|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 85/2015
28 Σεπτεμβρίου, 2023
[Γ.N. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Α. ΔΑΥΙΔ, Δ/ΣΤΕΣ]
GARY LACEY
ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΑ/ΑΙΤΗΤΗ
v.
ΜΑΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΣΙΗΚ
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ/ΚΑΘ' ΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ
-----------------------------
Δ. Μιχαήλ, για εφεσείοντα
Καμία εμφάνιση για τον εφεσίβλητο
------------------
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη.
-----------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Απευθείας από την Έδρα)
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ. Τα διάφορα ποσά της απόφασης που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου στις 7.8.2013 εναντίον του εναγομένου στην αγωγή αρ. 651/2008, εφεσίβλητου στην παρούσα έφεση, ανέρχονται στο συνολικό ποσό των €388.886. Έφεραν δε τόκο προς 5.5% ετησίως, από διάφορες ημερομηνίες, αναλόγως σε τι αφορούσε το καθένα. Προφανώς, ο εφεσίβλητος δεν πλήρωσε οποιοδήποτε ποσό. Ως εκ τούτου, ο ενάγων, εφεσείων εδώ, καταχώρησε αίτηση προς το σκοπό διερεύνησης της οικονομικής ικανότητας του να πληρώνει το εξ αποφάσεως χρέους του, με δόσεις.
Η αίτηση έρευνας υποβλήθηκε δυνάμει του άρθρο 82(1) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6, (ο Νόμος). Στο πλαίσιο τέτοιας αίτησης, ο εξ αποφάσεως χρεώστης εξετάζεται ενόρκως, μεταξύ άλλων, αναφορικά με την ικανότητα του να πληρώνει το συγκεκριμένο χρέος του, με περιοδικές δόσεις. Όπως προκύπτει από τη σχετική νομολογία, δεν δικαιολογείται η έκδοση τέτοιας διαταγής αν το αποτέλεσμα της θα είναι να στερηθεί ο τελευταίος της ικανότητας να αντιμετωπίζει τις βασικές βιοτικές ανάγκες του ιδίου και των εξαρτωμένων του, (βλ. Μιχαήλ ν. Λαϊκής Τράπεζας (Χρημ.) Λτδ (1993) 1 A.A.Δ. 812). Δεδομένου του κανόνα αυτού, το Δικαστήριο δύναται στο πλαίσιο οικονομικής έρευνας να εκδώσει διάταγμα για καταβολή περιοδικών δόσεων, ακόμα και στην περίπτωση που διαπιστώσει ότι ο εξ αποφάσεως χρεώστης, αν και άνεργος, εντούτοις, είναι ικανός για αμειβόμενη εργασία, όμως, εσκεμμένα παραλείπει να εργαστεί, (βλ. Χριστάκη ή άλλως Παναγιώτου ν. Μιχαήλ (1998) 1 Α.Α.Δ. 422).
Στην προκειμένη περίπτωση, κατά τη διεξαχθείσα οικονομική έρευνα, ο εφεσίβλητος ισχυρίστηκε ότι δεν εργαζόταν, για το λόγο ότι ήταν διαταραγμένη η ψυχική του υγεία, συνεπεία της έκτισης ποινής φυλάκισης δύο ετών που του είχε επιβληθεί από δικαστήριο το 2006. Στη συνέχεια, προέβαλε πως η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε περαιτέρω, μετά από σοβαρό τραυματισμό που υπέστη σε τροχαίο δυστύχημα, το 2013. Ισχυρίστηκε, ότι, ως αποτέλεσμα, είχε φοβερούς πονοκεφάλους και ότι μειώθηκε η όραση του στο δεξί μάτι. Ο εφεσίβλητος, στη βάση των ισχυρισμών του αυτών επέμενε πως, κατά το χρόνο της διεξαγωγής της προαναφερθείσας, οικονομικής έρευνας, δεν εργαζόταν. Ωστόσο, δεν ήταν απόλυτη η θέση του αυτή. Όπως φάνηκε από την ένορκη μαρτυρία του, αυτός απασχολείτο, μερικώς, σε εργαστήριο επιδιόρθωσης ελαστικών το οποίο, όπως ισχυρίστηκε, ανήκε στον πατέρα του και έτσι αντιμετώπιζε τις μηνιαίες ανάγκες του. Κατά τα λεγόμενα του αυτές ανέρχοντο στο ποσό των €300.- μηνιαίως και περιλάμβαναν τα έξοδα διατροφής του, τα οποία καθόρισε στο ποσό των €200.- Επίσης, ανέφερε ότι στη βάση σχετικού δικαστικού διατάγματος, κατέβαλλε ποσό €350.- μηνιαίως, ως διατροφή, για τα δύο ανήλικα παιδιά του. Όπως ισχυρίστηκε, τα ποσά αυτά, του παρέχοντο από τον πατέρα του, και ήταν τούτος ο λόγος που απασχολείτο, μερικώς, στο συνεργείο επιδιόρθωσης ελαστικών, του τελευταίου.
Το Δικαστήριο δεν πίστεψε τον εφεσίβλητο. Κατ' αρχάς, επεσήμανε ότι ο εφεσίβλητος δεν προσκόμισε οποιαδήποτε ιατρικά πιστοποιητικά που να αποδείκνυαν τις ασθένειες του και την ανικανότητα του να εργάζεται και να έχει εισόδημα. Αντίθετα, όπως επεσήμανε, υπήρχε ενώπιον του μαρτυρία που καταδείκνυε ότι ο εφεσίβλητος διατηρούσε επαγγελματική κάρτα με το όνομα και το τηλέφωνο του, σε σχέση με το προαναφερθέν συνεργείο επιδιόρθωσης ελαστικών, ενώ συγχρόνως το όνομα και το τηλέφωνο του αναγράφονταν σε πινακίδα του συγκεκριμένου συνεργείου.
Το Δικαστήριο δεν διερεύνησε, περαιτέρω, το θέμα κατά πόσο το εν λόγω συνεργείο πιθανόν, να ανήκε στον ίδιο τον εφεσίβλητο. Επίσης, δεν εξέτασε ποιο, πιθανόν, να ήταν το εισόδημα που αυτό απέφερε στον ιδιοκτήτη του. Έκρινε, όμως, στη βάση των προαναφερθέντων στοιχείων μαρτυρίας, ότι ο εφεσίβλητος ήταν ικανός για εργασία. Μάλιστα, από άλλη μαρτυρία που είχε ενώπιον του, προερχόμενη, επίσης, από τον εφεσίβλητο, διαπίστωσε ότι ο τελευταίος είχε πτυχίο ανώτερης σχολής, ασχολούμενος επίσης με την εγκατάσταση κλιματιστικών και ότι στο παρελθόν είχε ασχοληθεί, επαγγελματικά, στο συγκεκριμένο τομέα. Επιπρόσθετα, είχε μαρτυρία και ως προς το εισόδημα του εφεσίβλητου από την εργασία του εκείνη. Εντούτοις, δεν έκαμε οποιαδήποτε σχετική αναφορά στην απόφαση του. Κατά συνέπεια, προκύπτει ότι το Δικαστήριο δεν αξιολόγησε ορθά την ικανότητα του εφεσίβλητου για εργασία και δεν συνυπολόγισε τη δυνατότητα αυτός να είχε ένα μεγαλύτερο εισόδημα, από αυτό που τον καθιστούσε ικανό να καταβάλλει, μόνο, το ποσό των €120.- μηνιαίως, έναντι του εξ αποφάσεως χρέους του, που διέταξε το Δικαστήριο να καταβάλλει.
Στη βάση των πιο πάνω διαπιστώσεων, η έφεση γίνεται αποδεκτή. Ωστόσο, δεν μπορεί να παραβλεφθεί ότι από την έκδοση της εφεσιβαλλόμενης απόφασης, στις 11.2.2015, έχουν παρέλθει 8½ και πλέον χρόνια. Υπό αυτές τις περιστάσεις, κρίνεται ορθότερο, ο εφεσείων να υποβάλει νέα αίτηση για περιοδικές δόσεις, η οποία να εξεταστεί από αρμόδιο Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, κατά προτεραιότητα, προκειμένου να διαπιστωθεί στον παρόντα, πλέον, χρόνο η οικονομική ικανότητα του εφεσίβλητου να καταβάλει το εξ αποφάσεως χρέος του. Βέβαια, εάν καταχωριστεί τέτοια αίτηση, μέχρι την ολοκλήρωση της σχετικής διαδικασίας και αναλόγως της έκβασης της, να ισχύει το διάταγμα καταβολής μηνιαίων δόσεων που είχε εκδοθεί στις 11.2.2015.
Για τους πιο πάνω λόγους η έφεση επιτυγχάνει. Τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ του εφεσείοντα και εναντίον του εφεσίβλητου. Αυτά να υπολογιστούν από την Πρωτοκολλητή και να εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
Α. ΔΑΥΙΔ, Δ.
/γκ