|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ.Ε185/2015
6 Ιουλίου, 2023
[Γ.N. ΓΙΑΣΕΜΗ, Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Α. ΔΑΥΙΔ, Δ/ΣΤΕΣ]
TOFARCO LIMITED
Εφεσείοντες/Αιτητές
ΚΑI
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ
Εφεσίβλητου/Καθ' ου η Αίτηση
------------------------------
Γ. Παπαθεοδώρου, για Εφεσείοντες
Α. Μαππουρίδης μαζί με Λ. Μαππουρίδου (κα), για τον Εφεσίβλητο.
----------------------------
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη.
-----------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Απευθείας από την Έδρα)
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ. Η παρούσα έφεση στρέφεται κατά απόφασης του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων, ημερομηνίας 2.6.2015. Με την εν λόγω απόφαση, απορρίφθηκε αίτηση των εφεσειόντων, με την οποία ζητείτο όπως ο εφεσίβλητος διαταχθεί να πληρώνει το εξ αποφάσεως χρέος του με περιοδικές δόσεις. Παρεμπιπτόντως, το προαναφερθέν χρέος προέκυψε από απόφαση του Δικαστηρίου, που εκδόθηκε εναντίον του εφεσείοντος ερήμην, στις 4.12.2011. Αφορά δε, ποσό €7.820, πλέον τόκο και έξοδα. Ο εφεσείων, δεν κατέβαλε έναντι του πιο πάνω, εξ αποφάσεως χρέους οποιοδήποτε ποσό, ενώ ένταλμα που εκδόθηκε στις 20.1.2012, για την πώληση της κινητής περιουσίας του, επιστράφηκε ανεκτέλεστο. Ακολούθησε η καταχώρηση της αίτησης που έχει προαναφερθεί, η οποία, ως εκ της απόρριψης της, επίσης, δεν απέδωσε οποιοδήποτε αποτέλεσμα για τους εφεσείοντες, εξ αποφάσεως πιστωτές.
Της απορριπτικής απόφασης του Δικαστηρίου, προηγήθηκε εξέταση του εφεσίβλητου, σε σχέση με την οικονομική ικανότητα του, να πληρώνει έναντι του εξ αποφάσεως χρέους του, κάποιο ποσό με μηνιαίες δόσεις. Η διαδικασία αυτή εδράζεται στο Μέρος VIII του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6. Πρόκειται για εξεταστικής φύσεως διαδικασία και διεξάγεται κατά κύριο λόγο, από το ίδιο το δικαστήριο. Στην παρούσα περίπτωση, το Δικαστήριο, στο πλαίσιο της εξέτασης που διεξήγαγε, όπως έχει προαναφερθεί, διαπίστωσε ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο, ο εφεσίβλητος, ήταν ηλικίας 45 ετών, άνεργος και πατέρας τριών παιδιών, τα δύο ενήλικα και το τρίτο ηλικίας 10 ετών, τότε. Αυτά, διέμεναν με τη μητέρα τους, ενώ το Δικαστήριο δέχθηκε και τη θέση του εφεσίβλητου ότι, από οικονομικής άποψης, τη φροντίδα του μικρότερου παιδιού την είχε ο ίδιος.
Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο εφεσίβλητος, κατέβαλλε, σε σχέση με το μικρότερο παιδί του, ποσό €175.- μηνιαίως, ενώ, περίπου, ανάλογο ποσό χρειαζόταν και ο ίδιος για τις δικές του ανάγκες, μηνιαίως,. Όσο για τα εισοδήματα του, διαπίστωσε ότι αυτός λάμβανε ποσό €480 μηνιαίως, υπό μορφή «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», ενώ δέχθηκε και τον ισχυρισμό του ότι τού εδίδετο, χαριστικώς, από τον κοινοτάρχη της κοινότητας Ευρύχου, ο οποίος τον φιλοξενούσε, τότε, ποσό €10 με €20, ημερησίως. Έτσι, το Δικαστήριο, υπολόγισε ότι ο εφεσίβλητος είχε στη διάθεση του, κατ' ελάχιστον, ποσό €780, μηνιαίως.
Οι εφεσείοντες, με τρεις λόγους έφεσης, αμφισβητούν την απόφαση του Δικαστηρίου, ότι ο εφεσίβλητος δε θα μπορούσε να καταβάλλει οποιοδήποτε ποσό έναντι του εξ αποφάσεως χρέος του, στη βάση των διαπιστωθέντων μηνιαίων «εισοδημάτων» του. Μάλιστα, ο συνήγορος, εκ μέρους τους, εισηγήθηκε στην αγόρευση του, ότι αυτός είχε τη δυνατότητα να καταβάλλει, κατ΄ ελάχιστον, €180, μηνιαίως. Λεχθέντων των πιο πάνω, δεν μπορεί να παραβλεφθεί το γεγονός, ότι από την έκδοση της απορριπτικής απόφασης του Δικαστηρίου, στις 2.6.2015, αντικείμενο της παρούσας έφεσης, παρήλθε χρόνος 8 ετών. Συνακόλουθα, των οποιωνδήποτε άλλων αλλαγών που πιθανόν να έχουν επέλθει στην οικονομική κατάσταση του εφεσίβλητου, μπορεί με, σχετική, βεβαιότητα να λεχθεί, πως και το ανήλικο παιδί του έχει ενηλικιωθεί. Ο υπαινιγμός, αν και αχρείαστος όπως θα διαφανεί, είναι πως η οικονομική κατάσταση του εφεσίβλητου, για σκοπούς ικανοποίησης του συγκεκριμένου χρέους, πρέπει να τύχει επανεξέτασης.
Ανεξάρτητα, όμως, με τα όσα έχουν προαναφερθεί, έχοντας συνεκτιμήσει τα, σχετικά, γεγονότα και έχοντας κατά νου τη νομοθετική πρόνοια στο άρθρο 82 του Κεφ.6, ιδιαίτερα στην παράγραφο (β) της επιφύλαξης του, είναι φανερό ότι το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» που λάμβανε ο εφεσίβλητος, δεν μπορούσε να διατεθεί προς το σκοπό πληρωμής του εξ αποφάσεως χρέους του, στο πλαίσιο διαταγής για περιοδικές δόσεις· δεν το επιτρέπει ο νόμος. Επομένως, το ποσό των €480 που αναφέρθηκε ότι λάμβανε ο εφεσίβλητος, δεν μπορούσε να συνυπολογιστεί στον καθορισμό του εισοδήματος του.
Επιπρόσθετα, δε διαφεύγει της προσοχής ότι η σχέση του εφεσίβλητου με τον κοινοτάρχη ήταν πάνω σε προσωρινή βάση, στο πλαίσιο της αγαθοεργούς συνείδησης που, προφανώς, διακρίνει τον τελευταίο, και έτσι, ανάλαβε να φιλοξενεί τον εφεσείοντα, την περίοδο εκείνη. Στο ίδιο πλαίσιο, εντασσόταν και το ποσό το οποίο ο κοινοτάρχης έδινε, ημερησίως, στον εφεσίβλητο, για τις καθημερινές του ανάγκες. Του εδίδετο, ως βοήθεια, στο πλαίσιο μιας, κατά τα άλλα, αβέβαιης σχέσης των δύο. Οπωσδήποτε, δεν μπορεί να εκληφθεί ότι το ποσό αυτό, αποτελούσε σταθερό έσοδο του εφεσίβλητου. Στη βάση, λοιπόν, των όσων έχουν προαναφερθεί, δε διαπιστώνεται ο εφεσίβλητος να είχε τότε στη διάθεση του κάποιο εισόδημα, από το οποίο να μπορούσε να καταβάλλει οποιοδήποτε ποσό, μηνιαίως, ή άλλως πως, ως δόση έναντι του εξ αποφάσεως χρέους του. Επομένως, η έφεση δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται. Υπό τις περιστάσεις, δεν εκδίδεται οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
Α. ΔΑΥΙΔ, Δ.
/γκ