|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΥΠΡΟΥ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση αρ. 12/2019)
13 Φεβρουαρίου 2025
[ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Πρόεδρος]
[ΑΜΠΙΖΑΣ, ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΟΥ, Δ/στές]
ΛΑΥΡΕΝΤΗ ΝΤΕΜΟΥΡΤΣΙΔΗ
Εφεσείοντα/Ενάγοντα
v.
FANANDRIA CONSTRUCTION LTD
Εφεσίβλητης/Εναγόμενης
-----------------------------
Αίτηση υπό εφεσείοντα ημερομηνίας 11.6.2024 για επαναφορά της έφεσης
Α. Αλεξάνδρου και Ε. Αλεξάνδρου (κα) για Αλέξανδρος Χρ. Αλεξάνδρου, για τον αιτητή - εφεσείοντα.
Α. Μούσκου (κα) για Κ. Μ. Χατζηπιέρας Δ.Ε.Π.Ε. και Στέλιος Αμερικάνος και Σία Δ.Ε.Π.Ε., για την καθ' ης η αίτηση - εφεσίβλητη.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τη Στυλιανίδου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΟΥ, Δ.: Ο αιτητής, με την ως άνω αριθμό και τίτλο έφεση, προσβάλλει απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή του εναντίον της εφεσίβλητης για αποζημιώσεις στη βάση του αστικού αδικήματος της αμέλειας σε σχέση με εργατικό ατύχημα.
Είναι κοινώς αποδεκτό ότι κατά την πρώτη ημερομηνία προδικασίας, δεν εμφανίστηκε κανένας από πλευράς εφεσείοντα επειδή ο δικηγόρος του είχε αποβιώσει. Με οδηγίες του Εφετείου, στις 10/04/2024, επιδόθηκε προσωπικώς στον εφεσείοντα ειδοποίηση από την Πρωτοκολλητή, ότι η έφεση ορίσθηκε για προδικασία στις 13/05/2024. Κατά την εν λόγω ημερομηνία, δεν εμφανίστηκε καμία πλευρά και, ως εκ τούτου, το Εφετείο απέρριψε την έφεση λόγω της μη εμφάνισης του εφεσείοντα. Εν όψει τούτου, ο εφεσείοντας καταχώρισε την υπό κρίση αίτηση επαναφοράς της έφεσης, βάσει του Μέρους 41.17 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2023.
Όπως υποστηρίζει ο εφεσείοντας στην ένορκη δήλωση του που συνοδεύει την υπό κρίση αίτηση, μετά την επίδοση της εν λόγω ειδοποίησης, αφού επισκέφθηκε διάφορους δικηγόρους εκ των οποίων κατονομάζει δύο πρόσωπα, μίλησε τηλεφωνικώς με τον ευπαίδευτο συνήγορο που τον εκπροσωπεί στην υπό κρίση αίτηση και διευθετήθηκε συνάντηση μεταξύ τους στις 07/05/2024. Κατά την εν λόγω συνάντησή τους, «λόγω της λανθασμένης εντύπωσης» που του είχε δημιουργηθεί, ο εφεσείοντας ενημέρωσε τον συνήγορο ότι η προδικασία είχε ορισθεί στις 14/05/2024, αντί στις 13/05/2024. Εν τω μεταξύ, ο εφεσείοντας προέβαινε σε ενέργειες να εξασφαλίσει από συγγενικά πρόσωπα του αποβιώσαντος αρχικού συνηγόρου του, τον φάκελο της υπόθεσής του. Ο νυν συνήγορος ζήτησε από τον εφεσείοντα να μεταβεί στο γραφείο του στις 10 π.μ. στις 13/05/2024 για να υπογράψει σχετικό διοριστήριο έγγραφο. Κατά τη συνάντηση, στις 13/05/2024, ο συνήγορος διαπίστωσε ότι η έφεση ήταν ορισμένη για προδικασία εκείνη την ημέρα. Αμέσως, εντός μερικών λεπτών, απέστειλε ηλεκτρονικό μήνυμα στο Εφετείο ενημερώνοντας το για το λάθος που έγινε και ζητώντας οδηγίες για καταχώριση περιγράμματος. Η Πρωτοκολλητής τον ενημέρωσε, αυθημερόν, ότι η έφεση είχε ήδη απορριφθεί. Εξ ου και ακολούθησε η υπό κρίση αίτηση.
Η εφεσίβλητη με την ένστασή της υποστηρίζει ότι, βάσει της νομολογίας, λάθος διαδίκου δεν δίδει δικαίωμα επαναφοράς της έφεσης και ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος και η νομολογία για την έκδοση διατάγματος επαναφοράς έφεσης. Επίσης, υποστηρίζει ότι τυχόν έκδοση του αιτούμενου διατάγματος επαναφοράς της έφεσης, θα μπορούσε να δημιουργήσει ρήγματα στην αρχή της τελεσιδικίας.
Ως προς τη νομική πτυχή του ζητήματος, στην υπόθεση Η.Φ. v. Χ.Χ., Πολιτική Έφεση Αρ. Ε58/2023, 30/9/2024, το Εφετείο ανέφερε τα εξής:
«Η δυνατότητα επαναφοράς έφεσης, η οποία απορρίπτεται λόγω παράλειψης εμφάνισης κατά την προδικασία, προβλέπεται στον Κανονισμό 41.17(4) του Μέρους 41 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2023. Αυτό, σύμφωνα με τον Κανονισμό, μπορεί να γίνει εάν το Εφετείο το κρίνει πρέπον. Πανομοιότυπη πρόνοια προβλέπεται στον Κανονισμό 11 του περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996 (4/1996).
Στην ΙΩΑΝΝΟΥ κ.α. ν. MELOUNDA DEVELOPMENT LTD κ.α., Πολιτική Έφεση 388/2017, ημερομηνίας 29.5.2024 (απόφαση του Νέου Ανωτάτου Δικαστηρίου στη δευτεροβάθμια του δικαιοδοσία), εξηγήθηκε, μέσα από αναφορά σε νομολογία, ότι κάθε περίπτωση εξαρτάται από τις συνθήκες που την περιβάλλουν. Ως λέχθηκε:
«Στην Χαράκης κ.ά. ν. Λουκά κ.ά. (2014) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2080, 2083-4, το Εφετείο εξηγώντας πώς ασκείται η δικαστική κρίση ως προς το κατά πόσο είναι «πρέπον», ανέφερε ότι «το ζήτημα επαφίεται αποκλειστικά στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, η οποία, όπως είναι θεμελιωμένο, θα πρέπει να ασκείται πάντοτε δικαστικά και με γνώμονα το συμφέρον της ορθής απονομής της δικαιοσύνης» και ότι «Το Δικαστήριο θα πρέπει να διασφαλίσει στους διαδίκους την κατοχύρωση του δικαιώματος της δίκαιης δίκης το οποίο προνοείται στο Άρθρο 30 του Συντάγματος και με το οποίο διασφαλίζεται, μεταξύ άλλων, η ευκαιρία στους διαδίκους να προβάλουν τους ισχυρισμούς τους ενώπιον του Δικαστηρίου».
Ο διάδικος δεν μπορεί, κατά κανόνα, να προβάλλει το λάθος, αμέλεια ή παράλειψη του δικηγόρου του για να πετυχαίνει την παράταση προθεσμιών ή την αναγέννηση δικαστικών διαδικασιών (Βαρδιάνος ν. Richards (1998) 1(Β) Α.Α.Δ. 698, 704) και δεν επαναφέρεται έφεση όταν η απόρριψη της οφείλεται σε αδιαφορία, αμέλεια ή σφάλμα του διαδίκου (Cyprus Import Corp. Ltd v. Σενέκης (1998) 1(Β) Α.Α.Δ. 1108, 1113). Όμως, η κάθε υπόθεση κρίνεται στη βάση των δικών της περιστάσεων.»
Στην υπόθεση αυτή εγκρίθηκε το αίτημα επαναφοράς λόγω των άκρως ιδιαιτέρων περιστάσεων που ίσχυαν.»
Στην υπόθεση Η.Φ. v. Χ.Χ.. ανωτέρω, το Εφετείο απέρριψε την αίτηση επαναφοράς της έφεσης, λαμβάνοντας υπόψη ότι το εκεί επικαλούμενο λάθος του διαδίκου δεν έδινε δικαίωμα επαναφοράς καθώς επίσης και ότι η εν λόγω έφεση αφορούσε ενδιάμεση απόφαση σε προσωρινό διάταγμα, επομένως, η ουσία της κυρίως διαδικασίας, δεν θα επηρεαζόταν από την απόρριψη της έφεσης για ενδιάμεσο διάταγμα.
Εν πρώτοις, επισημαίνουμε ότι, όπως προκύπτει από τη νομολογία, το Εφετείο διαθέτει διακριτική ευχέρεια ως προς το ζήτημα και η κάθε υπόθεση κρίνεται στη βάση των δικών της περιστάσεων. Δεν μας διαφεύγει ότι το λάθος διαδίκου «κατά κανόνα» δεν δικαιολογεί την επαναφορά της έφεσης.
Στρεφόμενοι στα ενώπιόν μας γεγονότα, λαμβάνουμε υπόψη ότι ο εφεσείοντας απώλεσε την εκπροσώπηση από τον δικηγόρο του ο οποίος είχε αποβιώσει, ότι ευθύς αμέσως μόλις έλαβε την ειδοποίηση ορισμού της προδικασίας, βρέθηκε αντιμέτωπος με την αναγκαιότητα να σπεύσει, ταυτοχρόνως, σε σύντομο χρονικό διάστημα, να εξασφαλίσει τον φάκελο της υπόθεσής του και να εξεύρει νέο δικηγόρο. Η όλη κατάσταση που αντιμετώπιζε, δημιουργεί, κατά την άποψη μας, μία ιδιαιτερότητα, υπό το πρίσμα της οποίας, θα πρέπει να συνυπολογιστεί η βαρύτητα του λάθους του. Επίσης, λαμβάνουμε υπόψη ότι η έφεση βρίσκεται ακόμη στα αρχικά της στάδια, ως εκ τούτου η καθυστέρηση δεν επηρεάζει δυσμενώς την εφεσίβλητη. Επιπλέον, η απόρριψη της έφεσης θα αποστερήσει το δικαίωμα πρόσβασης στη δικαιοσύνη του εφεσείοντα ως προς τη διάγνωση των αστικών του δικαιωμάτων, σε βαθμό δυσανάλογο με την όποια ζημιά θα προκαλέσει η καθυστέρηση στα δικαιώματα της εφεσίβλητης που ενδεχομένως να προκληθεί από την επαναφορά της έφεσης και στην απονομή της δικαιοσύνης εν γένει. Παρά το αναφερόμενο λάθος του εφεσείοντα, αναφορικά με την ημερομηνία ορισμού της έφεσης, δεν διαπιστώνεται οποιαδήποτε αδιαφορία από μέρους του. Αντιθέτως, διαφαίνεται η προσπάθειά του να ανταποκριθεί στα όσα απαιτούντο για αντιπροσώπευσή του.
Εν όψει όλων των πιο πάνω, κρίνουμε ότι στην παρούσα υπόθεση είναι πρέπον όπως ασκήσουμε τη διακριτική μας ευχέρεια υπέρ της επαναφοράς της έφεσης. Συνακόλουθα, η αίτηση εγκρίνεται και εκδίδεται διάταγμα επαναφοράς της έφεσης. Δίδονται οδηγίες στην Πρωτοκολλητή όπως ορίσει την έφεση το συντομότερο δυνατόν για προδικασία.
Παρά την επιτυχία της αίτησης, εντούτοις λαμβάνεται υπόψη ότι η εφεσίβλητη δεν ευθύνεται για τα γεγονότα που οδήγησαν στην αναγκαιότητα υποβολής της. Εξισορροπώντας τα ανωτέρω δεδομένα, δεν εκδίδεται καμία διαταγή για έξοδα.
Μ. ΑΜΠΊΖΑΣ, Δ.
Ι. ΣΤΥΛΙΑΝΊΔΟΥ, Δ.