|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 180/2023)
20 Δεκεμβρίου, 2023
[ΕΦΡΑΙΜ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ
1. ALPHA PANARETI PUBLIC LIMITED (HE 34103)
2. DEMARI ODYSSEUS LTD (HE 198585)
3. ΙΩΑΝΝΟΥ & ΣΙΖΟΠΟΥΛΟΣ ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΛΙΜΙΤΕΔ (ΗΕ 116976)
4. ALFA MEDITERRANEAN ENTERPRISES LIMITED (HE 130060)
ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΑΚΥΡΩΤΙΚΟΥ - CERTIORARI
KAI
AΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 14/12/2023 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΣΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 29/11/23 ΠΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΑΡ. 365/2023
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΗΜΕΡ. 18/07/23 ΠΟΥ ΕΚΚΡΕΜΕΙ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΑΓΩΓΉΣ ΑΡ. 365/2023
............
Μ. Παρασκευάς, για τους Αιτητές.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΦΡΑΙΜ, Δ.: Με την παρούσα Αίτηση οι Αιτητές ζητούν άδεια για την καταχώριση αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari με το οποίο να ακυρώνεται η ενδιάμεση απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου ημερομηνίας 14.12.2023.
Αφετηρία των γεγονότων που οδήγησε στην έκδοση της εν λόγω απόφασης, σύμφωνα με την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση, ήταν η καταχώριση της αγωγής 365/2023 Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου από την Alpha Bank και άλλους 12 ενάγοντες εναντίον, μεταξύ άλλων, των Αιτητών, εκεί εναγόμενων. Στα πλαίσια της αγωγής οι Αιτητές καταχώρισαν υπεράσπιση και ανταπαίτηση και λίγες μέρες αργότερα, ήτοι στις 18.7.2023, μονομερή αίτηση με την οποία ζητούσαν την έκδοση προσωρινών διαταγμάτων με τα οποία να απαγορεύεται στους ενάγοντες η πώληση, μεταβίβαση, αποξένωση ή επιβάρυνση των εκεί αναφερόμενων ακινήτων μέχρι την εκδίκαση της αγωγής και ή ανταπαίτησης και ή μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου. Το Δικαστήριο το οποίο επιλήφθηκε της αίτησης (το κατώτερο Δικαστήριο) διέταξε την επίδοση αυτής. Αφού καταχωρίστηκε ένσταση, το κατώτερο Δικαστήριο εκδίκασε την αίτηση και επιφύλαξε την ενδιάμεση απόφαση του στις 9.8.2023. Παρά ταύτα, οι ενάγοντες προχώρησαν σε διαδικασία πώλησης των υπό κρίση ακινήτων με πλειστηριασμό και έτσι στις 24.8.2023 οι Αιτητές καταχώρισαν μονομερή αίτηση με την οποία ζητούσαν την έκδοση προσωρινού διατάγματος απαγόρευσης πώλησης, μεταβίβασης, αποξένωσης ή επιβάρυνσης των εν λόγω ακινήτων μέχρι την έκδοση απόφασης στην αίτηση ημερ. 18.7.2023. Στις 28.8.2023 το κατώτερο Δικαστήριο (υπό άλλη σύνθεση) που εξέτασε την αίτηση, εξέδωσε μονομερώς το αιτούμενο προσωρινό διάταγμα. Η αίτηση ημερ. 24.8.2023 είναι ορισμένη για οδηγίες στις 24.1.2024, με οδηγίες για την καταχώριση ένστασης. Στις 29.11.2023, ενόσω η απόφαση στην αίτηση ημερ. 18.7.2023 δεν είχε ακόμη εκδοθεί, οι Αιτητές καταχώρισαν αίτηση για επανάνοιγμα της εν λόγω αίτησης και άδεια για καταχώριση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης, με σκοπό την παρουσίαση μαρτυρίας αναφορικά με γεγονότα που κατ' ισχυρισμό μεσολάβησαν από την επιφύλαξη της απόφασης μέχρι και την ημερομηνία καταχώρισης της αίτησης. Αυτά, πάντοτε κατ' ισχυρισμό των Αιτητών, καταδεικνύουν τέτοια συμπεριφορά εκ μέρους των εναγόντων η οποία και αποτελεί καθοριστικό παράγοντα ως προς την επιτυχία της αίτησης. Το κατώτερο Δικαστήριο προχώρησε στην ακρόαση της αίτησης χωρίς να δώσει οδηγίες για την καταχώριση ένστασης και εξέδωσε την υπό κρίση ενδιάμεση απόφαση του στις 14.12.2023 με την οποία απέρριψε την αίτηση.
Οι λόγοι στους οποίους στηρίζεται η Αίτηση συνοψίζονται ως ακολούθως:
(i) Το κατώτερο Δικαστήριο δεν αξιολόγησε τη θέση των Αιτητών ότι το επανάνοιγμα αποσκοπούσε στην προσκόμιση μαρτυρίας για τη συμπεριφορά των εναγόντων, πλήττοντας έτσι το δικαίωμα των Αιτητών για δίκαιη δίκη και παραβιάζοντας τους κανόνες φυσικής δικαιοσύνης.
(ii) Το κατώτερο Δικαστήριο υπερέβη την εξουσία του καθότι προχώρησε σε αξιολόγηση των γεγονότων τα οποία επιχειρούνταν να παρουσιαστούν σε περίπτωση επανανοίγματος της αίτησης και σε ευρήματα, κάτι το οποίο αποτελεί έργο στα πλαίσια της αίτησης για προσωρινά διατάγματα και όχι της αίτησης για επανάνοιγμα.
(iii) Λόγω του χρονικού διαστήματος που έχει παρέλθει από την επιφύλαξη της απόφασης, έχουν δημιουργηθεί νέα γεγονότα, με αποτέλεσμα οι Αιτητές να στερούνται του δικαιώματος να τα παρουσιάσουν, κάτι το οποίο αποτελεί πασιφανές νομικό σφάλμα.
Οι Αιτητές ισχυρίζονται πως υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες δικαιολογούν την έγκριση της παρούσας Αίτησης, για τον λόγο ότι σε περίπτωση έκδοσης ενδιάμεσης απόφασης με την οποία να απορρίπτεται η αίτηση ημερ. 18.7.2023, τότε αυτομάτως ακυρώνεται και το προσωρινό διάταγμα ημερ. 28.8.2023 και επομένως παρέχεται κάθε δυνατότητα πώλησης και ή αποξένωσης των ακινήτων από τους ενάγοντες. Αυτό, πάντοτε κατά τους Αιτητές, απολήγει σε παραβίαση των συνταγματικών θεμελιωδών δικαιωμάτων τους για ακρόαση, για πραγματική πρόσβαση στη δικαιοσύνη και για δίκαιη δίκη. Οι Αιτητές θεωρούν πως δεν έχουν οποιαδήποτε εναλλακτική άμεση και ουσιαστική θεραπεία και γι' αυτό η Αίτηση θα πρέπει να εγκριθεί.
Οι αρχές που διέπουν τη χορήγηση άδειας για καταχώριση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari έχουν επανειλημμένα αναφερθεί στις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Πέτρου Ευδόκα (2016) 1(Γ) Α.Α.Δ. 3018 περιέχει το ακόλουθο διαφωτιστικό απόσπασμα:
«Όπως επιτάσσει η νομολογία, για την παραχώρηση άδειας για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, η διαδικασία δεν έχει, ως αντικείμενο, την αναθεώρηση της ορθότητας των αποφάσεων των κατώτερων δικαστηρίων. Ο έλεγχος αυτός ασκείται αποκλειστικά στο πλαίσιο της εφετειακής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η αρχή επί της οποίας εδράζεται η δικαιοδοτική βάση εξέτασης αιτήσεων για παραχώρηση αδείας καταχώρισης προνομιακού εντάλματος, είναι η σύννομη άσκηση της δικαιοδοσίας του κατώτερου δικαστηρίου. (Βλ. In Re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250).
Περαιτέρω, εξετάζοντας την πιθανότητα χορήγησης αδείας θα πρέπει ο αιτητής να τεκμηριώσει, εκ πρώτης όψεως, και αιτιολογήσει τη χορήγηση αδείας. (Βλ. Λυσιώτης (1986) 1 Α.Α.Δ. 1696).
Τα προνομιακά εντάλματα παραχωρούνται, κατ' εξαίρεση, όταν από το ίδιο το πρακτικό διαπιστώνεται έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, ή πλάνη περί το Νόμο, ή παραβίαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης. (Βλ. Global Consolidator Public Ltd (2006) 1 Α.Α.Δ. 464).
Στην πρόσφατη υπόθεση, Στυλιανού (2015) 1 Α.Α.Δ. 1382, αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
"Είχαμε σχετικά πρόσφατα επισημάνει στην Πολιτική Έφεση Αρ. 20/2014, Στέλιος Στυλιανίδης, 17.3.2015, με παραπομπή στην Μαρκιτανής v. Μουζούρη (2000) 1 Α.Α.Δ. 923, τις περιπτώσεις που δικαιολογείται επέμβαση του Εφετείου τις οποίες και κρίνεται αναγκαίο να επαναλάβουμε, ως εκ της αυξητικής τάσης που παρατηρείται στην καταχώριση αιτήσεων και εφέσεων αναλόγως, για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων:
«H άδεια για καταχώρηση αίτησης χορηγείται κατά διακριτική ευχέρεια (βλ. και The Supreme Court Practice 1999, σελ. 908). Εφόσο πρόκειται για απόφαση που απορρέει από άσκηση διακριτικής ευχέρειας επέμβαση του Εφετείου δικαιολογείται:
(α) Όπου διαπιστώνεται ότι η διακριτική ευχέρεια ασκήθηκε έξω από το πλαίσιο που παρέχεται από το Νόμο, όπως όταν διαπιστώνεται ότι υπεισήλθαν στην άσκηση της εξωγενείς παράγοντες.
(β) Όπου η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας οδηγεί σε πασιφανή αδικία, όπως είναι η περίπτωση στην οποία δε θα μπορούσε να προέλθει κανένα δικαστήριο (Αρέστη v. Ηλία (1991) 1 Α.Α.Δ. 984, 988, 989, Σιακόλας ν. Federal Bank of Lebanon (1992) 1 A.A.Δ. 710).
(γ) Όπου υπάρχει πλάνη ως προς τα γεγονότα, σφάλμα νόμου, εφαρμογή λανθασμένων αρχών δικαίου, λήψη υπόψη άσχετων στοιχείων, μη λήψη υπόψη σχετικών στοιχείων (Νεάρχου v. Χαραλάμπους (1991) 1 Α.Α.Δ. 954, Donald Campbell & Co. Ltd v. Pollak [1927] A.C. 732, Evans v. Bartlam [1937] A.C. 473, Young v. Thomas [1892] 2 Ch. 234 και Egerton v. Jones [1939] 3 All E.R. 892)."
Στην πιο πρόσφατη υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση των Janna Bullock κ.ά., Πολ. Έφ. Αρ. 155/2022, ημερ. 5.10.2022, ECLI:CY:AD:2022:A376, επισημάνθηκε πως η δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για χορήγηση άδειας προς καταχώριση αίτησης για προνομιακό ένταλμα αφορά στο κατάλοιπο της εξουσίας του Δικαστηρίου και γι' αυτό ασκείται σε εξαιρετικές περιπτώσεις και για καθορισμένους λόγους.
Με βάση το περιεχόμενο της υπό κρίση απόφασης, διαφαίνεται πως το κατώτερο Δικαστήριο ρύθμισε πρώτα τη διαδικασία και προχώρησε σε ακρόαση της αίτησης αφού άκουσε και τις δύο πλευρές. Στην απόφαση του παραπέμπει στη νομολογία που διέπει τις αιτήσεις επανανοίγματος και ακολούθως εξετάζει το κάθε κομμάτι των γεγονότων τα οποία κατ' ισχυρισμό των Αιτητών δικαιολογούν την παρουσίαση τους και συνακόλουθα το επανάνοιγμα της αίτησης. Το κατώτερο Δικαστήριο κατέληξε πως τα εν λόγω γεγονότα είναι ανεξάρτητα από το πλαίσιο της αίτησης ούτως ώστε να μην δικαιολογείται το επανάνοιγμα της αίτησης.
Υπό το φως των πιο πάνω δεδομένων, διαφαίνεται ότι το κατώτερο Δικαστήριο προχώρησε στην ακρόαση της αίτησης και, κατ' επίκληση των νομικών αρχών που διέπουν το επανάνοιγμα αίτησης, κατέληξε ότι η αίτηση δεν μπορούσε να εγκριθεί. Με τα όσα ισχυρίζονται, οι Αιτητές ουσιαστικά επιδιώκουν τον έλεγχο της ορθότητας της υπό κρίση ενδιάμεσης απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου. Τα όσα επικαλούνται οι Αιτητές αποτελούν νομικά σφάλματα τα οποία δύνανται να ελεγχθούν στο τέλος της διαδικασίας με έφεση. Όπως έχει επανειλημμένα τονιστεί, λανθασμένη ερμηνεία νόμου ή λανθασμένη αντίληψη του Δικαστηρίου δεν ελέγχεται με προνομιακό ένταλμα Certiorari, αλλά με το ένδικο μέσο της έφεσης (βλ. Janna Bullock (ανωτέρω) και Αίτηση της Content Union S.A., Πολ. Αίτηση Αρ. 64/2018, ημερ. 11.6.2018, ECLI:CY:AD:2018:D286). Χρήσιμη αναφορά γίνεται και στις υποθέσεις Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1 Α.Α.Δ. 116 και Daventree Trustees Ltd (2005) 1(A) Α.Α.Δ. 712), στις οποίες λέχθηκε πως το κατάλοιπο εξουσίας δεν αποτελεί μέσο για τον έλεγχο της ορθότητας των αποφάσεων πρωτόδικων Δικαστηρίων και ούτε μπορεί να αφεθεί η διαδικασία να χρησιμοποιηθεί ως έφεση υπό μεταμφίεση.
Παραθέτω, επίσης, το διαφωτιστικό ακόλουθο απόσπασμα από την υπόθεση Ξάνθος Λυσιώτης και Υιός Λτδ (Αρ. 3) (1996) 1(Β) Α.Α.Δ. 1066:
«Όταν από την εκ πρώτης όψεως εξέταση της διαδικασίας εμφαίνεται ότι η απόφαση του κατώτερου δικαστηρίου είναι νομικά εσφαλμένη μπορεί να δικαιολογείται η έκδοση εντάλματος Certiorari που να ακυρώνει την απόφαση (R. v. Northumberland Compensation Appeal Tribunal, Ex parte Shaw [1952] 1 All E.R. 122). Όταν όμως, πάντοτε εκ πρώτης όψεως, η διαδικασία είναι κανονική και το κατώτερο δικαστήριο κέκτειται δικαιοδοσίας, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν θα εκδώσει προνομιακό διάταγμα επειδή το κατώτερο δικαστήριο αντιλήφθηκε λανθασμένα ένα νομικό σημείο (R. v. Healy [1923], 57 I.L.T.21, Αναφορικά με τον Μάριο Χρίστου, Αίτηση 25/96, ημερ. 9.4.1996). Όταν το συγκεκριμένο δικαστήριο κέκτειται δικαιοδοσίας να αποφασίσει ένα θέμα, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υπερέβη ή έκανε κατάχρηση της δικαιοδοσίας του, απλά και μόνο γιατί παρεμπιπτόντως ερμήνευσε λανθασμένα νομοθέτημα, αποδέκτηκε παράνομη μαρτυρία, απέρριψε νόμιμη μαρτυρία, προέβη σε λανθασμένη εκτίμηση της βαρύτητας της μαρτυρίας ή ακόμα κι' αν καταδίκασε χωρίς μαρτυρία (βλ. Halsbury's Laws of England, 3η Έκδοση, Τόμος II, παραγρ. 119 και Αναφορικά με το Μάριο Χρίστου, ανωτέρω).»
Ο σκοπός των διαταγμάτων Certiorari δεν είναι ο έλεγχος της ορθότητας μιας δικαστικής απόφασης αλλά της νομιμότητας της. Θεωρώ ότι το κατώτερο Δικαστήριο ενήργησε εντός του πλαισίου των παρεχόμενων σε αυτό εξουσιών (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση των Junport International Limited κ.ά, Πολ. Έφεση Αρ. 321/2017, ημερ. 2.4.2018, ECLI:CY:AD:2018:A145).
Είναι νομολογιακά καθιερωμένη η αρχή πως ακόμα και σε περίπτωση που προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία, τότε η άδεια δεν δίδεται εκτός εάν καταδειχθούν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις για παρέκκλιση από τον κανόνα. Σχετικές είναι οι υποθέσεις Επί τοις Αφορώσι την Αίτηση της Hellenger Trading Ltd (2000) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1965, Επί τοις Αφορώσι την Αίτηση των Μαρκίδης κ.ά. (2004) 1(Α) Α.Α.Δ. 552 και Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1535.
Στην προκειμένη περίπτωση, οι εξαιρετικές περιστάσεις τις οποίες επικαλούνται οι Αιτητές και αφορούν στην αποστέρηση του δικαιώματος να ακουστούν κατά παράβαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης, δεν κρίνονται βάσιμες. Και τούτο, καθότι οι Αιτητές άσκησαν το δικαίωμα τους να αιτηθούν επανάνοιγμα της αίτησης και αφού ακούστηκαν, το κατώτερο Δικαστήριο δεν ικανοποιήθηκε πως συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για την έγκριση του αιτήματος τους. Το ότι η αίτηση ημερ. 18.7.2023 θα αποφασιστεί στη βάση των όσων είχαν ήδη τεθεί ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου είναι το φυσικό επακόλουθο της υπό κρίση απόφασης ημερ. 14.12.2023, η οποία δύναται να ελεγχθεί με έφεση ως προς την ορθότητα της, όπως και η υπό κρίση απόφαση κατά του επανανοίγματος.
Ούτε και η πιθανότητα έκδοσης απορριπτικής απόφασης και η συνακόλουθη ακύρωση του προσωρινού διατάγματος αποτελούν εξαιρετικές περιστάσεις. Και τούτο, καθότι το επιχείρημα των Αιτητών βασίζεται σε μια απλή πιθανότητα και εικασία περί του αποτελέσματος της απόφασης. Εν πάση περιπτώσει, το προσωρινό διάταγμα εκδόθηκε μέχρι την έκδοση της απόφασης στην αίτηση ημερ. 18.7.2023. Σε περίπτωση έκδοσης απορριπτικής απόφασης, η οποία συμπαρασύρει την ισχύ του προσωρινού διατάγματος και, εφόσον κατά τους Αιτητές ισχύει λόγος για τον οποίο οι ενάγοντες θα πρέπει να εμποδίζονται να αποξενώσουν τα ακίνητα, τότε θα πρέπει να ασκήσουν τα όποια δικαιώματα τους και λάβουν τα δέοντα μέτρα προς τούτο. Βασικά, εκείνο το οποίο οι Αιτητές επιδιώκουν με την υπό κρίση διαδικασία, είναι η ανατροπή της ενδιάμεσης απόφασης για μη επανάνοιγμα και η διασφάλιση της ισχύος του προσωρινού διατάγματος μέχρι την εκδίκαση της αίτησης ημερ. 18.7.2023 στη βάση και της νέας μαρτυρίας, το αποτέλεσμα της οποίας και πάλι παραμένει αβέβαιο.
Με βάση όλα όσα αναφέρονται ανωτέρω, η Αίτηση δεν μπορεί να πετύχει και απορρίπτεται.
Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.
/κβπ