|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:C58
(2016) 3 ΑΑΔ 57
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 176/2010)
1 Φεβρουαρίου, 2016
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ,
ΛΙΑΤΣΟΣ, ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ/στές]
LA LUNA GREAT ADVENTURE LTD,
Εφεσείουσα/Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ Φ.Π.Α.,
Εφεσίβλητων/Καθ'ων η αίτηση.
Ν. Ανδρέου, για την Εφεσείουσα-Αιτήτρια.
Ε. Παπαγεωργίου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Εφεσίβλητους-Καθ'ων η αίτηση.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Κ. Παμπαλλής.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Οι εφεσείοντες, ως ιδιοκτήτες επιχείρησης λούνα παρκ στην Αγία Νάπα, ήταν εγγεγραμμένοι στο ΦΠΑ και για κάποιο χρονικό διάστημα πλήρωναν τον αναλογούντα φόρο σε σχέση με τις επιχειρήσεις τους. Στο πλαίσιο έρευνας που είχε διεξαχθεί από τον Έφορο δυνάμει του άρθρου 34 του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 1990 (Ν. 246/90) («ο Νόμος»), για την περίοδο 1η Μαρτίου 2001 μέχρι 30 Νοεμβρίου 2004, επιβλήθηκε στους εφεσείοντες επιπρόσθετος φόρος προστιθέμενης αξίας ύψους ΛΚ150.830,46.
Η κατατεθείσα και εκδικασθείσα πρωτοδίκως προσφυγή, ουσιαστικώς περιορίστηκε στις θεωρηθείσες, ως εισπράξεις των αιτητών, αναφορικά με το παιγνίδι «sling shot - τραμπολίνο».
Όπως καταγράφεται πρωτοδίκως, οι εφεσείοντες δεν αμφισβήτησαν τα δεδομένα, στη βάση των οποίων κρίθηκε, πως επιβαλλόταν η άσκηση κρίσης στη βάση του άρθρου 34 του Νόμου. Προβλήθηκαν ισχυρισμοί με μια γενικότητα αναφορικά με την τήρηση των απαραίτητων βιβλίων και αρχείων, όπως προνοούν οι Κανονισμοί 22 και 23 του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Γενικών) Κανονισμών του 2001 (Κ.Δ.Π. 314/2001). Από την προσβαλλόμενη απόφαση, όπως επισημαίνει ο αδελφός Δικαστής που εκδίκασε την εν λόγω προσφυγή, το πρόβλημα δεν προέκυπτε από την ύπαρξη βιβλίων, αρχείων και στοιχείων, αλλά καθότι δεν τηρείτο κατάσταση με τα στοιχεία των ημερήσιων εισπράξεων και ούτε υπήρχαν αντίγραφα αποδείξεων ή ρολά ταμειακής μηχανής που να καταδεικνύουν το ύψος των πωληθέντων εισιτηρίων. Αυτά τα στοιχεία δεν έχουν αμφισβητηθεί από τους εφεσείοντες, συνεπώς, όπως σημειώνεται πρωτοδίκως, υπάρχει ουσιαστικώς και προκύπτει επιβεβαίωση του σύννομου της ενέργειας των εφεσιβλήτων στη βάση του άρθρου 34 του Νόμου.
Το τι προβλήθηκε ενώπιον μας, όπως και πρωτοδίκως, από τους εφεσείοντες, ήταν ότι τα παιγνίδια «sling shot - τραμπολίνο» δεν ανήκαν στην επιχείρηση των εφεσειόντων, αλλά ήταν αποκλειστική ιδιοκτησία κάποιου Peter Hawkes, ο οποίος τα διαχειριζόταν αποκλειστικά και καρπούτο τις εισπράξεις. Συνεπώς, πρόβαλε ο ευπαίδευτος συνήγορος, μέσα από την επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε για το δεύτερο λόγο έφεσης, υπήρξε, ενόψει αυτού του γεγονότος, πλάνη περί τα πράγματα από τους εφεσιβλήτους και περαιτέρω επιβεβαιώθηκε η έλλειψη δέουσας έρευνας προτού οι εφεσίβλητοι προχωρήσουν στην επιβολή του επιπρόσθετου φόρου προστιθέμενης αξίας στους εφεσείοντες.
Ο κ. Ανδρέου συμπεριέλαβε στην αγόρευση του το κείμενο που παρατίθεται στην πρωτόδικη απόφαση και συγκεκριμένα, στις σελ. 4, 5 και 6. Θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο στο σημείο αυτό να επαναλάβουμε αυτό το συγκεκριμένο κείμενο, έτσι ώστε να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα που ακολουθεί:
″Είναι ρητά καταγραμμένη η ειδική σχέση του Peter Hawkes προς τα συζητούμενα παιγνίδια και η συνεργασία του με τους αιτητές, ως προς αυτά. Αναγνωρίζεται πως εκείνος ήταν ο ιδιοκτήτης τους και πως για μεγάλη περίοδο, πριν τον ουσιώδη χρόνο, δεν θεωρούνταν οι αιτητές υπόλογοι για την καταβολή ΦΠΑ ως προς αυτά. Τα πράγματα διαφοροποιήθηκαν σε σχέση με την αναφερθείσα περίοδο από το 2001 όταν οι αιτητές δήλωσαν ως ενταγμένα στη δική τους επιχείρηση και τα συζητούμενα παιγνίδια. Ανέλαβαν ευθέως ευθύνη για την καταβολή ΦΠΑ και ως προς αυτά και, πράγματι, κατέβαλλαν τέτοιο ΦΠΑ, μάλιστα διεκδικώντας και φόρο εισροών γι' αυτά. Σ' αυτή τη διαφοροποίηση δεν έχουν αναφερθεί οι αιτητές με προβολή κάποιου επιχειρήματος και θεωρώ πως ορθά θεωρήθηκαν οι αιτητές ως υπόλογοι για ΦΠΑ για την πιο πάνω περίοδο σε σχέση με τα συζητούμενα παιγνίδια. Το ζήτημα της όποιας ιδιαίτερης συμφωνίας είχαν με τον Peter Hawkes ήταν εσωτερικό, δικό τους. Ως προς τον ΦΠΑ ορθώς με την προσβαλλόμενη απόφαση θεωρήθηκαν ως οι υπόλογοι.
Αβάσιμα είναι και τα επιχειρήματα αναφορικά με τον τρόπο με τον οποίο ασκήθηκε η κρίση σε σχέση με τις εισπράξεις από αυτά τα παιγνίδια και, συνακολούθως, προς τον οφειλόμενο φόρο. Το δήλωσε και ο διευθυντής των αιτητών Δ. Παπαδημητρίου, στις 14.9.06, πριν δηλαδή τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης, πως, σε σχέση με τις εισπράξεις για τα συζητούμενα παιγνίδια αλλά και τον οφειλόμενο φόρο, οι αιτητές δεν τηρούσαν οι ίδιοι οτιδήποτε που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι ανταποκρινόταν στις ανάγκες. Μετά τους ελέγχους που πραγματοποιήθηκαν το 2001 θορυβήθηκαν και άρχισαν να εισπράττουν όσα ο Peter Hawkes τους κατέβαλλε ως οφειλόμενο ΦΠΑ. Τα οποία και εκείνοι κατέβαλλαν ως οι υπόλογοι για ΦΠΑ ως προς αυτά. Δέχονταν, λοιπόν, σε σχέση με τη δική τους υποχρέωση, όσα ο Peter Hawkes τους δήλωνε ως εισπράξεις και δεν νομίζω ότι δικαιολογούνται τώρα να παραπονούνται επειδή οι ίδιοι δεν φρόντιζαν για άλλης μορφής καταγραφή, τήρηση στοιχείων και όσα άλλα θα έδειχναν την κατάσταση. Ο έλεγχος, πλέον, ορθά κατευθύνθηκε προς τον Peter Hawkes που παραδεκτώς ήταν ο υπεύθυνος, εκ μέρους των αιτητών, για το ζήτημα των εισπράξεων από αυτά τα παιγνίδια και εύλογα η κρίση ασκήθηκε στη βάση των συναφώς αποκαλυφθέντων. Βρέθηκαν γραπτά στοιχεία που έδειχναν εισπράξεις μεγαλύτερες από τις δηλωθείσες από τους αιτητές και αυτά οδηγούσαν στην επιβολή ΦΠΑ όπως ο προσβαλλόμενος. Επ' αυτών δεν υπήρξε αριθμητική αμφισβήτηση και το επιχείρημα πως κακώς η έρευνα επεκτάθηκε με τον πιο πάνω τρόπο, είναι αβάσιμο.″
Με όλο το σεβασμό προς τον ευπαίδευτο συνήγορο, από το πιο πάνω κείμενο δεν δικαιολογείται το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε, ότι δηλαδή το Δικαστήριο αναγνώρισε ότι τα παιγνίδια ανήκαν σε τρίτους, άρα τρίτοι ήταν υπόλογοι σε πληρωμή. Αντιθέτως, τα παιγνίδια και συγκεκριμένα το «sling shot - τραμπολίνο», όντως δεν ανήκαν στους αιτητές. Σε κάποιο χρονικό διάστημα για την περίοδο 1998 - 2000 ο εν λόγω Hawkes ήταν εγγεγραμμένος στο ΦΠΑ και πλήρωνε για τα έσοδα που προέκυπταν από τη χρήση τους. Από το κείμενο πρωτοδίκως καταφαίνεται ότι, δεν έγινε έρευνα σε οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση, αφού, όπως επισημαίνεται, οι ίδιοι οι εφεσείοντες, δια του Διευθυντού της εταιρείας, παραδέχονται ότι ενέταξαν τα παιγνίδια του «sling shot - τραμπολίνο» στις εργασίες της επιχείρησης τους μετά το 2001. Παραδέχονται, ταυτοχρόνως, ότι χρησιμοποιούσαν τις καταστάσεις που τους παρέδιδε ο εν λόγω Hawkes και επ' αυτών κατέβαλλαν ΦΠΑ. Όπως, όμως, αποδείχθηκε από την έρευνα, εγίνοντο δηλώσεις για ποσά που ήταν μικρότερα από τις πραγματικές εισπράξεις, συνεπώς, ορθώς κρίθηκε ότι στοιχειοθετείτο η επιβολή επιπρόσθετου φόρου προστιθέμενης αξίας και θεωρούμε την πρωτόδικη απόφαση, επί του προκειμένου, ως ορθή. Τούτο επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι οι ίδιοι οι εφεσείοντες, τα εισοδήματα που προέρχοντο από τη χρησιμοποίηση του παιγνιδιού «sling shot - τραμπολίνο», τα συμπεριελάμβαναν στις φορολογικές τους δηλώσεις της επίδικης περιόδου και ταυτοχρόνως διεκδικούσαν φόρο εισροών σε σχέση με δαπάνες που πραγματοποιούσαν αναφορικά με τη χρήση των εν λόγω παιγνιδιών.
Προβλήθηκε ως βάση του τρίτου λόγου έφεσης η παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης και της αρχής της εμπιστοσύνης του πολίτη προς τη διοίκηση, καθότι οι εφεσείοντες όταν άρχισαν τη διερεύνηση της υπόθεσης αυτής, που οδήγησε στην επιβολή του επιπρόσθετου φόρου προστιθέμενης αξίας είχαν επισκεφθεί το 2005 υποστατικά τα οποία χρησιμοποιούσε ο εν λόγω Peter Hawkes, που ήταν άλλα από τα υποστατικά των εφεσειόντων.
Όπως επισημαίνεται στην εκκαλούμενη απόφαση, ορθώς οι εφεσίβλητοι κατευθύνθηκαν και προς τον Peter Hawkes ο οποίος ήταν, την επίδικη περίοδο 2001 - 2004, υπεύθυνος εκ μέρους των εφεσειόντων για το ζήτημα των εισπράξεων από αυτά τα παιγνίδια και ευλόγως η έρευνα κατευθύνθηκε και προς αυτή την πλευρά. Τα ανευρεθέντα γραπτά στοιχεία απέδειξαν την ύπαρξη εισπράξεων μεγαλυτέρων των δηλωθεισών.
Το προς ποια κατεύθυνση θα οδηγηθεί η έρευνα, δεν είναι στοιχείο το οποίο μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αναθεωρητικού ελέγχου και θεωρούμε ότι ήταν ορθό να κατευθυνθούν οι έρευνες και προς τον εν λόγω Peter Hawkes, οπουδήποτε και αν βρισκόταν.
Το τελευταίο θέμα που θα μας απασχολήσει είναι το περιεχόμενο του τετάρτου λόγου έφεσης, με τον οποίο οι εφεσείοντες παραπονούνται ότι υπήρξε παραβίαση του δικαιώματος ακρόασης. Επιλαμβάνεται του θέματος αυτού το πρωτόδικο δικαστήριο και επισημαίνει ότι σαφώς δόθηκε στους εφεσείοντες η δυνατότητα να ακουστούν, είτε οι ίδιοι μέσω του Διευθυντή της εταιρείας είτε μέσω των λογιστών τους, πλην, όμως, όπως σημειώνεται πρωτοδίκως δεν έχει έρεισμα το παράπονο τους για υποστήριξη του λόγου αυτού ότι η έρευνα δεν διεξήχθη μόνο προς τη δική τους κατεύθυνση. Η έρευνα για τη διαπίστωση των πραγματικών δεδομένων και δη των πληρωμών οι οποίες έγιναν, και αντιπαραβαλλόμενες με τις δηλώσεις αναφορικά με το ΦΠΑ παρουσίαζαν διάσταση, κατευθύνθηκε προς άλλη κατεύθυνση και δη προς τον Peter Hawkes, καθότι οι ίδιοι οι εφεσείοντες πρόβαλαν ότι δήλωναν στο ΦΠΑ ό,τι ο εν λόγω Hawkes τους κατέβαλλε.
Με γνώμονα τα πιο πάνω δεν διαπιστώνουμε ότι υπάρχει οποιοδήποτε έρεισμα στην εν λόγω έφεση, η οποία απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον των εφεσειόντων, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Α. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.
/ΔΓ