|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 166/2023)
27 Μαρτίου 2025
[ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΕΡΑΦΕΙΜ, ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
GEORGE CHUKWUDI NZEOCHA
Εφεσείων,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ MEΣΩ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΣΥΛΟΥ
Εφεσίβλητης.
---------------------
Ε. Θεμιστοκλέους (κα), για ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Α. ΠΑΥΛΙΔΗΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Δ.Ε.Π.Ε., για Εφεσείοντα.
Α. Αναστασιάδη (κα), για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
----------------------
ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από την υποφαινόμενη.
-----------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο Εφεσείων με την Προσφυγή Αρ. 2544/23 αμφισβήτησε τη νομιμότητα της απόφασης της Εφεσίβλητης, με την οποία η αίτησή του για παραχώρηση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας απερρίφθη.
Λόγω μη εμφάνισης του Εφεσείοντα στις 30/11/2023, ημερομηνία Ακρόασης της υπόθεσης, το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την Προσφυγή, λόγω μη προώθησής της. Μεταφέρονται αυτούσια τα όσα λέχθηκαν:
«κα Χριστοφορίδου: Κύριε Πρόεδρε χωρίς να θέλουμε να καταχραστούμε τη διακριτική σας ευχέρεια ένεκα μετακόμισης δεν μας ήταν εύκολο να βρούμε τον φάκελο, τον βρήκε ο κος Παυλίδης σήμερα νωρίς το πρωί, τον έψαχνε από χθες το απόγευμα. Ο αιτητής είναι από τη Λεμεσό είναι κρίμα και άδικο εξαιτίας δικού μας λάθους να απορριφθεί. Αν είναι εύκολο να μείνει μέχρι αύριο ή την Δευτέρα για να προετοιμάσουμε τη γραπτή μας αγόρευση.
Δικαστήριο: Ποιος είναι ο λόγος;
κα Χριστοφορίδου: Δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να δω τον φάκελο καθότι δεν τον βρίσκαμε.
Δικαστήριο: Από τον φάκελο προκύπτει ότι ο ισχυριζόμενος φόβος δίωξης είναι από τον θείο του και από μέλη της κοινότητας του λόγω του ότι δεν υπέγραψε έγγραφα που του έδωσε ο θείος του. Εάν γινόταν αποδεκτός αυτός ο ισχυρισμός ως αξιόπιστος πώς θα μπορούσε να υπαχθεί στο καθεστώς πρόσφυγα ή συμπληρωματικής προστασίας; Σήμερα η υπόθεση ήταν για διευκρινίσεις, ο αιτητής υποχρεούτο να παρίστατο με βάση τον σχετικό διαδικαστικό Κανονισμό. Δεν θεωρώ ότι ο λόγος που προβάλλεται είναι επαρκής για αναβολή της υπόθεσης ούτε ο λόγος που προβάλ(λ)ει ο αιτητής στην αίτηση ασύλου του θα μπορούσε να του παρασχεθεί καθεστώς πρόσφυγα ή συμπληρωματικής προστασίας. Η προσφυγή απορρίπτεται λόγω μη παρουσίας του αιτητή κατά τις διευκρινίσεις και λόγω μη προώθησης ως ο σχετικός διαδικαστικός κανονισμός. Κύριε Φιλίππου έξοδα;
κος Φιλίππου:
300 ευρώ εντιμότατε.
Δικαστήριο: Η υπόθεση απορρίπτεται λόγω μη προώθησης με 300 ευρώ έξοδα υπέρ της Δημοκρατίας και εναντίον του αιτητή.»
Ο Εφεσείων βάλλει κατά της πρωτόδικης κρίσης με ένα Λόγο Έφεσης, ο οποίος παρατίθεται κατωτέρω μαζί με την αιτιολογία του:
«1ος ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ
Η απόφαση του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου να απορρίψει την Προσφυγή του Εφεσείοντα ήταν καταχρηστική.
Αιτιολογία 1ου Λόγου Έφεσης
Σύμφωνα με την απόφαση ημερομηνίας 30.11.2023, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εσφαλμένα και/ή καταχρηστικά αποφάσισε να απορρίψει την Προσφυγή του Εφεσείοντα.
Συγκεκριμένα το Δικαστήριο απέρριψε την Αίτηση χωρίς να λάβει υπόψη το λόγο που ο Αιτητής δεν μπορούσε να είναι παρών παραβιάζοντας έτσι το δικαίωμα του για Δίκαιη Δίκη σύμφωνα με το άρθρο 30 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.»
Στο περίγραμμα Αγόρευσής του ο Εφεσείων προβάλλει τον ακόλουθο Λόγο Έφεσης μαζί με την αιτιολογία του:
«ΠΡΩΤΟΣ (1ος) ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ
Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εσφαλμένα κατέληξε στην απόρριψη της Προσφυγής του Αιτητή.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ 1ΟΥ ΛΟΓΟΥ ΕΦΕΣΗΣ
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα στην Απόφαση του απέρριψε την Προσφυγή του Αιτητή, παρόλο το γεγονός ότι με βάση το άρθρο 19(2) (γ) του Περί Προσφύγων Νόμου δικαιούται καθεστώς Συμπληρωματικής Προστασίας.»
Στη συνέχεια, υπό τον τίτλο «ΓΕΓΟΝΟΤΑ», ο Εφεσείων αναφέρεται στις προσωπικές του συνθήκες και στους λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει την χώρα του και να μην μπορεί να επιστρέψει σ' αυτήν. Προβάλλει δε ότι η Εφεσίβλητη δεν εξέτασε το ζήτημα της συμπληρωματικής προστασίας με βάση την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα του και προσθέτει τα ακόλουθα:
«13. Επιπλέον, ο Εφεσείοντας αναφέρει ότι οι Καθ'ων η Αίτηση απορρίπτουν το ενδεχόμενο Συμπληρωματικής Προστασίας αναφέροντας τον ισχυρισμό ότι κρίνεται ότι δεν συντρέχει κανένας λόγος παραχώρησης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας, χωρίς να λάβει υπόψη τον λόγο που ο Εφεσείοντας δεν μπόρεσε να είναι παρών παραβιάζοντας το δικαίωμα του για Δίκαιη Δίκη σύμφωνα με το άρθρο 30 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
14. Συνεπώς, το Πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα στην Απόφαση του απέρριψε την Προσφυγή του Αιτητή, παρόλο το γεγονός ότι με βάση το άρθρο 19(2) (γ) του περί Προσφύγων Νόμου δικαιούται καθεστώς Συμπληρωματικής Προστασίας.»
Ακολούθως, υπό τον τίτλο «ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ», αναφέρει ότι με βάση το «ισχύον δίκαιο στον Ευρωπαϊκό και Διεθνή Χώρο η εξέταση μιας Αίτησης για άσυλο πρέπει να είναι ενδελεχής και αξιόπιστη», για να καταλήξει ότι «το Πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα έκρινε ότι ο Αιτητής δεν εμπίπτει στο Άρθρο 19(2) (γ) του Περί Προσφύγων Νόμου», αφού πρώτα επιχειρηματολόγησε υπέρ της θέσης ότι εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του Άρθρου 19(1)(α) και (β) των ίδιων Νόμων. Τέλος, υπό τον τίτλο «ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ», ο Εφεσείων αφού επαναλαμβάνει ότι «Με βάση το ισχύον δίκαιο στον Ευρωπαϊκό και Διεθνή Χώρο η εξέταση μιας Αίτησης για άσυλο πρέπει να είναι ενδελεχής και αξιόπιστη» και ότι σύμφωνα με πηγές πληροφόρησης η Νιγηρία, η οποία είναι η χώρα καταγωγής του, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ασφαλής χώρα, υποβάλλει καταληκτικά, ότι η πρωτόδικη Απόφαση θα πρέπει να κριθεί εσφαλμένη.
Έχουμε ήδη παραθέσει τον Λόγο Έφεσης που ο Εφεσείων έχει δικογραφήσει στην Ειδοποίηση Έφεσης. Αυτός περιορίζεται στο σκέλος της πρωτόδικης Απόφασης που απέρριψε την Προσφυγή του, ισχυριζόμενος ότι ήταν καταχρηστική. Συγκεκριμένα, ότι δεν έλαβε υπόψη τον λόγο που ο Εφεσείων δεν μπορούσε να είναι παρών κατά τις διευκρινίσεις, κατά παράβαση του δικαιώματός του σε δίκαιη δίκη, σύμφωνα με το Άρθρο 30 του Συντάγματος. Έχουμε επίσης ήδη καταγράψει τον Λόγο Έφεσης τον οποίο ο Εφεσείων παραθέτει στο Περίγραμμα Αγόρευσής του, ο οποίος συναρτά την κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου να απορρίψει την Προσφυγή του, με το γεγονός ότι με βάση το άρθρο 19 (2) (γ) του περί Προσφύγων Νόμου αυτός δικαιούται συμπληρωματικής προστασίας.
Διαπιστώνουμε ότι, ο προβαλλόμενος ως Λόγος Έφεσης στο Περίγραμμα Αγόρευσης του Εφεσείοντα, καμία σχέση δεν έχει με τον δικογραφημένο Λόγο Έφεσης. Έχουμε εντοπίσει μια αναφορά στην παράγραφο 13 του Περιγράμματος Αγόρευσης (ανωτέρω), η οποία ενδεχομένως να σχετίζεται με τον δικογραφημένο Λόγο Έφεσης χωρίς στην πραγματικότητα να τον αναπτύσσει. Υπενθυμίζουμε όμως τις απαιτήσεις του Κανονισμού 41.16 (7) και (8) των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας αναφορικά με το περιεχόμενο του περιγράμματος αγόρευσης και τον τρόπο καταρτισμού του, αλλά και τη σαφή θέση της νομολογίας «ότι η ειδοποίηση έφεσης αποτελεί το πλαίσιο της έφεσης το οποίο καθορίζει την προσβαλλόμενη απόφαση και τους λόγους πάνω στους οποίους στηρίζεται η έφεση. Το πλαίσιο αυτό είναι περιοριστικό και δεν επιτρέπεται παρέκκλιση από αυτό. Οτιδήποτε δεν προβάλλεται ως λόγος έφεσης δεν εξετάζεται.» (βλ. Προκοπίου ν. Ryan κ.ά. (2012) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1982, Ανδρέας Κακκουλής ν. Δήμου Παραλιμνίου, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 57/20, ημερομηνίας 17/01/2025).
Σημειώνουμε ότι είχαμε την ευκαιρία να εξετάσουμε παρόμοιο ζήτημα με το εγειρόμενο στην παρούσα υπόθεση, στην Kollins Nnoko ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 115/2023, ημερ. 26/03/25, απόσπασμα της οποίας παρατίθεται και υιοθετείται για τους σκοπούς της παρούσας:
«Υπενθυμίζουμε, όμως, την απαίτηση του Κανονισμού 41.16(8)(α) των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, σύμφωνα με τον οποίο «.οι λόγοι έφεσης αναπτύσσονται ξεχωριστά, εκτός αν είναι επάλληλοι ή συναφείς..» (βλ. και απόφαση ημερομηνίας 30.9.2024 στην Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 36/2022 CHUKWUJI FESTUS UZU v. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΣΥΛΟΥ, καθώς και απόφαση ημερομηνίας 28.3.2024 στην Πολιτική Έφεση Αρ. 81/2018 Μ.Α. ΚΤΗΜΑ ΜΑΚΕΝΖΥ ΛΤΔ κ.α. v. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ., για το ότι οι αρχές που αναφέρονται στον Κανονισμό 41.16 (7) και (8) των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας αναφορικά με το περιεχόμενο του περιγράμματος αγόρευσης και τον τρόπο καταρτισμού του πρέπει να τηρούνται.). Το ζήτημα, ωστόσο, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ως απλή παρατυπία και να τύχει, στα πλαίσια των Κανονισμών 1.2 και 1.3 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας εξέτασης, αφού το Δικαστήριο, με τον τρόπο που είναι διατυπωμένο το συγκεκριμένο περίγραμμα αγόρευσης του Εφεσείοντα, καλείται ουσιαστικά να εικοτολογήσει επί του τι του ζητείται να αποφανθεί και σε ποιο πλαίσιο.
Προσθέτουμε και ότι, πέραν της ανάπτυξης του ανωτέρω «λόγου Έφεσης», ο οποίος, ως προαναφέραμε, δεν είναι εκ των δικογραφημένων (βλ. ανωτέρω), ο Εφεσείων προβαίνει, υπό τον τίτλο «ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ» και σε γενικόλογες αναφορές περί του ισχύοντος δικαίου περί του Ασύλου, χωρίς οποιαδήποτε συγκεκριμενοποίηση ως προς τα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης, χωρίς οποιαδήποτε υπαγωγή αυτών σε οποιοδήποτε κατ' ισχυρισμό παραβιαζόμενο κανόνα και, επαναλαμβάνουμε, χωρίς οποιοδήποτε συσχετισμό προς τους δικογραφηθέντες λόγους Εφέσεως.
Οι πιο πάνω διαπιστώσεις είναι, κατά την άποψη μας, καταλυτικές για την τύχη της παρούσας Έφεσης.
Συγκεκριμένα, όσον αφορά τον «1ο λόγο Εφέσεως» ως αυτός παρατέθηκε στο περίγραμμα αγόρευσης του Εφεσείοντα, δεν δύναται να τύχει εξέτασης, αφού δεν είναι δικονομικά επιτρεπτό να επεκτείνεται το εύρος των λόγων εφέσεως μέσω του περιγράμματος αγόρευσης, πόσω μάλλον να εξετάζονται «λόγοι εφέσεως» που δεν έχουν δικογραφηθεί καθόλου, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ως αναφέρθηκε εμφαντικά και στην πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου ημερομηνίας 29.9.2023 στην Έφεση Αρ. 7/2017 κατά απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ v. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, μέσω ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ:
«Πρέπει να σημειώσουμε, πως έγινε προσπάθεια δια της αιτιολογίας των λόγων έφεσης και του περιγράμματος του Εφεσείοντα να εισαχθεί θέμα για
παραβίαση της αρχής της ισότητας, εφόσον η διοίκηση επανάνοιξε το ζήτημα πείρας του Ε.Μ., ως προς την ανάγκη να πράξει το ίδιο σε σχέση με όλους τους υποψηφίους. Θεωρούμε, πως δεν μπορούμε να εξετάσουμε το θέμα υπό αυτή τη διάσταση διότι κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από τους λόγους έφεσης. Όπως είναι ευρέως νομολογημένο, δεν είναι δυνατή η διεύρυνση θεμάτων, που δεν εγείρονται σαφώς στο περιεχόμενο των λόγων έφεσης, οι οποίοι λόγοι οφείλουν να προσδιορίσουν ειδικά το λάθος του Δικαστηρίου. (Βλ. Omex Enterprises Ltd κ.ά. v. Elia, πολ.εφ.469/12, 20.9.2019, ECLI:CY:AD:2019:A384 και Ταμείο Προνοίας Πιλότων και Ιπτάμενων Μηχανικών των Κυπριακών Αερογραμμών ν. 1. Suphire Ηoldings Public Ltd κ.ά. πολ.εφ.280/2012, 21.12.2017, ECLI:CY:AD:2017:A479, από τις οποίες διαφαίνεται, πως είναι ο λόγος έφεσης που καθορίζει τον προσδιορισμό του λάθους και είναι δυνατόν δια της αιτιολογίας να δημιουργείται νέος λόγος έφεσης). ΄Εχουμε παραθέσει αυτούσιο το περιεχόμενο των δύο λόγων έφεσης, πιο πάνω, και σαφώς περιέχεται σε αυτούς τέτοια διάταση, που να καλύπτει παραβίαση της αρχής της ισότητας, όπως επιχειρήθηκε να εισαχθεί το θέμα είτε δια της αιτιολογίας είτε δια του περιγράμματος.»
Οι δε (δικογραφημένοι) λόγοι Εφέσεως, στο σύνολο τους, αφού δεν προωθήθηκαν με το περίγραμμα αγόρευσης του Εφεσείοντα, δεν μπορούν παρά να λογίζονται ως εγκαταλειφθέντες (βλ. απόφαση ημερομηνίας 13.2.2025 στην Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 162/2023 OSARO JOSHUA CHUKWUYEM v. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΣΥΛΟΥ και την εκεί αναφερόμενη Χωματένος ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 120. βλ και απόφαση ημερομηνίας 22.11.2023 στην Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 65/2019 ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΤΤΙΜΕΡΗ v. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ και την εκεί υπομνησθείσα απόφαση ημερομηνίας 17.3.2012 στην Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 167/2008 Ευστάθιος Στυλιανού Λτδ ν. Κυπριακής Δημοκρατίας) και, κατ' επέκταση και η ίδια η Έφεση στο σύνολο της.»
Πρόσθετα, παρατηρούμε ότι ο Λόγος Έφεσης που παρατίθεται στο δικόγραφο της Έφεσης είναι δικονομικά απαράδεκτος, διότι εξαντλείται στο να χαρακτηρίσει ως καταχρηστικό το απορριπτικό αποτέλεσμα της Προσφυγής, χωρίς να προσδιορίζει το κατ' ισχυρισμό σφάλμα. Ο προσδιορισμός του κατ' ισχυρισμού σφάλματος αδόκιμα παρατίθεται στην «αιτιολογία του» (βλ. Aristote Bonsange Mambulu ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 155/2023, ημερομηνίας 18.3.2025).
Αλλά ακόμα και αν εξετάζετο η ορθότητα της πρωτόδικης κρίσης και πάλιν θα καταλήγαμε σε απόρριψη της Έφεσης, αφού αντίθετα με τα όσα υποστηρίζει ο Εφεσείων, το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε υπόψη του τον λόγο που ο συνήγορός του επικαλέστηκε σε σχέση με την απουσία του (ότι δηλαδή είναι από τη Λεμεσό και είναι κρίμα και άδικο εξαιτίας λάθους του συνηγόρου του να απορριφθεί η Προσφυγή του), κρίνοντας ότι δεν ήταν επαρκής για αναβολή της υπόθεσης και απέρριψε την Προσφυγή λόγω μη παρουσίας του κατά τις διευκρινίσεις, ως προνοεί ο σχετικός Διαδικαστικός Κανονισμός.
Συναφώς, σύμφωνα με τον Κανονισμό 12 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 (3/2019):
«(α) Κατά τις διευκρινίσεις ή την ακρόαση της υπόθεσης και κατά την απαγγελία της απόφασης, ο αιτητής υποχρεούται να παρίσταται στο Δικαστήριο, είτε αυτός εμφανίζεται αυτοπροσώπως είτε εκπροσωπείται από δικηγόρο, εξαιρουμένης της περίπτωσης ανωτέρας βίας, διαφορετικά η προσφυγή του υπόκειται σε απόρριψη.»
Δεν έχει δε υποστηριχθεί από τον Εφεσείοντα ότι ο λόγος της απουσίας του οφείλετο σε λόγο ανωτέρας βίας, ο οποίος, αφού εξετάστηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο κακώς απερρίφθη. Ούτε δεόντως δικογραφήθηκε και προωθήθηκε ζήτημα αντισυνταγματικότητας του ως άνω Κανονισμού 12, ο οποίος έτυχε εφαρμογής. Η απλή επίκληση του Άρθρου 30 του Συντάγματος στο δικογραφημένο Λόγο Έφεσης, χωρίς οποιαδήποτε αναφορά και διασύνδεση με ισχυρισμό για ποιο λόγο ο Κανονισμός 12 κακώς εφαρμόστηκε και/ή συγκρούεται με συνταγματικές πρόνοιες, δεν ικανοποιεί τις νομολογιακές επιταγές επί του θέματος της δέουσας δικογράφησης.
Σημειώνουμε δε ότι όπως έχει τονιστεί στην Βαρδιάνος ν. Richards (1998) 1 A.A.Δ. 698, 704 :
«Ο διάδικος δεν μπορεί, κατά κανόνα, να προβάλλει το λάθος, αμέλεια ή παράλειψη του δικηγόρου του για να πετυχαίνει την παράταση προθεσμιών ή την αναγέννηση δικαστικών διαδικασιών. Θα αποτελούσε ένα εύσχημο τρόπο υπερφαλάγγισης των δικονομικών διατάξεων. Από τη συμμόρφωση προς τα χρονοδιαγράμματα αυτά εξαρτάται η απρόσκοπτη απονομή της δικαιοσύνης και συνακόλουθα το κύρος της. Μας ενισχύουν, σε αυτή τη θέση, τα λεχθέντα στην υπόθεση Grand Metropolitan Nominee (No 2) Co Ltd v. Evans, The Times Law Reports, May 15, 1992:
"The court should not be astute to find excuses for such failure since obedience to orders of the court is the foundation on which its authority is founded."
Βλέπε επίσης Μιχαηλίδης ν. Χρίστου (1996) 1(Β) Α.Α.Δ. 1190, Κληρίδης ν. Σταυρίδη (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1348.
Διαφορετική αντιμετώπιση θα δημιουργούσε επικίνδυνα ρήγματα στην απονομή της δικαιοσύνης. Ως προς την πρόθεση του διαδίκου την απάντηση έδωσε η απόφαση στην Άλκης Χ. Χατζηκυριάκος (Μπισκότα Φρου-Φρου) Λτδ. ν. Τerzian Trading House Ltd. (1998) 1(Α) Α.Α.Δ. 102:
"Η απουσία πρόθεσης εκ μέρους του διαδίκου να εγκαταλείψει τη διαδικασία δεν είναι αφεαυτής αποφασιστική για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου».
Υπό το φως των ανωτέρω, η Έφεση απορρίπτεται.
Επιδικάζονται €2000 υπέρ της Εφεσίβλητης και εναντίον του Εφεσείοντα.
Α. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.
Γ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Δ.
Δ. ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ, Δ.