|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. Ε153/2016)
14 Σεπτεμβρίου, 2023
[ΓΙΑΣΕΜΗ, ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, ΔΑΥΙΔ, Δ/στές]
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ,
Εφεσείων,
ν.
ALPHA BANK CYPRUS LTD,
Εφεσίβλητης.
________________________________________________
Ν. Τσιαπαλής, για τον Εφεσείοντα.
Ε. Κορακίδης με Ελ. Κορακίδη για ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΚΟΡΑΚΙΔΗΣ ΔΕΠΕ, για την Εφεσίβλητη.
________________________________________________
ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.: Η Απόφαση είναι ομόφωνη, θα απαγγελθεί από τη Δικαστή Δημητριάδου-Ανδρέου.
________________________________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(EX TEMPORE)
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.: Αντικείμενο της παρούσας Έφεσης είναι η Ενδιάμεση Απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ημερ. 23/3/2016, με την οποία απερρίφθη αίτηση του Εφεσείοντα και Εναγόμενου 3 στην Αγωγή υπ. αρ. 846/2015 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου για παραμερισμό της επίδοσης του Κλητηρίου Εντάλματος και/ή της επίδοσης του Κλητηρίου στην ως άνω Αγωγή, στο βαθμό που αφορούσε τους Εναγόμενους 1 και 2.
Τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα της υπόθεσης έχουν, εν συντομία, ως εξής:
Κατόπιν εξασφάλισης από την Ενάγουσα Διατάγματος υποκατάστατης επίδοσης ημερ. 18/9/2015, το Κλητήριο Ένταλμα της πιο πάνω Αγωγής αναφορικά με τους Εναγόμενους 1 και 2 επιδόθηκε στις 15/10/2015 στον Εφεσείοντα/Εναγόμενο 3.
Μετά την επίδοση του Κλητηρίου στον Εφεσείοντα/Εναγόμενο 3, οι Εναγόμενοι 1 και 2 καταχώρισαν σημείωμα εμφάνισης υπό διαμαρτυρία, χωρίς, ωστόσο, στη συνέχεια να προχωρήσουν οι ίδιοι με αίτηση για παραμερισμό της επίδοσης σε αυτούς. Την ίδια ημέρα ο Εφεσείων καταχώρισε αίτηση για παραμερισμό και/ή ακύρωση του Κλητηρίου εντάλματος ή της επίδοσης του Κλητηρίου που έγινε σε αυτόν και αφορούσε τους Εναγόμενους 1 και 2.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο εξετάζοντας τις πρόνοιες της Δ.16, θ.9 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, έκρινε ότι ο Εφεσείων δεν νομιμοποιείτο να αμφισβητήσει τον τρόπο της επίδοσης στους Εναγόμενους 1 και 2 καθότι, με βάση την εν λόγω Διάταξη, τέτοιο δικαίωμα είχαν μόνο οι Εναγόμενοι 1 και 2. Όπως τέθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο, «Προκύπτει ξεκάθαρα με βάση την πιο πάνω διάταξη και κανονισμό ότι είναι ο εναγόμενος που τον αφορά και του επιδίδεται η αγωγή που μπορεί να αποταθεί στο Δικαστήριο για να παραμερίσει την επίδοση ή το διάταγμα που την επιτρέπει και όχι ο οποιοσδήποτε τρίτος στον οποίο ενδεχομένως να έγινε η επίδοση σε αυτόν για λογαριασμό του».
Αφού το πρωτόδικο Δικαστήριο επεσήμανε ότι ο Εφεσείων δεν αξίωνε την ακύρωση ή τον παραμερισμό του Διατάγματος με το οποίο εξουσιοδοτείτο ο τρόπος με τον οποίο έγινε η επίδοση στους Εναγόμενους 1 και 2, εξέτασε την περίπτωση και στη βάση των προνοιών της Δ.48, θ.8(4) η οποία διαλαμβάνει τα εξής:
"(4) Any person (other than the applicant) affected by an order made ex parte may apply by summons to have it set aside or varied and the Court or Judge may set aside or vary such order on such terms as may seem just".
Ούτε και η Δ.48, θ.8(4) θεωρήθηκε ότι θα μπορούσε να τύχει, εν προκειμένω, εφαρμογής στη βάση του ότι το πρόσωπο που μπορεί να αποταθεί στο Δικαστήριο για ακύρωση διατάγματος το οποίο εκδόθηκε μονομερώς είναι εκείνο το οποίο επηρεάζεται από αυτό.
Η πιο πάνω προσέγγιση προκύπτει ξεκάθαρα από την ερμηνεία των ως άνω δικονομικών διατάξεων και είναι ευθυγραμμισμένη με τη σχετική νομολογία.
Το λεκτικό της Δ.48 θ.8(4), καθιστά σαφές ότι οποιοδήποτε πρόσωπο επηρεάζεται από διάταγμα το οποίο εκδόθηκε στην απουσία του, ήτοι έχει έννομο συναφές συμφέρον, μπορεί να αποταθεί για την ακύρωση ή διαφοροποίηση του (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση του Richard Harazim (2016) 1 Α.Α.Δ. 2850 και Αναφορικά με την Frontarico Plc, Πολιτική Αίτηση Αρ. 105/2021, ημερ. 7/6/2021, ECLI:CY:AD:2021:D222). Καλύπτει, δε, όλες τις περιπτώσεις κατά τις οποίες ήταν δυνατή η έκδοση τέτοιου διατάγματος χωρίς κλήση (Τάσου (2000) 1(Β) Α.Α.Δ. 1372, 1376 και Μινέρβα Ασφαλιστική Εταιρεία (Δημόσια) Λτδ ν. Λόντου (2012) 1(Α) Α.Α.Δ. 738, 743-4).
Στην βάση όλων των ανωτέρω η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι ο Εφεσείων δεν είχε locus standi για παραμερισμό της επίδοσης προς τους Εναγόμενους 1 και 2, με συνεπακόλουθο τη μη νομιμοποίηση του στην προώθηση της αίτησης του - αντικείμενο του 1ου Λόγου Έφεσης - ήταν απολύτως ορθή.
Όσον αφορά το 2ο Λόγο Έφεσης σύμφωνα με τον οποίο προβάλλεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα θεώρησε ότι οι Εναγόμενοι 1 και 2 είχαν καταχωρίσει έγκυρο σημείωμα εμφάνισης υπό διαμαρτυρία, στη βάση του ότι αυτό δεν συνοδεύετο από διοριστήριο δικηγόρου υπογεγραμμένο από τους Εναγόμενους 1 και 2, ούτε αυτός έχει οποιοδήποτε έρεισμα. Το ζήτημα της εγκυρότητας ή μη του σημειώματος εμφάνισης δεν ήταν επίδικο ζήτημα και ορθά δεν απασχόλησε το πρωτόδικο Δικαστήριο, το οποίο απλώς περιορίστηκε στην επισήμανση ύπαρξης τέτοιου σημειώματος εμφάνισης, κάτι που και η ίδια η δικηγόρος του Εφεσείοντα είχε αναφέρει.
Πριν την κατάληξη μας πρέπει να σημειωθεί ότι, εν πάση περιπτώσει, η παρούσα Έφεση δεν θα μπορούσε να έχει επιτυχή κατάληξη ενόψει του γεγονότος ότι ο Εφεσείων δεν είχε προσβάλει το Διάταγμα του Δικαστηρίου που εξουσιοδοτούσε τον τρόπο επίδοσης καθιστώντας με αυτό τον τρόπο, σύμφωνα με τη νομολογία, θνησιγενές οποιοδήποτε αίτημα παραμερισμού της υπόθεσης (βλ. S.P.P. Project Ltd v. Integral Equipment Sarl (1993) 1 Α.Α.Δ. 762 και Kozinskaya River Limited κ.ά. v. KLCC HOLDINGS LIMITED, Πολιτική Έφεση Αρ. Ε43/2013, ημερ. 23/3/2017, ECLI:CY:AD:2017:A104).
Η Έφεση είναι αβάσιμη και απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του Εφεσείοντα ύψους €1500, πλέον ΦΠΑ (αν υπάρχει).
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
Α. ΔΑΥΙΔ, Δ.