|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 4 ΑΑΔ 507
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 841/2002)
10 Ιουνίου, 2004
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΡΙΝΑ ΠΟΛΥΒΙΟΥ,
Αιτήτρια,
v.
ΔΗΜΟΥ ΓΕΡΟΣΚΗΠΟΥ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________
Αγ. Κακογιάννης,
για την Αιτήτρια.Αρ. Κορακίδου-Μακρίδου (κα), για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Α. Σ. Αγγελίδης, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
_________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η αιτήτρια και το ενδιαφερόμενο μέρος προσελήφθηκαν στο Δήμο Γεροσκήπου ως γραφείς στις 8.1.2001 και 10.1.1995 αντιστοίχως.
Στη συνεδρία του Δημοτικού Συμβουλίου Γεροσκήπου ημερ. 2.7.2002, ο Δήμαρχος πρότεινε την έγκριση σχεδίου υπηρεσίας Λογιστικού Λειτουργού 1ης τάξης και την αντίστοιχη αναβάθμιση του ενδιαφερόμενου μέρους. Η πρόταση του Δημάρχου εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία, ενώ δύο Σύμβουλοι απέσχαν, με την αιτιολογία, μεταξύ άλλων, ότι το σχέδιο υπηρεσίας δεν είχε εγκριθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο. Εναντίον της απόφασης ασκήθηκε από την αιτήτρια προσφυγή.
Από τους καθ΄ ων η αίτηση ασκήθηκαν τρεις προδικαστικές ενστάσεις. Υποστηρίκτηκε ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη, ότι η απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη και τέλος ότι η αιτήτρια δεν έχει έννομο συμφέρον.
Και οι τρεις ενστάσεις θα πρέπει να απορριφθούν. Η προσβαλλόμενη απόφαση έχει ληφθεί στις 2.7.2002 και η προσφυγή ασκήθηκε στις 13.9.2002, εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας. Ως εκ τούτου δεν αντιλαμβάνομαι που στηρίζεται ο ισχυρισμός της συνηγόρου των καθ΄ ων η αίτηση ότι η προσβαλλόμενη πράξη ελήφθη στις 30.7.2001. Η κάποια αόριστη αναφορά στα πρακτικά για συζήτηση του θέματος στο παρελθόν δεν βλέπω πως μπορεί να έχει σημασία, αφού η απόφαση που προσβάλλεται ελήφθη τον Ιούλιο του 2002.
Εξ ίσου αβάσιμη είναι και η ένσταση ότι η απόφαση ημερ. 2.7.2002 δεν είναι εκτελεστή, αφού, σύμφωνα με τους καθ΄ ων η αίτηση, κανένα έννομο αποτέλεσμα δεν έχει παραχθεί πριν γίνει γραπτή προσφορά και αποδοχή της προσφοράς από το ενδιαφερόμενο μέρος. Το ενδιαφερόμενο μέρος αποδέκτηκε την «αναβάθμιση» του με επιστολή προς το Δημοτικό Γραμματέα ημερ. 5.9.2002, πριν δηλαδή την καταχώριση της προσφυγής.
Παραμένει η τελευταία ένσταση περί έλλειψης εννόμου συμφέροντος. Στη γραπτή αγόρευσή της η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι διαθέτει όλα τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα γιατί κατέχει τίτλους λογιστικής, όπως απαιτείται από το σχετικό σχέδιο υπηρεσίας. Είναι αλήθεια ότι ο ισχυρισμός αυτός είναι μάλλον αόριστος και δεν τεκμηριώνεται αρκούντως. Όμως, ακόμα κι΄ αν δεν κατείχε τα απαιτούμενα προσόντα, προσβάλλει, όπως θα δούμε στη συνέχεια, τη νομιμότητα του σχεδίου υπηρεσίας και ασφαλώς έχει έννομο συμφέρον, αφού με την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους θίγεται το συμφέρον της γιατί διαταράσσεται η ιεραρχική σχέση μεταξύ τους, από ένα κατ΄ ισχυρισμό παράνομο σχέδιο υπηρεσίας.
Η αιτήτρια υποστηρίζει ότι με τη ληφθείσα απόφαση παραβιάζεται η σχετική νομοθεσία, αφού θα έπρεπε, αφ΄ ενός, να ζητηθεί η έγκριση της νέας θέσης από τα Υπουργεία Εσωτερικών και Οικονομικών και, αφ΄ ετέρου, το σχέδιο υπηρεσίας να εγκριθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο.
Το άρθρο 53(1) των περί Δήμων Νόμων του 1985 μέχρι 1997, προβλέπει ότι το Δημοτικό Συμβούλιο κέκτηται εξουσίας όπως, τη εγκρίσει του Υπουργικού Συμβουλίου, εφαρμόζει σχέδια υπηρεσίας για τις θέσεις της δημοτικής υπηρεσίας των οποίων ο συγκεκριμένος αριθμός θα εμφαίνεται στον τακτικό προϋπολογισμό του Δήμου, με την αντίστοιχη για κάθε θέση μισθολογική κλίμακα. Περαιτέρω, στο εδάφιο (2) προνοείται η εξουσία του Δημοτικού Συμβουλίου, τη εγκρίσει πάντα του Υπουργικού Συμβουλίου, να εκδίδει δημοτικούς κανονισμούς που δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας για καθορισμό της διαδικασίας η οποία θα ακολουθείται κατά την πλήρωση των κενών θέσεων, τους γενικούς όρους υπηρεσίας των δημοτικών υπαλλήλων, τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις τους, καθώς και κάθε παρεμπίπτον και συναφές προς τα ανωτέρω θέματα.
Ακόμα, στον Κανονισμό 15 των περί Δημοτικής Υπηρεσίας Κανονισμών του Δήμου Γεροσκήπου του 2000, Κ.Δ.Π. 377/2000, προβλέπεται ότι τα γενικά καθήκοντα και ευθύνες κάποιας θέσης και τα προσόντα που απαιτούνται για την κατοχή της, καθορίζονται στα σχέδια υπηρεσίας που καταρτίζονται από το Συμβούλιο, αφού ληφθούν σοβαρά υπ΄ όψιν οι θέσεις της Υπηρεσίας Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού του Υπουργείου Οικονομικών.
Το θέμα έγκρισης από το Υπουργικό Συμβούλιο του σχεδίου υπηρεσίας δημοτικού υπαλλήλου, εξετάστηκε και στην υπόθεση Μιχαηλίδης κ.α. ν. Δήμου Πάφου, Υποθ. Αρ. 170/98 κ.α., ημερ. 22.9.2000. Λέχθηκε, ορθά κατά τη γνώμη μου, ότι, ενώ τα σχέδια υπηρεσίας μπορούν να καταρτισθούν από δήμο, χωρίς οποιαδήποτε επέμβαση ή εξάρτηση από το Υπουργικό Συμβούλιο, για την εφαρμογή τους απαιτείται έγκριση. ΄Οπως επισημαίνεται, ο νομοθέτης ήθελε να αφήσει την πρωτοβουλία σύνταξης σχεδίων υπηρεσίας στους δήμους, αλλά έθεσε την αρμοδιότητα αυτή υπό την αίρεση έγκρισης από το Υπουργικό Συμβούλιο.
Το σχέδιο υπηρεσίας είναι κανονιστική πράξη νομοθετικού περιεχομένου, που δεν μπορεί να προσβληθεί ευθέως, αλλά μόνο ευκαιριακά, σε περιπτώσεις προαγωγής ή διορισμού, όπως στην παρούσα περίπτωση (βλέπε Meletis v. C.P.Ο & Another (1987) 3 C.L.R. 1984
).Εν όψει λοιπόν της παράλειψης εξασφάλισης της απαραίτητης έγκρισης
από το Υπουργικό Συμβούλιο, καταλήγω ότι η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται, με έξοδα εναντίον των καθ΄ων η αίτηση.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.