυνατόν να ανατρέψει τα ευρήματα αξιοπιστίας στα οποία προέβη το πρωτόδικο Δικαστήριο, προσέγγιση η οποία επικυρώθηκε ως ορθή από το Εφετείο. Με άλλα λόγια, ακόμη και αν αποφασίζαμε επί της ουσίας των νομικών θεμάτων προς όφελος του αιτητή, τα οποία ουδόλως αφορούν στα ευρήματα αξιοπιστίας, το αποτέλεσμα για τον τελευταίο θα ήταν το ίδιο, δηλαδή απόρριψη και πάλι της αγωγής του. Ορθά οι καθ΄ ων η αίτηση στη γραπτή αγόρευση τους αναφέρουν ότι:
«Από τη στιγμή που το Εφετείο στην Απόφασή του επιβεβαιώνει την Πρωτόδικη Απόφαση αναφορικά με την οποία ο ενάγοντας/εφεσείοντας δεν κρίθηκε ως αξιόπιστος μάρτυρας και αντιθέτως, δεν έπεισε το Πρωτόδικο Δικαστήριο για την ορθότητα των θέσεων του, και από τη στιγμή που το Εφετείο - πλην σπάνιων περιπτώσεων-, δεν επεμβαίνει στην αξιολόγηση της μαρτυρίας, η οποία ανάγεται στο Πρωτόδικο Δικαστήριο, το οποίο βρίσκεται και στην πλεονεκτική θέση να εκτιμήσει αυτήν η οποιαδήποτε διαφορετική κατάληξη σε σχέση με το οποιονδήποτε εγειρόμενο νομικό σημείο, δεν θα διαφοροποιούσε την κατάληξη της επίδικης Απόφασης του Εφετείου.»
Να επαναλάβουμε το αυτονόητο, πως τα Δικαστήρια μας δεν αποφασίζουν επί ματαίω.
Δεν έχουν στοιχειοθετηθεί οι προϋποθέσεις για χορήγηση της αιτούμενης άδειας.
Η Αίτηση απορρίπτεται. Επιδικάζονται υπέρ των καθ΄ ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή €2.500 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., εάν υπάρχει.
Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.
/ΣΓεωργίου