|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 128/2015)
24 Οκτωβρίου 2023
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΕΦΡΑΙΜ Δ/στές]
1. ACAPPELA MUSIC STORES LTD,
2. ΛΑΜΠΡΟΥ ΧΑΡΙΛΑΟΥ,
3. ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΧΑΡΙΛΑΟΥ,
4. ΛΑΜΠΡΟΣ ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΛΤΔ,
Εφεσείοντες,
ν.
1. ΣΚΟΥΛΛΟΥ & ΚΟΥΚΟΥΜΑΣ ΔΕΠΕ,
2. ΜΑΡΙΟΥ ΚΟΥΚΟΥΜΑ,
Εφεσίβλητων.
____________________
Π. Χατζηπέτρος για Δημητρίου & Δημητρίου Δ.Ε.Π.Ε., για τους Εφεσείοντες.
Μ. Κουκουμάς, για τον Εφεσίβλητο 2.
____________________
Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Μαλαχτό, Δ.
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Με έξι λόγους έφεσης οι Εφεσείοντες προσβάλλουν την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή τους εναντίον της Εφεσίβλητης 1, δικηγορικής εταιρείας, και του Εφεσίβλητου 2, δικηγόρου, για αποζημιώσεις για επαγγελματική αμέλεια.
Η Εφεσείουσα 1 είναι εταιρεία και οι Εφεσείοντες 2 και 3 μέτοχοι της. Η Εφεσείουσα 4 είναι επίσης εταιρεία «συνδεδεμένη» με την πρώτη. Η Εφεσείουσα 1 ήταν εναγόμενη σε αγωγή που είχε καταχωρίσει εναντίον της τρίτο πρόσωπο και είχε δώσει οδηγίες και εξουσιοδότησε τον Εφεσίβλητο 2 να καταχωρίσει εκ μέρους της σημείωμα εμφάνισης. Δεν το έπραξε, με αποτέλεσμα να εκδοθεί απόφαση εναντίον της Εφεσείουσας λόγω παράλειψης καταχώρισης σημειώματος εμφάνισης για ποσό €186.845 πλέον τόκους και έξοδα.
Η Εφεσείουσα 1 έλαβε γνώση όταν της επιδόθηκε απαίτηση πληρωμής του εξ αποφάσεως χρέους. Επιδίωξε τον παραμερισμό της απόφασης με αίτηση που προώθησε με άλλο δικηγόρο, ανεπιτυχώς όμως, με αποτέλεσμα στη συνέχεια να καταχωριστεί αίτηση εκκαθάρισης της.
Σε μεταγενέστερο χρόνο καταχωρίστηκε η επίδικη αγωγή, στην οποία η Εφεσείουσα 1 διατείνετο ότι, συνεπεία της καταχώρισης της αίτησης εκκαθάρισης της, παγιοποιήθηκαν όλοι οι λογαριασμοί της στις τράπεζες και δεν μπορούσε να συνεχίσει τις εμπορικές της δραστηριότητες. Περαιτέρω, για τον ίδιο λόγο, ακυρώθηκε συμφωνία εξαγοράς της από δημόσια εταιρεία αντί του ποσού των €2.800.000 Αναφέρεται ότι οι λογαριασμοί της Εφεσείουσας 1 εξασφαλίζονταν με εγγυήσεις και υποθήκες των Εφεσείοντων 2, 3 και 4.
Οι Εφεσίβλητοι εκπροσωπήθηκαν στην αγωγή με δικηγόρους που σε κάποιο στάδιο αποσύρθηκαν γιατί οι Εφεσίβλητοι δεν τους παρουσίαζαν στοιχεία για να καταχωρίσουν υπεράσπιση. Οι Εφεσείοντες με αίτηση τους ημερ.12.9.2014 είχαν ζητήσει να προχωρήσουν σε απόδειξη της αξίωσης τους λόγω παράλειψης καταχώρισης υπεράσπισης. Όταν τους δόθηκε η άδεια για να προχωρήσουν σε απόδειξη, παρουσίασαν ένορκη δήλωση του Εφεσείοντα 2, ο οποίος έδωσε και περαιτέρω προφορική μαρτυρία. Απέτυχαν όμως να εξασφαλίσουν απόφαση. Η αγωγή τους απορρίφθηκε.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο ανέφερε ότι οι ειδικές ζημιές που αξίωναν οι Εφεσείοντες θα έπρεπε να ήταν το άμεσο αποτέλεσμα ή και απόρροια της παράλειψης των Εφεσίβλητων να καταχωρίσουν σημείωμα εμφάνισης στην εναντίον της Εφεσείουσας 1 αγωγή. Διαπίστωσε ωστόσο ότι οι ζημιές που επικαλούνταν οι Εφεσείοντες δεν ήταν άμεση συνέπεια της παράλειψης των Εφεσίβλητων. Διαπίστωσε ακόμα από τις οικονομικές καταστάσεις της ότι η Εφεσείουσα 1 ήταν σε δεινή οικονομική κατάσταση πριν ακόμα την καταχώριση της αίτησης εκκαθάρισης της.
Προηγουμένως στην απόφαση του, το πρωτόδικο Δικαστήριο είχε προβεί σε αριθμό παρατηρήσεων αναφορικά με τα γεγονότα που αφορούσαν τις διαδικασίες σε σχέση με την αγωγή εναντίον της Εφεσείουσας 1. Ότι δεν είχε τεθεί ενώπιον του μαρτυρία για τους λόγους απόρριψης της εκεί αίτησης παραμερισμού και ότι δεν είχε αναφερθεί κατά πόσο η απόφαση είχε εφεσιβληθεί. Τί είχε επικαλεστεί η Εφεσείουσα 1 για να δικαιολογήσει την παράλειψη των Εφεσίβλητων να καταχωρίσουν σημείωμα εμφάνισης και τί είχε προβληθεί ως η υπεράσπιση της επί της ουσίας της αξίωσης. Ακόμα ότι δεν είχε πληροφορηθεί για την τύχη της αίτησης εκκαθάρισης. Από την πρωτόδικη απόφαση δεν προκύπτει εύρημα ότι οι Εφεσίβλητοι είχαν επιδείξει αμέλεια. Αντίθετα, το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφέρει ότι για την όποια ζημιά θα μπορούσε να συνδεθεί άμεσα με την ερήμην απόφαση εναντίον της Εφεσείουσας 1 «δεν είμαι βέβαιος ότι ευθύνεται μόνο το δικηγορικό γραφείο (Εναγόμενοι) και όχι οι ίδιοι οι Ενάγοντες και/ή οποιοσδήποτε άλλος».
Οι Εφεσίβλητοι δεν καταχώρισαν περίγραμμα ως οι οδηγίες του Δικαστηρίου και κατά την ακρόαση της έφεσης αγόρευσαν μόνο οι δικηγόροι των Εφεσείοντων.
Με το λόγο έφεσης 1 προβάλλεται η θέση ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλε απορρίπτοντας την αγωγή. Ακόμα και αν δεν είχε ικανοποιηθεί από την προσαχθείσα μαρτυρία, όφειλε να απορρίψει την αίτηση για απόφαση και όχι την αγωγή. Επομένως, σε αυτόν θα επανέλθουμε ανάλογα με το πού μπορεί να οδηγεί η εξέταση των υπόλοιπων λόγων έφεσης.
Με το λόγο έφεσης 2 προβάλλεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα αποφάσισε ότι θα έπρεπε να είχε ικανοποιηθεί για την ορθότητα των χειρισμών του νέου δικηγόρου. Ο λόγος αφορά στις παρατηρήσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με την πληροφόρηση που δεν είχε σε σχέση με την αίτηση παραμερισμού της απόφασης στην άλλη αγωγή και τους εκεί χειρισμούς του δικηγόρου που διόρισε η Εφεσείουσα 1 σε αντικατάσταση των Εφεσίβλητων.
Παραπέμπουν οι Εφεσείοντες σε ένορκη δήλωση ημερ.29.7.2011 του ιδίου του Εφεσίβλητου 2 στο πλαίσιο της αίτησης παραμερισμού της απόφασης που είχε εκδοθεί εναντίον της Εφεσείουσας 1 και στις παραδοχές στις οποίες προβαίνει. Η ένορκη δήλωση ημερ.29.7.2011 του Εφεσίβλητου 2 είχε παρουσιαστεί ως τεκμήριο με την ένορκη δήλωση του Εφεσείοντα 2.
Έχουμε διέλθει την ένορκη δήλωση του Εφεσίβλητου 2 που συνιστούσε μαρτυρικό υλικό ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Στην ένορκη δήλωση του ο Εφεσίβλητος 2 αναφέρει ότι αφότου την 20.3.2011 έλαβε τις οδηγίες από τον Εφεσείοντα 2 ως διευθυντή της Εφεσείουσας 1, απέστειλε σημείωμα εμφάνισης στο γραφείο με το οποίο συνεργαζόταν στην Λεμεσό για να καταχωριστεί. Δύο ημέρες μετά ειδοποιήθηκε ότι δεν το είχαν παραλάβει. Στον ενδιάμεσο χρόνο εμφανίστηκαν κάποια ιατρικά προβλήματα στο άμεσο οικογενειακό του περιβάλλον τα οποία τον ανάγκασαν να μεταβεί στο εξωτερικό. Παρά το ότι δεν ήταν σε θέση να ασχοληθεί με τα θέματα του γραφείου του άφησε μήνυμα στη γραμματέα του αντίδικου δικηγόρου ώστε να μην προχωρήσει σε απόδειξη, αλλά αυτό έγινε και εκδόθηκε απόφαση εναντίον της Εφεσείουσας 1 την 11.4.2021.
Είναι γεγονός ότι στην πρωτόδικη απόφαση δεν γίνεται αναφορά στην ένορκη δήλωση του Εφεσίβλητου 2 και δεν προκύπτει κατά πόσο το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε το περιεχόμενο της υπόψη. Όμως, ακόμα και αν θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι με το λόγο αυτό προσβάλλεται η παράλειψη του πρωτόδικου Δικαστηρίου να προβεί σε εύρημα για αμέλεια εκ μέρους των Εφεσίβλητων, κάτι το οποίο δεν διακρίνουμε στο λόγο έφεσης 1, η έφεση δεν θα μπορούσε να οδηγήσει στην έκδοση απόφασης για αποζημιώσεις, ακόμα και αν επετύγχαναν οι υπόλοιποι λόγοι έφεσης που αφορούν άλλες παραμέτρους της πρωτόδικης απόφασης.
Επανερχόμαστε στο λόγο έφεσης 1, προς υποστήριξη του οποίου οι Εφεσείοντες μας παρέπεμψαν στην Αθανασίου ν. Τούλουπου (2005) 1(Α) Α.Α.Δ. 31, 35, όπου αναφέρθηκε ότι:
« .. καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το πνεύμα των προνοιών της Δ.17 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, με βάση τις οποίες υποβάλλονται οι αιτήσεις για απόφαση λόγω μη καταχωρήσεως σημειώματος εμφανίσεως, όπως συνέβηκε στην προκείμενη περίπτωση, δεν δικαιολογεί την απόρριψη της ίδιας της αγωγής σε περίπτωση που ο ενάγοντας, στα πλαίσια αίτησης του για απόφαση λόγω μη καταχωρήσεως σημειώματος εμφανίσεως, αποτύχει να αποδείξει είτε ολόκληρη του την αξίωση είτε μέρος της αξίωσης του. Αυτό που μπορεί να συμβεί είναι είτε η απόρριψη της αίτησης για απόφαση, εκεί όπου ο ενάγοντας αποτύχει παντελώς να αποδείξει την αξίωση του είτε η έκδοση απόφασης υπέρ του ενάγοντα, με βάση την αίτηση, για το ποσό που θα επιτύχει να αποδείξει και η απόρριψη του υπολοίπου μέρους της αίτησης αναφορικά με το ποσό που ο ενάγοντας αποτυγχάνει να αποδείξει».
Ακολουθώντας την αυθεντία που έχει τεθεί υπόψη μας και εφόσον δεν κληθήκαμε να αποστούμε από το λόγο της, καταλήγουμε ότι ο λόγος έφεσης 1 θα πρέπει να επιτύχει.
Είναι γι' αυτό που ήταν αχρείαστο, να εξετάσουμε τους λόγους έφεσης 3-6 μετά τη διαπίστωση μας ότι στην αντίστοιχη περίπτωση δίκης θα έπρεπε να διαταχθεί επανεκδίκαση.
Η έφεση επιτυγχάνει ως προς το λόγο έφεσης 1 και η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται και αντικαθίσταται με απόφαση απόρριψης της αίτησης ημερ.12.9.2014.
Λαμβάνοντας υπόψη τη μερική επιτυχία της έφεσης, και ως προς το αποτέλεσμα, €2.000 έξοδα της έφεσης, πλέον Φ.Π.Α. αν υπάρχει, επιδικάζονται υπέρ των Εφεσείοντων και εναντίον των Εφεσίβλητων.
Χ. Μαλαχτός, Δ.
Ι. Ιωαννίδης, Δ.
Ε. Εφραίμ, Δ.