|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 33/2013)
22 Σεπτεμβρίου, 2023
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΕΦΡΑΙΜ, Δ/στές]
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΥΔΑ
Εφεσείοντας/Εναγόμενος,
ν.
ΔΩΡΟΥ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ
Εφεσίβλητου/Ενάγοντα,
ν.
1. ΤΑΣΟΣ ΠΑΞΙΟΛΑΣ ΜΟΤΟΡΣ ΛΤΔ
2. ΤΑΣΟΥ ΠΑΞΙΟΛΑ
Εφεσίβλητων/Τριτοδιαδίκων
........
Αίτηση ημερομηνίας 2.8.22
Μ. Πελεκάνος για Ε. Πελεκάνος & Σία, για τους Αιτητές.
Λ. Βραχίμης με Π. Μαυρή και Ι. Καλογήρου, για Ε. Βραχίμη & Σία, για τον Καθ' ου η Αίτηση Ιωάννη Καρυδά.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και
θα δοθεί από την Εφραίμ, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΦΡΑΙΜ, Δ.: Με την υπό κρίση Αίτηση οι Αιτητές, ήτοι το δικηγορικό γραφείο Ε. Πελεκάνος & Σια, αιτούνται τη διεξαγωγή έρευνας αναφορικά με την οικονομική κατάσταση του Εφεσείοντος, διάταγμα εναντίον του για πληρωμή του εξ' αποφάσεως χρέους με μηνιαίες δόσεις, καθώς επίσης και διάταγμα για ακύρωση καταδολιευτικών μεταβιβάσεων ή επιβαρύνσεων επί της περιουσίας του.
Η Αίτηση βασίζεται στα άρθρα 82-91 του περί Πολιτικής Δικονομίας (Τροποποιητικού) (Άρθρο 2) Νόμου του 1999 και στη Δ.48 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Στην υποστηρικτική της Αίτησης ένορκη δήλωση αναφέρεται ότι το δικηγορικό γραφείο Ε. Πελεκάνος & Σια εκπροσώπησε τον Εφεσείοντα στην παρούσα Έφεση και ότι στις 16.7.2018 ο Εφεσείων καταδικάστηκε από το Δικαστήριο να καταβάλει στο γραφείο το ποσό των €1.703 πλέον ΦΠΑ και €398 πραγματικά έξοδα, όπως αυτά υπολογίστηκαν από τον Πρωτοκολλητή και εγκρίθηκαν από το Δικαστήριο. Αναφέρεται επίσης ότι στις 3.9.2019 καταχωρίστηκε ένταλμα κινητών εναντίον του Εφεσείοντος το οποίο επιστράφηκε ανεκτέλεστο και επομένως ο Εφεσείων οφείλει επιπλέον το ποσό των €145. Αναφέρεται ακόμα ότι ο Εφεσείων δεν έχει πληρώσει οποιοδήποτε ποσό και ότι είναι αδύνατο το οφειλόμενο ποσό να ικανοποιηθεί με πώληση περιουσίας ή κατάσχεση εις χείρας τρίτου. Προβάλλεται περαιτέρω ότι ο Εφεσείων έχει τακτική εργασία και είναι σε θέση να πληρώνει το ποσό των €500 μηνιαίως και ότι πιθανόν να έχει προβεί σε δωρεά, παράδοση ή μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων και σε επιβάρυνση, διακίνηση και απόκρυψη τους με στόχο να παρεμποδίσει τους Αιτητές από την είσπραξη του λαβείν τους.
Ο Εφεσείων καταχώρισε ένσταση, ο λόγος της οποίας είναι η μη ύπαρξη οικονομικής δυνατότητας καταβολής οποιουδήποτε ποσού. Η ένσταση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση του ίδιου του Εφεσείοντος στην οποία περιγράφει την οικογενειακή και οικονομική του κατάσταση, καταλήγοντας ότι αδυνατεί να καταβάλλει οποιοδήποτε ποσό και επισυνάπτει σχετικά έγγραφα, όπως δικαστικό διάταγμα διατροφής τέκνου, καταστάσεις Κοινωνικών Ασφαλίσεων, λογαριασμούς για το ρεύμα και το νερό και ενοικιαστήριο έγγραφο.
Το πρώτο θέμα το οποίο χρήζει εξέτασης είναι το νομότυπο της υπό κρίση Αίτησης. Παρόλο που αυτό το ζήτημα δεν ηγέρθη στα πλαίσια της υπό κρίση διαδικασίας, εντούτοις το Δικαστήριο, κατά την ενάσκηση της σύμφυτης εξουσίας του, οφείλει να διασφαλίσει την εγκυρότητα και νομιμότητα της διαδικασίας ενώπιον του ως απαραίτητη προϋπόθεση για την προώθηση και εξέταση της Αίτησης. Στην υπόθεση Τουβλοποιεία Παλαικύθρου Γίγας Λτδ v Ουστά (Αρ. 1) (1994) 1 Α.Α.Δ. 109, τονίστηκε ότι σύμφυτη είναι η δικαιοδοσία του δικαστηρίου η οποία ενυπάρχει λόγω της ταύτισης της με το δικαστήριο και της αναγκαιότητας ύπαρξης της για τη λειτουργία του δικαστηρίου ως δικαστηρίου δικαίου.
Αυτό το ζήτημα του νομότυπου της Αίτησης εγείρεται καθότι διαφαίνεται ότι ο Εφεσείων εκπροσωπείτο από το δικηγορικό γραφείο Ε. Πελεκάνος & Σια το οποίο και καταχώρισε την έφεση εκ μέρους του. Με ειδοποίηση ημερ. 29.7.2015, υπογεγραμμένη από τον ίδιο τον Εφεσείοντα, και με τη γραπτή συγκατάθεση της άλλης πλευράς, η έφεση αποσύρθηκε και απορρίφθηκε. Τα έξοδα του δικηγορικού γραφείου έχουν ψηφιστεί από τον Πρωτοκολλητή του Ανωτάτου Δικαστηρίου ο οποίος στις 6.7.2018 εξέδωσε σχετικό πιστοποιητικό ψήφισης των εξόδων ως αναφέρεται ανωτέρω. Επομένως, ο ισχυρισμός του Αιτητή πως τα έξοδα υπολογίστηκαν υπέρ τους και εναντίον του Εφεσείοντος δεν επιβεβαιώνεται αλλά αντιθέτως αναιρείται από το περιεχόμενο του φακέλου της έφεσης. Σημειώνεται ότι στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση, ο Καθ' ου αρνείται τον εν λόγω ισχυρισμό.
Τα άρθρα 82-91 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6, στα οποία στηρίζεται η Αίτηση, αφορούν στην εξέταση του οφειλέτη για σκοπούς εκτέλεσης δικαστικής απόφασης. Το άρθρο 82 προνοεί για τη δυνατότητα υποβολής αίτησης στο Δικαστήριο από τον εξ αποφάσεως πιστωτή για σκοπούς εξέτασης του εξ αποφάσεις οφειλέτη προς ικανοποίηση της απόφασης. Στο εν λόγω άρθρο γίνεται ρητή αναφορά ότι τέτοια δυνατότητα παρέχεται «ανεξάρτητα αν εκδόθηκε ή όχι οποιοδήποτε ένταλμα εκτέλεσης». Σύμφωνα με το ερμηνευτικό άρθρο 2 του Κεφ. 6, το «Δικαστήριο» περιλαμβάνει και το Ανώτατο Δικαστήριο ή οποιονδήποτε Δικαστή αυτού αντίστοιχα.
Είναι σαφές ότι τα προαναφερόμενα άρθρα του Κεφ. 6 αναφέρονται σε εκτέλεση δικαστικής απόφασης.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι το ζήτημα εκτέλεσης κατ' έφεση αποφάσεων και διαταγών του Ανωτάτου Δικαστηρίου ρυθμίζεται από τη Δ.35 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Συγκεκριμένα, η Δ.35 θ.25 προνοεί ότι οι κατ΄ έφεση αποφάσεις και διαταγές του Ανωτάτου Δικαστηρίου θα καταχωρούνται με τον ίδιο τρόπο ως αυτές του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Η Δ.35 θ.26 προβλέπει ότι εντάλματα εκτέλεσης δυνάμει αποφάσεων ή διαταγών του Ανωτάτου Δικαστηρίου κατ' έφεση θα εκδίδονται από το Δικαστήριο από το οποίο προέρχεται η έφεση, με την καταχώριση πιστού αντιγράφου τέτοιας απόφασης ή διατάγματος.
Στην προκειμένη περίπτωση είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι Αιτητές επιθυμούν και επιχειρούν την πληρωμή των δικηγορικών εξόδων τα οποία έχουν ψηφιστεί υπέρ τους από τον Πρωτοκολλητή του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε σχέση με την εκπροσώπηση του Καθ' ου ως Εφεσείοντος μέχρι και την απόσυρση της έφεσης.
Η ψήφιση εξόδων διέπεται ειδικά από τη Δ.59 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει λεχθεί ούτε και προκύπτει από τον φάκελο ότι το πιστοποιητικό ψήφισης έχει με οποιονδήποτε τρόπο αμφισβητηθεί και επομένως αυτό έχει καταστεί τελικό, σύμφωνα με τη Δ.59 θ.17.
Η Δ.59 θ.34 προνοεί ότι οποιοδήποτε πρόσωπο δικαιούται να εισπράξει έξοδα, θα εφοδιάζεται, κατόπιν αίτησης, από τον Πρωτοκολλητή με πιστοποιητικό ψήφισης αυτών των εξόδων. Σύμφωνα με τη Δ.59 θ.35, πιστοποιητικά ψήφισης δύνανται, αφού καταχωριστούν, να εκτελούνται ως διαταγές Δικαστηρίου.
Όπως αναφέρεται στην υπόθεση Λ. Παπαφιλίππου & Σια v. Liberty Life (2013) 1(Γ) A.A.Δ. 1917, η διαδικασία ψήφισης δικηγορικών εξόδων αποτελεί οιονεί δικαστική λειτουργία, πλην όμως δεν εξομοιώνεται με δικαστική απόφαση.
Επομένως, καθίσταται σαφές ότι η ψήφιση εξόδων αφ' εαυτής δεν ισοδυναμεί με δικαστική απόφαση ούτως ώστε το πιστοποιητικό ψήφισης εξόδων να υπόκειται αυτομάτως σε εκτέλεση. Αντιθέτως, για να είναι δυνατή η εκτέλεση ψήφισης εξόδων, το σχετικό πιστοποιητικό θα πρέπει να καταχωριστεί στην πρωτόδικη διαδικασία στην οποία αφορά η υπό κρίση έφεση. Με αυτόν τον τρόπο το πιστοποιητικό καθίσταται πλέον δικαστική απόφαση η οποία υπόκειται σε εκτέλεση.
Στην προκειμένη περίπτωση, στη νομική βάση της Αίτησης δεν περιλαμβάνονται οι Δ.35 και Δ.59 οι οποίες αφορούν στην εκτέλεση απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου κατ' έφεση. Επιπλέον, στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση, δεν υπάρχει οποιαδήποτε αναφορά ως προς την ακολουθητέα διαδικασία μετά τη ψήφιση των εξόδων και την έκδοση του πιστοποιητικού, παρά μόνο προβάλλεται ο ισχυρισμός για την έκδοση και εκτέλεση (ανεπιτυχώς) του εντάλματος εκτέλεσης κινητής περιουσίας. Περαιτέρω ο Αιτητής δεν παρουσίασε οποιοδήποτε έγγραφο που να καταδεικνύει είτε την καταχώριση του πιστοποιητικού ψήφισης των εξόδων είτε ακόμα και το κατ' ισχυρισμό εκδοθέν ένταλμα και την επιστροφή του χωρίς εκτέλεση για να δοθεί η δυνατότητα στο Δικαστήριο να διαπιστώσει κατά πόσο στην προκειμένη περίπτωση επιχειρείται η εκτέλεση δικαστικής απόφασης ή όχι.
Θα μπορούσε να λεχθεί ότι με την έκδοση εντάλματος πώλησης κινητής περιουσίας εξασφαλίστηκε σχετική δικαστική απόφαση ή διαταγή εφόσον η έκδοση της αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την έκδοση τέτοιου εντάλματος, όπως απαιτείται από τη Δ.40 θ.4 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Τα μόνα στοιχεία όμως που βρίσκονται ενώπιον του Δικαστηρίου είναι η λανθασμένη περιγραφή περί υπολογισμού, και όχι ψήφισης, εξόδων και ο απλός ισχυρισμός περί έκδοσης και ανεπιτυχούς εκτέλεσης του εντάλματος πώλησης ακίνητης περιουσίας. Σημειώνεται πως και αυτός ο ισχυρισμός αποτελεί αντικείμενο άρνησης από τον Καθ' ου.
Αυτά τα στοιχεία αναμφίβολα δεν είναι επαρκή για να καταδείξουν στο Δικαστήριο ότι η προβλεπόμενη διαδικασία, όπως περιγράφεται ανωτέρω, έχει ακολουθηθεί ορθά.
Για τους λόγους που εξηγούνται ανωτέρω, καταλήγουμε πως δεν υπάρχει νομότυπη Αίτηση ενώπιον μας η οποία υπόκειται δίχως άλλο σε απόρριψη.
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Ενόψει του ότι το ζήτημα δεν ηγέρθη από την πλευρά του Καθ' ου, κρίνουμε ορθό και δίκαιο όπως η κάθε πλευρά επωμισθεί τα έξοδα της.
Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.
/κβπ