|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 115/2023)
26 Μαρτίου, 2025
[ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΕΡΑΦΕΙΜ, ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
KOLLINS NNOKO
Εφεσείων,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΣΥΛΟΥ
Εφεσίβλητης.
-------------------
Ε. Θεμιστοκλέους (κα), δικηγόρος για ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Α. ΠΑΥΛΙΔΗΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Δ.Ε.Π.Ε., δικηγόροι για τον Εφεσείοντα.
Θ. Παπανικολάου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, δικηγόρο για την Εφεσίβλητη.
--------------------
ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Σεραφείμ, Δ..
--------------------
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Δ.: Με απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας ημερομηνίας 30.8.2023, απορρίφθηκε η Προσφυγή Αρ. 5630/2022, την οποία άσκησε ο Εφεσείων εναντίον απόφασης της Εφεσίβλητης ημερομηνίας 5.6.2022, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση του ημερομηνίας 28.2.2019 για χορήγηση διεθνούς προστασίας.
Τα ουσιώδη γεγονότα της περίπτωσης έχουν ως εξής:
Στις 26.2.2019, ο Εφεσείων εισήλθε στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές από τις κατεχόμενες και υπέβαλε, στις 28.2.2019, αίτηση παροχής διεθνούς προστασίας. Κατά την υποβολή του εν λόγω αιτήματος του, ο Εφεσείων ανέφερε ότι είναι ανήλικος με ημερομηνία γεννήσεως 17.4.2022, χωρίς να προσκομίσει, περί τούτου του ισχυρισμού του, οποιαδήποτε αποδεικτικά στοιχεία. Στις 21.5.2019 έλαβε χώρα συνέντευξη του Εφεσείοντα προς διακρίβωση της ηλικίας του. Με τη συγκατάθεση του Εφεσείοντα, αυτός παραπέμφθηκε σε ιατρικές εξετάσεις (οδοντιατρικές) προς εκτίμηση της ηλικίας του, ενόψει αμφιβολιών που δημιουργήθηκαν κατά τη συνέντευξη, όσον αφορά το κατά πόσον ο Εφεσείων ήταν ανήλικος. Τα ευρήματα έδειξαν ότι κατά τη στιγμή των εξετάσεων ο Εφεσείων ήταν τουλάχιστον 19.2 ετών με σταθερή απόκλιση +/- 1 έτος και, ως εκ τούτου, ο Εφεσείων θεωρήθηκε ενήλικας, με ημερομηνία γέννησης την 1.1.2001. Στις 23.3.2022 έλαβε χώρα συνέντευξη του Εφεσείοντα, στα πλαίσια εξέτασης του αιτήματος του για χορήγηση ασύλου, από λειτουργό της EUAA (European Union Agency for Asylum) για την Υπηρεσία Ασύλου. Κατόπιν απορριπτικής του αιτήματος του Εφεσείοντα έκθεσης/ εισήγησης, εξουσιοδοτημένος από τον αρμόδιο Υπουργό λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου αποφάσισε την απόρριψη του αιτήματος του Εφεσείοντα, απόφαση για την οποία ο Εφεσείων ενημερώθηκε με σχετική επιστολή και εναντίον της οποίας άσκησε (ανεπιτυχώς, ως προαναφέρθηκε) την Προσφυγή Αρ. 5630/2022, αιτούμενος, κατά λέξη:
«Α. Απόφαση και/ή Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ'ων η αίτηση που κοινοποιήθηκε και/ή γνωστοποιήθηκε στον Αιτητή με την επιστολή ημερομηνίας 8.8.2022, στις 11.8.2022 με την οποία απορρίφθηκε η Αίτηση του Αιτητή για παροχή Διεθνούς Προστασίας (Άσυλο) δυνάμει του Άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 (6(Ι)/2000) με την αιτιολογία ότι δεν πληροί ο Αιτητής τις απαιτούμενες από το Νόμο προϋποθέσεις, είναι άκυρη, αντισυνταγματική, παράνομη και στερείται κάθε νόμιμου αποτελέσματος. [.]»
Στην ενώπιον μας Ειδοποίηση Έφεσης του, ο Εφεσείων κατέγραψε κατά λέξη τους ακόλουθους λόγους Έφεσης και αιτιολογία αυτών, προς υποστήριξη του αιτήματος του για ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης:
«ΠΡΩΤΟΣ (1ος) ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα αποφάσισε ή/και έκρινε ότι δεν υπήρξαν πλημμέλειες κατά τη διαδικασία της συνέντευξης.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΠΡΩΤΟΥ (1ΟΥ) ΛΟΓΟΥ ΈΦΕΣΗΣ
Συγκεκριμένα το Πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα έκρινε ή/και αποφάσισε στη σελίδα 3 της Πρωτόδικης Απόφασης ότι «Παρατηρώ ότι κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του έγιναν επαρκείς ερωτήσεις αναφορικά με τον πυρήνα του θέματος του και επιμέρους θέματα και ακολουθήθηκε η ορθή διερευνητική διαδικασία.»
Παραπέμπουμε και στη σελίδα 4 της απόφασης κατά την οποία το Δικαστήριο έκρινε τα εξής «Διαπιστώνω, από το κείμενο ότι ο Αρμόδιος Λειτουργός υπέβαλε σαφείς και εύλογες ερωτήσεις, οποίες, μεταξύ άλλων, αφορούσαν και τον πυρήνα του αιτήματος του Αιτητή, ώστε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Περαιτέρω, σε κανένα στάδιο της συνέντευξης δεν προκύπτει οτιδήποτε που να καταδεικνύει ότι ο Αιτητής παραπλανήθηκε από τον αρμόδιο Λειτουργό»
Πιο ειδικά, το Πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα έκρινε και αποφάσισε όπως αναφέρεται στην σελίδα 4 της Απόφασης « ο ισχυρισμός ότι δεν ακολουθήθηκε το άρθρο 18 (3) του περί Προσφύγων Νόμου καθώς η αξιολόγηση του αιτήματος του Αιτητή δεν έγινε σε εξατομικευμένη βάση, αντικειμενικά και αμερόληπτα, επίσης δεν ευσταθεί και απορρίπτεται.»
«ΔΕΥΤΕΡΟΣ (2ος) ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα έκρινε ή/και αποφάσισε ότι τόσο η Έκθεση του Αρμόδιου Λειτουργού, όσο και η απόφαση του Προϊστάμενου Υπηρεσίας Ασύλου ήταν προϊόν Δέουσας Έρευνας.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΥ (2ΟΥ) ΛΟΓΟΥ ΕΦΕΣΗΣ
Παραπέμπω στη σελίδα 5 της απόφασης κατά την οποία, το Πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα έκρινε ή/και αποφάσισε τα εξής «Όπως καταδεικνύεται από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου, οι Καθ' ων η Αίτηση ενήργησαν σύμφωνα με τις πρόνοιες του Περί Προσφύγων Νόμου και εξέτασαν όλα τα ουσιώδη στοιχεία που είχαν ενώπιον τους. Όπου δε κρίθηκε σκόπιμο, προέβησαν και σε εξατομικευμένη έρευνα των στοιχείων της υπόθεσης μέσω εξωτερικών πηγών πληροφόρησης.»
«ΤΡΙΤΟΣ (3ος) ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα έκρινε ή/και αποφάσισε ότι η Υπηρεσία Ασύλου αιτιολόγησε πλήρως την απόφαση της και ότι ορθώς απέρριψε το Αίτημα του Εφεσείοντα για παροχή διεθνούς προστασίας καθώς δήθεν δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου3 (1) και 19 (1) και (2) του Περί Προσφύγων Νόμου και εσφαλμένα συμπλήρωσε την έλλειψη αιτιολογίας των αρμοδίων οργάνων .
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΡΙΤΟΥ (3ΟΥ) ΛΟΓΟΥ ΕΦΕΣΗΣ
Συγκεκριμένα στις σελίδες 7 και 8 της απόφασης κατά γράφονται (sic) τα εξής: «Ο λειτουργός καταλήγει ότι παρά το γεγονός ότι οι πληροφορίες για την Χώρα Προέλευσης φαίνεται να επιβεβαιώνουν έμμεσα την αληθοφάνεια των δηλώσεων του αιτούντος, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι οι δηλώσεις του στερούνται ειδικότητας, συνέπειας, συνοχής και επάρκειας, η εσωτερική τους αξιοπιστία δεν μπορεί να τεκμηριωθεί» και στην συνέχεια αυτό ήρθε να συμπληρώσει την αναιτιολόγητη απόφαση, πράγμα ανεπίτρεπτο.
ΤΕΤΑΡΤΟΣ (4ος) ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα έκρινε ή/ και αποφάσισε κατά την λήψη της απόφασης του ενήργησε υπό καθεστώς πλάνης και για τον λόγο αυτό εσφαλμένα έκρινε ή/και αποφάσισε ότι ο (sic) δήθεν δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου3 (1) και 19(1) και (2) του Περί Προσφύγων Νόμο (sic) στο πρόσωπο του Εφεσείοντα και ότι δήθεν δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο λόγο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων.. (sic)
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΟΥ (4ου) ΛΟΓΟΥ ΕΦΕΣΗΣ
Είναι η θέση μας ότι , ο Εφεσείοντας, πληροί τα κριτήρια παροχής συμπληρωματικής προστασίας, καθώς τόσο από την ερεύνα (sic) των Λειτουργών, του Δικαστηρίου, όσο και από τα πρακτικά της συνέντευξης, όσο και από το σώμα της Απόφασης, ο κίνδυνος που προκύπτει για τον Εφεσείων (sic) είναι προφανής.
Παραπέμπουμε στη σελίδα 10 της απόφασης: «Ωστόσο κρίνω ότι οι συγκρούσεις στο Καμερούν δεν ανέρχονται σε σημείο όπου οι άμαχοι πολίτες να στοχεύονται αδιάκριτα αποκλειστικά και μόνο λόγω της παρουσίας τους στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν. Περαιτέρω λαμβανομένου υπόψη ότι ο Αιτητής δεν παρουσίασε οποιοδήποτε υποκειμενικό στοιχείο ή προσωπικές περιστάσεις αναφορικά με το αίτημα του σε σχέση με την Αγγλόφωνη κρίση, μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί ότι η φύση και η έκταση της κρίσης σε συνδυασμό με το προσωπικό προφίλ του Αιτητή, δεν επαρκούν ώστε να συνάγεται ότι θα τεθεί σε κίνδυνο ως πολίτης, σε περίπτωση επιστροφής του στην Χώρα του. Συνεπώς παρά το ότι ο Αιτητής δεν προσβάλλει με το αιτητικό του στο εισαγωγικό δικόγραφο της προσφυγής του την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου αναφορικά με τη συμπληρωματική προστασία, κρίνω ως ορθή την εν λόγω απόφαση ήτοι ο Αιτητής δεν δικαιούται το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας. »
Μελετήσαμε με προσοχή το ενώπιον μας έγγραφο υλικό, συμπεριλαμβανομένων του δικογράφου της Έφεσης, του περιεχόμενου των περιγραμμάτων αγορεύσεων των διαδίκων, της πρωτόδικης απόφασης, καθώς και του περιεχόμενου του διοικητικού φακέλου της υπόθεσης.
Είναι η κρίση μας ότι, η υπό εξέταση Έφεση δεν δύναται να επιτύχει.
Και εξηγούμε:
Στο περίγραμμα αγόρευσης του, ο Εφεσείων δεν τιτλοφόρησε ούτε προώθησε οποιονδήποτε εκ των ανωτέρω λόγων Εφέσεως. Καταγράφει μεν, και αναλύει, ως ισχυρίζεται στο περίγραμμα του, (αποκλειστικά, οι άλλοι λόγοι εφέσεως δεν αναφέρονται καν) τον «πρώτο λόγο Έφεσης», ο οποίος, όμως, καμία σχέση δεν έχει με τον δικογραφημένο πρώτο λόγο Έφεσης (βλ. ανωτέρω), ούτε στον τίτλο, ούτε στο λεκτικό, αλλά ούτε και στο περιεχόμενο του. Για του λόγου το ασφαλές, καταγράφεται στο περίγραμμα αγόρευσης του Εφεσείοντα:
«1. Με την παρούσα Έφεση ο Εφεσείοντας/Αιτητής προβάλλει τους ακόλουθους Λόγους Εφέσεως:
ΠΡΩΤΟΣ (1ος) ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ
Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εσφαλμένα κατέληξε στην απόρριψη της Προσφυγής του Αιτητή.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ 1ΟΥ ΛΟΓΟΥ ΕΦΕΣΗΣ
Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εσφαλμένα στην Απόφαση του απέρριψε την Προσφυγή του Αιτητή, παρόλο το γεγονός ότι με βάση το άρθρο 19(2)(γ) του Περί Προσφύγων Νόμου δικαιούται καθεστώς Συμπληρωματικής Προστασίας."
Εντοπίζουμε, βεβαίως, αναφορές υπό τον άνω προωθούμενο ως «1ο λόγο Έφεσης» στο περίγραμμα αγόρευσης του Εφεσείοντα, οι οποίες ενδεχομένως να σχετίζονται με τον ισχυρισμό που προβλήθηκε με τον (δικογραφημένο) τέταρτο λόγο Έφεσης του Εφεσείοντα. Υπενθυμίζουμε, όμως, την απαίτηση του Κανονισμού 41.16(8)(α) των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, σύμφωνα με τον οποίο «.οι λόγοι έφεσης αναπτύσσονται ξεχωριστά, εκτός αν είναι επάλληλοι ή συναφείς..» (βλ. και απόφαση ημερομηνίας 30.9.2024 στην Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 36/2022 CHUKWUJI FESTUS UZU v. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΣΥΛΟΥ, καθώς και απόφαση ημερομηνίας 28.3.2024 στην Πολιτική Έφεση Αρ. 81/2018 Μ.Α. ΚΤΗΜΑ ΜΑΚΕΝΖΥ ΛΤΔ κ.α. v. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ., για το ότι οι αρχές που αναφέρονται στον Κανονισμό 41.16 (7) και (8) των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας αναφορικά με το περιεχόμενο του περιγράμματος αγόρευσης και τον τρόπο καταρτισμού του πρέπει να τηρούνται.). Το ζήτημα, ωστόσο, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ως απλή παρατυπία και να τύχει, στα πλαίσια των Κανονισμών 1.2 και 1.3 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας εξέτασης, αφού το Δικαστήριο, με τον τρόπο που είναι διατυπωμένο το συγκεκριμένο περίγραμμα αγόρευσης του Εφεσείοντα, καλείται ουσιαστικά να εικοτολογήσει επί του τι του ζητείται να αποφανθεί και σε ποιο πλαίσιο.
Προσθέτουμε και ότι, πέραν της ανάπτυξης του ανωτέρω «λόγου Έφεσης», ο οποίος, ως προαναφέραμε, δεν είναι εκ των δικογραφημένων (βλ. ανωτέρω), ο Εφεσείων προβαίνει, υπό τον τίτλο «ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ» και σε γενικόλογες αναφορές περί του ισχύοντος δικαίου περί του Ασύλου, χωρίς οποιαδήποτε συγκεκριμενοποίηση ως προς τα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης, χωρίς οποιαδήποτε υπαγωγή αυτών σε οποιοδήποτε κατ' ισχυρισμό παραβιαζόμενο κανόνα και, επαναλαμβάνουμε, χωρίς οποιοδήποτε συσχετισμό προς τους δικογραφηθέντες λόγους Εφέσεως.
Οι πιο πάνω διαπιστώσεις είναι, κατά την άποψη μας, καταλυτικές για την τύχη της παρούσας Έφεσης.
Συγκεκριμένα, όσον αφορά τον «1ο λόγο Εφέσεως» ως αυτός παρατέθηκε στο περίγραμμα αγόρευσης του Εφεσείοντα, δεν δύναται να τύχει εξέτασης, αφού δεν είναι δικονομικά επιτρεπτό να επεκτείνεται το εύρος των λόγων εφέσεως μέσω του περιγράμματος αγόρευσης, πόσω μάλλον να εξετάζονται «λόγοι εφέσεως» που δεν έχουν δικογραφηθεί καθόλου, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ως αναφέρθηκε εμφαντικά και στην πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου ημερομηνίας 29.9.2023 στην Έφεση Αρ. 7/2017 κατά απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ v. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, μέσω ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ:
«Πρέπει να σημειώσουμε, πως έγινε προσπάθεια δια της αιτιολογίας των λόγων έφεσης και του περιγράμματος του Εφεσείοντα να εισαχθεί θέμα για
παραβίαση της αρχής της ισότητας, εφόσον η διοίκηση επανάνοιξε το ζήτημα πείρας του Ε.Μ., ως προς την ανάγκη να πράξει το ίδιο σε σχέση με όλους τους υποψηφίους. Θεωρούμε, πως δεν μπορούμε να εξετάσουμε το θέμα υπό αυτή τη διάσταση διότι κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από τους λόγους έφεσης. Όπως είναι ευρέως νομολογημένο, δεν είναι δυνατή η διεύρυνση θεμάτων, που δεν εγείρονται σαφώς στο περιεχόμενο των λόγων έφεσης, οι οποίοι λόγοι οφείλουν να προσδιορίσουν ειδικά το λάθος του Δικαστηρίου. (Βλ. Omex Enterprises Ltd κ.ά. v. Elia, πολ.εφ.469/12, 20.9.2019, ECLI:CY:AD:2019:A384 και Ταμείο Προνοίας Πιλότων και Ιπτάμενων Μηχανικών των Κυπριακών Αερογραμμών ν. 1. Suphire Ηoldings Public Ltd κ.ά. πολ.εφ.280/2012, 21.12.2017, ECLI:CY:AD:2017:A479, από τις οποίες διαφαίνεται, πως είναι ο λόγος έφεσης που καθορίζει τον προσδιορισμό του λάθους και είναι δυνατόν δια της αιτιολογίας να δημιουργείται νέος λόγος έφεσης). ΄Εχουμε παραθέσει αυτούσιο το περιεχόμενο των δύο λόγων έφεσης, πιο πάνω, και σαφώς περιέχεται σε αυτούς τέτοια διάταση, που να καλύπτει παραβίαση της αρχής της ισότητας, όπως επιχειρήθηκε να εισαχθεί το θέμα είτε δια της αιτιολογίας είτε δια του περιγράμματος.»
Οι δε (δικογραφημένοι) λόγοι Εφέσεως, στο σύνολο τους, αφού δεν προωθήθηκαν με το περίγραμμα αγόρευσης του Εφεσείοντα, δεν μπορούν παρά να λογίζονται ως εγκαταλειφθέντες (βλ. απόφαση ημερομηνίας 13.2.2025 στην Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 162/2023 OSARO JOSHUA CHUKWUYEM v. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΣΥΛΟΥ και την εκεί αναφερόμενη Χωματένος ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 120. βλ και απόφαση ημερομηνίας 22.11.2023 στην Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 65/2019 ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΤΤΙΜΕΡΗ v. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ και την εκεί υπομνησθείσα απόφαση ημερομηνίας 17.3.2012 στην Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 167/2008 Ευστάθιος Στυλιανού Λτδ ν. Κυπριακής Δημοκρατίας) και, κατ' επέκταση και η ίδια η Έφεση στο σύνολο της.
Ακόμη, όμως, και αν ήθελε υποστηριχθεί ότι, οι πιο πάνω πλημμέλειες δεν είναι καθοριστικές για την (εξέταση και) έκβαση της υπόθεσης και πάλιν κρίνουμε ότι, η (αναλυτικώς αιτιολογημένη) κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου περί διεξαγωγής δέουσας έρευνας από την Εφεσίβλητη και παροχής δέουσας αιτιολόγησης στην παρούσα περίπτωση, όπως και το καταληκτικό συμπέρασμα του ότι, ο Εφεσείων δεν πληροί τις προϋποθέσεις για χορήγηση σ' αυτόν καθεστώτος ασύλου, είναι ορθή. Ιδιαίτερα δε και εμφαντικά ο Εφεσείων, όσον αφορά τη μη παροχή συμπληρωματικής προστασίας, δεν έχει κλονίσει την περί τούτου πρωτόδικη κρίση, αφού δεν παραπέμπει σε αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης ως προς τα συναφή πρωτόδικα συμπεράσματα (βλ. απόφαση ημερομηνίας 18.3.2025 στην Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 155/2023 MAMBULU v. Δημοκρατίας). Ως εκ τούτου, ακόμα και χωρίς τις πλημμέλειες που προαναφέρθηκαν, η τύχη της παρούσης Εφέσεως δεν θα ήταν διαφορετική, δηλαδή ευνοϊκή για τον Εφεσείοντα.
Με βάση τα ανωτέρω, η παρούσα Έφεση απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ της Εφεσίβλητης και εναντίον του Εφεσείοντα ύψους €1000, αφού οι προφανείς δικονομικές πλημμέλειες, οι οποίες, εν τέλει, καθόρισαν και το αποτέλεσμα, δεν εντοπίστηκαν, επισημάνθηκαν ή σχολιάστηκαν από την πλευρά της Εφεσίβλητης.
Α. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.
Γ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Δ.
Δ. ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ, Δ.