|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. Ε64/2017)
20 Nοεμβρίου, 2023
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΕΦΡΑΙΜ, Δ/στές]
1. ΟΟΟ ΑIRLINE "VERTICAL-T"
2. VLADIMIR SKURIKHIN,
Εφεσείοντες
ν.
FOX UNITED LTD,
Εφεσίβλητης
_________________________
Μ. Κυπριανού για Μ. Κυπριανού & Σία Δ.Ε.Π.Ε., για τους Εφεσείοντες.
Κ. Πανάγος για Πανάγος & Πανάγος Δ.Ε.Π.Ε., για την Εφεσίβλητη.
_________________________
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Ιωαννίδη, Δ.
_________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.: Οι εφεσείοντες καταχώρισαν στις 27.3.2015, στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, γενικά οπισθογραφημένο Κλητήριο Ένταλμα εναντίον της εφεσίβλητης εταιρείας. Επειδή η τελευταία είχε το εγγεγραμμένο γραφείο της στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, της καταχώρισης της αγωγής είχε προηγηθεί η καταχώριση γενικής αίτησης για σφράγιση του κλητηρίου εντάλματος, η οποία και εγκρίθηκε στις 13.3.2015. Στις 14.10.2015 καταχωρίστηκε τροποποιημένο κλητήριο ένταλμα.
Με την αγωγή, οι εφεσείοντες αξίωναν διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να κηρύσσονται δύο συμφωνίες εκχώρησης χρέους ημερ. 6.2.2012, που καταρτίσθηκαν μεταξύ της εφεσίβλητης και μίας εταιρείας Wellman Ltd, εξ υπαρχής άκυρες, ως προϊόν δόλου και/ή απάτης και/ή συμπαιγνίας και/ή πλαστογραφίας. Αξίωναν ακόμη γενικές και/ή ειδικές και/ή τιμωρητικές αποζημιώσεις. Η τελευταία αυτή θεραπεία φαίνεται να μην προωθήθηκε.
Το τροποποιημένο Κλητήριο Ένταλμα, η Έκθεση Απαίτησης που καταχωρίστηκε στη συνέχεια και άλλα έγγραφα, επεδόθηκαν στην εφεσίβλητη εταιρεία, στο εξωτερικό, δυνάμει διατάγματος επίδοσης εκτός δικαιοδοσίας, που είχε εκδοθεί στις 29.10.2015, και το οποίο καθόριζε ως χρόνο εμφάνισης, δέκα ημέρες από την επίδοση. Η εφεσίβλητη δεν καταχώρισε σημείωμα εμφάνισης, με αποτέλεσμα οι εφεσείοντες να εξασφαλίσουν στις 27.11.2015 απόφαση, σύμφωνα με την οποία οι δύο πιο πάνω συμφωνίες εκχώρησης, κηρύσσονταν εξ υπαρχής άκυρες και στερούμενες οποιασδήποτε νομικής ισχύος.
Δυόμισι μήνες περίπου μετά την έκδοση της απόφασης, η εφεσίβλητη αντέδρασε με την καταχώριση στις 11.2.2016 αίτησης διά κλήσεως, με την οποία αξίωνε αρκετές θεραπείες, ανάμεσα σε αυτές και παραμερισμό της πιο πάνω εκδοθείσας απόφασης. Η αίτηση υποστηριζόταν από Ένορκη Δήλωση δικηγόρου, η οποία καταλαμβάνει 31 σελίδες. Οι εφεσείοντες καταχώρισαν ένσταση, η οποία επίσης υποστηριζόταν από Ένορκη Δήλωση δικηγόρου. Και αυτή η Ένορκη Δήλωση ήταν πολυσέλιδη. Με άδεια του Δικαστηρίου καταχωρίστηκαν συμπληρωματικές ένορκες δηλώσεις.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, με την ενδιάμεση πολυσέλιδη απόφασή του ημερ. 17.3.2017, που τώρα προσβάλλεται, αποφάσισε, στη βάση του μαρτυρικού υλικού που είχε τεθεί ενώπιον του, να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ της έγκρισης της αίτησης και, κατ΄ επέκταση, παραμέρισε την απόφαση που εξεδόθη στις 27.11.2015, υπό τον όρο ότι η εφεσίβλητη θα κατέβαλλε στους εφεσείοντες τόσο τα έξοδα που είχαν επιδικαστεί με την εκδοθείσα απόφαση, όσο και τα έξοδα της αίτησης παραμερισμού. Μάλιστα, για το θέμα αυτό έδωσε συγκεκριμένες οδηγίες σε σχέση με τον χρόνο εντός του οποίου θα έπρεπε να καταχωριστεί κατάλογος εξόδων.
Με τον πρώτο λόγο έφεσης, οι εφεσείοντες διατείνονται ότι η εφεσίβλητη δεν απεκάλυψε «τέτοια γεγονότα ικανά και επαρκή ώστε να εγείρουν συζητήσιμη υπόθεση επί της ουσίας» .
Με τον δεύτερο λόγο, πως εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι «ο λόγος που προβάλλεται από την εναγόμενη για την παράλειψη καταχώρισης σημειώματος εμφάνισης συνιστά ικανοποιητική και εύλογη δικαιολογία».
Με τον τρίτο λόγο, πως εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι «είχε δοθεί ικανοποιητική και εύλογη εξήγηση για τον χρόνο που μεσολάβησε μέχρι την καταχώριση της υπό εκδίκαση αίτησης».
Προχωρούμε να εξετάσουμε αρχικά τον δεύτερο και τον τρίτο λόγο έφεσης. Το πρωτόδικο Δικαστήριο για την παράλειψη της εφεσίβλητης να καταχωρίσει σημείωμα εμφάνισης στην αγωγή, βρήκε, στη βάση του μαρτυρικού υλικού που είχε τεθεί ενώπιόν του, πως δόθηκε ικανοποιητική και εύλογη δικαιολογία. Πιο συγκεκριμένα, βρήκε πως επειδή ο κ. Μoshkin, μοναδικός μέτοχος της εφεσίβλητης, αρνήθηκε να υποκύψει σε παράνομες απαιτήσεις των πρακτόρων της εφεσίβλητης στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους για καταβολή ποσού €50.000 ως αμοιβή, στους οποίους επεδόθη η αγωγή, «αυτοί έπαυσαν να είναι συνεργάσιμοι με αποτέλεσμα να μην τον ενημερώνουν για οποιαδήποτε έγγραφα παραδόθηκαν σε αυτούς, όπου βρίσκεται και το εγγεγραμμένο γραφείο της Εναγομένης στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους περιλαμβανομένης και της παρούσας αγωγής». Βρήκε ακόμη πως για πρώτη φορά η εφεσίβλητη έλαβε γνώση για την συγκεκριμένη αγωγή στις 11.12.2015 «όταν οι δικηγόροι της στη Ρωσία παρέλαβαν την απόφαση ημερομηνίας 27.11.2015 - δηλαδή την τελική απόφαση του Δικαστηρίου - από τους δικηγόρους των εναγόντων στα πλαίσια άλλης δικαστικής διαδικασίας η οποία εκκρεμεί σε Ρωσικό Δικαστήριο μεταξύ των ίδιων μερών .».
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσειόντων, με παραπομπή σε συγκεκριμένα έγγραφα, υποστήριξε ενώπιόν μας ότι η εφεσίβλητη γνώριζε για την ύπαρξη της αγωγής από τις 28.5.2015. Το ουσιώδες όμως εν προκειμένω είναι πως το τροποποιημένο Κλητήριο Ένταλμα, η Έκθεση Απαίτησης και άλλα έγγραφα, είχαν επιδοθεί στην εφεσίβλητη, δυνάμει του διατάγματος ημερ. 29.10.2015, στις 4.11.2015, η οποία είχε τη δυνατότητα να καταχωρίσει σημείωμα εμφάνισης εντός δέκα ημερών από την επίδοση. Η μονομερής αίτηση για απόφαση, λόγω μη καταχώρισης σημειώματος εμφάνισης, καταχωρίστηκε στις 17.11.2015 και στις 27.11.2015 εξεδόθη η απόφαση.
Ικανοποιητική και εύλογη δικαιολογία βρήκε πως δόθηκε και για τον χρόνο που διέρρευσε από την ημερομηνία έκδοσης της δικαστικής απόφασης μέχρι την ημερομηνία καταχώρισης της αίτησης παραμερισμού, που ήταν, ως ελέχθη, δυόμισι μήνες περίπου. Πιο συγκεκριμένα, βρήκε πως όταν ο κ. Moshkin, μέτοχος της εφεσίβλητης και τη δεδομένη χρονική στιγμή και μοναδικός Διευθυντής αυτής, ο οποίος διαμένει και εργάζεται στη Ρωσία, αντιλήφθηκε για την ύπαρξη της συγκεκριμένης αγωγής, χρειάστηκε χρόνο για να διορίσει δικηγόρους για να τον ενημερώσουν σε σχέση με το τι είχε συμβεί. Οι δικηγόροι διορίστηκαν, και κατόπιν έρευνας στο δικαστικό φάκελο, στην οποία είχαν προβεί, διαπίστωσαν πως είχε εκδοθεί δικαστική απόφαση ερήμην της εφεσίβλητης. Χρόνος χρειάστηκε και για έρευνα στο φάκελο της αγωγής 2993/2014, η οποία συνδεόταν με την παρούσα. Για τη σύνταξη της αίτησης παραμερισμού, έπρεπε να μεταφραστούν έγγραφα από τη Ρωσική ή Αγγλική, στην Ελληνική γλώσσα, ενώ κάποια από αυτά τα έγγραφα βρίσκονταν στην κατοχή τρίτων προσώπων. Συνεπώς ήταν απαραίτητος κάποιος χρόνος και για τα πιο πάνω.
Συμφωνούμε με τις πιο πάνω προσεγγίσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου, και καταλήγουμε πως η εν γένει συμπεριφορά της εφεσίβλητης δεν απεκάλυπτε καταφρόνηση ή ασέβεια στη δικαστική διαδικασία ή έλλειψη σεβασμού στα δικαιώματα του αντιδίκου.
Συνεπώς, τόσο ο δεύτερος όσο και ο τρίτος λόγος έφεσης, είναι αβάσιμοι.
Όσον αφορά στο κατά πόσο η εφεσίβλητη είχε αποκαλύψει εκ πρώτης όψεως υπεράσπιση, το πρωτόδικο Δικαστήριο πολύ ορθά σημείωσε πως στο στάδιο αυτό η εφεσίβλητη δεν καλείται να αποδείξει την υπεράσπισή της και κατ΄ επέκταση δεν καλείται να αποδείξει τα αμφισβητούμενα γεγονότα επί των οποίων αυτή βασίζεται. Αυτό το δέχεται και ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσειόντων, ο οποίος ορθά δήλωσε ενώπιόν μας πως στο στάδιο αυτό δεν εξετάζονται οι αλληλοσυγκρουόμενοι ισχυρισμοί και το Δικαστήριο δεν αποφασίζει την ουσία της υπεράσπισης.
Με την αιτιολογία του συγκεκριμένου λόγου έφεσης, οι εφεσείοντες διατείνονται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν εξέτασε τη θέση των εφεσειόντων ότι «σε σχέση με τις επίδικες συμφωνίες εκχώρησης δεν ακολουθήθηκε εκ μέρους της εταιρείας Wellman Limited η ορθή διαδικασία λήψης απόφασης». Να υπενθυμίσουμε απλώς πως η θέση των εφεσειόντων στην αγωγή είναι πως αυτές οι συμφωνίες, οι οποίες καταρτίσθηκαν, είναι προϊόν δόλου και/ή απάτης και/ή συμπαιγνίας και/ή πλαστογραφίας.
Σύμφωνα με το μαρτυρικό υλικό, υποχρεώσεις της εφεσείουσας 1 που προέκυπταν από μία συμφωνία δανείου και από μία συμφωνία πώλησης, συμφωνίες οι οποίες είχαν καταρτισθεί μεταξύ της εφεσείουσας 1 και της εταιρείας Wellman Ltd, εκχωρήθηκαν δυνάμει συμφωνιών που καταρτίστηκαν μεταξύ της Wellman Ltd και της εφεσίβλητης, στην τελευταία. Είναι αυτές οι συμφωνίες εκχώρησης που είναι αντικείμενο της αγωγής. Η εφεσίβλητη ισχυρίζεται ότι η εταιρεία Wellman Ltd ήταν και παραμένει ξεχωριστό νομικό πρόσωπο το οποίο ουδέποτε είχε συσταθεί ή ενεργούσε για λογαριασμό των εφεσειόντων, όπως αυτοί ισχυρίζονται. Αναφέρουν ακόμη πως ουδέποτε αμφισβητήθηκε η εγκυρότητα της συμφωνίας δανείου ή της συμφωνίας πώλησης και κατ΄ επέκταση εμποδίζονται να εγείρουν ισχυρισμούς ότι η Wellman Ltd ήταν «εργαλείο» της εφεσείουσας 1. Σύμφωνα πάντα με την εφεσίβλητη, οι ισχυρισμοί των εφεσειόντων είχαν ως στόχο την αποφυγή των δικών τους συμβατικών υποχρεώσεων. Μάλιστα, η εφεσίβλητη είχε δρομολογήσει στο Δικαστήριο Διαιτησίας της Μόσχας, διαδικασίες για ανάκτηση του εκχωρημένου χρέους. Το εν λόγω Δικαστήριο στις 17.4.2014 εξέδωσε απόφαση εναντίον της εφεσείουσας 1 και υπέρ της εφεσίβλητης. Η εφεσείουσα 1 εφεσίβαλε την απόφαση δύο φορές ενώπιον των Εφετείων των Διαιτητικών Δικαστηρίων στη Ρωσία, αλλά τα Εφετεία απέρριψαν τις θέσεις της. Η θέση της εφεσίβλητης είναι πως θέματα που είχαν εγερθεί εκεί, εγείρονται και στην παρούσα αγωγή και κατ΄ επέκταση εγείρει θέμα δεδικασμένου. Εγείρει ακόμη θέμα κατάχρησης διαδικασίας, θέμα παραγραφής του αγώγιμου δικαιώματος των εφεσειόντων αναφορικά με το αστικό αδίκημα της απάτης και άλλα, στα οποία δεν χρειάζεται εμείς να αναφερθούμε.
Με κάθε σεβασμό, δεν μας βρίσκει σύμφωνους η θέση του ευπαίδευτου συνηγόρου των εφεσειόντων, ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο, στη βάση γνωμάτευσης που αυτοί είχαν θέσει ενώπιόν του ότι οι δύο συμφωνίες εκχώρησης χρέους ήταν άκυρες, θα έπρεπε να είχε αποφασίσει πως δεν είχε αποκαλυφθεί εκ πρώτης όψεως υπεράσπιση. Ένα τέτοιο εγχείρημα θα ισοδυναμούσε με απόδειξη γεγονότων εναντίον της εφεσίβλητης. Όμως, ως ελέχθη, στο στάδιο αυτό ένας αιτητής δεν καλείται να αποδείξει την υπεράσπισή του. Συμφωνούμε με το πρωτόδικο Δικαστήριο πως από τα στοιχεία που είχαν τεθεί ενώπιόν του, η εφεσίβλητη είχε αποκαλύψει εκ πρώτης όψεως υπεράσπιση.
Εν κατακλείδι, βρίσκουμε πως το πρωτόδικο Δικαστήριο, με παραπομπή στην πλούσια νομολογία μας, εφήρμοσε τις καλά καθιερωμένες αρχές που αφορούν στον παραμερισμό δικαστικής απόφασης που εκδίδεται λόγω παράλειψης εμφάνισης, και αποφάσισε να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ του παραμερισμού της. Η διακριτική του ευχέρεια ασκήθηκε εντός εύλογα επιτρεπτών ορίων και σε τέτοια περίπτωση το Εφετείο δεν επεμβαίνει (Λευκίδου ν. Κανναουρίδη (1999) 1(Α) Α.Α.Δ. 528, Χατζηνικολάου ν. Τράπεζας Κύπρου Λτδ (2001) 1(Β) 1179 και Polytropo Advertising Ltd v. Velos Advertising Ltd, Πολ. Έφεση αρ. Ε22/17, ημερ. 27.10.2023).
Όλοι οι λόγοι έφεσης είναι αβάσιμοι. Η έφεση απορρίπτεται.
Επιδικάζονται υπέρ της εφεσίβλητης €3.000 έξοδα, πλέον ΦΠΑ, αν υπάρχει.
Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.
/ΣΓεωργίου