|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 132/2023)
(i-justice)
16 Νοεμβρίου, 2023
[Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964, ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ Μ. Σ. Δ.Τ.:[ ], ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΕΡΕΥΝΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 28ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2023 ΚΑΙ ΩΡΑ 18:48, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ, ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΣΤ. 1965 Κ. ΧΑΤΖΗΣΩΤΗΡΙΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 155, ΑΡΘΡΑ 27, 28 ΚΑΙ 29 ΚΑΙ ΝΟΜΟ 29/77 ΑΡΘΡΟ 29(3)
Δημήτρης Τσολακίδης για Δημήτρης Τσολακίδης ΔΕΠΕ, για την Αιτήτρια.
Λ. Σίγαρ (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, με κα Η. Μαυρίδου (κα), ασκούμενη δικηγόρο, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τον Καθ'ου η Αίτηση.
________________________________________________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Δοθείσα Αυθημερόν)
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.: Κατόπιν μονομερούς Αίτησης της Αιτήτριας στην Πολιτική Αίτηση με αρ. 124/2023 (i-justice), παραχώρησα στις 19/10/2023 άδεια στην Αιτήτρια για να καταχωρίσει Αίτηση δια Κλήσεως προς το σκοπό έκδοσης Προνομιακού Εντάλματος Certiorari σε σχέση με το Ένταλμα Έρευνας που εξεδόθη στις 25/8/2023 από Κατώτερο Δικαστήριο (Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού). Η άδεια δόθηκε αφού βρήκα πως υπήρχε συζητήσιμο θέμα σε σχέση με το κατά πόσο στη βάση του συγκεκριμένου μαρτυρικού υλικού που είχε τεθεί ενώπιον του Κατώτερου Δικαστηρίου, αυτό θα μπορούσε να ικανοποιηθεί για την ύπαρξη εύλογης υπόνοιας ότι τα αναζητούμενα τεκμήρια βρίσκονταν στην οικία, υποστατικά και οχήματα που αφορούσαν την περίπτωση. Όσον αφορά το μαρτυρικό υλικό που χρησιμοποιήθηκε για σκοπούς του αιτούμενου Εντάλματος Έρευνας (Ένορκη Δήλωση του Αστ. 1965, Κ. Χατζησωτηρίου), είχα σημειώσει τα εξής:
«Όσον αφορά στον 1ο λόγο που αναφέρεται στη μη αποκάλυψη της πηγής γνώσης του πληροφοριοδότη και της μη παράθεσης στοιχείων που να οδηγούν στα καταληκτικά συμπεράσματα, πέραν της γενικής αναφοράς σε προηγούμενη συνεργασία με τον πληροφοριοδότη η οποία είχε θετικό αποτέλεσμα, σχετική είναι και η υπόθεση στην Αίτηση του Ι. Παύλου, Πολιτική Αίτηση Αρ. 114/2020, ημερ. 20/10/2020, ECLI:CY:AD:2020:D356, όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Πρέπει να λεχθεί ακόμη πως ανεξαρτήτως αν καλώς χρησιμοποιείται η λέξη «πληροφορία», σημασία έχει ότι ουδέποτε και πουθενά στον όρκο, η πληροφορία δεν συγκεκριμενοποιείται σε κάτι απτό. Ακόμη και αν δεν κατονομάζεται ο πληροφοριοδότης (κάτι τέτοιο δεν απαιτείται) θα πρέπει να υπάρξει κάποιου είδους τεκμηρίωση, από πού και με ποίον τρόπο η πληροφορία οδήγησε στα καταληκτικά συμπεράσματα. Στην πράξη, επί του όρκου, μόνο συμπεράσματα καταγράφονται.
Η ανάγκη παρουσίασης ενός είδους μαρτυρίας για στοιχειοθέτηση της εύλογης υπόνοιας, βεβαίως δεν σημαίνει καταγραφή στοιχείων με αποδεικτική αξία σε υψηλό επίπεδο. (Βλ. C.P.S. Freight Services Ltd v. Γεν. Εισαγγελέα, Πολ. Εφ. 219/14, 29.2.2016). Έστω και σε χαμηλό επίπεδο όμως, πρέπει να δοθούν στοιχεία και όχι απλά συμπεράσματα ή καταλήξεις, όπως συμβαίνει εν προκειμένω.»
Τα πιο πάνω επαναλήφθηκαν και στην πρόσφατη απόφαση Αναφορικά με την Αίτηση του A.D.S., Πολιτική Έφεση Αρ. 340/2021, ημερ. 6/7/2023.
Για την επάρκεια του μαρτυρικού υλικού που τίθεται ενώπιον Δικαστηρίου για να μπορέσει το ίδιο το Δικαστήριο να διαμορφώσει τη δική του κρίση, παραπέμπω και στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Σταύρου Βαρνάβα (2013) 1(Β) Α.Α.Δ. 1143.»
Η άδεια δόθηκε επίσης και επί τη βάσει του ότι υπήρχε συζητήσιμο θέμα αναφορικά με την αναγκαιότητα έκδοσης του επίδικου Εντάλματος Έρευνας, στη βάση του ότι δεν υπήρχε χρονικός προσδιορισμός για το πότε ο πληροφοριοδότης είχε λάβει γνώση για τα όσα είχε αναφέρει. Περαιτέρω, συζητήσιμο θέμα κρίθηκε ότι υπήρχε σε σχέση με το κατά πόσο υπήρχε μαρτυρία σύνδεσης του υποστατικού της Αιτήτριας με την αποθήκευση και διατήρηση ναρκωτικών ουσιών και του ότι το Ένταλμα αδικαιολόγητα εξουσιοδοτούσε την έρευνα οποιαδήποτε ώρα. Τέλος, κρίθηκε ότι συζητήσιμο θέμα υπήρχε και σε σχέση με το ζήτημα της παραβίασης των δικαιωμάτων της Αιτήτριας, που αφορούν στην ιδιωτική και/ή οικογενειακή ζωή.
Η Αίτηση δια Κλήσεως καταχωρίστηκε με βάση τις οδηγίες του Δικαστηρίου και επεδόθη στο Γενικό Εισαγγελέα. Ο τελευταίος, εκπροσωπούμενος από την κα Σίγαρ, καταχώρισε Ένσταση υποστηριζόμενη από Ένορκη Δήλωση του Αστ. 1965, Κ. Χατζησωτηρίου, στην οποία προβάλλονται διάφοροι λόγοι Ένστασης. Μεταξύ άλλων προβάλλεται ότι η έκδοση του υπό αναφορά Εντάλματος Έρευνας έγινε νομότυπα, επειδή συνέτρεχαν όλες οι αναγκαίες προϋποθέσεις για την έκδοσή του και με βάση τα γεγονότα που είχαν εκτεθεί στην Ένορκη Δήλωση του Αστ. 1965 της ΥΚΑΝ Λεμεσού, καθώς και ότι η Αστυνομία δεν περιορίστηκε μόνο σε μία ανώνυμη πληροφορία, καθότι η πληροφορία λήφθηκε από συγκεκριμένο αξιόπιστο πληροφοριοδότη, ο οποίος είχε στο παρελθόν συνεργαστεί με θετικό αποτέλεσμα για την Αστυνομία. Επίσης, προβάλλεται ότι από το σύνολο του Όρκου προέκυπτε επαρκής χρονικός προσδιορισμός, ώστε να τηρείται η προϋπόθεση της αναγκαιότητας και/ή της αναλογικότητας της έκδοσης του Εντάλματος και ότι με την έκδοση του ουδεμία παραβίαση υπήρξε συνταγματικώς κατοχυρωμένου ανθρώπινου δικαιώματος της Αιτήτριας.
Έχω θέσει υπόψη μου και μελέτησα το σύνολο των όσων τέθηκαν στην Αίτηση, στην Ένσταση, στις κατατεθείσες Ένορκες Δηλώσεις, στην Έκθεση, καθώς και τις εμπεριστατωμένες αγορεύσεις των ευπαίδευτων δικηγόρων.
Η αναφορά στην Ένορκη Δήλωση πως η δοθείσα πληροφορία αξιολογήθηκε θετικά από την Αστυνομία και καταχωρίστηκε στα αστυνομικά μητρώα, δεν είναι αρκετή αφού δεν είχε αποκαλυφθεί στον Όρκο του Αστυνομικού τι είχε θέσει ενώπιον της η Αστυνομία για να αξιολογήσει θετικά την εν λόγω πληροφορία. Το σημαντικότερο, ωστόσο, είναι ότι, όπως προκύπτει, στον Όρκο δεν γινόταν αναφορά στο ίδιο το περιεχόμενο της πληροφορίας, δηλαδή τα πρωτογενή γεγονότα που συνέθεταν το αποτέλεσμα ότι η Αιτήτρια κατείχε ναρκωτικά τα οποία προμήθευε σε άλλα πρόσωπα (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση του A.D.S. (ανωτέρω) και Αναφορικά με την Αίτηση του Νικόλα Παιδονόμου, Αρ. Αίτησης 118/2023 (i-justice), ημερ. 26/9/2023). Στο τέλος της ημέρας είναι το ίδιο το Κατώτερο Δικαστήριο και όχι η Αστυνομία που θα αποφασίσει και θα κρίνει κατά πόσο προέκυπταν, στη βάση του μαρτυρικού υλικού που είχε τεθεί ενώπιον του, εύλογες υπόνοιες ότι στη συγκεκριμένη οικία, υποστατικά και οχήματα φυλάττονταν ελεγχόμενα φάρμακα Τάξεως Β. Προς τούτο παραπέμπω στην υπόθεση Παναγιώτου (Αρ. 2) (2002) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1957, όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«. το λιγότερο που μπορώ να πω αναφορικά με τη διαπίστωση του Δικαστή είναι ότι δεν διαφαίνεται απ΄ αυτή αν ικανοποιήθηκε ο ίδιος για την ύπαρξη εύλογης υποψίας. Κάποιος θα μπορούσε επιπρόσθετα να παρατηρήσει πως τούτο δεν θα ήταν καν δυνατόν, εν όψει του γεγονότος ότι δεν τέθηκε συγκεκριμένη μαρτυρία ενώπιον του για να μπορεί να κρίνει το θέμα ο ίδιος.»
Η εύλογη υπόνοια είναι του ίδιου του Δικαστή που εκδίδει το ένταλμα, ο οποίος οφείλει να εξαγάγει το δικό του συμπέρασμα με βάση τα γεγονότα όπως αυτά περιέχονται στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει το αίτημα και να αιτιολογήσει δεόντως την έκδοση του εντάλματος έρευνας ικανοποιούμενος από τη μαρτυρία που παρουσιάζεται ενώπιον του ότι η υποψία είναι εύλογη (Αναφορικά με την Αίτηση του Steven James Moran, Πολιτική Έφεση Αρ. 346/2014, ημερ. 31/3/2016 και Ανδρέου v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Πολιτική Έφεση Αρ. 103/2020, ημερ. 21/4/2021, ECLI:CY:AD:2021:A164).
Δεν πρέπει να λησμονείται ότι με το ένταλμα έρευνας εξουσιοδοτείται η επέμβαση στα θεμελιακά δικαιώματα της ιδιωτικής ζωής, της επικοινωνίας και του ασύλου της κατοικίας. Είναι γι' αυτό που πρέπει να καθίσταται αδιαμφισβήτητο ότι ο δικαστής που εκδίδει το ένταλμα έχει όντως ικανοποιηθεί ότι συντρέχουν προς τούτο, οι νόμιμες προϋποθέσεις για την έκδοση του (Αναφορικά με την Αίτηση του Δρα Χ. Κ., Πολιτική Αίτηση Αρ. 118/2022, ημερ. 25/1/2023, ECLI:CY:AD:2023:D26).
Με δεδομένο λοιπόν ότι στην Ένορκη Δήλωση που χρησιμοποιήθηκε για την έκδοση του Εντάλματος Έρευνας δεν υπήρχε αναφορά στο περιεχόμενο της πληροφορίας, βρίσκω ότι, στη βάση της πιο πάνω ουσιώδους παράλειψης, το Κατώτερο Δικαστήριο δεν θα μπορούσε να είχε ικανοποιηθεί ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις έκδοσης του υπό αναφορά Εντάλματος Έρευνας (Αναφορικά με την Αίτηση του Θ. Θ., Πολιτική Αίτηση Aρ. 117/2023, ημερ. 16/10/2023).
Επιπλέον το Ένταλμα αδικαιολόγητα εξουσιοδοτούσε την έρευνα σε οποιαδήποτε ώρα στη βάση και μόνο της αναφοράς στον Όρκο ότι η «Αιτήτρια κινείται σε ακατάλληλες ώρες και .. επιστρέφει στην οικία της αργά το βράδυ». Σχετική με το υπό συζήτηση ζήτημα είναι η πρόνοια του Άρθρου 29(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, το οποίο διαλαμβάνει τα εξής:
«Ένταλμα έρευνας δύναται να εκδοθεί και εκτελεστεί σε οποιαδήποτε ημέρα περιλαμβανομένης Κυριακής ή δημόσιας αργίας, πρέπει δε να εκτελείται μεταξύ της πέμπτης πρωϊνής ώρας και της όγδοης νυκτερινής, αλλά ο Δικαστής δύναται, κατά τη διακριτική του εξουσία, να εξουσιοδοτήσει την εκτέλεση του εντάλματος σε οποιαδήποτε ώρα.»
Η μαρτυρία αναφορικά με τη συνήθεια της Αιτήτριας δεν δικαιολογούσε την άσκηση της εξουσίας του Κατώτερου Δικαστηρίου να εξουσιοδοτήσει την εκτέλεση του Εντάλματος σε οποιαδήποτε ώρα.
Με δεδομένη την κατάληξη ότι, υπό το φως των ανωτέρω, η έκδοση του επίδικου Εντάλματος δεν ήταν δικαιολογημένη, διαπιστώνεται παραβίαση των δικαιωμάτων της Αιτήτριας.
Ενόψει των πιο πάνω δεν χρειάζεται να εξετασθούν και οι υπόλοιποι λόγοι για τους οποίους δόθηκε άδεια.
Κατ' ακολουθίαν όλων των πιο πάνω, η Αίτηση εγκρίνεται και εκδίδεται Προνομιακό Ένταλμα Certiorari, με το οποίο το Ένταλμα Έρευνας της οικίας, υποστατικών και οχημάτων της Αιτήτριας, ημερ. 28/8/2023, που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, ακυρώνεται.
Τα έξοδα της Αίτησης, όπως και τα έξοδα της Αίτησης 124/2023, για την άδεια, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, πλέον το Φ.Π.Α., αν υπάρχει, επιδικάζονται υπέρ της Αιτήτριας και εναντίον του Καθ'ου η Αίτηση.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.