|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΥΠΡΟΥ ‑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 50/24 i-Justice)
28 Νοεμβρίου, 2024
[ΣΤΑΥΡΟΥ, ΚΟΝΗΣ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΟΥ ‑ ΜΕΣΣΙΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΑΡΔΟΣ
Εφεσείοντας/Αιτητής
και
GORDIAN HOLDINGS LTD
Εφεσίβλητη/Καθ' ης η αίτηση
Αίτηση Αναστολής ημερ.19.11.2024
Προγραμματισμένου Πλειστηριασμού στις 29.11.2024
-----------------------------
Παναγιώτης Σάρδος προσωπικά, Αιτητής‑Εφεσείοντας.
Λένα Σάββα (κα) για Χρυσαφίνης & Πολυβίου Δ.Ε.Π.Ε., για την Καθ' ης η αίτηση‑Εφεσίβλητη.
ΣΤΑΥΡΟΥ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα
δοθεί από την κα Χριστοδουλίδου-Μέσσιου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΟΥ-ΜΕΣΣΙΟΥ, Δ.: Στις 23.9.2024 ο εφεσείοντας καταχώρισε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας την Αίτηση Έφεση αρ. 303/24 (i‑Justice) με την οποία ζητούσε την ακύρωση και/ή τον παραμερισμό της Ειδοποίησης Τύπος ΙΑ η οποία του επιδόθηκε στις 29.8.2024 για τον πλειστηριασμό των ακίνητων που περιγράφονται στην Αίτηση Έφεση, που είναι ορισμένος να πραγματοποιηθεί στις 29.11.2024.
Στην Αίτηση Έφεση προέβαλε 9 λόγους έφεσης. Η Αίτηση Έφεση συνοδευόταν από ένορκη δήλωση του εφεσείοντος στην οποία επισυνάπτονται 11 Τεκμήρια. Η εφεσίβλητη καταχώρισε ένσταση στις 19.10.2024 προβάλλοντας 30 λόγους ένστασης, η οποία συνοδευόταν από ένορκη δήλωση του κυρίου Π. Δημητρίου στην οποία επισυνάπτονται 15 Τεκμήρια.
Ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου η ακρόαση της Αίτησης Έφεσης διεξήχθη στη βάση των ενόρκων δηλώσεων και ουδείς εκ των ενόρκως δηλούντων αντεξετάστηκε.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο στις 8.11.2024 εξέδωσε απόφαση με την οποία απέρριψε την Αίτηση Έφεση.
Εναντίον της εν λόγω απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ο εφεσείων στις 11.11.2024 έχει καταχωρίσει Έφεση. Την ίδια ημέρα ο εφεσείων καταχώρισε επίσης ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου Αίτηση με την οποία ζητούσε διάταγμα αναστολής εκτέλεσης της απόφασης ημερ.8.11.2024. Στις 15.11.2024 η εφεσίβλητη καταχώρισε ένσταση στην Αίτηση. Η Αίτηση είχε ως νομική βάση το Μέρος 41 των νέων Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, στο οποίο προβλέπεται ότι εκτός αν το Εφετείο ή το κατώτερο Δικαστήριο διατάξει διαφορετικά, η έφεση δεν επενεργεί ως αναστολή οποιουδήποτε διατάγματος ή απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου, αλλά ότι Αίτηση για αναστολή διατάγματος ή απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου πρέπει να γίνει πρώτα στο κατώτερο Δικαστήριο. Αναφέρθηκε επίσης στην πρόσφατη απόφαση του Εφετείου ΜΙΝΕΡΒΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΛΤΔ v. ATHINODOROU BETON LTD, Πολιτική Έφεση Αρ. 145/2022, ημερ.7.9.2023, όπου υπογραμμίστηκε η πιο πάνω αρχή.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέτασε τους λόγους ένστασης της εφεσίβλητης ότι η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου δεν μπορεί να ανασταλεί καθ' ότι δεν επιβάλλει κάποια θετική υποχρέωση στον εφεσείοντα, ούτε και μπορεί βάσει λογικής να ανασταλεί η απορριπτική απόφαση της Αίτησης Έφεσης. Με αναφορά στη νομολογία και ειδικά στην υπόθεση Δημητρούδης v. Λουγκρίδη (2011) 1Α.Α.Δ. 687, το πρωτόδικο Δικαστήριο υπογράμμισε την αρχή ότι η αναστολή εκτέλεσης χωρεί όταν η δικαστική απόφαση επιβάλλει κάποια θετική ενέργεια, υποχρέωση ή καθήκον. Όπου δεν υπάρχει οτιδήποτε προς εκτέλεση από τη διαταγή του Δικαστηρίου, τότε δεν υπάρχει εξουσία αναστολής.
Με αναφορά επίσης στη ΝΕΟΦΥΤΟΥ v. ΑΡΕΣΤΗ, Έφεση αρ. 4/2019, ημερ.29.11.2021, όπου αποφασίστηκε ότι «Από το κείμενο του άρθρου 42 του Ν.14/60, προκύπτει πως για να είναι ένα διάταγμα επιβλητό (enforceable) πρέπει να είναι είτε αναγκαστικό (corrective order), είτε διατακτικό (mandatory), είτε απαγορευτικό (prohibitory). Αναγνωριστικά διατάγματα εκδιδόμενα δυνάμει του άρθρου 41 του Ν.14/60, δεν είναι επιβλητά δυνάμει του άρθρου 42... ».
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την Αίτηση καταλήγοντας ότι ούτε η εκκρεμότητα της Αίτησης Έφεσης καθ' αυτής είχε ανασταλτικό αποτέλεσμα επί του προγραμματισμένου πλειστηριασμού. Σημείωσε δε ότι το μόνο μέρος της απόφασης ημερ.8.11.2024 που περιείχε κάποια διαταγή που επιβάλλει θετική υποχρέωση στον αιτητή, είναι η διαταγή για την καταβολή δικηγορικών εξόδων, αλλά σημείωσε ότι δεν ήταν προς αυτό το σκέλος της απόφασης που συναρτώνται οι ισχυρισμοί του εφεσείοντος και το αίτημα αναστολής.
Όπως έχει ήδη αναφερθεί, εναντίον της απόφασης ημερ.8.11.2024 ο εφεσείων έχει καταχωρίσει στο Εφετείο την Έφεση αρ. 50/24 (i ‑ Justice). Στο πλαίσιο της εν λόγω έφεσης καταχώρισε στις 19.11.2024 Αίτηση με την οποία ζητά την έκδοση «διατάγματος αναστολής προγραμματισμένου πλειστηριασμού στις 29.11.2024 σε επείγουσα βάση μέχρι τουλάχιστον την εκδίκαση της Έφεσης με αρ. 50/24 ενώπιον του σεβαστού δευτεροβάθμιου Εφετείου». Στην εν λόγω Αίτηση ο εφεσείων αναφέρει ότι σε περίπτωση που πετύχει η έφεση του και δικαιωθεί σε μεταγενέστερη ημερομηνία της 29.11.2024, ο πλειστηριασμός θα έχει λάβει χώρα ήδη και θα είναι άδικος σε περίπτωση δικαίωσης του και θα χρειαστεί άλλη διαδικασία προς ακύρωση του. Αναφέρεται επίσης σε εσφαλμένη προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου στην απόφαση ημερ.8.11.2024 και επαναλαμβάνει τους 9 λόγους έφεσης που αναφέρονται στην Ειδοποίηση Έφεσης. Αναφέρεται επίσης σε όλες τις δικαστικές διαδικασίες που εκκρεμούν αναφορικά με τα επίδικα θέματα και καταλήγει ότι αν πετύχει η εκποίηση των ενυπόθηκων ακίνητων του, θα του επιφέρει ανεπιστρεπτί ζημιά, που αν τελικά δικαιωθεί σε οποιοδήποτε από τα επίδικα θέματα που εγείρει, θα είναι δύσκολη ή αδύνατη η πλήρης απονομή της δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο. Η εφεσίβλητη αντέδρασε καταχωρώντας Ένσταση αναφέροντας μεταξύ άλλων ως λόγους ένστασης ότι δεν πρέπει να επιτραπεί και/ή δεν δύναται να εξεταστεί και πάλι η υπό κρίση Αίτηση του εφεσείοντος καθ' ότι έχει εκδοθεί απόφαση από το πρωτόδικο Δικαστήριο και με την παρούσα Αίτηση ο εφεσείων ουσιαστικά αποσκοπεί στην εκδίκαση και πάλι για δεύτερη φορά της Αίτησης Έφεσης του, ζήτημα το οποίο έχει εξεταστεί και απορριφθεί. Επίσης, αναφέρει συναφώς ότι δεν υπάρχει καμία νομοθετική πρόνοια αναφορικά με την Αίτηση του εφεσείοντος και σε καμία περίπτωση δεν προνοείται η εξέταση της Αίτησης του και η έκδοση διατάγματος αναστολής του επίδικου πλειστηριασμού, αφού με αυτό τον τρόπο είναι ωσάν να εκδικάζεται η Αίτηση Έφεση του εφεσείοντος δύο φορές και προτού καν εκδικαστεί η έφεση την οποία έχει καταχωρίσει εναντίον της πρωτόδικης απόφασης. Περιλαμβάνονται επίσης λόγοι ένστασης που αφορούν το παράτυπο και/ή λανθασμένο της Αίτησης, αφού δεν αναφέρει την ορθή νομική βάση στην οποία θα έπρεπε να στηρίζεται. Γίνεται αναφορά ότι η Αίτηση προσλαμβάνει τη μορφή περιφρόνησης του Δικαστηρίου και συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου, όπως επίσης τίθεται και θέμα εξόδων.
Η Αίτηση εκδικάστηκε αμέσως, εφόσον όπως έχει αναφερθεί ο επίδικος πλειστηριασμός είναι προγραμματισμένος για να διεξαχθεί ηλεκτρονικά αύριο, 29.11.2024.
Στο πλαίσιο του Ν.9/65 δεν υπάρχει η έννοια της αναστολής του πλειστηριασμού, αλλά η δυνατότητα ακύρωσης και/ή ο παραμερισμός της Ειδοποίησης Τύπου ΙΑ για τους λόγους που αναφέρονται εξαντλητικά στο άρθρο 44Γ (3) του Νόμου. Πουθενά στον Νόμο δεν εντοπίζεται η έννοια της αναστολής του πλειστηριασμού και συνεπώς αυτό που ο νομοθέτης έχει προνοήσει είναι για παροχή δικαιώματος σε έναν αιτητή προς παραμερισμό και/ή ακύρωση της σχετικής Ειδοποίησης Τύπου ΙΑ και όχι αναστολή.
Επομένως, όπως και το πρωτόδικο Δικαστήριο έχει αναφέρει στην απόφαση του ημερ.19.11.2024 στο πλαίσιο της αίτησης αναστολής, δεν τίθεται θέμα αναστολής εκτέλεσης της απόφασης ημερ.8.11.2024, αφού η εν λόγω απόφαση δεν επιβάλλει θετική ενέργεια, υποχρέωση ή καθήκον. Η υπό έφεση απόφαση ημερ.8.11.2024, δεν επιβάλλει στον αιτητή οποιαδήποτε θετική υποχρέωση ή καθήκον, το οποίο να μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αναστολής.
Εφόσον η όλη διαδικασία που ξεκίνησε ο εφεσείων με την καταχώριση της Αίτησης Έφεσης 353/24 (i‑Justice) παρέχει μόνο ως θεραπεία την ακύρωση και/ή τον παραμερισμό της Ειδοποίησης Τύπος ΙΑ, η οποία του επιδόθηκε στις 29.8.2024 για τον πλειστηριασμό των επίδικων ακίνητων, δεν τίθεται θέμα αναστολής του επίδικου πλειστηριασμού. Η θεραπεία που ζητά με την υπό κρίση Αίτηση ο εφεσείων, εκφεύγει εντελώς του νομικού πλαισίου της διαδικασίας της Αίτησης Έφεσης. Δεν υφίσταται νομοθετική πρόνοια και δεν καθορίζεται το δικαιοδοτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί το παρόν Δικαστήριο να εξετάσει την Αίτηση και να εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα αναστολής του επίδικου πλειστηριασμού.
Είναι φανερό ότι η Αίτηση του Εφεσείοντος είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και απορρίπτεται.
Παρά την πιο πάνω κατάληξη μας, αναφέρουμε ότι ο εφεσείων στηρίζεται κυρίως στη θέση ότι αν δικαιωθεί σε μεταγενέστερη ημερομηνία της 29.11.2024, ο πλειστηριασμός θα έχει ήδη λάβει χώρα και θα είναι άδικος σε περίπτωση δικαίωσης του και θα χρειαστεί άλλη δικαστική διαδικασία προς ακύρωση του.
Στην πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ασκώντας τριτοβάθμια δικαιοδοσία, ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΑΤΖΗΣΩΦΡΟΝΙΟΥ v. GORDIAN HOLDINGS LTD, Αρ. Αίτησης 4/2023, ημερ.21.11.2024, έχει αναφερθεί ότι:
«Αντικείμενο της έφεσης δεν είναι η κυριότητα του ενυπόθηκου ακίνητου, ούτε η διεξαγωγή του δημόσιου πλειστηριασμού για τον οποίο η ειδοποίηση ενημέρωνε τον ενυπόθηκο οφειλέτη και τυχόν άλλα ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Αντικείμενο της έφεσης είναι η εγκυρότητα της ειδοποίησης κατά τον Τύπο ΙΑ, απόφαση που είχε ως αποτέλεσμα να καταστεί δυνατή η εκποίηση και να απωλέσει ο ενυπόθηκος οφειλέτης την κυριότητα του ακίνητου του. Εν κατακλείδι κατά πόσο η ειδοποίηση κατά τον Τύπο ΙΑ ήταν κατά νόμο ισχυρά για να επιφέρει τη συνέχιση της διαδικασίας του Mέρους VIA των Νόμων».
Το Ανώτατο Δικαστήριο στην πιο πάνω απόφαση αποφάσισε ότι:
«Έφεση κατά απόφασης με την οποία απορρίφθηκε αίτηση για τον παραμερισμό σκοπούμενης πώλησης ακίνητου στη βάση ειδοποιήσεως κατά τον Τύπο ΙΑ των περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμων του 1965 έως (Άρ.11) του 2015, δεν καθίσταται άνευ αντικειμένου και δεν υπόκειται σε απόρριψη άνευ ετέρου, επειδή κατά την ημερομηνία της ακρόασης της έφεσης το ακίνητο δεν είναι πλέον στην κυριότητα του ενυπόθηκου οφειλέτη κατ' ακολουθία της διαδικασίας του Μέρους VIA του Νόμου».
Αυτό ως απάντηση στους ισχυρισμούς του εφεσείοντος ότι αν ο πλειστηριασμός λάβει χώρα στις 29.11.2024 θα είναι άδικος σε περίπτωση που o ίδιος δικαιωθεί στις διαδικασίες που εκκρεμούν και δη στην Πολιτική Έφεση 50/24 που καταχώρησε.
Ακόμα ένα σημείο το οποίο χρήζει αναφοράς, είναι η θέση της εφεσίβλητης για κατάχρηση των διαδικασιών του Δικαστηρίου από πλευράς εφεσείοντος με βάση το ιστορικό της υπόθεσης. Είναι γεγονός ότι ο εφεσείων ουσιαστικά ζητά από το Εφετείο την εκ προοιμίου εξέταση της Έφεσης του, προτού καν οριστεί δικάσιμος ημερομηνία, καταχωρηθούν περιγράμματα αγόρευσης και εκδικαστεί στην κανονική πορεία των πραγμάτων.
Ο τρόπος ενέργειας του εφεσείοντος στη συγκεκριμένη περίπτωση συνάδει με τα όσα έχουν αναφερθεί στην κλασσική υπόθεση Δ/ντής των Φυλακών ν. Τζεννάρο Περρέλλα (1995) 1 ΑΑΔ 217, και αποτελεί όντως μορφή κατάχρησης της δικαστικής διαδικασίας, με αποτέλεσμα την απόρριψη της Αίτησης και γι' αυτό τον λόγο. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα:
«Η δικαιοδοσία για την παρεμπόδιση, περιστολή, απόρριψη ή αναστολή διαδικασίας που συνιστά κατάχρηση των δικαιοδοσιών του Δικαστηρίου, εκπηγάζει από την ίδια τη φύση της δικαστικής λειτουργίας που έχει ως λόγο το δίκαιο και μέσο τους μηχανισμούς που προάγουν την κατίσχυσή του. Γι' αυτό, η δικαιοδοσία για τη χρήση πρόσφορων μέσων για την παρεμπόδιση κατάχρησης των δικαιοδοσιών είναι σύμφυτη, ενυπάρχει σε κάθε Δικαστήριο, απόρροια της κυριαρχίας των Δικαστηρίων στους μηχανισμούς για την απονομή της δικαιοσύνης. Τα μέσα για την αποτροπή της κατάχρησης της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου, δε συναρτούνται με οποιοδήποτε συγκεκριμένο διάταγμα ή διατάγματα· μπορεί να προσλάβουν οποιαδήποτε μορφή που επιβάλλει η ανάγκη στη συγκεκριμένη περίπτωση για την περιφρούρηση του σκοπού για τον οποίο παρέχονται οι δικαιοδοσίες του Δικαστηρίου.»
Ενόψει των ανωτέρω, η Αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της καθ' ης η αίτηση-εφεσίβλητης και εναντίον του αιτητή-εφεσείοντος τα οποία ανέρχονται στο ποσό των €4.000,00 πλέον Φ.Π.Α.
ΣΤ. Ν. ΣΤΑΥΡΟΥ, Δ.
Α. ΚΟΝΗΣ, Δ.
ΣΤ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΟΥ-ΜΕΣΣΙΟΥ, Δ.