|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 4 ΑΑΔ 623
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπσθεση Αρ. 374/2002)
16 Ιουλίου, 2004
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
P.M.A. TALIADOROS JEEP SAFARI & TOURS LTD.,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ'ων η αίτηση.
Δ. Μέρτακκα, για Τ. Παπαδόπουλο & Σία, για την Αιτήτρια.
Τζ. Καρακάννα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού
Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ
.: Με την παρούσα προσφυγή η P.M.A. Taliadoros Jeep Safari & Tours Ltd (αιτήτρια) προσβάλλει την εγκυρότητα της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (καθ'ης η αίτηση), με την οποία απορρίφθηκε ιεραρχική προσφυγή της αιτήτριας και επικυρώθηκε η αρχική απόφαση της Αρχής Αδειών για τη μη χορήγηση στην αιτήτρια άδειας τουριστικού λεωφορείου για τέσσερα οχήματα για τη διοργάνωση τουριστικών εκδρομών σε δύσβατες περιοχές (σαφάρι).(α) Τα γεγονότα
Η αιτήτρια εταιρεία, που ασχολείται μεταξύ άλλων και με τη διενέργεια εκδρομών τύπου σαφάρι, υπέβαλε στις 25/7/99 αίτηση για τη χορήγηση άδειας οδικής χρήσης για τέσσερα τουριστικά οχήματα τύπου Land-Rover Defender με κίνηση και στους τέσσερις τροχούς, που θα μπορούσαν να μεταφέρουν 10 επιβάτες το καθένα, για τη διοργάνωση εκδρομών στις απρόσιτες (λόγω μορφολογίας του εδάφους) περιοχές του Ακάμα, Μαχαιρά και Τροόδους. Οι διαδρομές θα εξυπηρετούσαν την περιήγηση τουριστών από Λεμεσό, Πάφο, Αγία Νάπα και Λάρνακα. Η υποβολή της αίτησης προκάλεσε την αντίδραση της Παγκύπριας Ομοσπονδίας Βιοτεχνών Επαγγελματιών Καταστηματαρχών (ΠΟΒΕΚ), η οποία κοινοποίησε στην Αρχή Αδειών την ένστασή της γιατί τα οχήματα της πιο κάτω κατηγορίας είναι "αχρείαστα για τα κυπριακά δεδομένα" και "δημιουργούν τεράστιο πρόβλημα στα αστικά και υπεραστικά ταξί, καθώς και στις άλλες κατηγορίες δημόσιας χρήσης μεταφορές". Η Αρχή Αδειών αφού έλαβε υπόψη την αρνητική τοποθέτηση του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, απέρριψε συνολικά 14 αιτήσεις για τη χορήγηση άδειας οδικής χρήσης για παρόμοια οχήματα, μέσα στις οποίες συμπεριλαμβανόταν και η αίτηση της
αιτήτριας εταιρείας. Μεταφέρω προς τούτο το πιο κάτω απόσπασμα από τα σχετικά πρακτικά:"
Πρακτικά συνεδρίας της Αρχής Αδειών με α/α 37/2001, ημερ. 9 Μαΐου, 2001 (κ.κ. Τσιρίδης, Μεγάλεμος, Ζαβαλλής, Καραβιώτης, Προεστός, Πρωτοπαπάς).Το Τμήμα Οδικών Μεταφορών, για τις αιτήσεις με α/α 1-14 οι οποίες περιλαμβάνονται στις σελ. 14/15, λαμβάνοντας υπόψη:
(α) τις θέσεις και αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, που μελέτησε το θέμα των επιπτώσεων στο φυσικό περιβάλλον από τη διακίνηση των τουριστικών λεωφορείων για την εξειδικευμένη αυτή χρήση (τουριστικά λεωφορεία τύπου σαφάρι),
(β) το γεγονός ότι πουθενά στον περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμο Αρ. 9 του 1982 δεν αναφέρεται η χορήγηση αδειών οδικής χρήσης για εκδρομές τύπου "σαφάρι", και τις
(γ) απόψεις του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού,
εισηγείται απόρριψη των αιτήσεων αυτών.
9.
.................................. .................................................. ................
Η Αρχή Αδειών αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιον της στοιχεία, αποφάσισε να υιοθετήσει την εισήγηση του Τμήματος."
Η αιτήτρια εταιρεία καταχώρησε εναντίον της πιο πάνω απόφασης ιεραρχική προσφυγή ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών. Η ιεραρχική προσφυγή απορρίφθηκε. Κρίνω σκόπιμο να παραθέσω από την πιο πάνω απορριπτική απόφαση το ακόλουθο κατατοπιστικό απόσπασμα:
"Η Α.Α.Α. έχοντας υπόψη τις πιο πάνω εξουσίες και αρχές έχει σοβαρά μελετήσει τους λόγους που υποστηρίζουν την ιεραρχική προσφυγή, τα πρακτικά και την απόφαση της Α.Α., καθώς και το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, έχει λάβει σοβαρά υπόψη τους ισχυρισμούς των προσφευγόντων οι οποίοι επροεβλήθησαν ενώπιον μας δια του διευθυντού τους κ. Ταλιαδώρου, ο οποίος συνοπτικά ανέφερε ότι πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι στο παρελθόν εδόθησαν παρόμοιες άδειες πλείστοι εκ των οποίων δεν είχαν καμία σχέση με περιοδείες τουριστικών ομάδων και ότι οι αρμόδιες αρχές αναθεώρησαν τις αποφάσεις τους για το σχετικό μορατόριουμ.
Σύμφωνα με το Άρθρο 5, Παράγραφος 6 του Περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου του 1982, οι άδειες οδικής χρήσης θα παρέχονται δια μια εκ των ακολούθων οδικών χρήσεων:
α) διά μεταφοράν επιβατών επί κομίστρω κατ' επιβάτην,
β) διά μεταφοράν επιβατών επί μισθώσει,
γ) διά μεταφοράν επιβατών επί συμβάσει,
δ) δι' εκμισθούμενα οχήματα άνευ οδηγού,
ε) δι' ιδιωτικά λεωφορεία,
στ) διά την περιοδείαν τουριστικών ομάδων και μεταφοράν ομάδων επιβατών εις εκδρομάς καθωρισμένου προορισμού,
ζ) διά μεταφοράν φορτίου,
η) διά διεθνείς οδικάς μεταφοράς.
Στις αιτήσεις τους, οι προσφεύγοντες οι οποίες βρίσκονται εντός του διοικητικού φακέλου, υπέβαλαν αίτημα για χορήγηση άδειας οδικής χρήσης για περιοδεία τουριστικών ομάδων και την μεταφορά ομάδων επιβατών σε εκδρομές καθορισμένου προορισμού σε απρόσιτες περιοχές, Ακάμα, Τροόδους, Μαχαιρά, από Λεμεσό, Πάφο, Αγία Νάπα και Λάρνακα με οχήματα τύπου
Είναι φανερό ότι τέτοια κατηγορία άδειας χρήσεως όπως προβλέπεται στο Άρθρο 5, Παράγραφος 6, ως αναλύεται πιο πάνω δεν υφίσταται, και αν στο παρελθόν η οποιαδήποτε αρμόδια αρχή χορηγούσε τέτοιες άδειες δεν εξυπακούεται υποχρέωση οιουδήποτε ιεραρχικά προϊστάμενου οργάνου να μην τηρήσει τις επιταγές του δικαίου είτε αυτές περιέχονται στο Σύνταγμα, στους Νόμους, στις Κανονιστικές ή Διοικητικές Πράξεις, είτε επιτάσσονται από τις Γενικές Αρχές του Διοικητικού Δικαίου και να επαναλάβει το λάθος που ενδεχόμενα διέπραξε στο παρελθόν οιονδήποτε ιεραρχικά κατώτερο όργανο.
Και αν ακόμα ερμηνευτεί ότι εφόσον η Α.Α. δέχθηκε το αίτημα των προσφευγόντων και απέρριψε αυτό με την αιτιολογία που αναφέρεται στην απόφαση της, η Α.Α.Α. έχοντας υπόψη το πόρισμα της ειδικής επιτροπής η οποία συστήθηκε με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερομηνίας 7.2.96, δεν μπορεί να αγνοήσει τούτο. Ως φαίνεται και στο Τεκμήριο 1, που αφορά το διαχειριστικό σχέδιο της χερσονήσου του Ακάμα, εντούτοις σε μέρος του Τεκμηρίου αναφέρονται δασικοί δρόμοι οι οποίοι χρησιμοποιούνται από τα λεγόμενα τουριστικά οχήματα τύπου «σαφάρι» που για αυτά έχουμε κάνει αναφορά πιο πάνω που περικλείουν διαδρομές σε κρατικά δάση πέραν του Ακάμα. Παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με το Νόμο 158, Παράγραφος 1 του
1999, Άρθρο 44(2), όπου ερμηνεύεται η ορθή άσκηση της διακριτικής εξουσίας διοικητικού οργάνου, δεν είναι επιτρεπτό το αρμόδιο διοικητικό όργανο να υποκαθίσταται ή να κατευθύνεται στην άσκηση της διακριτικής του εξουσίας από άλλο όργανο, εντούτοις στην Παράγραφο 5 του ιδίου Άρθρου δεν απαγορεύεται στο αρμόδιο διοικητικό όργανο κατά την άσκηση της διακριτικής του εξουσίας να καθοδηγείται από εγκυκλίους ή γενικού χαρακτήρα διοικητικές οδηγίες που εκδίδονται από ιεραρχικά ανώτερα του όργανα και που καθορίζουν την γενική πολιτική της κυβέρνησης σε ένα θέμα, εφόσον αυτές οι εγκύκλιοι ή οι οδηγίες δεν συγκρούονται με τον Νόμο.Εφόσον η ειδική επιτροπή που συστάθηκε εξ αφορμής διαχειριστικού σχεδίου για την χερσόνησο του Ακάμα, είχε καταλήξει στην ανάγκη υπόδειξης στην Α.Α. να κηρύξει μορατόριουμ στην παραχώρηση νέων αδειών για (σαφάρι) και όλες οι άδειες που δόθηκαν να επανεξεταστούν, και εφόσον οι άδειες που στο παρελθόν παρεχωρήθησαν, δεν περιορίζονταν σε διαδρομές μόνο προς Ακάμα, και το πνεύμα της εισήγησης ήτο η απαγόρευση της διακίνησης σε δασικούς δρόμους ερμηνεύουμε ότι η εισήγηση αυτή αφορά όλους τους δασικούς δρόμους ανά το παγκύπριο, για διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος.
Όσον αφορά τον ισχυρισμό του διευθυντή των προσφευγόντων ότι αρμόδιες αρχές και ερμηνεύουμε ότι έμμεσα αναφέρεται στο Υπουργικό Συμβούλιο έχουν αναθεωρήσει τις αποφάσεις τους για το πιο πάνω μορατόριουμ αυτό δεν ευσταθεί καθότι δεν φαίνεται πουθενά μέσα από το διοικητικό φάκελο κάτι τέτοιο αλλά ούτε και ο ίδιος προσκόμισε οιανδήποτε μαρτυρία που να αποδεικνύει τούτο. Η Α.Α.Α. έχοντας υπόψη τα πιο πάνω ομόφωνα καταλήγει στην απόφαση της μη αποδοχής της προσφυγής και κατά συνέπεια στην απόρριψη της."
(β) Οι λόγοι της προσφυγής.
Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι η επίδικη απόφαση πάσχει γιατί,
Επειδή οι δύο πιο πάνω λόγοι συμπλέκονται θα εξετασθούν μαζί.
Έχει υποβληθεί από την ευπαίδευτη συνήγορο της αιτήτριας εταιρείας ότι η επίδικη απόφαση στερείται της απαραίτητης αιτιολογίας και ότι αποτελεί απλή επικύρωση της απόφασης της Αρχής Αδειών που είναι εξίσου αναιτιολόγητη. Προς τούτο υποδείχθηκε ότι ο διοικητικός φάκελος δεν αποκαλύπτει τις συγκεκριμένες θέσεις και αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου και του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού, για τις οποίες γίνεται αναφορά στην απόφαση της Αρχής Αδειών, με αποτέλεσμα η επίδικη απόφαση να βασίζεται πάνω σε γενικά και αόριστα δεδομένα και ο δικαστικός έλεγχος να καθίσταται αδύνατος.
Η διακριτική ευχέρεια της Αρχής Αδειών να χορηγεί άδειες οδικής χρήσης καθορίζεται με τις πρόνοιες των άρθρων 5 και 8 του περί Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου (αρ. 9/82). Στην παρούσα περίπτωση από την παράθεση του αποσπάσματος της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής φαίνεται ότι οι δύο καθοριστικοί παράγοντες πάνω στους οποίους στηρίχθηκε η συλλογιστική της, ήταν αφενός η πρόνοια του άρθρου 5(6) του Νόμου (Ν. 9/82 όπως έχει τροποποιηθεί) και αφετέρου το καλούμενο "Διαχειριστικό Σχέδιο για τη Χερσόνησο του Ακάμα". Το άρθρο 5(6) του Νόμου 9/82, όπως
είχε πριν την τροποποίησή του από το Νόμο 102(Ι)/2001, απαριθμούσε τις πιο κάτω οκτώ κατηγορίες οδικών χρήσεων, για τις οποίες ήταν δυνατή η παροχή άδειας:
"α) Διά μεταφοράν επιβατών επί κομίστρω κατ' επιβάτην·
β) διά μεταφοράν επιβατών επί μισθώσει·
γ) διά μεταφοράν επιβατών επί συμβάσει·
δ) δι' εκμισθούμενα οχήματα άνευ οδηγού·
ε) δι' ιδιωτικά λεωφορεία·
στ) διά την περιοδείαν τουριστικών ομάδων και μεταφοράν ομάδων επιβατών εις εκδρομάς καθωρισμένου προορισμού·
ζ) διά μεταφοράν φορτίου·
η) διά διεθνείς οδικάς μεταφοράς."
Στην παρούσα περίπτωση η αίτηση που υποβλήθηκε από την αιτήτρια, ανέφερε ότι τα οχήματα τα οποία θα εχρησιμοποιούντο ήταν "τουριστικά λεωφορεία". Στις ερμηνευτικές διατάξεις του Νόμου 9/82 (άρθρο 2(1)) "ιδιωτικόν λεωφορείον" σημαίνει "παν λεωφορείον πλην των δημοσίας χρήσεως τοιούτων" και επίσης "λεωφορείον" σημαίνει "μηχανοκίνητο όχημα δυνάμενον να μεταφέρη πλείονας των οκτώ καθημένων επιβατών". Η Αρχή Αδειών, απορρίπτοντας την αίτηση υιοθέτησε την εισήγηση του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, σύμφωνα με την οποία "πουθενά στον περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμο Αρ. 9 του 1982 δεν αναφέρεται η χορήγηση αδειών οδικής χρήσης για εκδρομές τύπου σαφάρι". Την ίδια θέση υιοθέτησε και η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, κατά την εξέταση της ιεραρχικής προσφυγής. Στην προσβαλλόμενη απόφασή της, παρατίθεται αυτούσιο το άρθρο 5(6) του Νόμου 9/82, όπως προεκτέθηκε, με αναφορά στο αίτημα της αιτήτριας, και το συμπέρασμα ότι ".... τέτοια κατηγορία άδειας χρήσεως δεν υφίσταται". Τα στοιχεία που προεκτέθηκαν και ειδικότερα, το περιεχόμενο της διάταξης του άρθρου 5(6) σε συνάρτηση με τα αναφερόμενα στα έντυπα της αίτησης άδειας οδικής χρήσης της αιτήτριας, καταδεικνύει ότι οι καθ'ων η αίτηση ενήργησαν με λανθασμένη νομική προσέγγιση. Το περιεχόμενο της αίτησης της αιτήτριας συνηγορούσε υπέρ της παραχώρησης της άδειας υπαγόμενης στην κατηγορία (στ) δηλαδή αυτήν που αφορά την "περιοδείαν τουριστικών ομάδων και μεταφοράν ομάδων επιβατών εις εκδρομάς καθωρισμένου προορισμού". Θα μπορούσε επίσης να θεωρηθεί ότι επρόκειτο για άδεια της κατηγορίας (γ) για μεταφορά επιβατών επί συμβάσει, όπως αναγράφεται στο νενομισμένο έντυπο (Α.Α. 16) της αίτησης, ή ακόμα και άδεια χρήσης "ιδιωτικού λεωφορείου" (ε), αφού τα οχήματα που επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν ενέπιπταν στην έννοια του όρου, όπως καθορίζεται στις ερμηνευτικές διατάξεις του Νόμου 9/82 (πιο πάνω).
Μια άλλη λανθασμένη διαπίστωση που παρατηρείται στη σχετική απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής είναι και η επέκταση της παρεχόμενης προστασίας από τη χρησιμοποίηση των τουριστικών λεωφορείων "σε όλους τους δασικούς δρόμους ανά το παγκύπριο". Το "Διαχειριστικό Σχέδιο για τη Χερσόνησο του Ακάμα" περιλάμβανε μεταξύ άλλων τον όρο,
"(γ) Να υποδειχθεί στην Αρχή Αδειών η ανάγκη όπως κηρυχθεί μορατόριουμ στην παραχώρηση νέων αδειών για "ΣΑΦΑΡΙ" και όλες οι άδειες που δόθηκαν επανεξετασθούν, με στόχο να απαγορευθεί η διακίνηση σε δασικούς δρόμους, στους οποίους προκαλούνται προβλήματα και την ακύρωση όλων των αδειών που δεν πληρούν τους όρους που τέθηκαν."
Το Υπουργικό Συμβούλιο είχε αποφασίσει τη λήψη μέτρων σύμφωνα με το πιο πάνω σχέδιο, που αποσκοπούσαν στην προστασία του περιβάλλοντος της Χερσονήσου του Ακάμα.
Στην αίτηση όμως της αιτήτριας, οι προτιθέμενες διαδρομές συμπεριλάμβαναν, εκτός του Ακάμα, τις απρόσιτες περιοχές Τροόδους και Μαχαιρά. Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών δεν φαίνεται να ασχολήθηκε με τα ιδιαίτερα δεδομένα αυτών των περιοχών. Απέρριψε τις αιτήσεις για όλες τις διαδρομές, προβαίνοντας, όπως ρητά σημείωσε στην απόφασή της, σε ερμηνεία των εισηγήσεων της Υπουργικής Επιτροπής για το διαχειριστικό σχέδιο του Ακάμα, αποφαινόμενη πως "η εισήγηση αυτή αφορά όλους τους δασικούς δρόμους ανά το παγκύπριο". Το συμπέρασμα της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών είναι λανθασμένο και διαψεύδεται από τον ίδιο το διοικητικό φάκελο. Η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου σε σχέση με το Διαχειριστικό Σχέδιο του Ακάμα, έχει ημερομηνία 1/3/2000. Στις 22/3/2000 ο Διευθυντής του Τμήματος Δασών του Υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος κοινοποίησε προς το Διευθυντή του Τμήματος Οδικών Μεταφορών την ακόλουθη επιστολή:
"Διευθυντή Τμήματος Οδικών Μεταφορών,
Καθορισμός διαδρομών μέσα στα Κρατικά Δάση
που θα μπορούν να χρησιμοποιούνται από τα
Τουριστικά Οχήματα - τύπου "ΣΑΦΑΡΙ"
----------------------------------- -
Αναφέρομαι στο πιο πάνω θέμα και σας παραθέτω κατάλογο με δασικούς δρόμους οι οποίοι θα μπορούν να χρησιμοποιούνται από τα τουριστικά οχήματα τύπου "ΣΑΦΑΡΙ".
Ι. Δάσος Μαχαιρά
ΙΙ. Δάσος Αδελφοί
ΙΙΙ. Δάσος Τροόδους
ΙV. Δάσος Λεμεσού
V.
Οι διαδρομές μέσω άλλων δασικών δρόμων πρέπει να αποκλειστούν, αφ' ενός μεν γιατί είναι επικίνδυνες, αφετέρου δε γιατί δυνατό να δημιουργήσουν προβλήματα σε πολύ ευαίσθητες δασικές περιοχές.
Εισηγούμαι όπως ο κατάλογος με τους υπό αναφορά δασικούς δρόμους, κοινοποιηθεί και στο Σύνδεσμο Ιδιοκτητών "ΣΑΦΑΡΙ", για να υποβάλουν και αυτοί τις θέσεις και απόψεις τους, προτού ληφθούν τελικές αποφάσεις."
Από τα πιο πάνω διαφαίνεται ότι ήταν δυνατή η χορήγηση αδειών οδικής χρήσης για τις περιοχές του Μαχαιρά και Τροόδους και η επέκταση των απαγορεύσεων και περιορισμών σε "όλους τους δασικούς δρόμους ανά το παγκύπριο" ήταν λανθασμένη.
Επιπρόσθετα προς τα πιο πάνω θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει στο φάκελο οποιοδήποτε υλικό το οποίο να διαφωτίζει ποιές είναι οι θέσεις του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού, για να διαπιστωθεί πώς αυτές επηρέασαν τη λήψη της επίδικης απόφασης, σε βαθμό που ο έλεγχος της απόφασης να καθίσταται αδύνατος. Όπως έχει τονισθεί στην απόφαση Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 ΑΑΔ 270, 272,
"Τότε μόνον είναι νομίμως και επαρκώς αιτιολογημένη η διοικητική πράξη όταν παρέχεται στον ακυρωτικό δικαστή η δυνατότης να αντιληφθή επί τη βάσει ποιών στοιχείων κατέληξε η Διοίκηση στο συμπέρασμα που έγινε δεκτό. (Βλ. Ιωάννη Σαρμά, Η Συνταγματική και Διοικητική Νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, σελ. 130)
Το κατά πόσο μια διοικητική πράξη είναι αιτιολογημένη ή όχι εξαρτάται από τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά της. (Βλ. Πισσάς ν. Δημοκρατίας (1974) 3 Α.Α.Δ. 476)
.Η αιτιολογία δεν πρέπει να περιορίζεται σε γενικούς χαρακτηρισμούς που μπορούν να εφαρμοσθούν σε κάθε περίπτωση και δεν πρέπει να επαναλαμβάνει τις διατάξεις του Νόμου. Η επανάληψη των γενικών όρων του Νόμου ισοδυναμεί με ανύπαρκτη αιτιολογία. "Καθιστά αναιτιολόγητον την πράξιν αιτιολογία αόριστος καθιστώσα αδύνατον τον δικαστικόν αυτής έλεγχον, μή εκθέτουσα τα γεγονότα, εξ ών εμορφώθη, η κρίσις της Διοικήσεως, ή δυναμένη να εφαρμοσθή εις πάσαν περίπτωσιν". (Βλ. Πορίσματα Νομολογίας (πιο πάνω), σελ. 186-87, Πιπερίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 134, 141 και Κυριακίδης (πιο πάνω))."
Η προσφυγή επιτυγχάνει. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται. Η καθ'ης η αίτηση διατάσσεται όπως καταβάλει τα έξοδα της αιτήτριας.
Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ