|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 45/24)
29 Νοεμβρίου 2024
[Χ.Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Μ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Μ.Γ. ΠΙΚΗΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΑΛΙΧΑΝΙΔΗΣ
Εφεσείων
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Εφεσίβλητης
---‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑---------------
Κ. Σιαηλής για Σιαηλής & Σιαηλής Δ.Ε.Π.Ε., για τον Εφεσείοντα
Χ. Περγαντή (κα) για Γενικόν Εισαγγελέα, για την Εφεσίβλητη
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη και θα δοθεί από την Παπαδοπούλου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Ο Εφεσείων μετά από παραδοχή κρίθηκε ένοχος πρωτοδίκως σε 12 κατηγορίες που αφορούσαν σε αδικήματα, τα οποία διαπράχθησαν κατά τις πιο κάτω ημερομηνίες: (α) 25 Μαρτίου 2015 αδικήματα Συνωμοσίας προς Διάπραξη Κακουργήματος κατά παράβαση του Άρθρου 371 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 (εφεξής «Π.Κ.»), Διάρρηξης Κατοικίας κατά παράβαση των Άρθρων 291 και 292(α) του Π.Κ. και Κλοπής κατά παράβαση των Άρθρων 255 και 266(β) του Π.Κ. από κατοικία στην Πάφο, ιδιοκτησίας της L.F. περιουσίας συνολικής αξίας €510.684,50 (Κατηγορίες 1, 2, 3), (β) 10 Νοεμβρίου 2012 αδικήματα Συνωμοσίας προς Διάπραξη Κακουργήματος κατά παράβαση του Άρθρου 371 του Π.Κ., Διάρρηξης Κτιρίου κατά παράβαση του Άρθρου 294(α) του Π.Κ. και Κλοπής κατά παράβαση των Άρθρων 255 και 262 του Π.Κ. από φαρμακείο στην Πάφο, ιδιοκτησίας του Π.Σ. φαρμακευτικών ουσιών συνολικής αξίας €51.000 (Κατηγορίες 4, 5, 6), (γ) Μεταξύ 27 και 29.10.2012 αδικήματα Διάρρηξης Κτιρίου κατά παράβαση των Άρθρων 291 και 294(α) του Π.Κ. και Κλοπής κατά παράβαση των Άρθρων 255 και 262 του Π.Κ. από ινστιτούτο αισθητικής στην Πάφο, ιδιοκτησίας της Μ.Ζ. καλλυντικών και εξοπλισμού συνολικής αξίας €8.693 (Κατηγορίες 7, 8), (δ) Μεταξύ 28 και 29.10.2012 αδικήματα Διάρρηξης Κατοικίας κατά παράβαση των Άρθρων 291 και 292(α) του Π.Κ. και Κλοπής κατά παράβαση των Άρθρων 255 και 266(β) του Π.Κ. από κατοικία στην Πάφο ιδιοκτησίας του Χ.Ε. περιουσίας συνολικής αξίας πέραν των €865 (Κατηγορίες 9, 10), και (ε) Μεταξύ 28 και 29.10.2012 αδικήματα Διάρρηξης Κτιρίου κατά παράβαση των Άρθρων 291 και 294(α) του Π.Κ. και Κλοπής κατά παράβαση των Άρθρων 255 και 262 του Π.Κ. από εργοστάσιο στην Πάφο μίας τσάντας με έγγραφα ιδιοκτησίας του Χ.Χ..
Πρωτοδίκως επιβλήθηκαν στον Εφεσείοντα συντρέχουσες ποινές φυλακίσεως σε όλες τις Κατηγορίες, με ψηλότερη αυτήν των τριών ετών που επιβλήθηκε στην 1η Κατηγορία. Η ποινή προσβάλλεται με δύο Λόγους Έφεσης, ήτοι ως έκδηλα υπερβολική και ως εσφαλμένη η μη αναστολή εκτέλεσής της.
Από τα πρακτικά μπορούν να συναχθούν τα εξής ως γεγονότα:
Κατηγορίες 1, 2 και 3
Στις 25.3.2015 καταγγέλθηκε από την L.F. ότι την ίδια μέρα άγνωστοι διέρρηξαν την οικία της και έκλεψαν από το υπνοδωμάτιο της το χρηματοκιβώτιο εντός του οποίου υπήρχαν χρυσαφικά, ρολόγια και χρηματικό ποσό σε Ευρώ και Δολάρια ΗΠΑ. Κλάπηκε επίσης ένα I-Pad και ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής μάρκας Apple. Η συνολική αξία των κλοπιμαίων ανέρχεται σε €502.684,05 και $8.000.
Από κλειστό κύκλωμα που υπήρχε στην οικία διαπιστώθηκε ότι οι δράστες ήταν τρία άτομα και πέτυχαν είσοδο στην οικία από αλουμινένιο παράθυρο του αποχωρητηρίου και έξοδο από αλουμινένια συρόμενη μπαλκονόπορτα. Ο Εφεσείων, που αναγνωρίστηκε από τρίτο πρόσωπο, φαίνεται αρχικά να βρίσκεται στην αυλή της οικίας, μετά να εισέρχεται σε αυτήν από την μπαλκονόπορτα και να εξέρχεται κρατώντας κάποια πράγματα.
Κατόπιν πληροφορίας που δόθηκε στις 30.3.2015, ανευρέθη σε δέντρο πίσω από υπεραγορά στην Πάφο, μέρος της κλαπείσας περιουσίας αξίας €361.920 και $900.
Όταν συνελήφθη ο ένας εκ των άλλων δύο εμπλεκομένων, ο Εφεσείων περί τις αρχές Απριλίου του 2015 κατέφυγε στις μη ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές ώστε να αποφύγει τη σύλληψη. Από εκεί μετέβη στην Τουρκία και μετέπειτα στη Γεωργία.
Στις 11.10.2023 μέλη της Τροχαίας Πάφου ανέκοψαν για έλεγχο όχημα που οδηγείτο από τον Εφεσείοντα, εναντίον του οποίου εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης για τα γεγονότα των Κατηγοριών 1 έως 3. Συνελήφθη και προέβη σε υποδείξεις σκηνών. Σε θεληματική κατάθεσή του, παραδεχόμενος ότι διέρρηξαν την κατοικία της L.F., ανέφερε ότι είχαν κλέψει μεγάλη ποσότητα χρυσαφικών και μετρητών αλλά ισχυρίστηκε ότι τα μετρητά τα πήρε ένας εκ των άλλων δύο εμπλεκομένων.
Κατηγορίες 4, 5 και 6
Στις 10.11.2023 καταγγέλθηκε από τον φαρμακοποιό Π.Σ. ότι μεταξύ των ωρών 13:30 και 14:10 άγνωστοι διέρρηξαν το φαρμακείο του και έκλεψαν φάρμακα Oxycontine στις ακόλουθες συσκευασίες: (i) τέσσερα κουτιά των 56 χαπιών 40mg, (ii) τρία κουτιά των 56 χαπιών 20mg, (iii) ένα κουτί των 56 χαπιών 10mg, και (iv) ένα κουτί των 56 χαπιών 80mg, συνολικής αξίας €1.000. Πρόκειται για αυστηρά ελεγχόμενο φάρμακο και χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο σκληρών ναρκωτικών, ενώ χορηγείται σε ασθενείς κατόπιν ιατρικής συνταγής.
Διαπιστώθηκε ότι οι δράστες πέτυχαν είσοδο και έξοδο αφού παραβίασαν την πισινή αλουμινένια πόρτα με αιχμηρό αντικείμενο. Λίγο πριν κλείσει για το μεσημέρι το φαρμακείο, ο Εφεσείων με ένα άλλο πρόσωπο είχαν επισκεφθεί το φαρμακείο και ζήτησαν το πιο πάνω φάρμακο, αλλά επειδή δεν είχαν συνταγή ο φαρμακοποιός αρνήθηκε να τους το δώσει.
Ο Εφεσείων συνελήφθη στις 10.12.2012 και παραδέχθηκε τα πιο πάνω.
Κατηγορίες 7 και 8
Στις 29.10.2012 καταγγέλθηκε από την αισθητικό Μ.Ζ. ότι μεταξύ των ημερομηνιών 27 - 29.10.2012 άγνωστοι διέρρηξαν το Ινστιτούτο της και έκλεψαν από αυτό ποσότητα καλλυντικών και εξοπλισμό ινστιτούτου συνολικής αξίας €8.293 και €400 μετρητά. Διεφάνη ότι είχε παραβιαστεί εσωτερική ξύλινη διαχωριστική πόρτα του γραφείου. Ο Εφεσείων ταυτίστηκε από γενετικό υλικό που βρέθηκε στη σκηνή.
Σε θεληματική κατάθεση που αυτός έδωσε ανέφερε ότι ήταν χρήστης ναρκωτικών και εισήλθε στο Ινστιτούτο αφού σκαρφάλωσε στο μπαλκόνι. Τα κλοπιμαία έκρυψε αρχικά σε παρακείμενο χωράφι και μετέπειτα, αφού δεν κατάφερε να τα πουλήσει, τα πέταξε σε κάλαθο αχρήστων.
Κατηγορίες 9 και 10
Στις 29.10.2012 καταγγέλθηκε από τον Χ.Ε. ότι μεταξύ 28 - 29.10.2012 διαρρήχθηκε η κατοικία του και κλάπηκαν από αυτήν διάφορα αντικείμενα. Ο δράστης είχε πετύχει είσοδο από παράθυρο υπνοδωματίου και έξοδο από την μπροστινή μπαλκονόπορτα. Τα περισσότερα αντικείμενα αφέθηκαν στη βεράντα της οικίας εκτός από ένα κινητό τηλέφωνο και ένα κλειδί αυτοκινήτου. Ο Εφεσείων συνελήφθη, έδωσε θεληματική κατάθεση και παραδέχθηκε τα πιο πάνω.
Κατηγορίες 11 και 12
Στις 29.10.2012 ο Χ.Ε. (ίδιος παραπονούμενος με τις Κατηγορίες 9 και 10) κατήγγειλε ότι μεταξύ των πραγμάτων που αφέθηκαν στη βεράντα ως ανωτέρω, αφέθηκε και μία ρούχινη τσάντα που περιείχε έγγραφα εργοστασίου παρασκευής φρέσκου χυμού, η οποία ανήκε στον Χ.Χ. Στη θεληματική κατάθεση που ο Εφεσείων έδωσε παραδέχθηκε τη διάπραξη και των αδικημάτων που αναφέρονται στις Κατηγορίες 11 και 12.
Ύψος της ποινής - Λόγος Έφεσης 1
Θέση του Εφεσείοντος, όπως αυτή καταγράφεται στην αιτιολογία του Λόγου Έφεσης 1, αποτελεί ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έλαβε επαρκώς υπόψιν σοβαρούς μετριαστικούς παράγοντες που αφορούν στο γεγονός ότι ο Εφεσείων υπήρξε χρήστης σκληρών ναρκωτικών και η διάπραξη των αδικημάτων αποσκοπούσε στην εξασφάλιση της δόσης του, στο ότι δεν ήταν ο ιθύνων νους και δεν αποκόμισε κανένα όφελος από τις κλοπιμαίες περιουσίες, στα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει, στη διαφοροποίηση στις προσωπικές του συνθήκες, στο λευκό του ποινικό μητρώο και στις συνέπειες που θα έχει στην οικογένεια του η ποινή φυλάκισης.
Εν πρώτοις θα επαναλάβουμε την εδραιωμένη αρχή πως το Εφετείο δεν κρίνει πρωτογενώς το ύψος της ποινής που επιβλήθηκε αλλά απλώς εξετάζει το κατά πόσον αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο που καθορίζεται από τη νομολογία και που αρμόζει στα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης. Εξουσία επέμβασης παρέχεται μόνο όπου η επιβληθείσα ποινή, αντικειμενικά κρινόμενη, είναι είτε έκδηλα υπερβολική είτε έκδηλα ανεπαρκής (βλ. μεταξύ άλλων, Γενικός Εισαγγελέας ν. Terzelaki, Ποιν. Έφ. 6/23, ημερ. 4.6.2024, S.J.L. v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 129/21, ημερ. 27.10.2022 και Ττόκκαλος ν. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. 264/23, ημερ. 19.7.2024). Όπως δε λέχθηκε στην Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 525 η υπερβολή στην ποινή θα πρέπει να είναι έκδηλη, η οποία μπορεί να τεκμηριωθεί με αναφορά σε πασιφανή έλλειψη αντιστοιχίας μεταξύ της σοβαρότητας του αδικήματος και της επιβληθείσας ποινής ή και σε ουσιώδη απόκλιση από το πλαίσιο ποινής που οριοθετεί η Νομολογία.
Ο Εφεσείων εν προκειμένω αντιμετώπιζε σοβαρά αδικήματα. Για τα αδικήματα της Διάρρηξης Κατοικίας και της Διάρρηξης Κτιρίου στα Άρθρα 292(α) και 294(α) του Π.Κ. προβλέπεται ποινή φυλακίσεως μέχρι 7 έτη. Η ίδια ποινή προβλέπεται και για το αδίκημα της Συνωμοσίας προς Διάπραξη Κακουργήματος στο Άρθρο 371 του Π.Κ. 154. Για τα αδικήματα της Κλοπής από Κατοικία και Κλοπής, στα Άρθρα 266(β) και 262 του Π.Κ. οι προβλεπόμενες ποινές είναι 5 και 3 έτη αντίστοιχα.
Επανειλημμένα έχει τονιστεί η σοβαρότητα των αδικημάτων διαρρήξεων και κλοπών, ενώ από τη Νομολογία διαφαίνεται ότι η συνήθης ποινή είναι αυτή της φυλάκισης (βλ. μεταξύ άλλων Hussein ν. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. 252/18, ημερ. 31.5.2019).
Στην Ξενοφώντος ν. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. 9/24, ημερ. 19.7.2024 που αφορούσε σε κατηγορίες για διάρρηξη και κλοπή, λέχθηκαν τα εξής:
«Σε τέτοιας φύσης αδικήματα η διαδικασία εξατομίκευσης της ποινής δεν οδηγεί σε εξουδετέρωση της αποτελεσματικότητας του νόμου και δη της ανάγκης για επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών (βλ. Κάττου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 498). Όπως τονίστηκε στην Gheorghe v. Δημοκρατίας (ανωτέρω) «Η κατανόηση που το Δικαστήριο οφείλει να επιδεικνύει στις προσωπικές περιστάσεις του δράστη δεν υπερφαλαγγίζει την ανάγκη της αποτροπής υπό το φως των περιστατικών και της φύσης των ιδίων των αδικημάτων».
Ταυτόχρονα στην Balampanidis v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 210/18 ημερ. 10/5/2019, λέχθηκε ότι σε υποθέσεις διαρρήξεων και κλοπών «ναι μεν λαμβάνονται υπόψη οι προσωπικές συνθήκες του παραβάτη αλλά στο βαθμό και κατά την έκταση που δεν εξουδετερώνεται το αποτρεπτικό στοιχείο της ποινής».
Μελέτη της Πρωτόδικης Απόφασης καταδεικνύει ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο κατέγραψε όλα τα ζητήματα που τέθηκαν ως μετριαστικοί παράγοντες, ενασχολούμενο μάλιστα με ένα έκαστο ξεχωριστά.
Σε σχέση με το ότι ο Εφεσείων ήταν χρήστης ναρκωτικών άντλησε καθοδήγηση από την απόφαση Piliev ν. Αστυνομίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 587 υποδεικνύοντας ορθά ότι το γεγονός πως εγκλημάτησε κατά της περιουσίας των παραπονούμενων με σκοπό να ικανοποιήσει τον εθισμό του δεν αποτελούσε ελαφρυντικό παράγοντα. Για την απεξάρτηση του Εφεσείοντος από τα ναρκωτικά κατέγραψε ότι:
«Τα Δικαστήρια πάντοτε επικροτούν οποιαδήποτε προσπάθεια απεξάρτησης ή αναμόρφωσης του δράστη, σε όποιο χρονικό στάδιο και (sic) αυτή επέλθει, όμως αυτή συνεκτιμάται με όλους τους υπόλοιπους παράγοντες και κυρίως δεν εξαλείφει την αξιόποινη συμπεριφορά».
Η αντιμετώπιση αυτή συνάδει με τη Νομολογία (βλ. Ιωάννου ν. Αστυνομίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 513 και Ττόκαλος ν. Αστυνομίας (ανωτέρω)).
Η επισήμανση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου πως ο Εφεσείων δεν ήταν μεν ο ιθύνων νους της όλης επιχείρησης, αποτελούσε όμως ένα «αναπόσπαστο και αναγκαίο μέρος στην προσπάθεια εκτέλεσης ενός σχεδίου.» βρίσκει έρεισμα στα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον του. Συμφωνούμε επίσης με την κατάληξη πως εκείνο που έχει σημασία δεν είναι το τι όφελος αποκόμισε ο ίδιος ο Εφεσείων από τη διάπραξη των αδικημάτων αλλά η όλη εγκληματική του δράση (βλ. Gheorge κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 824).
Επιπλέον το Πρωτόδικο Δικαστήριο κατέγραψε τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει ο Εφεσείων, καθώς και τις προσωπικές και οικογενειακές του περιστάσεις. Κατέληξε ότι δεν προέκυπτε από τα ενώπιον του στοιχεία ότι η επιβολή ποινής φυλακίσεως θα προκαλούσε ταλαιπωρία ασυνήθιστου βαθμού ή ότι θα συνιστούσε άνευ ετέρου απάνθρωπη μεταχείριση. Η αντιμετώπιση αυτή συνάδει και με τα όσα λέχθηκαν πρόσφατα στην Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 67/24, ημερ. 26.4.2024:
«Τα οποιαδήποτε προβλήματα υγείας του καταδικασθέντος δεν μπορούν να αποτελέσουν λόγο για τη μη επιβολή ποινής φυλάκισης σε σοβαρά ποινικά αδικήματα όπου προέχει το στοιχείο της αποτροπής (βλέπε Attorney - General v. Mavrokefalos (1966) 2 C.L.R. 93, Asoltanei ν. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 742, Κυπριανού ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 28/14, ημερ. 24.2.2014). Εάν οι προσωπικές περιστάσεις του καταδικασθέντος είναι εξαιρετικές, τότε μπορούν να επενεργήσουν ως ελαφρυντικός παράγοντας ο οποίος δικαιολογεί μείωση της ποινής φυλάκισης. Τέτοιες εξαιρετικές περιστάσεις υφίστανται αν λόγω κάποιας σωματικής ανικανότητας ή ασθένειας η φυλάκιση θα προκαλέσει στον καταδικασθέντα ταλαιπωρία ασυνήθιστου βαθμού (βλ. Zewar (1990) 2 A.A.Δ. 384, Σοφοκλέους ν. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 144, Khalife v. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 315, Κώστα ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 205/20, ημερ. 22.12.2021)».
Ούτε και μπορούσε να είχε καθοριστικό ρόλο στην επιμέτρηση της ποινής η καθυστέρηση στην επιβολή αυτής, αφού όπως ορθά επεσήμανε το Πρωτόδικο Δικαστήριο αυτή οφείλετο στην επιλογή του ιδίου του Εφεσείοντος να εγκαταλείψει την Κύπρο μέσω των κατεχομένων περιοχών και τούτο σκοπίμως, για να αποφύγει τις συνέπειες των πράξεων του.
Κατάληξη μας αποτελεί ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο στάθμισε όλους τους μετριαστικούς παράγοντες που τέθηκαν ενώπιόν του από την Υπεράσπιση με τρόπο σύμφωνο με τη Νομολογία. Δεν εντοπίζουμε, συναφώς, οτιδήποτε το οποίο να δικαιολογεί παρέμβαση μας στις επιβληθείσες ποινές.
Ο Πρώτος Λόγος Έφεσης απορρίπτεται.
Δεύτερος Λόγος Έφεσης
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον Εφεσείοντα εισηγήθηκε ότι το λευκό του ποινικό μητρώο, σε συνάρτηση με τη συνεργασία του με την Αστυνομία, όπως και τα όσα επικαλέστηκε για σκοπούς της ποινής, του έδιδαν το δικαίωμα σε αναστολή της ποινής φυλακίσεως.
Όπως λέχθηκε στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Γ.Ν., Ποιν. Έφ. 197/16, ημερ. 16.1.2018:
«Εναπόκειται στο Δικαστήριο που έχει την ευθύνη επιβολής της ποινής να λάβει υπόψη τις περιστάσεις της υπόθεσης και του δράστη με σκοπό να αποφασίσει κατά πόσο ενδείκνυται η αναστολή της εκτέλεσης της ποινής. Αυτό συνεπάγεται την εκ νέου θεώρηση τόσο του αδικήματος όσο και των περιστάσεων του δράστη και την απόδοση 'διπλής βαρύτητας' στους παράγοντες - επιβαρυντικούς ή ελαφρυντικούς - ώστε να κριθεί ο τρόπος άσκησης της ευχέρειας του Δικαστηρίου».
Στην Ιωσήφ ν. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 930 λέχθηκε ότι:
«.. κατά την εξέταση του ζητήματος (αναστολής της ποινής), σημαντικό ερώτημα είναι κατά πόσο η ανασταλείσα ποινή θα αντικατοπτρίζει την αντικειμενική σοβαρότητα του αδικήματος και θα εξυπηρετήσει τους πολλαπλούς σκοπούς της τιμωρίας».
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι στην περίπτωση του Εφεσείοντος δε συνέτρεχαν παράγοντες που να συνηγορούσαν υπέρ της αναστολής εκτέλεσης της ποινής, αφού όλοι οι ελαφρυντικοί παράγοντες λήφθηκαν υπόψη για τη «δραστική μείωση της ποινής». Επεσήμανε ότι οι περιστάσεις τέλεσης των αδικημάτων και των συνεπειών που αυτά είχαν στους Παραπονούμενους δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν την αναστολή αφού μια τέτοια απόφαση «δεν θα αντικατόπτριζε την αντικειμενική σοβαρότητα των αδικημάτων» και θα «εξέπεμπε λανθασμένα μηνύματα».
Συμφωνούμε με τα πιο πάνω και δεν διακρίνουμε οποιοδήποτε σφάλμα στην άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Στη βάση όλων των ανωτέρω η Έφεση κρίνεται αβάσιμη και απορρίπτεται.
Χ.Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Δ.
Μ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.
Μ.Γ. ΠΙΚΗΣ, Δ.