ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

i-justice

(Αρ. Αίτησης 60/2024)

 

 

 25 Απριλίου 2024

 

 

[Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΜΙΧΑΗΛ, Α.Τ. [ ] ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ, ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ  ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 22.4.2024 ΠΟΥ ΕΚΔΌΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΟΣ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ/ΕΦΕΣΗ 73/2024, ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΜΙΧΑΗΛ, ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ, ΑΠΟ ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ 8, 1096 ΛΕΥΚΩΣΙΑ

 

____________________

 

 

 

Φάνος Κ. Φανή, για την Αιτήτρια.

____________________

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.:  Η Αιτήτρια ζητά άδεια για να καταχωρίσει αίτηση με κλήση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari για ακύρωση της απόφασης ημερ. 22.4.2024 στην Αίτηση / Έφεση Αρ.73/2024 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, το κατώτερο Δικαστήριο.

 

Επρόκειτο για έφεση την οποία είχε καταχωρίσει η Αιτήτρια και με την οποία ζητούσε τον παραμερισμό της ειδοποίησης κατά τον τύπο «ΙΑ», που αφορούσε στη σκοπούμενη πώληση με πλειστηριασμό συγκεκριμένου υποθηκευμένου ακινήτου προς όφελος της Καθ' ης η Αίτηση εταιρείας.

 

Το ακίνητο ανήκε εξ' ημισείας στην μητέρα και τον πατριό της Αιτήτριας, αμφότεροι αποβιώσαντες από το 2012 και 2013 αντίστοιχα.  Η μητέρα και ο πατριός της Αιτήτριας είχαν υποθηκεύσει το ακίνητο που αποτελούσε την κατοικία τους ως εξασφάλιση για την αποπληρωμή δανείου που είχαν συνάψει. 

 

Η Αιτήτρια είχε καταχωρίσει την αίτηση έφεση υπό την προσωπική της ιδιότητα, ως κληρονόμος δηλαδή της μητέρας της.

    Το κατώτερο Δικαστήριο παρέπεμψε στο άρθρο 44Γ(3) των περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμων του 1965 έως 2018, οι Νόμοι, το οποίο προνοεί ότι:

 

«Ο ενυπόθηκος οφειλέτης καθώς και οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο μέρος δύναται, εντός σαράντα πέντε (45) ημερών από την ημερομηνία παραλαβής της ειδοποίησης, σύμφωνα με το εδάφιο (2) να καταχωρίσει έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο για παραμερισμό της ειδοποίησης της σκοπούμενης πώλησης μόνο, για τους ακόλουθους λόγους:»

 

 

 

    Παρέπεμψε ακόμη στις ερμηνευτικές διατάξεις του άρθρου 44ΙΕ των Νόμων, όπου αναφέρεται ότι:  

«"ενδιαφερόμενο πρόσωπο" σημαίνει οποιοδήποτε πρόσωπο έχει δικαίωμα σε οποιοδήποτε μέρος του εκπλειστηριάσματος της πώλησης, όπως αυτό προκύπτει από έρευνα στα μητρώα του Κτηματολογίου και περιλαμβάνει οποιουσδήποτε εγγυητές σε σχέση με το ενυπόθηκο χρέος∙

"ενυπόθηκος οφειλέτης" σημαίνει τον κύριο ακινήτου που συνιστά υποθήκη επί του ακινήτου αυτού, περιλαμβανομένου και του οφειλέτη χρέους που εξασφαλίζεται με την υποθήκη και σε περίπτωση που τα δύο αυτά πρόσωπα είναι διαφορετικά, κάθε ειδοποίηση επιδίδεται και στα δύο αυτά πρόσωπα:».

 

Το κατώτερο Δικαστήριο ανέφερε ότι στην περίπτωση που η μητέρα και ο πατριός της Αιτήτριας βρίσκονταν στη ζωή θα ήταν οι ενυπόθηκοι οφειλέτες και κατ' επίκληση του άρθρου 34(7) του περί Διαχείρισης Κληρovoμιώv Απoθαvόvτωv Νόμoυ, Κεφ.189 που αναφέρει ότι: «Τηρoυμέvωv τωv διατάξεωv τoυ άρθρoυ 29, για τoυς σκoπoύς λήψης δικαστικoύ μέτρoυ δυvάμει τoυ άρθρoυ αυτoύ, καvέvα πρόσωπo δεv δύvαται vα αvτιπρoσωπεύει τηv κληρovoμιά απoθαvόvτoς πρoσώπoυ εκτός από τov πρoσωπικό αvτιπρόσωπo.»[1] και σχετικής νομολογίας (Φιλίππου ν. Στυλιανού (1992) 1 Α.Α.Δ. 448 και Στυλιανού κ.ά. ν. Λοΐζου κ.ά. (2005) 1 Α.Α.Δ. 887) αποφάνθηκε ότι η Αιτήτρια, υπό την προσωπική της ιδιότητα δεν μπορούσε να εκπροσωπεί την περιουσία των αποβιωσάντων (ή οιουδήποτε από αυτούς).

 

Αποφάσισε, περαιτέρω, ότι ούτε και «ενδιαφερόμενο πρόσωπο» στην έννοια των Νόμων ήταν, αφού δεν διατηρούσε οποιαδήποτε επιβάρυνση επί του επίδικου ακινήτου, ούτε και εγγυήτρια του ενυπόθηκου χρέους ήταν.  Η ιδιότητα της ως κληρονόμου της αποβιωσάσης μητέρας της, κατέληξε, δεν αρκούσε από μόνο της για να την εντάξει εντός της έννοιας του ενδιαφερομένου μέρους.  Χρήσιμη καθοδήγηση για την ερμηνεία του όρου «ενδιαφερόμενο μέρος» στο πλαίσιο των Νόμων, θα μπορούσε να είχε αντληθεί και από την POLYXENIA ISAAK RESTAURANT LIMITED κ.ά. ν. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ, Πολ. Έφ. Αρ. 2/2023, ημερ.2.6.2023.

 

Είναι η θέση της Αιτήτριας ότι υπήρχε έκδηλη πλάνη του κατώτερου Δικαστηρίου περί το Νόμο, ώστε η απόφαση του ότι η Αιτήτρια δεν ήταν ενδιαφερόμενο μέρος, να μπορεί να ελεγχθεί με προνομιακό ένταλμα και να ακυρωθεί.  Η πλάνη, εισηγείται, οδήγησε στην εσφαλμένη κατάληξη του κατώτερου Δικαστηρίου.

 

Κατά πόσο η επί του προκειμένου απόφαση του κατώτερου Δικαστηρίου ήταν ορθή ή εσφαλμένη, εναπόκειται στο εφετείο να κρίνει στο πλαίσιο έφεσης, εφόσον τέτοια καταχωριστεί.  Ακόμα όμως και εσφαλμένη νομικά απόφαση δεν είναι, χωρίς άλλο, υποκείμενη σε έλεγχο με προνομιακό ένταλμα.  Όπως εξηγείται στη Apak Agro Industries Ltd (2000) 1(A) A.A.Δ. 287, 295:

 

«Αναφορικά με την έννοια του όρου νομικό σφάλμα, η οποία είναι εμφανής στο πρακτικό, καθώς έχει νομολογηθεί, αυτή δεν συμπεριλαμβάνει νομικά εσφαλμένες αποφάσεις. Αναφέρεται σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου υπάρχει φανερά εσφαλμένη ερμηνεία του Νόμου ή εσφαλμένη εφαρμογή του σε δεδομένη περίπτωση.  Δεν είναι δηλαδή αρκετό ότι υπήρξε σοβαρή πλάνη ή πλάνη σε σχέση με μια καθιερωμένη νομική αρχή. Πρέπει να υπάρχει πλάνη που μπορεί αμέσως να διακριβωθεί από το Δικαστήριο και όχι κατόπιν έρευνας όλων των στοιχείων ή της μαρτυρίας (Βλ. re Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 126, 129, re Μάριος Χρίστου (1996) 1 Α.Α.Δ. 399, re Κοσμάς Ανδρέου (1996) 1 Α.Α.Δ. 472, re Εταιρεία Αδελφοί ΧΕΓΚ Φιλίππου Λτδ κ.α. (1996) 1 Α.Α.Δ. 904 και re Ξάνθος Λυσιώτης και Υιός Λτδ. (1996) 1 Α.Α.Δ. 1066).»

 

 

    Εν προκειμένω, δεν διαπιστώνεται εκ πρώτης όψεως υπόθεση ή συζητήσιμο ζήτημα πλάνης του κατώτερου Δικαστηρίου περί το Νόμο για να χορηγηθεί άδεια για την καταχώριση αίτησης για Certiorari.

 

    Η Αίτηση απορρίπτεται.

 

 

 

 

 

                                                                       Χ. Μαλαχτός, Δ.