|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΥΠΡΟΥ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση αρ. 9/24)
28 Νοεμβρίου 2024
[ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Πρόεδρος]
Αναφορικά με την εταιρεία East Point Metals Ltd
Μονομερής Αίτηση από την εταιρεία Valjaonica Bakra A.D. Sevojno Serbia από την Σερβία για άδεια καταχώρησης έφεσης ως επηρεαζόμενος μη διάδικος, εναντίον της πρωτόδικης απόφασης του Ε.Δ. Λευκωσίας ημερ. 18.10.2024, στην εταιρική αίτηση υπ' αρ. 151/2022
Για αιτήτρια: κ. Αχιλλέας Δημητριάδης με κ. Μ. Φιερό και κα Μ. Τσαγγαρίδου για Λέλλος Δημητριάδης Δικηγορικό Γραφείο Δ.Ε.Π.Ε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Π.: Η παρούσα πολιτική αίτηση εκδικάζεται σε μονομελή σύνθεση δυνάμει των προνοιών του Άρθρου 25.1 του Περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν.14/60) και του Άρθρου 11.5 του περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλες Διατάξεις) Νόμου του 1964 (33/1964).
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(δοθείσα αυθημερόν)
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Π.: Την 18.10.2024, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, κατόπιν ακρόασης της εταιρικής αίτησης υπ' αρ. 151/2022, εξέδωσε διάταγμα εκκαθάρισης της εταιρείας East Point Metals Ltd, διορίζοντας ταυτόχρονα τον Επίσημο Παραλήπτη ως προσωρινό εκκαθαριστή της.
Την εταιρική αίτηση 151/2022 καταχώρησαν οι εταιρείες Seba Star D.O.O. και Haramalk D.O.O., από την Σερβία που είναι μέτοχοι μειοψηφίας αφού κατέχουν συλλογικά το 48% του εκδομένου μετοχικού κεφαλαίου της East Point Metals Ltd. Η εταιρική αίτηση στρεφόταν εναντίον της East Point Metals Ltd και του μετόχου πλειοψηφίας Desko Nikitovic, ο οποίος κατέχει το 52% του εκδομένου μετοχικού κεφαλαίου της.
Οι αιτήτριες ζήτησαν με την πιο πάνω εταιρική αίτηση, την τροποποίηση του καταστατικού ώστε ο αριθμός των Συμβούλων να είναι δύο. Ζήτησαν επίσης όπως κάθε μέτοχος ή ομάδα μετόχων που κατέχει τουλάχιστον 40% των μετοχών να έχει το δικαίωμα να προτείνει και να εκλέγει ή να απομακρύνει έναν Σύμβουλο. Με τον τρόπο αυτό θα διασφαλίζεται ότι κάθε μέτοχος ή ομάδα μετόχων που κατέχει τουλάχιστον 40% των μετοχών θα εκπροσωπείται στο διοικητικό συμβούλιο από έναν Σύμβουλο. Διαζευκτικά με τα πιο πάνω, οι εν λόγω μέτοχοι μειοψηφίας ζήτησαν διάταγμα εκκαθάρισης της εταιρείας East Point Metals Ltd, στην περίπτωση που δεν εγκριθεί το αίτημα τροποποίησης του καταστατικού. Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατόπιν ακρόασης της εν λόγω εταιρικής αίτησης, για λόγους που αναφέρονται στην απόφαση του ημ. 18.10.2024, εξέδωσε διάταγμα εκκαθάρισης της East Point Metals Ltd.
Στην συνέχεια, η αιτήτρια εταιρεία Valjaonica Bakra A.D Sevojno Serbia που εδρεύει στην Σερβία και είναι ιδιοκτήτρια εργοστασίου χαλκού, καταχώρησε την παρούσα πολιτική αίτηση με την οποία ζητά άδεια να καταχωρήσει έφεση εναντίον της πιο πάνω πρωτόδικης απόφασης ημ. 18.10.2024, παρότι δεν ήταν διάδικος στην πρωτόδικη διαδικασία. Να σημειωθεί ότι η προθεσμία έφεσης λήγει σήμερα. Ως εκ τούτου αφού ακούστηκαν οι δικηγόροι της αιτήτριας νωρίτερα το πρωί σήμερα, κρίθηκε αναγκαίο όπως η παρούσα απόφαση εκδοθεί αυθημερόν.
Είναι η θέση της αιτήτριας όπως αναφέρεται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την παρούσα αίτηση αλλά και την αγόρευση των συνηγόρων της ότι έλαβε γνώση για την έκδοση του διατάγματος εκκαθάρισης, μόλις στις 8.11.24, με ηλεκτρονικό μήνυμα που της στάλθηκε από το δικηγορικό γραφείο Χάρης Κυριακίδης Δ.Ε.Π.Ε.
Η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι πρέπει να της δοθεί άδεια για έφεση αφού έχει επηρεαστεί δυσμενώς από το διάταγμα εκκαθάρισης, πράγμα που την καθιστά επηρεαζόμενο μη διάδικο. Αναφέρει συγκεκριμένα τα εξής:
1. Το μετοχικό κεφάλαιο της αιτήτριας ανήκει κατά 100% στην East Point Metals Ltd, επομένως η εκκαθάριση της εταιρείας αυτής, επηρεάζει άμεσα την αιτήτρια.
2. Η αιτήτρια ως ο μεγαλύτερος πιστωτής της East Point Metals Ltd, κινδυνεύει να υποστεί αρνητικές και ανεπανόρθωτες συνέπειες, στην παραγωγική της διαδικασία, τη ρευστότητα, τη φερεγγυότητα, την κερδοφορία και τελικά στην αξία των περιουσιακών της στοιχείων και στην επιχείρηση της. Η εκκαθάριση της East Point Metals Ltd, ουσιαστικά θα οδηγήσει στην κατάρρευση της αιτήτριας.
3. Με την έκδοση του διατάγματος εκκαθάρισης της East Point Metals Ltd, η αιτήτρια, ως ο μεγαλύτερος πιστωτής της, αντιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας καθώς σημαντικά κεφάλαια κατακρατούνται ή πρόκειται να κατακρατηθούν σε τραπεζικούς λογαριασμούς της East Point Metals Ltd για άγνωστο χρονικό διάστημα.
4. Η εκκαθάριση της εταιρείας θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά και θα έχει πολλές αρνητικές συνέπειες προς την αιτήτρια, στην παραγωγική της διαδικασία, τη ρευστότητα, τη φερεγγυότητα, την κερδοφορία και τελικά στην αξία των περιουσιακών της στοιχείων και στην επιχείρηση της.
5. Η εκκαθάριση της εταιρείας θα επιφέρει αρνητικές επιπτώσεις και ανεπανόρθωτη ζημιά στην αιτήτρια και στους 1131 εργαζομένους της.
6. Επιπρόσθετα, η παραγωγή και οι επενδύσεις της αιτήτριας υποστηρίζονται με τραπεζικά δάνεια και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, πιστωτικές διευκολύνσεις οι οποίες λόγω του διατάγματος εκκαθάρισης θα επηρεαστούν δυσμενώς ή θα ανασταλούν.
Ο συνήγορος της αιτήτριας στην αγόρευση του, αναφέρθηκε σε σχετική με το θέμα νομολογία που εκδόθηκε όμως πριν την κατάργηση των παλαιών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και την αντικατάσταση τους με τους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας του 2023. Ισχυρίστηκε εντούτοις ότι το Δικαστήριο θα μπορούσε, ελλείψει νομολογίας στην βάση των Κανονισμών του 2023 να στηριχθεί στην εν λόγω νομολογία, έχοντας υπόψη τον πρωταρχικό σκοπό των Κανονισμών. Αναφέρθηκε τέλος στην έννοια της λέξης «εφεσείων» στους Κανονισμούς του 2023, υποστηρίζοντας ότι συμπεριλαμβάνει όχι μόνο διάδικο αλλά και οιονδήποτε πρόσωπο επηρεάζεται από την απόφαση.
Νομική πτυχή.
Είναι γεγονός ότι το δικαίωμα και οι προϋποθέσεις άσκησης έφεσης από μη διάδικο στην πρωτόδικη διαδικασία, δεν ρυθμιζόταν ρητά στους παλαιούς Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας. Ούτε όμως και στους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας του 2023, υπάρχει ειδική πρόνοια. Το δικαίωμα αυτό αναγνωρίστηκε όμως από την νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Λέχθηκε ότι ως αποτέλεσμα των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης, ένα πρόσωπο που επηρεάζεται από την έκδοση απόφασης θα πρέπει παρότι δεν ήταν πρωτοδίκως διάδικος, να έχει δικαίωμα να την αμφισβητήσει με έφεση.
Στην υπόθεση (2016) 1 Α.Α.Δ 2674, το Ανώτατο Δικαστήριο αναφέρθηκε διεξοδικά στην νομολογία που καθορίζει τις προϋποθέσεις για καταχώρηση έφεσης από μη διάδικο στην πρωτόδικη διαδικασία. Έγινε ειδική αναφορά στην υπόθεση υποθέσεις (1990) 1 A.A.Δ. 49, τονίζοντας τα εξής:
« Η Asbestos Mines (ανωτέρω) αφορούσε δύο εφέσεις εναντίον απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου, σε αίτηση διάλυσης της εφεσίβλητης εταιρείας The Cyprus Asbestos Mines. H πρώτη καταχωρίστηκε εκ μέρους όλων των εργαζομένων, πιστωτών της εφεσίβλητης και η δεύτερη, από το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ως πιστωτών της εφεσίβλητης. Προβλήθηκε προδικαστική ένσταση εκ μέρους του συνηγόρου της εφεσίβλητης ως προς την εγκυρότητα των εφέσεων που καταχωρίστηκαν χωρίς προηγούμενη άδεια του Εφετείου. Και στις δύο περιπτώσεις οι εφεσείοντες δεν ήταν διάδικοι, ούτε πρόσωπα που έλαβαν μέρος στη διαδικασία και δεν είχαν δικαίωμα να καταχωρίσουν έφεση, χωρίς την άδεια του Εφετείου. Το Εφετείο αντικρίζοντας τις εκατέρωθεν θέσεις, με αναφορά στις πρόνοιες του θ.3 της Δ.35 που τύγχανε εφαρμογής και όχι της Δ.35 θ.5 όπως παρέπεμψε ο συνήγορος της εφεσίβλητης, και στο Ο.58 r.3 των Αγγλικών Θεσμών που βρισκόταν σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 1954, ημερομηνία που οι περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμοί, Κεφ.12, αντικατέστησαν τους προηγούμενους Θεσμούς, κατέληξε ότι, σε περιπτώσεις αιτήσεων για διάλυση εταιρείας, έφεση μπορεί να υποβληθεί από τον αιτητή, τον καθ' ου η αίτηση, καθώς και από οποιοδήποτε πρόσωπο του οποίου τα συμφέροντα επηρεάζονται, νοουμένου, ότι πρόκειται για πρόσωπο που παρουσιάστηκε στην πρωτόδικη διαδικασία και η παρουσία του αναφέρεται στη δικογραφία. Σε περίπτωση δε, που οποιοδήποτε πρόσωπο ισχυρίζεται πως επηρεάζονται τα συμφέροντά του από μια απόφαση του Δικαστηρίου, σε αίτηση διάλυσης εταιρείας και το οποίο, δεν έλαβε μέρος στην πρωτόδικη διαδικασία, μπορεί και πάλι να εφεσιβάλει την απόφαση, αλλά μόνο κατόπιν προηγούμενης άδειας του Δικαστηρίου, έστω και αν σε μερικές περιπτώσεις η άδεια αυτή είναι εκ πρώτης όψεως τυπική.»
Αναφορά έγινε και στην υπόθεση (2010) 1 Α.Α.Δ. 401, όπου το Δικαστήριο εξετάζοντας τα γεγονότα της ενώπιον του υπόθεσης, απέρριψε την έφεση επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση με την οποία απορρίφθηκε αίτημα ακύρωσης παρεμπίπτοντος διατάγματος, το οποίο εκδόθηκε σε αγωγή που η εφεσείουσα δεν ήταν διάδικος, (εναγόμενος ήταν ο γιος της ενώ στην ίδια επιδόθηκε η αίτηση). Κρίθηκε, ότι η εφεσείουσα, δεν είχε δικαίωμα έφεσης αφού δεν υπέβαλε ποτέ αίτηση για να καταστεί διάδικος πρωτοδίκως, ούτε εξασφάλισε την προηγούμενη άδεια του Εφετείου για την καταχώριση της έφεσης. Ακριβώς επί της τελευταίας πρότασης, υιοθετώντας την (ανωτέρω), το Εφετείο κατέληξε ως ακολούθως στην υπόθεση (ανωτέρω):
«Όπως επεξηγείται στο Annual Practice του 1956, στη σελ. 1244, τα πρόσωπα που δικαιούνται να εφεσιβάλουν μια απόφαση είναι οι διάδικοι. Πρόσωπα που δεν είναι διάδικοι μπορούν, με άδεια η οποία παραχωρείται κατόπιν μονομερούς αιτήσεως προς το Εφετείο, να εφεσιβάλουν μια απόφαση ή διάταγμα που επηρεάζουν τα συμφέροντα τους. Εκτεταμένη αναφορά στην παλιά Αγγλική Διαταγή 58, θ.3 των Αγγλικών Θεσμών γίνεται και στο Annual Practice του 1960, στη σελ. 1658. Εκεί αναφέρεται επίσης ότι δικαίωμα έφεσης έχουν οι διάδικοι καθώς και πρόσωπα στα οποία έχει επιδοθεί ειδοποίηση της απόφασης ή του διατάγματος που εκδόθηκε, καθώς επίσης και οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο, το οποίο εξασφάλισε την άδεια του Εφετείου και το οποίο θα μπορούσε να καταστεί διάδικος στην αγωγή αν η αγωγή του επιδιδόταν. Επεξηγείται επίσης ότι η άδεια του Εφετείου δίδεται στις περιπτώσεις που το πρόσωπο, μη διάδικος, αποδεικνύει, εκ πρώτης όψεως, ότι είναι πρόσωπο ενδιαφερόμενο, παραπονούμενο (aggrieved) ή δυσμενώς επηρεασθέν από την απόφαση ή το διάταγμα.»
Στην απόφαση (ανωτέρω), το Ανώτατο Δικαστήριο ανέφερε ότι σε αιτήσεις αυτής της φύσης δεν εξετάζεται η δύναμη των όποιων υπερασπίσεων του αιτητή. Επανέλαβε επίσης ότι το δικαίωμα να ακουστεί πρόσωπο του οποίου τα συμφέροντα εκ πρώτης όψεως επηρεάζονται δυσμενώς από την έκβαση της δίκης, συνιστά θέμα φυσικής δικαιοσύνης. 'Έθεσε όμως ένα προβληματισμό στην οριοθέτηση της έκτασης και ερμηνείας του όρου «εκ πρώτης όψεως». Όρος που απαιτεί κατά το Ανώτατο Δικαστήριο, εξέταση αυτού καθαυτού του προσβαλλόμενου δικαιώματος και της επιδιωκόμενης δια της έφεσης προστασίας του, στις παραμέτρους που έθεσαν τα δικόγραφα και δρομολογήθηκε η δίκη.
Σχετική είναι και η απόφαση , Πολ. Αίτηση 22/17, ημερ. 8.11.2017, ECLI:CY:AD:2017:B395, όπου λέχθηκε ότι ο αιτητής δεν είναι αναγκαίο να στοιχειοθετήσει παρά μόνο, μια εκ πρώτης όψεως υπόθεση ότι είναι ενδιαφερόμενο, παραπονούμενο ή δυσμενώς επηρεαζόμενο πρόσωπο. Τα ίδια λέχθηκαν και στην απόφαση , Πολ. Αίτηση. 5/2017, ημερ. 21/5/2018, όπου δόθηκε άδεια έφεσης αφού κρίθηκε ότι ο αιτητής αποτελούσε κλασσική περίπτωση «επηρεαζόμενου μη διάδικου». Αντιθέτως στην υπόθεση , Πολ. Εφέσεις Ε392/2016, Ε393/2016, ημ. 1/11/2023, διατάχθηκε η διαγραφή ενός από τους εφεσείοντες από την ειδοποίηση έφεσης αφού δεν ήταν διάδικος στην πρωτόδικη διαδικασία και δεν ζήτησε άδεια από το Εφετείο, προκειμένου να καταχωρήσει έφεση.
Είναι γεγονός ότι η πιο πάνω νομολογία διαμορφώθηκε υπό το καθεστώς των παλαιών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Εντούτοις είναι ορθή η θέση του συνηγόρου της αιτήτριας ότι οι εν λόγω νομολογιακές αρχές, εφαρμόζονται και μετά την εισαγωγή των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023, παρά την απουσία ειδικής ρύθμισης για παροχή τέτοιας άδειας. Αυτό, ενόψει της θεμελιώδους σημασίας του συνταγματικού δικαιώματος πρόσβασης στην δικαιοσύνη αλλά και της εξυπηρέτησης του πρωταρχικού σκοπού των Διαδικαστικών Κανονισμών του 2023.
Πρέπει να σημειωθεί επιπλέον ότι το δικαίωμα μη διαδίκου να αιτηθεί αδείας για καταχώρηση έφεσης δυνάμει της πιο πάνω νομολογίας, αναγνωρίστηκε από το Εφετείο και μετά την εισαγωγή των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023. Σχετική είναι η απόφαση του Εφετείου στην Πολ. Αίτηση 81/2023 ημ. 28.11.2023, η οποία παρέπεμψε στην απόφαση (ανωτέρω). Στην εν λόγω υπόθεση όμως δεν δόθηκε άδεια γιατί κρίθηκε από το Εφετείο ότι ο αιτητής δεν είχε θεμελιώσει οποιοδήποτε δικαίωμα, το οποίο να χρήζει προστασίας με την καταχώριση έφεσης.
Το δικαίωμα σε μη διάδικο να αιτηθεί άδεια για έφεση, προκύπτει και από την ερμηνεία που δίδεται στον όρο «εφεσείων» από τους Διαδικαστικούς Κανονισμούς του 2023. Αναφέρεται συγκεκριμένα στο Μέρος 41.1 (2) (δ), ότι η λέξη «εφεσείων» καλύπτει κάθε πρόσωπο το οποίο «ασκεί ή επιδιώκει να ασκήσει έφεση». Δεν γίνεται δηλαδή αναφορά σε διάδικο αλλά σε «πρόσωπο» που ασκεί ή επιδιώκει άσκηση έφεση. Είναι ως εκ τούτου ορθή η θέση του συνηγόρου της αιτήτριας ότι η πιο πάνω ερμηνεία, είναι συνυφασμένη με την δυνατότητα μη διαδίκου να καταχωρήσει αίτηση για άδεια έφεσης. Πολύ καθοδηγητικό είναι και το πιο κάτω απόσπασμα από το Annual Practice 2018 p.1805 Par. 52.1.3 όπου αναφέρεται ότι:
« In R. 52.1 (3) (d) "appellant" is defined as a person who brings or seeks to bring an appeal. This definition is wide enough to embrace a person who was not party to the proceedings below, but was adversely affected by the outcome.»
Στο πιο πάνω σύγγραμμα, γίνεται επίσης αναφορά σε Αγγλική νομολογία ερμηνευτική των Αγγλικών Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, οι οποίοι προσομοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με τους δικούς μας Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας του 2023. Σημειώνουμε μεταξύ άλλων την υπόθεση [2008] EWCA Civ 12 (2008) 1 WLR 1649, όπου εκδόθηκε πρωτόδικη δικαστική απόφαση για ακύρωση συγκεκριμένων κατανομών, στο πλαίσιο του τοπικού σχεδίου του Δημοτικού Συμβουλίου του Tewkesbury, ιδίως όσον αφορά τις οικιστικές αναπτύξεις, στη γη της πράσινης ζώνης. Το Αγγλικό Εφετείο έδωσε άδεια σε μια εταιρεία της οποίας τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα επηρεάστηκαν από την αποφαση αυτή, να καταχωρήσει έφεση, παρότι δεν ήταν διάδικος στην πρωτόδικη διαδικασία. Με αναφορά στον πρωταρχικό σκοπό (overriding objective) των Αγγλικών Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, o Lord Justice Dyson αναφέρει τα πιο κάτω χαρακτηριστικά στην υπόθεση :
« In my view, therefore, giving the language its plain and ordinary interpretation, paragraph (d) , when interpreted in the light of paragraph (e) , does not require an appellant to have been a party to the proceedings in the court below. It would be surprising if the position were otherwise. First, it would mean that the CPR rules as to who may be an appellant would be more restrictive than the corresponding rules in the pre- CPR era. That is inherently unlikely in the light of the opening statement in CPR rule 1.1(1) that the CPR are a "new procedural code with the overriding objective of enabling the court to deal with cases justly". For reasons which I give in paragraphs 25 and 26 below, it would be unjust to deny to MA the opportunity of seeking to overturn the judge's decision merely because it was not a party to the proceedings in the court below.»
Η πιο πάνω φιλελεύθερη προσέγγιση στο θέμα [2019] EWCA Civ 525. Στην υπόθεση αυτή, ανάδοχος φροντίστρια (foster carer), που δεν ήταν διάδικος στη πρωτόδικη διαδικασία, έλαβε άδεια να ασκήσει έφεση κατά απόφασης επιμέλειας για ένα κοριτσάκι 22 μηνών που ζούσε μαζί της για 14 μήνες. Λέχθηκε με παραπομπή στην υπόθεση ένα παιδί έχει δημιουργήσει ισχυρό δεσμό με ανάδοχο φροντιστή, ήταν προδήλως προς το συμφέρον του παιδιού, το Δικαστήριο να εξετάσει την πιθανότητα και την αξία της συνέχισης αυτής της σχέσης. Επιπλέον, η ανάδοχος φροντιστής είχε προφανώς πραγματικό συμφέρον στην υπόθεση και η θέση της επί των ουσιαστικών ζητημάτων δεν υποστηρίχθηκε από τους άλλους διαδίκους.
Συνοψίζοντας όλα τα πιο πάνω προκύπτει ότι οι νομολογιακές αρχές επί του υπό κρίση θέματος είναι οι εξής:
1. Τα πρόσωπα που δικαιούνται να εφεσιβάλουν μια απόφαση, είναι κατεξοχήν, οι αποτυχόντες διάδικοι στην πρωτόδικη διαδικασία.
2. Πρόσωπα που δεν είναι διάδικοι δύνανται, με άδεια η οποία παραχωρείται από το Εφετείο κατόπιν μονομερούς αιτήσεως, να εφεσιβάλουν μια απόφαση ή διάταγμα που επηρεάζει τα συμφέροντα τους.
3. Η άδεια του Εφετείου δίδεται στις περιπτώσεις που ο μη διάδικος, αποδεικνύει εκ πρώτης όψεως ότι είναι πρόσωπο ενδιαφερόμενο, παραπονούμενο (aggrieved) ή δυσμενώς επηρεασθέν από την απόφαση ή το διάταγμα.
4. Παρότι δεν υπάρχει ειδική ρύθμιση στους διαδικαστικούς Κανονισμούς, είναι σαφής νομολογιακή αρχή ότι το δικαίωμα να ακουστεί πρόσωπο του οποίου τα συμφέροντα εκ πρώτης όψεως επηρεάζονται δυσμενώς από την έκβαση της δίκης, συνιστά ζήτημα φυσικής δικαιοσύνης και μπορεί επίσης να διαταχθεί στο πλαίσιο εξυπηρέτησης του πρωταρχικού σκοπού (overriding objective) των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023.
5. Το Εφετείο στο στάδιο εξέτασης της αίτησης για άδεια καταχώρησης έφεσης, δεν υπεισέρχεται στην διερεύνηση των ισχυρισμών του αιτητή επί της ουσίας της έφεσης. Εντούτοις, η εξέταση του κατ' ισχυρισμό προσβαλλόμενου δικαιώματος και της επιδιωκόμενης δια της έφεσης προστασίας του, γίνεται όχι γενικά αλλά μέσα στις παραμέτρους της πρωτόδικης απόφασης και αυτές που έθεσαν τα δικόγραφα που δρομολόγησαν την πρωτόδικη διαδικασία.
Στην παρούσα υπόθεση, η αιτήτρια προβάλει σημαντικούς λόγους γιατί η πρωτόδικη απόφαση για εκκαθάριση της εταιρείας East Point Metals Ltd επηρεάζει άμεσα την λειτουργία της. Σημειώνω την θέση ότι το μετοχικό κεφάλαιο της αιτήτριας εταιρείας, ανήκει κατά 100% στην East Point Metals Ltd. Επιπλέον η αιτήτρια εταιρεία, είναι ο μεγαλύτερος πιστωτής της East Point Metals Ltd. Είναι ως εκ τούτου σαφές ότι η αιτήτρια κινδυνεύει να υποστεί αρνητικές συνέπειες στην παραγωγική της διαδικασία, στην αξία των περιουσιακών της στοιχείων αλλά και συνολικά στην επιχείρηση της από το επίδικο διάταγμα εκκαθάρισης .
Τα πιο πάνω καταδεικνύουν χωρίς αμφιβολία ότι η παρούσα αποτελεί κλασική περίπτωση όπου η αιτήτρια παρότι δεν ήταν διάδικος στην πρωτόδικη διαδικασία, επηρεάζεται άμεσα από την πρωτόδικη απόφαση με την οποία διατάχθηκε η εκκαθάριση της East Point Metals Ltd.
Κρίνω ενόψει των πιο πάνω ότι η αιτήτρια εταιρεία, έχει καταδείξει ότι είναι εκ πρώτης όψεως πρόσωπο ενδιαφερόμενο, παραπονούμενο (aggrieved) ή δυσμενώς επηρεασθέν από την πρωτόδικη απόφαση με την οποία εκδόθηκε διάταγμα εκκαθάρισης της εταιρείας East Point Metals Ltd.
Δίδεται ως εκ τούτου άδεια στην αιτήτρια όπως καταχωρήσει έφεση εναντίον της πρωτόδικης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημ. 18.10.2024, με την οποία εκδόθηκε διάταγμα εκκαθάρισης της εταιρείας East Point Metals Ltd, στο πλαίσιο της εταιρικής αίτησης υπ' αρ. 151/2022.
Αλ. Παναγιώτου, Π.