|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ ‑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ.: 207/2021)
(σχετική με Πολιτική Έφεση αρ. 206/2021)
(Αίτηση ημερομηνίας 11.8.2022)
06 Σεπτεμβρίου 2023
[Δ. ΚΙΤΣΙΟΣ, Μ. ΑΜΠΙΖΑΣ, Μ. ΤΟΥΜΑΖΗ, Δ/στες]
ΜΑΡΙΑ‑ΡΑΦΑΕΛΑ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ,
Εφεσείουσας / Ενάγουσας,
ΚΑΙ
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
2. ΒΑΡΝΑΒΑΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΗΣ ΛΙΜΙΤΕΔ,
3. CIBA VISION CORPORATION,
4. CIBA VISION AG,
5. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΧΑΡΩΝΗΣ,
6. ALCON PHARMACEUTICALS LTD,
Εφεσίβλητων / Εναγομένων.
----------------------------------
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Δ. Βάκης, για Λ. Λουκαΐδου - Θεοφάνους Δ.Ε.Π.Ε, για την Εφεσείουσα - Αιτήτρια
Ι. Τσιντίδου (κα), για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τον Εφεσίβλητο 1 ‑ Καθ' ου η αίτηση
Θ. Θεοδώρου (κα), για Τάσσος Παπαδόπουλος & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για τους Εφεσίβλητους 2, 3, 4 & 6 ‑ Καθ' ων η Αίτηση
ΚΙΤΣΙΟΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Δ. Κίτσιο.
---------------------------------
(Αίτηση ημερομηνίας 11.08.2022)
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΚΙΤΣΙΟΣ, Δ.: Στις 28.04.2021 κατώτερο δικαστήριο εξέδωσε απόφαση με την οποία απέρριψε την αγωγή της Εφεσείουσας εναντίον πέντε εκ των έξι τότε εναγόμενων. Την εν λόγω απόφαση εφεσίβαλε η Εφεσείουσα στις 07.06.2021, με την εκδίκαση της έφεσης να εκκρεμεί.
Στις 11.08.2022, η Εφεσείουσα ‑ στο εξής η Αιτήτρια ‑ καταχώρησε αίτηση ‑ στο εξής η επίδικη Αίτηση ‑ με την οποία ζητά, ενώπιον μας, την έκδοση διατάγματος το οποίο να αναστέλλει την εκτέλεση, μέχρι την εκδίκαση της έφεσης, της απόφασης του κατώτερου δικαστηρίου, ημερομηνίας 28.04.2021, με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή της και αυτή διατάχθηκε να πληρώσει έξοδα στους πέντε από τους έξι εναγόμενους στην πρωτόδικη διαδικασία.
Η επίδικη Αίτηση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση του δικηγόρου Κ. Μαργαρώνη, o οποίος είναι συνεργάτης προφανώς, στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί την Αιτήτρια. Ό,τι είναι χρήσιμο να σημειωθεί, εκ των διατυπωμένων στην εν λόγω ένορκη δήλωση, είναι πως γίνεται αναφορά καταρχήν στο αποτέλεσμα της απόφασης του κατώτερου δικαστηρίου, ημερομηνίας 28.04.2021, στην καταχώρηση έφεσης για ανατροπή της, και πως ακολούθησε της απόφασης η αποστολή, προς τους δικηγόρους της Αιτήτριας, εκ μέρους της συνηγόρου των εναγόμενων 2, 3, 4 και 6 στην πρωτόδικη διαδικασία, αντίγραφου καταλόγου εξόδων που υπολογίστηκε από τον Πρωτοκολλητή και στις 16.09.2021 εγκρίθηκε από το κατώτερο δικαστήριο. Στις 22.07.2022 η Αιτήτρια εφεσίβαλε την απόφαση του κατώτερου δικαστηρίου, με την οποία ενέκρινε τα έξοδα που υπολόγισε ο Πρωτοκολλητής, αφού προηγουμένως εξασφάλισε σχετική άδεια για καταχώρηση έφεσης.
Περαιτέρω, ως ο ενόρκως δηλών αναφέρει, η Αιτήτρια καταχώρησε ενώπιον του κατώτερου δικαστηρίου αίτηση, ημερομηνίας 13.01.2022, με την οποία ζήτησε την έκδοση διατάγματος αναστολής της πρωτόδικης απόφασης ημερομηνίας 28.04.2021. Η εν λόγω αίτηση απορρίφθηκε από το κατώτερο δικαστήριο στις 27.07.2022.
Δηλώνει επίσης ο ενόρκως δηλών πως, απ' ό,τι πιστεύει, η Αιτήτρια έχει μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας στην έφεση της και ανατροπής της αναφερόμενης πρωτόδικης απόφασης σε σχέση με τους εναγόμενους 1, 2, 3, 4 και 6 κατά την πρωτόδικη διαδικασία, Καθ' ων η Αίτηση 1, 2, 3, 4 και 5 αντίστοιχα στην παρούσα διαδικασία. Δίδονται οι λόγοι στους οποίους βασίζεται η θέση περί των μεγάλων πιθανοτήτων ανατροπής της απόφασης του κατώτερου δικαστηρίου, που ουσιαστικά εδράζονται επί του περιεχόμενου των λόγων έφεσης και της αιτιολογίας αυτών.
Επιπλέον αναφέρεται, από τον ενόρκως δηλούντα, πως απ' ό,τι πιστεύει η Αιτήτρια έχει μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας και στην έφεση της σε σχέση με την απόφαση του κατώτερου δικαστηρίου, με την οποία εγκρίθηκε ο κατάλογος εξόδων που υπολόγισε ο Πρωτοκολλητής αναφορικά με τα έξοδα που επιδικάστηκαν προς όφελος των Καθ' ων η Αίτηση. Εξηγούνται δε οι λόγοι για τους οποίους, κατά τον ενόρκως δηλούντα και την Αιτήτρια, υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας. Επίσης, αναφέρεται, όσον αφορά στην Καθ' ης η Αίτηση 3, πως διαπιστώθηκε, κατόπιν έρευνας των συνηγόρων της Αιτήτριας στην ιστοσελίδα του αντίστοιχου τμήματος του Εφόρου Εταιρειών της Πολιτείας του Delaware, στην Αμερική, ότι η Καθ' ης η Αίτηση 3 έχει συγχωνευθεί με κάποια άλλη εταιρεία, στις 28.02.2019. Ακόμη, αναφέρεται πως, σε σχέση με την Καθ' ης η Αίτηση 4, από έρευνα που έκαναν οι δικηγόροι της Αιτήτριας, στη Ζυρίχη, φαίνεται ότι το καθεστώς αυτής άλλαξε πλέον, αφού έχει εξαγορασθεί από την Καθ' ης η Αίτηση 5. Περί το 2012 δυνάμει συμφωνίας, όλα τα περιουσιακά στοιχεία της, τα χρέη της, δικαιώματα, απαιτήσεις και υποχρεώσεις της Καθ' ης η Αίτηση 4 έχουν απορροφηθεί και αναληφθεί πλήρως από την Καθ' ης η Αίτηση 5, η οποία έχει την έδρα της στην Ελβετία. Όσον αφορά στην Καθ' ης η Αίτηση 5, αν και είναι ενεργή εταιρεία, η Ελβετία δεν είναι κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε περίπτωση επιτυχίας της έφεσης, που καταχωρίστηκε εναντίον της πρωτόδικης απόφασης, ημερομηνίας 16.09.2021, που αφορά στην έγκριση των εξόδων, η Αιτήτρια πιθανόν να μην μπορέσει να εισπράξει πίσω τα ποσά που καλείται να πληρώσει ως δικηγορικά έξοδα. Σημειώνεται δε και η θέση πως η Καθ' ης η Αίτηση 5 δε δικαιούται έξοδα από την καταχώρηση της αγωγής, αφού αυτή προστέθηκε, ως διάδικος, μετά τις 18.04.2019. Αναφορικά με την Καθ' ης η Αίτηση 2, αν και είναι εγγεγραμμένη στην Κύπρο, υπάρχει ο κίνδυνος να μην εισπράξει η Αιτήτρια τα χρήματα που καλείται να της καταβάλει, αν επιτύχει στην έφεση της. Καταλήγει ο ενόρκως δηλών, πως με βάση το γεγονός ότι η Καθ' ης η Αίτηση 4 έπαυσε να υφίσταται και η Καθ' ης η Αίτηση 3 έχει συγχωνευθεί με άλλη εταιρεία, είναι αμφίβολο κατά πόσο, μέχρι το πέρας της έφεσης, οι Καθ' ων η Αίτηση 2 και 5 θα υφίστανται νομικά ή θα έχουν την οικονομική δυνατότητα να επιστρέψουν οποιοδήποτε ποσό τους καταβάλει η Αιτήτρια. Όπως φαίνεται δε από τις οικονομικές καταστάσεις της Καθ' ης η Αίτηση 2, αυτή έχει οικονομικές υποχρεώσεις ύψους €22.135.244,00 προς τράπεζες, εταιρείες, μέτοχους και τρίτα πρόσωπα. Παρατίθενται επίσης στοιχεία που αφορούν στην Καθ' ης η Αίτηση 5 σχετικά με τις υποχρεώσεις της και τη γενικότερη εικόνα της οικονομικής της κατάστασης ή της δραστηριότητάς της. Αναφορικά με την Καθ' ης η Αίτηση 1, που είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, αναφέρεται πως αυτή δεν εκπροσωπήθηκε, στην πρωτόδικη διαδικασία, από ιδιώτη δικηγόρο, επομένως δεν δικαιούται να εισπράξει έξοδα, το δε δημόσιο χρέος της, έχει, από το 2015, ανοδική πορεία.
Τέλος δηλώνεται πως σε περίπτωση που επιτύχει η έφεση της Αιτήτριας, χωρίς την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος, η έφεση θα καταστεί άνευ αντικειμένου, αφού αυτή θα βρεθεί προ τετελεσμένων γεγονότων, καθ' ότι θα έχει πληρώσει υπέρογκα ποσά, της τάξης των €100.000,00 περίπου ως δικηγορικά έξοδα, τα οποία πιθανόν να ξεπερνούν το ποσό που θα της επιδικασθεί αν επιτύχει στην έφεση της. Άλλωστε, κατά τον ενόρκως δηλούντα, καμία ζημιά θα επέλθει στους Καθ' ων η Αίτηση αν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα, καθ' ότι το ποσό που επιδικάστηκε θα φέρει τόκο μέχρι την πληρωμή του, και η Αιτήτρια θα είναι σε θέση να το καταβάλει, συμφώνως της οικονομικής της κατάστασης, αν αποτύχει η έφεση της. Πρόκειται για φερέγγυο πρόσωπο. Δίδονται σχετικά στοιχεία περιλαμβανομένου του μισθού της και ακίνητης περιουσίας της οποίας είναι ιδιοκτήτρια. Ταυτόχρονα, η Αιτήτρια, ως δηλώνει ο ενόρκως δηλών, είναι έτοιμη να παραχωρήσει οποιαδήποτε εγγύηση κρίνει το δικαστήριο για το ποσό των εξόδων που έχει καταδικασθεί ή να προβεί σε κατάθεση τραπεζικής εγγύησης. Αν όμως το δικαστήριο απορρίψει την Αίτηση, θα πρέπει να διαταχθούν οι δικηγόροι των εφεσίβλητων να παράσχουν τη σχετική ανάληψη υποχρέωσης επιστροφής του ποσού που θα πληρώσει η Αιτήτρια, αν επιτύχει στην έφεση της.
Ενάντια στην επίδικη Αίτηση οι Καθ' ων η Αίτηση 1 ‑ εναγόμενοι 1 στην πρωτόδικη διαδικασία - έχουν καταχωρήσει ξεχωριστή Ειδοποίηση Περί Πρόθεσης Ένστασης, όπως επίσης και οι Καθ' ων η Αίτηση 2, 3, 4 και 5 - εναγόμενοι 2, 3, 4 και 6 αντίστοιχα στην πρωτόδικη διαδικασία. Υποστηρίζονται και οι δύο ειδοποιήσεις από πολυάριθμους λόγους ένστασης οι οποίοι, συνοψιζόμενοι, συνίστανται στις θέσεις ότι η Αίτηση δεν είναι καλόπιστη και/ή ότι η Αίτηση είναι καταχρηστική, δεν θα εξυπηρετήσει το συμφέρον της δικαιοσύνης, θα επηρεάσει, εάν εγκριθεί, τη δίκαιη δίκη και είναι αβάσιμη, ότι η Αιτήτρια δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας στην έφεση που καταχώρησε, ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος, ότι η Αίτηση υποβλήθηκε αργοπορημένα με σκοπό την καθυστέρηση στην εκτέλεση της πρωτόδικης απόφασης, η δε Αιτήτρια, με πανομοιότυπη Αίτηση αποτάθηκε για το ίδιο ζήτημα στο κατώτερο δικαστήριο, το οποίο απέρριψε το αίτημα της.
Οι λόγοι ένστασης υποστηρίζονται από ένορκες δηλώσεις δικηγόρων, οι οποίοι έχουν εξουσιοδοτηθεί προς το σκοπό αυτό. Αισθανόμαστε την υποχρέωση να τοποθετηθούμε ευθέως σ' αυτό το στάδιο στο περιεχόμενο τους, το οποίο, με τον δέοντα σεβασμό στο χρόνο που αφιερώθηκε για τη σύνταξη τους, παρατηρούμε ότι αυτό παραβιάζει ευθέως τις πρόνοιες της Δ.39 και των Διαδικαστικών Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, αφού σ' αυτό ελάχιστη μαρτυρία παρατίθεται, ενώ έχουν προσλάβει μορφή αγορεύσεων, γεγονός που δεν εξυπηρετεί τον σκοπό σύνταξης τους και ούτε διευκολύνει το έργο των δικαστηρίων. Ορθό είναι όπως οι ένορκες δηλώσεις περιορίζονται στα απαιτούμενα γεγονότα - μαρτυρία που η φύση της κάθε αίτησης επιβάλλει.
Ό,τι είναι ουσιαστικό να μνημονεύσουμε ως χρήσιμες αναφορές, επί των σχετικών ενόρκων δηλώσεων, είναι η άρνηση των γεγονότων που η Αιτήτρια προβάλλει μέσω της ένορκης δήλωσης Μαργαρώνη, προς υποστήριξη της Αίτησης της. Δηλώνεται δε πως η Καθ' ης η Αίτηση 1, ήτοι η Κυπριακή Δημοκρατία, είναι φερέγγυα και θα είναι σε θέση να επιστρέψει το ποσό των δικηγορικών εξόδων προς την Αιτήτρια, αν ανατραπεί η πρωτόδικη απόφαση, καθώς και ότι η Καθ' ης η Αίτηση 5 έχει τη δυνατότητα να καταβάλει οποιοδήποτε ποσό της πληρωθεί από την Αιτήτρια. Παρουσιάζονται οικονομικές καταστάσεις για το πρώτο τρίμηνο του 2022, μέσα από τις οποίες προκύπτει ότι οι παγκόσμιες πωλήσεις της Καθ' ης η Αίτηση 5 ήταν $2,2 δις σημειώνοντας αύξηση.
Κύρια νομική βάση της παρούσας Αίτησης αποτελεί η Δ.35 Κ.18 και 19 των Διαδικαστικών Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, οι οποίοι προνοούν τα ακόλουθα:
«18. An appeal shall not operate as a stay of execution or of proceedings under the decision appealed from except so far as the Court appealed from or the Court of Appeal, or a Judge of either Court, may order; and no intermediate act or proceeding shall be invalidated, except so far as the Court appealed from may direct. Before any order staying execution is entered, the person obtaining the order shall furnish such security (if any) as may have been directed. If the security is to be given by means of a bond, the bond shall be made to the party in whose favour the decision under appeal was given.
19. Wherever under these Rules an application may be made either to the Court below or to the Court of Appeal, or to a Judge of either Court, it shall be made in the first instance to the Court or Judge below.»
Σε ελεύθερη μετάφραση:
«18. Μία έφεση δεν θα λειτουργεί ως αναστολή εκτέλεσης ή διαδικασιών στην απόφαση που εφεσιβάλλεται, εκτός στον βαθμό που διάταγμα του Δικαστηρίου του οποίου εφεσιβάλλεται η απόφαση ή του Εφετείου ή Δικαστή των δύο Δικαστηρίων δύναται να διατάξει; και καμία ενδιάμεση πράξη ή διαδικασία θα παύει να ισχύει, εκτός στο βαθμό που το Δικαστήριο που εφεσιβλήθηκε η απόφαση δύναται να διατάξει. Πριν εκδοθεί οποιοδήποτε διάταγμα αναστολής εκτέλεσης, το πρόσωπο που εξασφαλίζει το διάταγμα θα παραχωρεί τέτοια ασφάλεια (αν υπάρχει) που θα διαταχθεί. Εάν η ασφάλεια θα δοθεί μέσω γραμματίου, το γραμμάτιο θα γίνει προς όφελος του διάδικου υπέρ του οποίου εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση.
19. Οποτεδήποτε με βάση αυτούς τους Κανονισμούς δύναται να γίνει είτε στο πιο κάτω Δικαστήριο, είτε στο Εφετείο ή σε Δικαστή των δύο, θα πρέπει να γίνεται σε πρώτο βαθμό στο κατώτερο Δικαστήριο.»
Οι νέοι Περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2023 ισχύουν για τις διαδικασίες ενώπιον του Εφετείου (βλέπε Μέρος 60 (1)) από 03.07.2023 συνεπώς αυτοί έχουν εφαρμογή και στην παρούσα Αίτηση της οποίας η εξέταση γίνεται με βάση το Μέρος 41.7. Ως διαφαίνεται η ουσία της ρύθμισης της αναστολής δεν άλλαξε. Δεν παραγνωρίζεται ότι στο Μέρος 41.7 δεν γίνεται πρόνοια για εξουσία του Εφετείου να θέσει όρους κατά την έκδοση διατάγματος αναστολής, ωστόσο παρέχεται τέτοια εξουσία δυνάμει του Μέρους 41.12 (1) όπου προνοείται πως «Σε σχέση με έφεση το Εφετείο έχει όλες τις εξουσίες του κατώτερου δικαστηρίου» παραπέμποντας έτσι, σ' ό,τι αφορά το ζήτημα της έκδοσης διατάγματος υπό όρους, στο Μέρος 3.1 (3) όπου κατώτερο δικαστήριο δύναται να θέτει όρους κατά την έκδοση διατάγματος. Κατ' επέκταση η μέχρι σήμερα σχετική, επί του θέματος της αναστολής εκτέλεσης αποφάσεων, νομολογία εξακολουθεί να ισχύει και να αποτελεί δεσμευτικό προηγούμενο.
Παραπέμπουμε συναφώς στην υπόθεση Χαραλάμπους v. A. Panayides Constracting Ltd (2001) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1978, όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Καθόσον αφορά το δεύτερο λόγο έφεσης, ο εφεσείων υποστηρίζει ότι σύμφωνα με την κρατούσα πρακτική η πληρωμή των εξόδων έπρεπε να είχε εξαιρεθεί της αναστολής υπό τον όρο ανάληψης υποχρέωσης του δικηγόρου του να συμμορφωθεί προς οποιαδήποτε οδηγία ή διαταγή που το Εφετείο θα ήθελε εκδώσει αναφορικά με τα έξοδα.
Η νομική βάση της αίτησης για αναστολή είναι η Διαταγή 35 καν. 18*. Οι αρχές οι οποίες διέπουν το θέμα, εκπηγάζουν από τη νομολογία** και μπορούν να συνοψισθούν ως ακολούθως:
(α) Η απόφαση για αναστολή ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου η άσκηση της οποίας γίνεται στο πλαίσιο της Διαταγής 35 καν. 18 και σε συνάρτηση προς τα γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης.
(β) Η έφεση δεν αναστέλλει το δικαίωμα εκτέλεσης ούτε μειώνει το κύρος της πρωτόδικης απόφασης η οποία, παραμένει ισχυρή και διατηρεί την τελεσιδικία της μέχρι την τροποποίηση ή την ανατροπή της από το Εφετείο. Έπεται ότι ο επιτυχών διάδικος δεν πρέπει να αποστερείται τους καρπούς της επιτυχίας του εκ μόνου του γεγονότος ότι εκκρεμεί η εκδίκαση της έφεσης του αντιδίκου του. Από την άλλη όμως αποτελεί βασική προϋπόθεση για την απονομή της δικαιοσύνης, η διασφάλιση της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος για άσκηση έφεσης. Η άρνηση έκδοσης διαταγής για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης δυνητικά συνεπάγεται κίνδυνο εξανέμισης της αξίας της έφεσης.
Το δικαστήριο, κατά την εξέταση αίτησης για αναστολή εκτέλεσης απόφασης, έχει καθήκον να εξισορροπήσει δύο σημαντικούς παράγοντες· ήτοι, τη διασφάλιση της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος για άσκηση έφεσης από τη μια και τη διασφάλιση της αξίας και του αποτελέσματος της έφεσης από την άλλη. Στην The Governor and the Company of the Bank of Scotland v. S.S. Sapphire Seas (2001) 1 Α.Α.Δ. 955, ειπώθηκαν τα εξής:
"Στην περίπτωση των αναστολών γίνεται προσπάθεια εξισορρόπησης δύο παραγόντων: Να δρέψει άμεσα ο νικητής του δικαστικού αγώνα τους καρπούς της επιτυχίας του και να μη μείνει ο άλλος, αν νικήσει, με κενά χέρια. Σ' αυτό το πλαίσιο κινείται η άσκηση της διακριτικής μας εξουσίας."
Εφόσον κριθεί ότι η περίπτωση είναι κατάλληλη για έκδοση διαταγής για την αναστολή της εκτέλεσης, το δικαστήριο έχει καθήκον να επιλέξει τους κατάλληλους για την περίπτωση όρους για να τεθεί σε ισχύ η διαταγή της αναστολής. Εναπόκειται επομένως στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου η επιλογή των όρων που θα τεθούν προκειμένου να επιφέρουν την εξισορρόπηση των συγκρουομένων δικαιωμάτων μέχρι την αποπεράτωση της έφεσης. .........
Καθόσον αφορά το ζήτημα της μη συμπερίληψης στους όρους αναστολής της καταβολής των εξόδων που έχουν επιδικαστεί υπέρ του εφεσείοντα, είναι γεγονός ότι η πρακτική που ακολουθούν τα Επαρχιακά Δικαστήρια σε παρόμοιες περιπτώσεις είναι ανάλογη προς ό,τι εφαρμόζεται στην Αγγλία πάνω στο ίδιο θέμα. Βλ. Annual Practice 1956, Ord. 58 r.16. Ο αποτυχών διάδικος καταβάλλει τα έξοδα που το δικαστήριο επιδίκασε εναντίον του και ο δικηγόρος που εισπράττει το ποσό, αναλαμβάνει ρητή υποχρέωση συμμόρφωσης με οποιαδήποτε οδηγία ή διαταγή του Εφετείου αναφορικά με τα έξοδα στα πλαίσια εκδίκασης της έφεσης. Δεν έχουμε διαπιστώσει την ύπαρξη οποιουδήποτε αποχρώντος λόγου γιατί να μην τηρήσει το πρωτόδικο δικαστήριο αυτή την πρακτική και στην παρούσα περίπτωση.»
Όπως καθίσταται εύλογα αντιληπτό, από τα πιο πάνω νομολογηθέντα, όταν πρόκειται για αναστολή εξόδων το ζήτημα διέπεται από τη μέχρι σήμερα καθιερωμένη πρακτική, ως αυτή διατυπώθηκε ανωτέρω, ως εκ τούτου τα έξοδα εξαιρούνται της αναστολής και δεν τίθεται θέμα εξέτασης άλλης επιλογής, εκτός αν υπάρχει, θα προσθέταμε, αποχρών λόγος, που ειρήσθω εν παρόδω δεν τέθηκε ενώπιον μας οτιδήποτε το οποίο να αντανακλά στην ύπαρξη αποχρώντος λόγου, ώστε να μην ακολουθήσουμε την εν λόγω πρακτική. Κρίνουμε συνακόλουθα των πιο πάνω πως, κατά πρώτο λόγο η Αιτήτρια απέτυχε να αποδείξει ότι δικαιολογείται η παροχή αναστολής εκτέλεσης των εξόδων που επιδικάστηκαν εναντίον της.
Κατά δεύτερο λόγο, επισημαίνουμε το γεγονός ότι η Αιτήτρια δεν αποτάθηκε στο κατώτερο δικαστήριο για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης ημερομηνίας 16.09.2021 με την οποία εγκρίθηκαν τα έξοδα ως τα έχει υπολογίσει ο Πρωτοκολλητής στην πρωτόδικη απόφαση. Αυτό ήταν αναγκαίο τόσο κατ' επιταγή της Δ.35 Κ.19 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, όσο και κατ' επιταγή του Μέρους 41.7(1)(β) των Περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2023. Κρίνουμε πως η αίτηση της Αιτήτριας με την οποία αποτάθηκε πρωτόδικα για αναστολή της απόφασης του κατώτερου δικαστηρίου ημερομηνίας 28.04.2021, δεν συνιστά το αναγκαίο υπόβαθρο για πλήρωση της προβλεπόμενης προϋπόθεσης, καθ' ότι η Αιτήτρια δεν είχε υποχρέωση να καταβάλει τα έξοδα, αλλά ούτε και οι Καθ' ων η Αίτηση 2, 3, 4 και 5 να τα εισπράξουν στη βάση της απόφασης ημερομηνίας 28.04.2021, αλλά της απόφασης ημερομηνίας 16.09.2021 όταν τα ενέκρινε το κατώτερο δικαστήριο. Συνεπώς θα έπρεπε να ζητείται η αναστολή εκτέλεσης της απόφασης, ημερομηνίας 16.09.2021, με την οποία εγκρίθηκαν τα υπολογισθέντα από τον Πρωτοκολλητή έξοδα, η οποία σημειωτέον εφεσιβλήθηκε, πλην όμως δεν ζητείται η αναστολή της με την παρούσα Αίτηση ενώπιον μας, αλλά ούτε και ενώπιον του κατώτερου δικαστηρίου ζητήθηκε. Περιπλέον, σημειώνουμε και το γεγονός πως, ούτως ή άλλως, αναφορικά με την Καθ' ης η Αίτηση 1 - Κυπριακή Δημοκρατία - δεν υπολογίστηκαν τα έξοδα που επιδικάστηκαν προς όφελος της και ούτε εγκρίθηκε οποιοδήποτε ποσό. Παραπέμπουμε προς επίρρωση των προαναφερόμενων στις υποθέσεις (1) Surguei Pugachev (2006) 1 Α.Α.Δ. 353 και (2) Χωματένος v. Γεωργίου κ.α., ECLI: CY: AD: 2018: Β218, Πολιτική Αίτηση Αρ. 6/2018, ημερομηνίας 04.05.2018.
Εν όψει των πιο πάνω συμπερασμάτων μας προκύπτει πως η επίδικη Αίτηση είναι καταδικασμένη σε απόρριψη.
Προβάλλει, ως αποτέλεσμα της πιο πάνω κατάληξης μας, πως τα όσα προωθήθηκαν από την Αιτήτρια αναφορικά με τις ανησυχίες της περί αβεβαιότητας ως προς τη δυνατότητα των Καθ' ων η Αίτηση να της επιστρέψουν τα χρήματα που θα καταβάλει, να μην έχουν σημασία και ως εκ τούτου, λόγω της φύσης του αντικειμένου της αναστολής, δεν τα αξιολογούμε.
Ως μη άξια σημασίας στην παρούσα έφεση κρίνονται και τα επιχειρήματα πως η Δημοκρατία ενδεχομένως να μην είναι φερέγγυα επειδή αυξήθηκε το δημόσιο χρέος ή ότι δεν πλήρωσε ιδιώτες δικηγόρους για να την εκπροσωπήσουν στην πρωτόδικη διαδικασία και συνεπώς δεν δικαιούται καθόλου έξοδα.
Συνακόλουθα όλων των πιο πάνω, η επίδικη Αίτηση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της Αιτήτριας €3.500,00 προς όφελος των Καθ' ων η Αίτηση 1 και €3.500,00 προς όφελος των Καθ' ων η Αίτηση 2, 3, 4 και 5.
Δ. ΚΙΤΣΙΟΣ, Δ.
Μ. ΑΜΠΙΖΑΣ, Δ.
Μ. ΤΟΥΜΑΖΗ, Δ.