|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ - ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 253/2022)
31 Ιουλίου 2023
[Χ.Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ, ΠΙΚΗΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
ADHAM HAMAD
Εφεσείων
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Εφεσίβλητης
---------------------------------------
Α. Μιχαήλ (κα), για Νικολέττα Χαραλαμπίδου Δ.Ε.Π.Ε., για Εφεσείοντα
Π. Πίτσιλλου (κα), για Γενικόν Εισαγγελέα, για Εφεσίβλητη
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Δ.Ε.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τη Γ. Κυριακίδου, Δ.Ε.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ, Δ.E.: Ο Εφεσείων αντιμετώπισε ενώπιον του Ε.Δ. Αμμοχώστου δύο κατηγορίες που αφορούσαν:
(α) Είσοδο στη Δημοκρατία, χωρίς την άδεια του Διευθυντή του Τμήματος Μεταναστεύσεως, κατά παράβαση του Άρθρου 12(2)(5) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105 (1η κατηγορία). Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες, ο Κατηγορούμενος στις 3.11.22, σε άγνωστη παραθαλάσσια περιοχή της Επαρχίας Αμμοχώστου, εισήλθε στη Δημοκρατία, δια θαλάσσης, ήτοι αποβιβάστηκε άνευ της άδειας του Διευθυντή.
(β) Απαγορευμένο Μετανάστη, κατά παράβαση του Άρθρου 19 (2) του Κεφ. 105 (2η κατηγορία). Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αυτής κατά τον ίδιο τόπο και χρόνο που αναφέρεται στην 1η κατηγορία, ενώ ήταν πρόσωπο του οποίου η είσοδος στη Δημοκρατία απαγορεύετο λόγω απέλασης του στις 30.1.10, δηλαδή ενώ ήταν απαγορευμένος μετανάστης, εισήλθε στη Δημοκρατία.
Σύμφωνα με τα γεγονότα ως είχαν αναφερθεί από την Κατηγορούσα Αρχή στην Πρωτόδικη διαδικασία: "Την 3/11/2022 και ώρα 9:30 εντοπίστηκε από το ραντάρ της Λιμενικής Αστυνομίας άγνωστο σκάφος σε απόσταση 12 ναυτικά μίλια του Κάβο Γκρέκο να κινείται με βορειοδυτική πορεία και ταχύτητα 7 κόμβους. Την ίδια ώρα άκατος του Ναυτικού Σταθμού Παραλιμνίου απέπλευσε για αναγνώριση του στόχου. Στις 10:33 η άκατος ανάφερε ότι περί τα 7 ναυτικά μίλια νότια του Κάβο Γκρέκο εντόπισε μικρή βάρκα fiber glass, χρώματος άσπρου γύρω στα 5 μέτρα στεγανά με 15 επιβαίνοντες, όλοι Σύριοι υπήκοοι. Από τις εξετάσεις που έγιναν διαπιστώθηκε ότι οι μετανάστες αναχώρησαν την 2/11/2022 και περί ώρα 19:00 από το Ταρτούς της Συρίας και ότι ήταν για τη μεταβίβαση τους στην Κύπρο. Κατά τον έλεγχο στοιχείων των μεταναστών ο Κατηγορούμενος εισήλθε στο έδαφος της Δημοκρατίας χωρίς άδεια του Διευθυντή Μετανάστευσης. Συνελήφθη ο κατηγορούμενος και από περαιτέρω έλεγχο που έγινε διαφάνηκε ότι ο κατηγορούμενος είναι απαγορευμένος μετανάστης και η είσοδος του στη Δημοκρατία απαγορεύεται λόγω απέλασης του βάσει διαταγμάτων και απέλασης του στις 30/1/2010. Συνελήφθη ο Κατηγορούμενος και εκδόθηκε διάταγμα προσωποκράτησης του για εφτά μέρες. Λήφθηκε ανακριτική κατάθεση, όπου παραδέχεται τη διάπραξη των αδικημάτων. Είχε τοποθετηθεί από τις 24/2/2010 στον έλεγχο απαγορευμένων μεταναστών και ξανά ήρθε στην Κύπρο ως απαγορευμένος μετανάστης. Είναι λευκού ποινικού μητρώου".
Ο Εφεσείων, ο οποίος δεν εκπροσωπήθηκε από συνήγορο, παραδέχθηκε ενοχή και στις δύο κατηγορίες και ανέφερε προς μετριασμό της ποινής του: "Απολογούμαι αναγκάστηκα να ξανά έρθω στην Κύπρο, δεν μπορούσα να δουλέψω στη χώρα μου. Αντιμετωπίζω κάποια προβλήματα στην χώρα μου. Απολογούμαι ξανά, έχω μητέρα άρρωστη αυτά" .. Έχω γυναίκα και δύο παιδιά".
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο επέβαλε στον Κατηγορούμενο συντρέχουσες ποινές άμεσης φυλάκισης τριών μηνών για την 1η κατηγορία και δώδεκα μηνών για τη 2η κατηγορία.
Με την παρούσα έφεση ο Εφεσείων, κατ' επίκληση του Άρθρου 135(β) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Kεφ. 155 προσβάλλει με τον Λόγο Έφεσης 1, την καταδίκη του στη 2η κατηγορία. Σημειώνεται ότι έχουν αποσυρθεί οι ισχυρισμοί του Εφεσείοντος στο Εφετήριο που αφορούσαν (α) ζητήματα επιβολής ποινής, λόγω της ιδιότητας του ως αιτητή ασύλου (Λόγος Έφεσης 2), (β) ότι εσφαλμένα αποδέχθηκε το Πρωτόδικο Δικαστήριο την ύπαρξη ομολογίας ενοχής, λόγω παράβασης του δικαιώματος του σε δίκαιη δίκη, περιλαμβανομένης της πρόσβασης του σε δικηγόρο, και (γ) ότι κακώς δέχθηκε το Πρωτόδικο Δικαστήριο ότι ο Εφεσείων αντιλαμβάνεται τη διαδικασία (Λόγος Έφεσης 3). Περαιτέρω αποσύρθηκε και ο Λόγος Έφεσης 4, που αφορούσε το ύψος της επιβληθείσας, ποινής στη 2η κατηγορία.
Ενόψει των ανωτέρω και με δεδομένο ότι ο Εφεσείων είχε καταδικαστεί στη 2η κατηγορία, κατόπιν δικής του παραδοχής, θα πρέπει να εξεταστεί κατά πόσον η παρούσα περίπτωση εμπίπτει στις πρόνοιες του Άρθρου 135(β), του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155, οι οποίες μεταξύ άλλων, προνοούν το δικαίωμα άσκησης έφεσης μετά την παραδοχή ενώπιον Δικαστηρίου:
«(β) κατά της καταδίκης για το λόγο ότι τα πραγματικά γεγονότα που εκτίθενται στο Κατηγορητήριο ή το Κατηγορητήριο που καταχωρίστηκε στο Κακουργιοδικείο τα οποία αυτός παραδέχτηκε δεν αποκαλύπτουν ποινικό αδίκημα».
Το δικαίωμα άσκησης έφεσης μετά από παραδοχή βάσει του εν λόγω άρθρου, εξετάστηκε, μεταξύ άλλων, στις υποθέσεις Klonarou v. The District Oficer of Famagusta (1963) 1 C.L.R. 47, Athlitiki Efimeris "O Filathlos" and another v. The Police (1967) 2 C.L.R. 249, Μιχαήλ ν. Αστυνομίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 305, Παναγιώτου ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 40/22, ημερ. 3.2.23.
Με τον Λόγο Έφεσης 1, ο Εφεσείων παραπονείται ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο προέβη σε λανθασμένη εκτίμηση των πραγματικών γεγονότων, που τέθηκαν ενώπιον του, σε σχέση με τη 2η κατηγορία, και προβάλλει ότι τα γεγονότα που είχαν τεθεί δεν αποκαλύπτουν το ποινικό αδίκημα του απαγορευμένου μετανάστη, κατά τον ουσιώδη χρόνο της εισόδου του στη Δημοκρατία. Εξειδικεύοντας τον λόγο αυτό, η συνήγορος του Εφεσείοντος ανέφερε ότι σύμφωνα με τις λεπτομέρειες της 2ης κατηγορίας, η προηγούμενη απέλαση του Εφεσείοντος από τη Δημοκρατία, ημερομηνίας 30.1.10, με την οποία, κατά την κατηγορούσα αρχή, ο Εφεσείων κατέστη απαγορευμένος μετανάστης, έγινε πριν δώδεκα χρόνια, ενώ σύμφωνα με το Άρθρο 18ΠΓ του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου Κεφ. 105, στο οποίο ενσωματώθηκαν πρόνοιες της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ, (εφεξής «η Οδηγία»), η απαγόρευση εισόδου μετά από απέλαση, κανονικά δυνατόν να διαρκεί πέντε έτη. Μόνο κατ' εξαίρεση, σε ιδιαίτερα σοβαρές περιπτώσεις δύναται να υπερβαίνει τα πέντε έτη και μόνο στην περίπτωση που ο υπήκοος της τρίτης χώρας αντιπροσωπεύει σοβαρή απειλή για τη δημόσια τάξη, τη δημόσια ασφάλεια ή την ασφάλεια της Δημοκρατίας. Για αυτά τα στοιχεία καμιά μαρτυρία δεν δόθηκε στο Πρωτόδικο Δικαστήριο, ούτε έγινε αναφορά στο κατά πόσον εκδόθηκε απαγόρευση εισόδου εναντίον του Εφεσείοντος και πόση η διάρκεια της. Ήταν περαιτέρω η θέση της ότι οι διατάξεις του Άρθρου 18ΠΓ υπερισχύουν των διατάξεων που αποτέλεσαν τη βάση του κατηγορητηρίου, ως προϊόν ενσωμάτωσης της Οδηγίας, σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες των Κρατών Μελών για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών.
Πριν την ενασχόληση με τα εγειρόμενα ζητήματα θα πρέπει να επισημανθεί εξαρχής, ότι η Οδηγία καλύπτει άτομα τρίτων χωρών, τα οποία παράνομα διαμένουν στη Δημοκρατία (παράγραφοι 5 και 6 του Προοιμίου της), ώστε να επιτυγχάνεται εντός εύλογου χρόνου η ταχεία όσον το δυνατό, απομάκρυνση τους από την επικράτεια της Δημοκρατίας (βλ. Αναφορικά με τον Habibi Pour Ali Fasel v. Κυπριακής Δημοκρατίας (2015) 1 Α.Α.Δ. 1807). Αντικείμενο της Οδηγίας, συμφώνως του άρθρου 1, είναι η θέσπιση κοινών κανόνων και διαδικασιών που εφαρμόζουν τα κράτη μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών.
Περαιτέρω σημειώνεται ότι η Οδηγία τέθηκε σε ισχύ στις 13.1.08, καθώς επίσης και ότι μέχρι τις 24.12.10 (Άρθρο 20 της Οδηγίας) δεν υπήρχε υποχρέωση της Δημοκρατίας για συμμόρφωση και ενσωμάτωση των διατάξεων της στο ημεδαπό δίκαιο (βλ. Case 148/78, Ratti (1979) ECR 1629, παρ. 22, Case 152/84 Marshall (1986) ECR 737, παρ. 47). Τα Άρθρα 18ΟΓ - 18ΠΘ του Κεφ. 105, που συνιστούν τις διατάξεις ενσωμάτωσης της εν λόγω Οδηγίας στο ημεδαπό δίκαιο, θεσπίστηκαν με τροποποίηση του βασικού Νόμου στις 25.11.11, (με τον Ν.153(Ι)/2011), δηλαδή σχεδόν δύο έτη μετά την απέλαση του Εφεσείοντος.
Συνεπώς, εκ των πραγμάτων, το εκδοθέν στις 30.1.10 διάταγμα απέλασης εναντίον του Εφεσείοντος, δεν ήταν επιβεβλημένο να πληροί το περί απαγόρευσης εισόδου Άρθρο 11 της Οδηγίας (που αντιστοιχεί στο άρθρο 18ΠΓ του Κεφ. 105), κατά το οποίο η απαγόρευση εισόδου δεν εκτείνεται πέραν της πενταετίας από την επιβολή της, εκτός εάν το Κράτος μέλος κρίνει ότι ο παράνομος αλλοδαπός συνιστά σοβαρή απειλή για τη δημόσια τάξη, τη δημόσια ασφάλεια ή την ασφάλεια της Δημοκρατίας. Το διάταγμα απέλασης εκδόθηκε σύμφωνα με τον νόμο που ίσχυε πριν την ενσωμάτωση των διατάξεων της Οδηγίας, στις 25.11.11 (Ν.153(Ι)/2011). Στις προγενέστερες νομοθετικές διατάξεις του Κεφ. 105, δεν υπήρχαν πρόνοιες έκδοσης διατάγματος επιστροφής, σε περίπτωση απαγόρευσης εισόδου σε αλλοδαπούς τρίτων χωρών, ούτε καθορίζετο ο χρόνος της εν λόγω απαγόρευσης.
Επίσης το γεγονός ότι στις 24.2.10 το όνομα του Εφεσείοντος τοποθετήθηκε στον κατάλογο απαγορευμένων μεταναστών δεν αμφισβητήθηκε από τον Εφεσείοντα κατά την διάρκεια της πρωτόδικης διαδικασίας. Από τα γεγονότα, ως αυτά διατυπώθηκαν πρωτοδίκως, φαίνεται ότι ο Εφεσείων εισήλθε παράνομα στην Κυπριακή Δημοκρατία στις 3.11.22, χωρίς να καταστεί αιτητής ασύλου και χωρίς να προσβάλει τα υπό αναφορά διατάγματα που εκδόθηκαν αρχές του 2010, τα οποία αποτελούν διοικητικές πράξεις, οι οποίες μόνο με προσφυγή στο αρμόδιο Διοικητικό Δικαστήριο μπορούν να ακυρωθούν. Είναι παγίως νομολογημένο ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο, όπως και το παρόν Εφετείο, στερείται αρμοδιότητας να ελέγξει την νομιμότητα διοικητικών πράξεων (βλ. Ηλία v. Συμβουλίου Βελτιώσεως Ξυλοφάγου (1994) 2 Α.Α.Δ. 137 και Άριστος Χριστοδούλου v. Επάρχου Λεμεσού (2000) 2 Α.Α.Δ. 128, Αναφορικά με την αίτηση των 1. DIVEMED CENTRE LIMITED κ.ά., Πολ. Εφ. 27/2022, ημερ. 6.7.23).
Πέραν των πιο πάνω, επισημαίνουμε τις κάτωθι πρόνοιες του Άρθρου 18ΟΕ, το οποίο καθορίζει το πεδίο εφαρμογής των Άρθρων 18ΟΔ έως 18ΠΘ:
«18ΟE.-(1) ..............................
(2) Τα άρθρα 18ΟΔ μέχρι 18ΠΘ δεν εφαρμόζονται στους υπηκόους τρίτων χωρών, οι οποίοι -
(α) υπόκεινται σε απαγόρευση εισόδου, σύμφωνα με το Άρθρο 13 του Κώδικα Συνόρων του Σένγκεν, ή συλλαμβάνονται ή παρακολουθούνται από τις αρμόδιες αρχές σε σχέση με παράνομη χερσαία, θαλάσσια ή εναέρια διέλευση των εξωτερικών συνόρων της Δημοκρατίας και στους οποίους δεν έχει, εν συνεχεία, χορηγηθεί άδεια ή δικαίωμα να παραμείνουν στη Δημοκρατία, ή
(β) ................................
(3) ...............................».
(έμφαση δοθείσα)
Στην υπόθεση Fasel (ανωτέρω) αναφέρθηκαν και τα εξής σχετικά:
«Όπως υπέδειξε ο κ. Σταυρινός στην επιχειρηματολογία του, το πρώτο που πρέπει να λεχθεί είναι ότι το Άρθρο 18ΟΕ του Κεφ. 105, όπως τροποποιήθηκε με την ενσωμάτωση της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ, καθορίζει ρητά το πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας. Οι πρόνοιες του εξαιρούν από το πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας, και επομένως και της εσωτερικής νομοθεσίας, τους αλλοδαπούς εκείνους που υπόκεινται σε απόφαση επιστροφής ως ποινική κύρωση ή ως συνέπεια ποινικής κύρωσης, σύμφωνα με το Κυπριακό Δίκαιο. Αυτό προνοεί ρητά το εδάφιο 2(β) του Άρθρου 18ΟΕ, το οποίο και εφαρμόζεται στην περίπτωση του αιτητή. Εφαρμόζεται όμως και το εδάφιο 2(α) του ιδίου άρθρου, το οποίο προνοεί ότι το πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας εξαιρείται για όσους συλλαμβάνονται από τις αρμόδιες αρχές σε σχέση με παράνομη, μεταξύ άλλων, χερσαία διέλευση των εξωτερικών συνόρων της Δημοκρατίας και στους οποίους στη συνέχεια δεν έχει χορηγηθεί άδεια ή δικαίωμα παραμονής στη Δημοκρατία. Άρα, παρά το γεγονός ότι ο αιτητής εισήλθε παρανόμως στη Δημοκρατία και κατ' εφαρμογή της πρόνοιας που μόλις αναφέρθηκε, η διοίκηση θα μπορούσε να αποφασίσει τη νόμιμη πλέον παραμονή του, αυτό δεν έγινε στην περίπτωση του, αλλά αντιθέτως κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε, ως αποτέλεσμα δε της καταδίκης έχει ήδη κηρυχθεί ως ανεπιθύμητος μετανάστης» (Ιδία έμφαση).
Προκύπτει από τις πρόνοιες του Άρθρου 18ΟΕ(2)(α) ότι, στην περίπτωση του Εφεσείοντος ο οποίος, συνελήφθη από τις αρμόδιες αρχές σε σχέση με παράνομη θαλάσσια διέλευση των εξωτερικών συνόρων της Δημοκρατίας και στον οποίο δεν δόθηκε άδεια παραμονής στη Δημοκρατία, το Άρθρο 18ΠΓ του σχετικού Νόμου, το οποίο επικαλείται, δεν εφαρμόζεται. Το άρθρο 2(2)(α) της Οδηγίας, το οποίο αντιστοιχεί στο άρθρο 18ΟΕ(2)(α) του Κεφ. 105, έτυχε ερμηνείας από το ΔΕΕ, μεταξύ άλλων, στην υπόθεση Selina Affum, C-47/15 (Grand Chamber), ημερ. 7.6.2016, παρ. 68-74, η οποία ακολουθείται στην Abdelaziz Arib, C-444/17 (Grant Chamber), 19.3.2019, παρ. 52.
Το αδίκημα της 2ης κατηγορίας ουσιαστικά στηρίζεται στο Άρθρο 19(2) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105, το οποίο έχει ως ακολούθως:
«(2) Απαγoρευμέvoς μεταvάστης πoυ βρέθηκε στη Δημoκρατία είvαι έvoχoς πoιvικoύ αδικήματoς και άvευ επηρεασμoύ τωv εξoυσιώv πoυ χoρηγήθηκαv στo Διευθυντή βάσει τωv διατάξεωv τoυ άρθρoυ 13, υπόκειται σε φυλάκιση για χρovικό διάστημα πoυ δεv υπερβαίvει τα δέκα (10) έτη ή σε πρόστιμo πoυ δεv υπερβαίvει τις πενήντα χιλιάδες ευρώ (€50.000) ή και στις δύo τις πoιvές της φυλάκισης και τoυ πρόστιμoυ, εκτός αv απoδείξει-
(α) ότι αυτός vόμιμα εισήλθε στη Δημoκρατία πριv τηv έvαρξη της ισχύoς τoυ Νόμoυ αυτoύ·
(β) ότι αφoύ εισήλθε στη Δημoκρατία αερoπoρικώς και δεv είvαι πρόσωπo πoυ πρoηγoυμέvως θεωρήθηκε απαγoρευμέvoς μεταvάστης επρόκειτo vα παρoυσιαστεί στov πλησιέστερo Διευθυντή·
(γ) ότι κατέχει άδεια ή έγκριση πoυ χoρηγήθηκε βάσει τoυ Νόμoυ αυτoύ ή oπoιωvδήπoτε Καvovισμώv πoυ εκδόθηκαv βάσει αυτoύ ή κάπoιoυ άλλoυ Νόμoυ, vα παραμείvει στη Δημoκρατία· ή
(δ) ότι, αφoύ η άδεια τoυ ή έγκριση εξέπvευσε ή αvακλήθηκε, αυτός δεv έχει εύλoγη ευκαιρία vα εγκαταλείψει τη Δημoκρατία».
Σύμφωνα με την ερμηνεία που δίδεται από το Άρθρο 2 του Κεφ. 105, η φράση "απαγoρευμέvoς μεταvάστης":
«σημαίvει πρόσωπo τo oπoίo είvαι απαγoρευμέvoς μεταvάστης βάσει τωv διατάξεωv τoυ Νόμoυ αυτoύ».
Επίσης σύμφωνα με το Άρθρο 6(1)(θ) και (ι) του Κεφ. 105:
«6.-(1) Τα ακόλoυθα πρόσωπα θα είvαι απαγoρευμέvoι μεταvάστες και, τηρoυμέvωv τωv διατάξεωv τoυ Νόμoυ αυτoύ ή τωv διατάξεωv πoυ δυvατό vα περιέχovται σε oπoιoυσδήπoτε Καvovισμoύς πoυ εκδόθηκαv δυvάμει αυτoύ ή σε oπoιoδήπoτε Διάταγμα τoυ Υπoυργικoύ Συμβoυλίoυ, δεv θα επιτρέπεται η είσoδoς στη Δημoκρατία σε:-
..................................
(θ) oπoιoδήπoτε πρόσωπo τo oπoίo απελάθηκε από τη Δημoκρατία είτε βάσει τoυ Νόμoυ αυτoύ ή είτε βάσει oπoιoυδήπoτε voμoθετήματoς σε ισχύ κατά τηv ημερoμηvία της απέλασης τoυ·
(ι) oπoιoδήπoτε πρόσωπo τoυ oπoίoυ η είσoδoς στη Δημoκρατία απαγoρεύεται βάσει oπoιoυδήπoτε voμoθετήματoς εκάστoτε σε ισχύ».
Όπως έχουμε πρόσφατα αναφέρει στην υπόθεση Κρυβούς ν. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. 71/23, ημερ. 21.7.23, το ελάχιστο το οποίο πράττει κάποιος κατηγορούμενος όταν παραδέχεται κάποια κατηγορία στο δικαστήριο, είναι την αποδοχή των λεπτομερειών, οι οποίες εκτίθενται στο κατηγορητήριο σε σχέση με το συγκεκριμένο αδίκημα. Οι δε λεπτομέρειες της 2ης κατηγορίας στην παρούσα αναφέροντο σαφώς στο ότι ο Εφεσείων είχε εισέλθει στη Δημοκρατία ενόσω ήταν πρόσωπο, του οποίου η είσοδος απαγορεύετο λόγω προηγηθείσας απέλασης, δηλαδή ενόσω ήταν απαγορευμένος μετανάστης. Δεν υπάρχει λοιπόν οποιαδήποτε αμφιβολία ότι με βάση τις πιο πάνω νομοθετικές διατάξεις και τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης αποκαλύπτετο στην πρωτόδικη διαδικασία η διάπραξη του αδικήματος του απαγορευμένου μετανάστη. Προκύπτει από τα γεγονότα τα οποία τέθηκαν πρωτοδίκως, ότι εναντίον του Εφεσείοντος είχαν εκδοθεί διατάγματα απέλασης και απαγόρευσης εισόδου στην Κυπριακή Δημοκρατία, τα οποία κατά την είσοδό του στην Κυπριακή Δημοκρατία στις 3.11.22 ευρίσκοντο σε ισχύ. Ουσιαστικά ο Εφεσείων ήταν και παρέμενε απαγορευμένος μετανάστης κατά την εν λόγω ημερομηνία. Η θέση ότι στην υπό εξέταση υπόθεση τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου δεν αποκαλύπτουν το αδίκημα του απαγορευμένου μετανάστη (2η κατηγορία) που αντιμετώπιζε ο Εφεσείων, δεν ευσταθεί βάσει της προηγηθείσας ανάλυσης.
Εν όψει των πιο πάνω και έχοντας υπόψη ότι τα πραγματικά γεγονότα, όπως αυτά παρουσιάστηκαν πρωτοδίκως, στοιχειοθετούσαν το αδίκημα της 2ης κατηγορίας έπεται ότι το Άρθρο 135(β) του Κεφ. 155 δεν εφαρμόζεται στην παρούσα υπόθεση και η έφεση κατά της καταδίκης του Εφεσείοντος δεν μπορεί να επιτύχει.
Καταληκτικά η έφεση κρίνεται ως αβάσιμη και απορρίπτεται.
X.B. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Δ.Ε.
Γ. ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ, Δ.Ε.
Μ.Γ. ΠΙΚΗΣ, Δ.Ε.