|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. E49/2017)
10 Οκτωβρίου, 2023
[ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, ΔΑΥΙΔ, Δ/στές]
G.M.G.
Εφεσείουσα,
v.
S.G.
Εφεσίβλητου
...............
M. Κωνσταντίνου (κα), για Α.Γ. Παφίτης & Σία Δ.Ε.Π.Ε., για την Εφεσείουσα.
Φ. Ονουφρίου (κα), για Π.Ν. Ονουφρίου Δ.Ε.Π.Ε., για τον Εφεσίβλητο.
.....
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τον Δαυίδ, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΔΑΥΙΔ, Δ.: Στις 19.4.2016, ο εφεσίβλητος καταχώρισε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, την Αγωγή Αρ. 1117/2016. Μέσω του Γενικά Οπισθογραφημένου Κλητηρίου Εντάλματος που καταχώρησε, διεκδικούσε διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να αναγνωρίζεται ότι η εναγόμενη θυγατέρα του κατείχε συγκεκριμένη κατοικία στον Άγιο Τύχωνα, Λεμεσού, ως καταπιστευματοδόχος και/ή για λογαριασμό του. Περαιτέρω, διάταγμα με το οποίο να διατάσσεται η εναγόμενη όπως υπογράψει κάθε αναγκαίο έγγραφο για την μεταβίβαση του ως άνω ακινήτου επ' ονόματι του, ως επίσης διάταγμα μεταβίβασης του εν λόγω ακινήτου επ' ονόματι του. Ταυτόχρονα, διεκδικούσε γενικές, τιμωρητικές και/ή παραδειγματικές αποζημιώσεις για παράβαση εμπιστεύματος.
Την ίδια ημέρα καταχώρισε μονομερή (ex-parte) αίτηση, μέσω της οποίας, στις 21.04.2016, εξασφάλισε διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο η εναγόμενη θυγατέρα του εμποδιζόταν να μεταβιβάσει και/ή υποθηκεύσει και/ή επιβαρύνει και/ή εκχωρήσει και/ή άλλως πως διαθέσει το πιο πάνω ακίνητο, μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου.
Το ως άνω μονομερώς εκδοθέν προσωρινό διάταγμα, παρά την ένσταση που καταχωρήθηκε από την πλευρά της εναγόμενης, οριστικοποιήθηκε στις 08.02.2017 με απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού.
Αντικείμενο της παρούσας έφεσης αποτελεί η ως άνω απόφαση, ημερομηνίας 08.02.2017, την ορθότητα της οποίας η εφεσείουσα προσβάλλει με πέντε λόγους έφεσης. Ειδικότερα, προκρίνει πως με δεδομένο ότι ο εφεσίβλητος δεν γνωρίζει την ελληνική γλώσσα, λανθασμένα το Πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάσισε πως η ένορκη δήλωση του στην ελληνική γλώσσα, ημερομηνίας 19.4.2016, η οποία συνόδευε και υποστήριζε την αίτηση του τελευταίου για έκδοση του προσωρινού διατάγματος, υπογράφηκε και/ή καταχωρήθηκε με τον ορθό και/ή ενδεδειγμένο τρόπο (1ος Λόγος Έφεσης). Περαιτέρω, ότι εσφαλμένα και αδικαιολόγητα το Πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάσισε ότι ο εφεσίβλητος συμμορφώθηκε με τον καθήκον για πλήρη και ειλικρινή αποκάλυψη όλων των ουσιωδών γεγονότων (2ος Λόγος Έφεσης). Προσβάλλεται επίσης, ως εσφαλμένη και/ή αδικαιολόγητη και/ή κατά παράβαση των σχετικών προνοιών της νομολογίας, η κρίση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι πληρούνται οι τρεις προϋποθέσεις του άρθρου 32 του Ν.14/60 (3ος Λόγος Έφεσης). Προκρίνεται επίσης, πως η διακριτική εξουσία του Πρωτόδικου Δικαστηρίου σε σχέση με το ισοζύγιο της ευχέρειας για την έκδοση και/ή οριστικοποίηση του ενδιάμεσου διατάγματος, ασκήθηκε λανθασμένα και/ή αδικαιολόγητα (4ος Λόγος Έφεσης). Περεταίρω, ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα κατέληξε στο συμπέρασμα και/ή έκρινε ότι υπάρχει σχέση καταπιστευματοδόχου και επιτρόπου μεταξύ της εφεσείουσας και του εφεσίβλητου (5ος Λόγος Έφεσης) .
Κρίνεται ότι το ζήτημα της μη σύννομης παρουσίασης και ενσωμάτωσης της ένορκης δήλωσης του εφεσείοντα, ημερομηνίας 19.04.2016, στην μονομερώς προωθούμενη αίτηση του ίδιας ημερομηνίας, μέσω της οποίας τέθηκε το πραγματικό υπόβαθρο γεγονότων για την έκδοση του ως άνω διατάγματος, (1ος Λόγος Έφεσης) θα πρέπει να εξεταστεί κατά προτεραιότητα. Τυχόν αποδοχή της θέσης της εφεσείουσας για το ζήτημα, απολήγουσα στην εισήγηση ότι η ένορκη δήλωση δεν πληροί τις αναγκαίες προϋποθέσεις δυνάμενη να ληφθεί υπόψη, θα μπορούσε, από μόνη της, να έχει καταλυτική επίδραση στην πορεία της υπό συζήτηση έφεση, δυνάμενη να σφραγίσει την τύχη της.
Ως έχει ήδη σημειωθεί, η ένορκη δήλωση του εφεσίβλητου μέσω της οποίας τίθεται το πραγματικό υπόβαθρο γεγονότων και το σύνολο των στοιχείων προς υποστύλωση του αιτήματος για την έκδοση τελικά του ενδιάμεσου διατάγματος, ημερομηνίας 21.04.2016, είναι συνταγμένη στην ελληνική γλώσσα. Δεν αμφισβητείται το γεγονός ότι μητρική γλώσσα του εφεσίβλητου, ο οποίος κατάγεται από την Ουκρανία, είναι η Ρωσική. Ωστόσο, ο τελευταίος την υπέγραψε αφού πρώτα του μεταφράστηκαν, προφορικά, τόσο το κείμενο όσο και τα τεκμήρια στη μητρική του γλώσσα, δηλαδή στη ρωσική. Ως ειδικότερα καταγράφεται στην σχετική παράγραφο 13 της δήλωσης:
«Η ένορκη μου δήλωση αυτή συνετάχθηκε στην Ελληνική γλώσσα αφού μου μεταφράσθηκε πρώτα προφορικά τόσο το κείμενο αυτό όσο και τεκμήρια στην Ρωσσική γλώσσα που είναι η μητρική μου και αφού συμφώνησα πλήρως υπέγραψα την ένορκο δήλωση»
Παρεμβάλλεται ότι μαζί με την ως άνω αίτηση, ημερομηνίας 19.04.2016, χωρίς να γίνεται αναφορά επί τούτου στο σώμα της αίτησης, καταχωρήθηκε ένορκη δήλωση κάποιας Loubov Degtyarova, τιτλοφορούμενη ως «ΕΝΟΡΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ», μέσω της οποίας η ως άνω ομνύουσα δήλωνε:
«1. Γνωρίζω πολύ καλά τη ρωσική και ελληνική γλώσσα και δύναμαι να μεταφράζω από την Ελληνική εις την Ρωσική γλώσσα και αντίστροφα σε Δικαστικές διαδικασίες.
2. Έχω μεταφράσει πιστά, στη ρωσική γλώσσα, την ένορκη δήλωση του S.G., Ενάγοντα ημερομηνίας 19.04.2016, όσο και τα τεκμήρια που την συναποτελούν, προφορικά, εις τον ίδιο τον Ενάγοντα πριν αυτός θέσει την υπογραφή του ενώπιον του Πρωτοκολλητή».
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο εξετάζοντας το ζήτημα της καταλληλόλητας της ένορκης δήλωσης του αιτητή S.G., ενόψει του γεγονότος ότι αυτή είχε συνταχθεί σε γλώσσα την οποία ο ίδιος δεν κατανοούσε και την συνακόλουθη εισήγηση-ένσταση πως τούτου δοθέντος, δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη, σημειώνοντας το γεγονός ότι η ένορκη δήλωση στα ελληνικά του αιτητή/εφεσίβλητου S. G. «συνοδεύεται από άλλη ένορκη δήλωση μετάφρασης την οπαία υπογράφει η Lyubov Degtyaryova που ορκίζεται ότι μετέφρασε την ένορκη δήλωση από τα ελληνικά στα ρωσικά για τον ενάγοντα - αιτητή πριν αυτός θέσει την υπογραφή του ενώπιων του Πρωτοκολλητή», και παραπέμποντας στο λόγο της υπόθεσης Saab Abbas Nazar (2003) 1 A.A.Δ. 772 επί του ζητήματος, δεν υιοθέτησε τον προβαλλόμενο λόγο ένστασης.
Το πιο πάνω ζήτημα, της γλώσσας δηλαδή στην οποία θα πρέπει να συντάσσεται μια ένορκη δήλωση και η αναγκαιότητα ο ομνύων να κατανοεί τούτη, ως απαραίτητη προϋπόθεση για να αποτελέσει η τελευταία το πραγματικό υπόβαθρο γεγονότων προς υποστήριξη κάποιου αιτήματος, το Δικαστήριο είχε την ευκαιρία να πραγματευτεί και να εξετάσει στα πλαίσια της απόφασης που εξέδωσε στις 04.10.2023, στην Πολιτική Έφεση Ε57/2017. Διαδικασία που αφορούσε πανομοιότυπη υπόθεση μεταξύ των ίδιων διάδικων, σε σχέση όμως με άλλη ακίνητη ιδιοκτησία στη Δημοκρατία, στο πλαίσιο της οποίας εκδόθηκε, επίσης μετά από μονομερή αίτηση του εφεσίβλητου στην παρούσα, προσωρινό διάταγμα με το οποίο η εφεσείουσα εμποδιζόταν και πάλι να μεταβιβάσει επ' ονόματι της κατοικία και/ή εκχωρήσει και/ή επιβαρύνει και/ή υποθηκεύσει. Και στην υπόθεση που αφορούσε η Πολιτική Έφεση Ε57/2017, η ένορκη δήλωση του εφεσίβλητου ομνύοντα που συνόδευε και υποστήριζε την σχετική αίτηση είχε συνταχθεί στα ελληνικά, ενώ πριν την υπογραφή της είχε μεταφραστεί, κατά τον ίδιο τρόπο, από την Loubov Degtyarova.
Η προσέγγιση του Δικαστηρίου επί του πιο πάνω ζητήματος, ως επεξηγήθηκε και αναπτύχθηκε στην εκδοθείσα απόφαση μας, στο πλαίσιο της Πολιτικής Έφεσης Ε57/2017, παραμένει η ίδια. Υιοθετώντας πλήρως το δικαστικό μας λόγο, τις ειδικότερες τοποθετήσεις και την κατάληξη επί του συζητούμενου, αισθανόμαστε ότι παρέλκει η αναγκαιότητα επανάληψης τους στο πλαίσιο της παρούσας. Κάτι τέτοιο, υπό τις περιστάσεις, δεν θα προσέθετε ούτε θα προσέφερε οτιδήποτε.
Στη βάση όλων όσων έχουν τεθεί υπόψιν του Δικαστηρίου, σε συνδυασμό θεωρούμενα με την σταθερή προσέγγιση και νομολογία των Δικαστηρίων μας για το ζήτημα, ως αυτή έχει παρατεθεί στην ως άνω προηγηθείσα απόφασή μας, κρίνεται ότι και στην υπό συζήτηση περίπτωση δεν έχει τηρηθεί η δέουσα διαδικασία, ως λεπτομερώς καταγράφεται στην καλά εδραιωμένη νομολογία επί του θέματος. Το γεγονός πως στα πλαίσια της διαδικασίας καταχωρήθηκε μια «Ένορκη Δήλωση Μετάφρασης» από άτομο το οποίο δηλώνει ότι είναι σε θέση να μεταφράζει από την ελληνική εις την ρωσική και αντίστροφα και ότι μετάφρασε στον εφεσίβλητο, προφορικά, στην ρωσική γλώσσα την ένορκη δήλωση που αυτός καταχώρισε στην ελληνική πριν αυτός θέσει την υπογραφή του σε αυτή, δεν είναι αρκετή. Ούτε διασφαλίζει την απαιτούμενη ακρίβεια της μετάφρασης, ικανοποιώντας με ασφάλεια τα επίπεδα γνώσης και κατανόησης του περιεχομένου της ένορκης δήλωσης από τον ομνύοντα, ως η νομολογία απαιτεί. Η αναγκαιότητα σύνταξης ένορκης δήλωσης στη μητρική γλώσσα του ομνύοντα, δεν είναι χωρίς λόγο. Σε μια τέτοια περίπτωση με ευκολία θα μπορούσαν να εγείρονται από κάποιον που επιδιώκει να αποστασιοποιηθεί από φερόμενη ένορκη δήλωσή του, ζητήματα ως προς την ακρίβεια της μετάφρασης της ένορκης του δήλωσης, τα οποία θα ήταν δύσκολο να αντιμετωπιστούν.
Με δεδομένο ότι και στην υπό συζήτηση περίπτωση, δεν έχει τηρηθεί η κατ' επανάληψη κριθείσα από τη νομολογία ως επιβεβλημένη διαδικασία για την μετάφραση και παράθεση της ένορκης δήλωσης στο Δικαστήριο σε περιπτώσεις ως η υπό συζήτηση, αναπόφευκτη φαίνεται η επιτυχία του πρώτου λόγου έφεσης.
Η πιο πάνω εξέλιξη, ως έχει ήδη διαπιστωθεί και στην Πολιτική Έφεση Ε57/2017, σφραγίζει την τύχη και της υπό κρίση έφεσης, χωρίς να χρειάζεται να εξεταστούν οι υπόλοιποι λόγοι έφεσης. Υπό τις περιστάσεις, ελλείπει το πραγματικό υπόβαθρο το οποίο θα μπορούσε να υποστηρίξει και να στοιχειοθετήσει την έκδοση και οριστικοποίηση των αιτούμενων διαταγμάτων.
Αναπόδραστη κατάληξη των πιο πάνω είναι ότι η έφεση επιτυγχάνει.
Το εκδοθέν προσωρινό διάταγμα, ημερομηνίας 21.04.2016, παραμερίζεται.
Επιδικάζονται έξοδα υπέρ της εφεσείουσας και εναντίον του εφεσίβλητου ύψους €2.500 πλέον Φ.Π.Α.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
Α. ΔΑΥΙΔ, Δ.
/κβπ