CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(1997) 4 ΑΑΔ 569

Οι αιτητές, με την προσφυγή τους ζητούν δήλωση πως η απόφαση του Υπουργού Οικονομικών ημερομηνίας 12.1.96 με την οποία "απέρριψε ή και απεφάσισε ότι δεν μπορεί σύμφωνα με το νόμο περί ΦΠΑ να εξετάσει την ένσταση", είναι άκυρη. Επίσης πως δι΄αυτής εκδηλώθηκε άκυρη παράλειψη του να εξετάσει την ένστασή τους. Και αναπτύχθηκαν στις αγορεύσεις τα επιχειρήματα των δυο πλευρών αναφορικά με το ποιά θα ήταν η ορθή αντίκρυση του ζητήματος, με κεντρικό άξονα το κατά πόσο η προθεσμία θα έπρεπε να θεωρηθεί ότι άρχισε από την ημέρα της αρχικής απόφασης του Εφόρου ή από τη μεταγενέστερη κατά την οποία απέρριψε μή προβλεπόμενη από το Νόμο "ένστασή" τους προς αυτόν. Η οποία, κατά τους καθ΄ων η αίτηση, ήταν απλώς βεβαιωτική της πρώτης.

πρότεινε πως ο Λειτουργός του Υπουργείου Οικονομικών αρμοδίως χειρίστηκε το θέμα, όχι γιατί μεταβιβάστηκε σε αυτόν η εξουσία του Υπουργού αλλά στο πλαίσιο των καθηκόντων του. Επικαλέστηκε συναφώς τις υποθέσεις Efstathios Kyriacou and Sons Ltd and Others v. Republic (1970) 3CLR 106 και Ανδρέας Μ. Λαΐφης Λτδ ν. Κυπριακή Δημοκρατία Προσφυγή 227/95 - 16.9.96.

Οι υποθέσεις που επικαλέστηκαν οι καθ΄ων η αίτηση διακρίνονται. Στην Εfstathios Kyriacou and Sons Ltd v. Republic (ανωτέρω) η αναφορά στην Carltona Ltd v. Commissioners of Works and Others (1943) 2 All E.R. 560 [Βλ. επίσης R. v. Secretary of State, ex p Oladehinde, (1990) 2 All E.R. 367, Οladehinde v. Secretary of State (1990) 3 All ER 393 και R. v. Secretary of State, ex p Doody (1993) 1 All ER 151] στην οποία έγινε δεκτή η δυνατότητα άσκησης εξουσίας που νομοθετικά ανατίθεται σε Υπουργό από λειτουργό του Υπουργείου, δεν συνιστούσε κατ΄ευθείαν επίκλησή της ως προσφέρουσας αυτοτελές έρεισμα για όμοια προσέγγιση στην Κύπρο σε κάθε περίπτωση. Τονίστηκε πως δεν είναι επιτρεπτή η μεταβίβαση αρμοδιότητας χωρίς νομοθετική εξουσιοδότηση (βλ. και Δημοκρατία ν. Μελέτη ,ανωτέρω) και η αγγλική νομολογία παρετέθη ως δηλωτική σύγχρονης πρακτικής την οποία ο νομοθέτης κρίθηκε ότι υιοθέτησε στην περίπτωση εκείνη. Ο περι Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμος του 1964 (Ν. 16/64) όπως τροποποιήθηκε με το Ν. 78/66 προνοούσε πως κάθε απόφαση της Αρχής Αδειών εκκαλείται ενώπιον του Υπουργού αλλά στις ερμηνευτικές διατάξεις, στην έννοια Υπουργός, ρητά περιλήφθηκε και κάθε δημόσιος υπάλληλος ειδικά εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό για οποιονδήποτε από τους σκοπούς του Νόμου. Και εν πάση περιπτώσει, η συζήτηση δεν αφορούσε στην ίδια τη τελική απόφαση, οποία είχε τελικά ληφθεί από τον Υπουργό, προσωπικά. Συναφώς, είναι σχετικές οι παρατηρήσεις της Ολομέλειας στην υπόθεση Solea Car Company Ltd & Another (No. 2) v. Republic (1976) 3 CLR 385. Αναφέρονται στον ίδιο το Νόμο 16/64 και στη μεταβίβαση από τον Υπουργό σε λειτουργό του έργου της εξέτασης εφέσεων. ΄Οπως τονίστηκε, η τελική ευθύνη για τη λήψη απόφασης παραμένει στον Υπουργό και μόνο. Στην προκείμενη περίπτωση η αρμοδιότητα ανατίθεται στον Υπουργό και ως Υπουργός ορίζεται ο Υπουργός Οικονομικών, χωρίς άλλα. Η άποψη των καθ΄ων η αίτηση πως λειτουργοί και όχι ο Υπουργός θα μπορούσαν να επιληφθούν των ενστάσεων που υποβάλλονται, συγκρούεται προς τη πρόθεση του Νομοθέτη όπως την υποδηλώνουν οι διατάξεις του Νόμου. Η δε υπόθεση Ανδρεας Μ Λαΐφης Λτδ (ανωτέρω) δεν αφορούσε στην άσκηση της αποφασιστικής αρμοδιότητας που ο Νόμος αναθέτει στον Υπουργό, αλλά στη δυνατότητα διεξαγωγής έρευνας από λειτουργούς για να στηριχτεί στα αποτελέσματά της, όπως και είχε γίνει, η τελική απόφαση του Υπουργού. Υπενθυμίζω δε πως στην παρούσα περίπτωση δεν έγινε εκχώρηση εξουσίας κατ΄επίκληση του Νόμου 23/62 για να συζητηθεί θέμα κάτω από τέτοιο πρίσμα.

Κρίνω όμως πως ακόμα και στην περίπτωση που θα ήταν παραδεκτή η αναθεώρηση απόφασης λειτουργού του Υπουργείου παρά το ότι η προσφυγή στρέφεται κατά απόφασης του αρμόδιου υπουργού (βλ. συναφώς Lanitis Farm Ltd and Another v. Republic (1982) 3 CLR 124), η προσφυγή θα έπρεπε να απορριφθεί γιατί το αντικείμενό της δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη. Η ενέργεια του λειτουργού να μή θέσει την ένσταση ενώπιον του Υπουργού γιατί θεώρησε πως δεν μπορεί να εξεταστεί, είναι άγνωστη στο Νόμο, χωρίς υπόσταση στο χώρο του δικαίου. (Βλ. Παναγιώτη Παπαϊωάννου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας Προσφυγή 699/94 - 14.2.96). Δεν ήταν απόρριψη της ένστασης ως