|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΥΠΡΟΥ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση αρ. 7/2024)
(i-justice)
27 Ιανουαρίου 2025
[ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Πρόεδρος]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ NEW NISSAN CYPRUS LTD ΓΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΕΦΕΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 394/2024 ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ
15/10/2024 ΛΟΓΩ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΩΝ ΟΔΗΓΙΩΝ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΟΔΑ.
Μεταξύ:
New Nissan Cyprus Ltd
Αιτήτρια/Εναγόμενη 1
και
Παύλος Χαλκάς
Καθ' ου η Αίτηση/Ενάγοντας
Για αιτήτρια: κα Έλενα Πελεκάνου - Λοΐζου για Λ. Πελεκάνος και Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε
Για καθ' ου η αίτηση: κα Φούλλα Λ. Χατζηνικολή για Δρ. Ανδρέας Π. Ποιητής & Σία Δ.Ε.Π.Ε
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Π.: Η παρούσα εκδικάζεται από μονομελή σύνθεση δυνάμει των προνοιών του Άρθρου 25.1 του Περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν.14/60) και του Άρθρου 11.5 του περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλες Διατάξεις) Νόμου του 1964 (Ν.33/1964).
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Π.: Με την παρούσα, η αιτήτρια ζητά την άδεια του Εφετείου για την καταχώρηση έφεσης που θα στρέφεται αποκλειστικά εναντίον της διαταγής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας ημ. 15.10.2024 στην αγωγή 394/24 αναφορικά με τα έξοδα.
Η αίτηση καταχωρίστηκε μονομερώς ως ήταν δικαίωμα της αιτήτριας δυνάμει του Μέρους 41.22 (2) των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023. Εντούτοις, έδωσα οδηγίες όπως η αίτηση επιδοθεί στην άλλη πλευρά, προκειμένου να ακουστούν οι απόψεις της.
Η εκδοχή της αιτήτριας όπως προκύπτει από την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση και την αγόρευση της συνηγόρου της, είναι ως ακολούθως:
Ο ενάγοντας - καθ' ου η αίτηση καταχώρησε αγωγή εναντίον της εναγόμενης 1 - αιτήτριας, η οποία επιδόθηκε την 1.8.24. Η αιτήτρια προώθησε την αγωγή στο γραφείο των συνηγόρων της, οι οποίοι στις 2.8.24 ενημέρωσαν με ηλεκτρονικό μήνυμα τους δικηγόρους του ενάγοντα ότι θα καταχωρήσουν εμφάνιση. Λόγω των θερινών διακοπών η εμφάνιση καταχωρήθηκε στις 3.9.24.
Στις 14.10.24 ήρθε στην αντίληψη των συνηγόρων της αιτήτριας λόγω μηνύματος στην επικοινωνία που στάλθηκε από τους δικηγόρους του ενάγοντα προς το Δικαστήριο, ότι είχαν καταχωρήσει αίτηση για απόφαση λόγω μη καταχώρησης εμφάνισης στις 28.8.24 και ζητούσαν από το Δικαστήριο να την αποσύρουν με έξοδα. Η αίτηση από το μήνυμα των συνηγόρων του ενάγοντα φαινόταν ότι ήταν ορισμένη στις 15.10.24.
Με μήνυμα των συνηγόρων της αιτήτριας στην επικοινωνία προς το Δικαστήριο, εκφράστηκε η θέση ότι ο ενάγοντας δεν δικαιούται σε έξοδα διότι η αίτηση για απόφαση λόγω μη καταχώρησης εμφάνισης, ήταν πρόωρη με βάση το Μέρος 59.2(1)(α) των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023 και την επιστολή - οδηγία του Ανωτάτου Δικαστηρίου ημερ 5.7.24, την οποία επισύναψαν στην επικοινωνία προς ενημέρωση του Δικαστηρίου, παρόλο που είναι ζήτημα που εμπίπτει εντός της γνώσης του Δικαστηρίου (τεκμ. 1 της ένορκης δήλωσης της αίτησης).
Λόγω του ότι η αίτηση του ενάγοντα ήταν μονομερής, δεν ήταν δυνατόν για τους συνηγόρους της αιτήτριας να διαπιστώσουν από το i - justice την απόφαση του Δικαστηρίου στις 15.10.24 ως προς το θέμα των εξόδων. Προχώρησαν όμως με αίτημα στο Πρωτοκολλητείο για να τους δοθούν τα πρακτικά και όταν τους δόθηκαν, διαπίστωσαν ότι η αίτηση αποσύρθηκε και απορρίφθηκε με έξοδα εναντίον της αιτήτριας (τεκμ. 2 της ένορκης δήλωσης της αίτησης).
Τότε προχώρησαν στην καταχώρηση της παρούσας με την οποία η αιτήτρια ζητά την άδεια καταχώρησης έφεσης σε σχέση με τα έξοδα.
Ο ενάγοντας - καθ' ου η αίτηση με την ένσταση του, ισχυρίζεται ότι δυνάμει της νομικής βάσης της αίτησης, η αιτήτρια δεν ζητά άδεια για καταχώρηση έφεσης αλλά αντιθέτως αιτείται από το Εφετείο την ακύρωση του διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας ως προς την επιδίκαση των εξόδων στην ενδιάμεση αίτηση ημερομηνίας 26.8.2024. Κάτι όμως που δεν επιτρέπεται αφού θα έπρεπε να προηγηθεί άδεια για έφεση ως προς τα έξοδα.
Ανεξαρτήτως τούτου, είναι η θέση του καθ' ου η αίτηση ότι ορθώς το πρωτόδικο Δικαστήριο του επεδίκασε τα έξοδα της αίτησης, δυνάμει του Μέρους 8.4 (1) των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023 που καθορίζει τις προθεσμίες για καταχώρηση σημειώματος εμφάνισης. Ισχυρίζεται επίσης ότι το Μέρος 59.2(1)(α) δεν αναφέρεται στον χρόνο καταχώρησης του σημειώματος εμφάνισης, αλλά στις συνεδρίες του Δικαστηρίου.
Τέλος αναφέρεται ότι η ένορκη δήλωση που στηρίζει την αίτηση υπογράφεται από την δικηγόρο της αιτήτριας που χειρίζεται το θέμα, κάτι που δεν επιτρέπεται σύμφωνα με τη νομολογία. Ως εκ τούτου, η ένορκη δήλωση της αίτησης θα πρέπει να μην ληφθεί υπόψη.
Νομική πτυχή
Η αίτηση βασίζεται στο Μέρος 41.22 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023 που έχει ως εξής:
«(1) Έφεση που ασκείται επί αποφάσεως με μόνο λόγο εφέσεως τις λανθασμένες οδηγίες ως προς τα έξοδα, ή επί διατάγματος που αφορά στον υπολογισμό ή την αναθεώρηση του υπολογισμού των εξόδων δεν επιτρέπεται παρά μόνο κατόπιν αδείας του Εφετείου ή Δικαστή αυτού.
(2) Άδεια χορηγείται κατόπιν αιτήσεως χωρίς ειδοποίηση μόνο εάν προκύψει ότι οι οδηγίες ή το διάταγμα είναι αντίθετο προς τις πρόνοιες οποιουδήποτε νόμου ή κανονισμού, ή βασίζεται σε παρανόηση γεγονότος ή διατάσσει οποιοδήποτε διάδικο να καταβάλλει έξοδα που προκλήθηκαν χωρίς επαρκή αιτία, από άλλο διάδικο.»
Η πιο πάνω διάταξη, ταυτίζεται με το λεκτικό της Δ.35, θ.20 των παλαιών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Επομένως καθοδήγηση ως προς το ζήτημα αυτό, μπορεί να αντληθεί από τη νομολογία που ερμηνεύει την εν λόγω Διαταγή (βλ. μεταξύ άλλων Πολ. Αίτηση 6/24, ημ. 8.11.24).
Έχει νομολογηθεί ότι η παροχή άδειας δεν αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, αλλά συναρτάται με τη στοιχειοθέτηση από τον αιτητή, τουλάχιστον μιας των προϋποθέσεων που καθορίζουν οι διαδικαστικοί Κανονισμοί (βλ. , Πολ. Εφ. 36/19, ημ. 31.5.2019), ECLI:CY:AD:2019:B209.
Σύμφωνα με το Μέρος 41.22 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023 που όπως προαναφέρθηκε ταυτίζεται με την Δ.35, θ.20 των παλαιών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, η παροχή άδειας δικαιολογείται, μόνο εφόσον καθίσταται εμφανές ότι η απόφαση για τα έξοδα:
· αντίκειται προς το νόμο ή διαδικαστικό κανονισμό,
· βασίζεται σε παρανόηση των γεγονότων ή
· όπου διατάσσεται ένας διάδικος να καταβάλει τα έξοδα του άλλου, χωρίς επαρκή λόγο
(βλ. επίσης, (1999) 1 Α.Α.Δ 360 και (2010) 1 Α.Α.Δ 891).
Έχει επισημανθεί στην απόφαση (ανωτέρω) ότι ενδείκνυται να εξειδικεύεται από τον αιτητή σε ποια από τις πιο πάνω προϋποθέσεις στηρίζει το αίτημα του για παραχώρηση άδειας (βλ. επίσης , Πολ. Αίτηση. 84/23, 21.12.2023).
Συμπεράσματα
Στην παρούσα περίπτωση, η αιτήτρια στηρίζει το αίτημα της στον ισχυρισμό ότι η επιδίκαση των υπό κρίση εξόδων, είναι αντίθετη με τις πρόνοιες των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023 και ιδιαίτερα του Μέρους 59.2. (1) (α). Επί του προκειμένου δεν είναι ορθή η θέση του συνηγόρου για τον καθ΄ ου η αίτηση ότι ο εν λόγω Κανονισμός αναφέρεται μόνο σε συνεδρίες του Δικαστηρίου. Στο Μέρος 59.2.(3) των ιδίων Κανονισμών, αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής:
«Εκτός όταν το δικαστήριο διατάξει διαφορετικά, ο χρόνος της περιόδου η οποία αναφέρεται στον κανονισμό 59.2(1)(α) δεν θα λαμβάνεται υπόψη στον υπολογισμό του χρόνου ο οποίος προβλέπεται από τους παρόντες κανονισμούς ή από οποιοδήποτε διάταγμα ή οδηγία για τροποποίηση, επίδοση, παράδοση ή καταχώριση οποιουδήποτε δικογράφου, με εξαίρεση τις τελευταίες επτά ημέρες εκείνης της περιόδου.»
Να σημειωθεί επί του προκειμένου ότι παρά την επίκληση του πιο πάνω Κανονισμού από τους συνηγόρους της αιτήτριας στην ηλεκτρονική επικοινωνία, στην πρωτόδικη απόφαση για επιδίκαση των εξόδων δεν γίνεται καμία μνεία ούτε αιτιολογείται η επιδίκαση των εξόδων με παραπομπή στον πιο πάνω Κανονισμό. Απλά αναφέρεται ότι η αίτηση για απόφαση αποσύρεται και απορρίπτεται με έξοδα υπέρ του ενάγοντα και εναντίον του εναγομένου 1 (τεκμ. 2 της ένορκης δήλωσης της αίτησης).
Είναι σαφές κατά την κρίση μου και προκύπτει ξεκάθαρα από το σχετικό λεκτικό της απόφασης ότι η παρούσα αίτηση στηρίζεται σε κατ' ισχυρισμό παρανόηση ή λανθασμένη ερμηνεία από το πρωτόδικο Δικαστήριο του Μέρους 59.2 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023. Ως αποτέλεσμα, δικαιολογείται δυνάμει της προαναφερθείσας νομολογίας η παραχώρηση άδειας για έφεση ως προς την επιδίκαση των υπό κρίση εξόδων.
Σημειώνω επί του προκειμένου ότι δεν ευσταθεί η θέση του καθ' ου η αίτηση ότι με την αίτηση επιζητείται απόφαση επί της ουσίας της επιδίκασης των εξόδων και όχι άδεια για καταχώρηση έφεσης. Είναι σαφές από την αίτηση και από την ένορκη δήλωση που την συνοδεύει αλλά και την νομική βάση στην οποία στηρίζεται ότι με την παρούσα επιζητείται η παραχώρηση άδειας για την υπό κρίση επιδίκαση εξόδων εναντίον της αιτήτριας. Αναφορικά με την ένορκη δήλωση δικηγόρου την οποία ο καθ΄ ου η αίτηση ζητά να μην ληφθεί υπόψη, παραπέμπω στην υπόθεση (2010) 1 A.A.Δ 82, όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι μια ένορκη δήλωση δεν αποκλείεται απλά επειδή ο ομνύων είναι δικηγόρος.
Ενόψει όλων των πιο πάνω, δίδεται άδεια για καταχώρηση έφεσης αναφορικά με το μέρος της επίδικης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας σε σχέση με την υπό κρίση επιδίκαση εξόδων υπέρ του ενάγοντα και εναντίον της εναγομένης 1. Η έφεση να καταχωρηθεί εντός 15 ημερών από σήμερα.
Τα έξοδα της παρούσας αίτησης ύψους €2.000,00 επιδικάζονται υπέρ της αιτήτριας και εναντίον του καθ' ου η αίτηση.
Αλ. Παναγιώτου, Π.