|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ.162/2023)
13 Φεβρουαρίου 2025
[ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΕΡΑΦΕΙΜ, ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
OSARO JOSHUA CHUKWUYEM
Εφεσείων,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΣΥΛΟΥ
Εφεσίβλητης.
--------------------
Δ. Α. Παυλίδης & Έ. Θεμιστοκλέους (κα), για Δ. Α. ΠΑΥΛΙΔΗΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Δ.ΕΠ.Ε., για Εφεσείοντα.
Α. Αναστασιάδη (κα), εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για Εφεσίβλητη.
--------------------
ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Δ. Λυσάνδρου.
-----------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ, Δ.: Ο Εφεσείων υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας την οποία η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε με απόφασή της, την οποία ο Εφεσείων προσέβαλε διά της Προσφυγής Αρ.1990/2023 ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Κατά το πρακτικό για τη δικάσιμο της 14.9.2023, δόθηκαν σωρευτικές οδηγίες για την καταχώρηση της ένστασης της Καθ' ης η Αίτηση και των γραπτών αγορεύσεων των αντίδικων, με την υπόθεση να ορίζεται για διευκρινίσεις κατά την 1.12.2023.
Η ένσταση και οι αγορεύσεις καταχωρίστηκαν (πλην απαντητικής αγόρευσης από πλευράς του Εφεσείοντα) και, εν συνεχεία, οι διευκρινίσεις όντως έλαβαν χώρα κατά την 1.12.2023.
Κατά τη δικάσιμο των διευκρινίσεων, η συνήγορος του Εφεσείοντα ήταν παρούσα αλλά όχι ο ίδιος, ένεκα (ως εξήγησε η συνήγορος) κωλύματος εργασίας. Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την Προσφυγή (με έξοδα σε βάρος του Εφεσείοντα) λόγω της προσωπικής απουσίας του Εφεσείοντα, αποδεχόμενο συναφές αίτημα της Καθ' ης η Αίτηση και αιτιολογώντας την απόφασή του ως εξής:
«Ο λόγος απουσίας του Αιτητή δεν μπορεί να γίνει δεκτός και αυτό γιατί σύμφωνα με το Διαδικαστικό Κανονισμός [sic] 12 του Διαδικαστικού Κανονισμού του περί Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικοί Κανονισμοί [sic] του 2019 (3/2019) - 2023, κατά τις διευκρινίσεις ή την ακρόαση της υπόθεσης και κατά την απαγγελία της απόφασης, ο αιτητής υποχρεούται να παρίσταται στο Δικαστήριο, είτε αυτός εμφανίζεται αυτοπροσώπως είτε εκπροσωπείται από δικηγόρο, εξαιρουμένης της περίπτωσης ανωτέρας βίας, διαφορετικά η προσφυγή του υπόκειται σε απόρριψη. Ο Αιτητής βρίσκεται στην Κύπρο με το status του αιτητή ασύλου, προτεραιότητα του είναι η προώθηση της αίτηση του και όχι η εργασία του.».
Υπόψιν ότι ο προρρηθείς Κανονισμός 12 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών (εφεξής «o Διαδικαστικός Κανονισμός 12») προέβλεπε (κατά το χρόνο έκδοσης της εφεσιβαλλόμενης απόφασης) τα εξής:
«12.(α) Κατά τις διευκρινίσεις ή την ακρόαση της υπόθεσης και κατά την απαγγελία της απόφασης, ο αιτητής υποχρεούται να παρίσταται στο Δικαστήριο, είτε αυτός εμφανίζεται αυτοπροσώπως είτε εκπροσωπείται από δικηγόρο, εξαιρούμενης της περίπτωσης ανωτέρας βίας, διαφορετικά η προσφυγή του υπόκειται σε απόρριψη.[.]».
Με τον ένα και μοναδικό λόγο έφεσής του, ο Εφεσείων χαρακτηρίζει την εφεσιβαλλόμενη απόφαση ως εσφαλμένη και καταχρηστική, για το λόγο ότι θίγηκε το δικαίωμά του για δίκαιη δίκη σύμφωνα με το Άρθρο 30 του Συντάγματος επειδή το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη τον λόγο για τον οποίο δεν μπορούσε να είναι παρών κατά τις διευκρινίσεις.
Ο λόγος έφεσης κρίνεται αβάσιμος και απορρίπτεται, για τους εξής λόγους:
Καταρχάς, παρατηρούμε ότι το περίγραμμα του Εφεσείοντα αλλοιώνει τον λόγο έφεσης και ιδίως την αιτιολογία αυτού, προβάλλοντας πλέον την πρωτόδικη κρίση ως εσφαλμένη επί τω ότι ο Εφεσείων δικαιούται συμπληρωματική προστασία βάσει του Άρθρου 19(2)(γ) των περί Προσφύγων Νόμων.
Τέτοια ανάπλαση/διεύρυνση λόγου έφεσης και της αιτιολογίας του μέσω περιγράμματος είναι δικονομικά ανεπίτρεπτη και απορριπτέα (Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ.20/2023 OKORO ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 14.1.2025), οπότε παρέλκει η από πλευράς μας εξέταση οποιουδήποτε εγερόμενου θέματος περί της συμπληρωματικής προστασίας.
Ούτε και βέβαια ανταποκρίνεται στα επίδικα γεγονότα η αναφορά στο περίγραμμα του Εφεσείοντα πως το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την Προσφυγή επειδή έκρινε ότι αυτός δεν χρήζει συμπληρωματικής προστασίας.
Εξετάζοντας το περίγραμμα του Εφεσείοντα, διαπιστώνουμε ότι δεν προωθεί τον λόγο έφεσης και την αιτιολογία του ως παρατίθενται στο δικόγραφο της Έφεσης, αφού δεν αναπτύσσει οποιαδήποτε επιχειρηματολογία προς αυτή την κατεύθυνση.
Συνεπώς, θεωρούμε τον λόγο έφεσης εγκαταλειφθέντα (Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 102/2009 Χωματένος ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 120), με αποτέλεσμα η όλη Έφεση να στερείται βάσης.
Aκόμη, όμως, και αν ο λόγος έφεσης είχε δεόντως αναπτυχθεί και πάλιν δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτός και εξηγούμε: Η εκκαλούμενη απόφαση λήφθηκε στη βάση και στο πλαίσιο του Διαδικαστικού Κανονισμού 12, ο οποίος δεν προκύπτει από τον λόγο έφεσης (και την αιτιολογία του) να βάλλεται από τον Εφεσείοντα ως προς τη συνταγματικότητά του. Ως εκ τούτου, η εκκαλούμενη απόφαση τεκμαίρεται ότι λήφθηκε επί νόμιμης (συμβατής με το Σύνταγμα) βάσης.
Καταληκτική κρίση του Δικαστηρίου:
Η Έφεση απορρίπτεται.
Επιδικάζεται το ποσό των 2000 ευρώ, ως κατ' έφεση έξοδα, υπέρ της Εφεσίβλητης και κατά του Εφεσείοντα.
Α. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.
Γ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Δ.
Δ. ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ, Δ.