|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ.: 231/2024)
8 Οκτωβρίου 2024
[Χ.Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Μ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Μ.Γ. ΠΙΚΗΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΜΠΑΤΙΡΙΔΗΣ
Εφεσείων
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Εφεσίβλητης
‑‑‑‑‑‑‑-------------‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑-----
Π. Σιαηλή (κα) για Σιαηλής & Σιαηλή Δ.Ε.Π.Ε., για τον Εφεσείοντα
Κ. Χατζηκωνσταντίνου (κα) για Γενικόν Εισαγγελέα, για την Εφεσίβλητη
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη και θα δοθεί από την Παπαδοπούλου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Ο Εφεσείων παραπέμφθηκε σε απευθείας δίκη ενώπιον του Κακουργοδικείου Λεμεσού αναφορικά με κατηγορίες Συνωμοσίας προς διάπραξη κακουργήματος (Κατηγορία 1), Εμπρησμού (Κατηγορία 2) και Κακόβουλης Ζημιάς (Κατηγορίες 3 και 4). Η Εφεσίβλητη ακολούθως ζήτησε την κράτηση του Εφεσείοντος μέχρι τη δίκη, στηριζόμενη στον κίνδυνο διάπραξης άλλων αδικημάτων, αίτημα το οποίο εγκρίθηκε. Με την υπό κρίση Έφεση προσβάλλεται η κατάληξη του Πρωτόδικου Δικαστηρίου πως υπήρχαν ενώπιον του αρκετά στοιχεία που να δημιουργούν ισχυρή εντύπωση ότι σε περίπτωση που ο Εφεσείων αφεθεί ελεύθερος υπάρχει κίνδυνος αυτός να διαπράξει άλλα αδικήματα.
Ενώπιον μας η ευπαίδευτη συνήγορος για τον Εφεσείοντα υποστήριξε ότι οι δύο εκκρεμούσες υποθέσεις που αντιμετωπίζει ο Εφεσείων είναι διαφορετικής φύσης ή σοβαρότητας από τα αδικήματα που αντιμετωπίζει ενώπιον του Κακουργοδικείου, ενώ δεν είχαν τεθεί ενώπιον του παραπέμψαντος Δικαστηρίου λεπτομέρειες όσον αφορά στον ισχυριζόμενο χρόνο διάπραξης τους ή της ακριβούς φύσης των αδικημάτων. Εισηγήθηκε ότι η υπό κρίση υπόθεση θα πρέπει να διαφοροποιηθεί από την πρόσφατη Νομολογία αλλά και ότι εφόσον πρόκειται για μόνο δύο άλλα περιστατικά δεν μπορεί να δημιουργηθεί ισχυρή εντύπωση περί ύπαρξης κινδύνου διάπραξης άλλων αδικημάτων.
Αντίθετη ήταν η θέση της ευπαιδεύτου συνηγόρου για την Εφεσίβλητη η οποία επισήμανε ότι τα αδικήματα της ευρισκόμενης ενώπιον του Κακουργοδικείου υπόθεσης διαπράχθησαν καθ' oν χρόνο ο Εφεσείων ευρίσκετo ελεύθερος με όρους στο πλαίσιο των προαναφερόμενων εκκρεμουσών υποθέσεων.
Δεν θα συμφωνήσουμε με τη θέση της ευπαιδεύτου συνηγόρου για τον Εφεσείοντα ότι από τη Νομολογία καθιερώνεται απόλυτος κανόνας πως τα αδικήματα που λαμβάνονται υπόψη για κρίση περί του αν υφίσταται κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων πρέπει απαραιτήτως να είναι της ίδιας ή παρόμοιας φύσης ή σοβαρότητας αδικήματα. Ό,τι εξετάζεται είναι το κατά πόσον από τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία δημιουργείται ισχυρή εντύπωση περί ύπαρξης τέτοιου κινδύνου. Όπως λέχθηκε στην Χριστοδούλου ν. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. 47/24, ημερ. 11.3.2024:
«Για την κατάληξη σε συμπέρασμα περί ύπαρξης πιθανότητας διάπραξης άλλου αδικήματος δεν απαιτείται ακριβής μαρτυρία. Αρκεί αν με βάση όλα τα στοιχεία τα οποία τίθενται ενώπιον του Δικαστηρίου δημιουργείται η ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα.».
(Έμφαση δοθείσα)
Ομοίως, στην Παναγή ν. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. 152/24, ημερ. 25.6.2024, με αναφορά στη Σιακαλλής ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 130 λέχθηκε ότι:
«.η εκτίμηση περί της πιθανότητας διάπραξης νέων αδικημάτων στο μέλλον αναφέρεται σε τάση για συγκεκριμένη συμπεριφορά για την οποία το Δικαστήριο δύναται να καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα, βασιζόμενο, μεταξύ άλλων, στο ιστορικό του ή σε διάφορες άλλες περιστάσεις.».
(βλ. και Γενικός Εισαγγελέας ν. Παταΐσια, Ποιν. Έφ. 157/24, ημερ. 30.9.2024).
Εκείνο που προκύπτει από τα πρακτικά είναι ότι αποτέλεσε κοινό έδαφος πως εναντίον του Εφεσείοντος εκκρεμούν δύο ποινικές υποθέσεις, εκ των οποίων η μία αφορά σε πλαστογραφία και η άλλη σε βία στην οικογένεια. Ούτε αμφισβητήθηκε από την συνήγορο του Εφεσείοντος ότι το κατηγορητήριο στην υπό εξέταση περίπτωση αφορούσε σε αδικήματα φερόμενα ως διαπραχθέντα στις 2.8.2024 και καταχωρίστηκε ενώ ο Εφεσείων βρισκόταν ελεύθερος με όρους στο πλαίσιο των άλλων υποθέσεων.
Δραττόμαστε και πάλι της ευκαιρίας να τονίσουμε την ανάγκη όπως τίθενται ενώπιον των Πρωτόδικων Δικαστηρίων λεπτομερή στοιχεία όπου γίνεται επίκληση εκκρεμουσών υποθέσεων. Όπως λέχθηκε και στην Δημοκρατία ν. Χ. Θεμιστοκλέους, Ποιν. Έφ. 84/24, ημερ. 16.4.2024, ασφαλέστερη πρακτική θα αποτελούσε όπως παρέχονται στα Πρωτόδικα Δικαστήρια αντίγραφα των κατηγορητηρίων που αφορούν στις εν λόγω υποθέσεις ή στοιχεία του σχετικού αστυνομικού φακέλου όπου πρόκειται για υποθέσεις υπό διερεύνηση.
Το παραπέμψαν Δικαστήριο κατέληξε ότι το γεγονός πως επρόκειτο για διαφορετικά αδικήματα από αυτά της ποινικής υπόθεσης που είχε ενώπιον του ήταν «άνευ σημασίας». Παρά το κάπως αδόκιμο (λόγω του αφοριστικού και απόλυτου) της φράσης, επεξήγησε εκείνο το οποίο επέδρασε ουσιωδώς στην κρίση του και δη τη βαρύτητα που απέδωσε στο γεγονός πως, ενόσω ο Εφεσείων τελούσε ελεύθερος υπό όρους στις εκκρεμούσες υποθέσεις, καταχωρίστηκε το υπό κρίση Κατηγορητήριο βάσει του οποίου φέρεται να διέπραξε σοβαρά ποινικά αδικήματα που κατ' ισχυρισμόν έλαβαν χώρα κατά το διάστημα ακριβώς που αυτός ευρίσκετο ελεύθερος με όρους.
Υπό τις προαναφερόμενες περιστάσεις μας βρίσκει σύμφωνους η κρίση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου πως ο πιο πάνω παράγοντας αποκτά αυξημένη σημασία κατά την εξέταση του κατά πόσον υπάρχει κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων και ότι δημιουργείται ισχυρή εντύπωση ότι τέτοιος κίνδυνος υφίσταται. Όπως αναφέρεται και στο σύγγραμμα Bail in Criminal Proceedings, Neil Corre and David Wolchover, 3η έκδοση (2004) σελ. 70, παρ. 1.5.3.4(b):
«.It will, however, usually be possible to establish whether the defendant is on bail for some other alleged offence and this will clearly be relevant in assessing any risk of the commission of offences if bail is granted».
Κατ΄ επέκταση η Έφεση κρίνεται αβάσιμη και απορρίπτεται.
Χ.Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Δ.
Μ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.
Μ.Γ. ΠΙΚΗΣ, Δ.